Ἁγιολόγιον 30ής Ἀπριλίου 2019

Ιερά λείψανα των Αγίων Ῥαφαήλ, Νικολάου, Εἰρήνης

Οἱ Ἅγιοι Ῥαφαήλ, Νικόλαος, Εἰρήνη καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς (Κινητή εορτή)

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μαρτύρησαν τὸ 1463 στὸ χωριὸ Θερμή της Λέσβου, στὴν ἐκεῖ τιμωμένη Μονὴ τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου, ποὺ βρίσκεται στὴν τοποθεσία Καρυές. Τὸ ἔτος 1959, ἀποκαλύφθηκαν ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς γῆς θαυματουργικά. Εἶπε λοιπὸν σὲ κάποιο εὐσεβῆ, ποὺ τοῦ παρουσιάστηκε, ὁ Ἅγιος Ῥαφαήλ, ὅτι λέγεται Ῥαφαήλ. Πατρίδα του ἦταν τὸ νησὶ Ἰθάκη καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του Διονύσιος, ποὺ τὸν ἀνέθρεψε μὲ μεγάλη χριστιανοπρέπεια καὶ τὸν σπούδασε ἀρκετά. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Γεώργιος, ἀλλ᾿ ὅταν ἔγινε μοναχὸς ὀνομάσθηκε Ῥαφαήλ. Εἶχε τὸν βαθμὸ τοῦ Πρεσβυτέρου καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη καὶ τοῦ Πρωτοσυγγέλου. Ὅταν ἔγινε ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453), αὐτὸς μόναζε μαζὶ μὲ τὸν Διάκονο Νικόλαο στὴ Μακεδονία. Κατόπιν μέσῳ Ἀλεξανδρουπόλεως πῆγαν τὸ 1454 στὴ Λέσβο καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὴ Μονὴ τῆς Θεοτόκου, ὅπου ὁ Ῥαφαὴλ ἔγινε ἡγούμενος. Τὸ 1463 ἐπέδραμαν οἱ Τοῦρκοι στὴ Μονὴ καὶ ἀφοῦ τοὺς συνέλαβαν τοὺς θανάτωσαν μὲ διάφορους τρόπους. Τὸν μὲν Ῥαφαὴλ ἔσφαξαν μὲ πριόνι ἀπὸ τὸ στόμα, τὴν Τρίτη Διακαινησίμου 9 Ἀπριλίου, τὸν δὲ Νικόλαο θανάτωσαν μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια. Μαζὶ μ᾿ αὐτούς, μαρτύρησε καὶ ἕνα δωδεκάχρονο κορίτσι, ἡ Εἰρήνη, κόρη τοῦ προεστοῦ τοῦ χωριοῦ Θερμῆς Βασιλείου. Καὶ ἡ Εἰρήνη μαρτύρησε μὲ φρικτὸ τρόπο. Ἀφοῦ τῆς ἔκοψαν τὰ χέρια, τὴν ἔβαλαν μέσα σ᾿ ἕνα πιθάρι καὶ τὴν ἔκαψαν ζωντανή, μπροστὰ στὰ μάτια τῶν γονιῶν της. Ἡ μνήμη τους γιορτάζεται πανηγυρικὰ στὴ Μονὴ ποὺ φέρει τὴν ὀνομασία τους στὴν Λέσβο.

---

Ἁγιολόγιον - Ἀπρίλιος 30

● Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος, ἀδελφὸς Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

● Ὁ Ἅγιος Κλήµης ὁ ὑµνογράφος

● Ὁ Ἅγιος Μάξιµος

● Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀµασείας

● Ὁ Ἅγιος Δονᾶτος ἐπίσκοπος Εὐρείας

● Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίας Ἀργυρῆς

● Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Θεοδώρου Νεοµάρτυρα τοῦ Βυζαντίου

● Ὁ Ἅγιος Erconwaid (Ἀγγλοσάξωνας)

Ὁ  Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος, ἀδελφὸς Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

Ἦταν γιὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἀδελφὸς τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Ὁ Χριστὸς τὸν βρῆκε κοντὰ στὴ λίµνη τῆς Τιβεριάδος, στὸ πλοῖο τοῦ πατέρα του, νὰ διορθώνει δίχτυα. Ἐκεῖ, τὸν κάλεσε µαζὶ µὲ τὸν ἀδελφό του Ἰωάννη, ἀφοῦ προηγουµένως εἶχε καλέσει καὶ τὰ ἄλλα ἀδέλφια, Ἀνδρέα καὶ Πέτρο. Ὁ Ἰάκωβος εἶχε ἰδιαίτερη ἐκτίµηση ἀπὸ τὸν Κύριο, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις τὸν ἔπαιρνε κοντά Του. Μάλιστα, ἡ µητέρα τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννη, βλέποντας αὐτὴν τὴν εὔνοια ποὺ ἔδειχνε ὁ Κύριος στοὺς γιούς της, ζήτησε νὰ καθίσουν τὰ παιδιά της δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἀπὸ τὸ θρόνο Του, τὴν ἡµέρα της δόξας Του. Ὁ Κύριος µεταξὺ ἄλλων ἀπάντησε ὅτι θἄρθει καιρὸς ποὺ θὰ πιοῦν τὸ ποτήρι ποὺ θὰ πιεῖ Αὐτός, ἐννοῶντας, φυσικά, τὸ µαρτύριό Του. Πράγµατι, ἡ προφητεία γιὰ τὸν Ἰάκωβο ἐκπληρώθηκε µετὰ 49 χρόνια. Τότε ὁ Ἰάκωβος ἦταν στὰ Ἱεροσόλυµα καὶ κήρυττε στὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία. Ὁ Ἡρῴδης Ἀγρίππας γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὸ µῖσος τῶν Ἰουδαίων, συνέλαβε µαζὶ µὲ ἄλλους χριστιανοὺς τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν σκότωσε µὲ µαχαῖρι. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουµε ὅτι ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης ὀνοµάστηκαν υἱοὶ βροντῆς, γιὰ τὴν δύναµη τοῦ κηρύγµατός τους.

Ὁ  Ἅγιος Κλήµης ὁ ὑµνογράφος

Ἦταν Στουδίτης Μοναχὸς καὶ µαθητὴς τοῦ Θεοδώρου Στουδίτου, ποὺ, µετὰ τὸν θάνατό του, ἀντικατέστησε τὸν διδάσκαλό του στὴν ἡγουµενία της Μονῆς. Ὑπῆρξε ἔνθερµος ὀπαδὸς τῆς προσκύνησης τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ πέθανε ἀπὸ κακουχίες στὴν ἐξορία σὰν ὁµολογητὴς τῆς πίστης µας. Φυσικὰ εἶναι γνωστό, ὅτι ὑπῆρξε Βυζαντινὸς Ὑµνογράφος τοῦ 9ου αἰῶνα (ποιητὴς τῶν Κανόνων).

Ὁ  Ἅγιος Μάξιµος

Μαρτύρησε ἀφοῦ τοῦ διαπέρασαν τὴν κοιλιὰ µὲ ξίφος.

Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀµασείας

Ἡ κυρίως µνήµη τοῦ γιορτάζεται στὶς 26 Ἀπριλίου.

Ὁ  Ἅγιος Δονᾶτος ἐπίσκοπος Εὐρείας

Ἔζησε στὰ χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395), καὶ ἔλαµψε σὰν ἐπίσκοπος Εὐρείας της Ἠπείρου. Παροιµιώδης ἔµεινε ἡ µέριµνα καὶ ἡ αὐταπάρνησή του γιὰ τοὺς φτωχούς του ποιµνίου του. Ὑπῆρξε ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ χάρισε τὴν δύναµη νὰ θαυµατουργεῖ. Ἔτσι κάποτε, ἀπάλλαξε µὲ τὶς δεήσεις του τὸ Σούλι ἀπὸ κάποιο µεγάλο καὶ φοβερὸ δράκοντα, ποὺ ἦταν φόβητρο καὶ µάστιγα τῶν κατοίκων. Ἀκόµα, ὅταν κάποτε πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ αὐτοκράτορας τοῦ ἀπέδωσε µεγάλες τιµὲς καὶ τοῦ χάρισε πλούσια δῶρα. Διότι διὰ τῆς προσευχῆς του, θεράπευσε τὴν κόρη του ποὺ ἔπασχε ἀπὸ σεληνιασµό. Καὶ ὅπως κάποτε ὁ Ἠλίας, ἔτσι καὶ αὐτὸς µὲ τὴν δέησή του ἔλυσε τὴν ἀνοµβρία, ποὺ µάστιζε τὴν πρωτεύουσα καὶ τὰ προάστια, τὰ ὁποῖα «λούστηκαν» µὲ ἄφθονη βροχή. Ὅταν ἐπανῆλθε στὴν ἐπαρχία του, ἐξακολούθησε τὸ ποιµαντικό του ἔργο µὲ τὸν ἴδιο ζῆλο. Ἔκτισε µὲ τὰ βασιλικὰ χρήµατα ναό, ποὺ διακόσµησε µὲ µεγαλοπρέπεια. Πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράµατα.

Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίας Ἀργυρῆς

Ἡ κυρίως µνήµη της γιορτάζεται στὶς 5 Ἀπριλίου. Ἐδῶ γιορτάζουµε τὴν ἀνακοµιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της, ποὺ ἔγινε στὶς 30 Ἀπριλίου 1725, στὸν ναὸ τῆς ἁγίας Παρασκευῆς στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Θεοδώρου Νεοµάρτυρα τοῦ Βυζαντίου

Ἡ κυρίως µνήµη του γιορτάζεται τὴν 17η Φεβρουαρίου, ὅπου καὶ τὰ βιογραφικά του στοιχεῖα.

Ὁ Ἅγιος Erconwaid (Ἀγγλοσάξωνας)

Λεπτοµέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, µπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κοµµοδάτου, ἐπισκόπου Τελµησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

Πνευματικά δικαιώματα, (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ

• Στήν ὁμιλία αὐτή, παρουσιάζεται τό μεγάλο καί σημαντικό θέμα τοῦ θανάσιμου ἁμαρτήματος τῆς πορνείας. 
• Σοῦ βρωμίζει τή ψυχή καί μολύνει τό σῶμα. 
• Σέ ἀπομακρύνει ἀπό τό Θεό καί σέ ὁδηγεῖ στήν Κόλαση. 
• Ἀνήκει στά θανάσιμα ἁμαρτήματα. 
• Πῶς ἀντιμετωπίζεται;

          π.Νικόλαος Μανώλης, Η αντιμετώπιση του δαιμονίου της Πορνείας
           https://katihisis.blogspot.com/

ΤΟ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΟΜΙΛΙΑ

«Τὀ οὐδετερόθρησκο κράτος ("χωρισμός Ἐκκλησίας - Πολιτείας") τῆς συνταγματικῆς ἀναθεώρησης ἄγνωστο στήν Ἑλληνική Ἱστορία»

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

Ὁ µεγαλοµάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε περίπου τὸ 275 µ.Χ. στὴν Καππαδοκία, ἀπὸ γονεῖς χριστιανούς.

Ὁ πατέρας του, µάλιστα, πέθανε µαρτυρικὰ γιὰ τὸ Χριστό.
Ὅταν ὁ Γεώργιος ἔγινε 18 χρονῶν, στρατεύθηκε στὸ ῥωµαϊκὸ στρατό. 

Ἂν καὶ νέος στὴν ἡλικία, διεκπεραίωνε τὶς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις τέλεια. 

Ὅλοι τὸν θαύµαζαν γιὰ τὸ παράστηµά του. Γι΄ αὐτό, γρήγορα τὸν προήγαγαν σὲ ἀνώτερα ἀξιώµατα καὶ τοῦ ἔδωσαν τὸν τίτλο τοῦ κόµητος. 

Συνέβη, ὅµως, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὁ Διοκλητιανὸς νὰ κηρύξει λυσσώδη διωγµὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ὁ Γεώργιος ἦταν 28 χρονῶν καὶ χωρὶς δισταγµοὺς ὁµολόγησε τὴν πίστη του, παρὰ τὰ ἀξιώµατα ποὺ τοῦ εἶχαν δώσει. 

Ὁ Διοκλητιανὸς δὲν τὸ περίµενε καὶ ἔφριξε γιὰ τὴν στάση τοῦ Γεωργίου. 

Τότε ἄρχισε γιὰ τὸν Ἅγιο µία σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων, ἀλλὰ καὶ θαυµάτων, ποὺ ἔφεραν πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴ χριστιανικὴ πίστη. 

Ἀφοῦ τὸν λόγχισαν, ξέσχισαν τὶς σάρκες του µὲ εἰδικὸ τροχὸ ἀπὸ µαχαίρια. 

Ἔπειτα, τὸν ἔριξαν σὲ λάκκο µὲ βραστὸ ἀσβέστη καὶ κατόπιν τὸν ἀνάγκασαν νὰ βαδίσει µὲ πυρωµένα µεταλλικὰ παπούτσια. 

Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὁ Θεὸς τὸν κράτησε ζωντανὸ καὶ ἔγινε αἰτία νὰ ἐξευτελιστοῦν τὰ εἴδωλα καὶ οἱ ἐκφραστές τους. 

Τέλος, τὸν ἀποκεφαλίζουν προσευχόµενο. 

Κατὰ τὴν Ἐκκλησία µας, ὁ ἔνδοξος αὐτὸς µεγαλοµάρτυρας εἶναι ὁ µαργαρίτης ὁ πολύτιµος, ὁ ἀριστεὺς ὁ θεῖος, ὁ λέων ὁ ἔνδοξος, ὁ ἀστὴρ ὁ πολύφωτος, τοῦ Χριστοῦ ὁπλίτης, τῆς οὐρανίου στρατιᾶς ὁ συνόµιλος.

Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

            «Αὕτη ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ».

Τὸ πρῶτον μήνυμα τὸ ὁποῖον μεταδίδει ὁ Ἀναστὰς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς πρὸς τὰς Μυροφόρας διὰ τῆς προσφωνήσεως «χαίρετε» εἶναι τὸ οὐράνιον καὶ ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς ἀναστασίμου καὶ αἰωνίου χαρᾶς τὴν ὁποίαν καλεῖται προσωπικῶς κάθε πιστὸς νὰ βιώνῃ στήν καθημερινότητά του, ὅσο ζωφερὀ καί ἄν εἶναι τό περιβάλλον του, ὅσο σκοτεινές καί ἄν παρουσιάζονται οἱ ἀτραποί τῆς ζωῆς.

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια».

Πλέον ἀνατέλει τό ἱλαρόν καί γλυκῦ καί συγχρόνως ὁλόλαμπρον καί ζωοποιόν Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κύριου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ὄχι ἁπλῶς διά νά ἀνάψουμε τίς πασχάλιες λαμπάδες μας διά λίγες ὧρες ἤ νά αἰσθανθοῦμε κάποιες στιγμές συναισθηματικῆς χαρᾶς. Τό Φῶς καί ἡ Χαρά τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀμείωτα καί αἰώνια! Ἔρχονται νά καταυγάσουν, νά πυρπολήσουν, νά ἀνακαινήσουν, νά πληρώσουν τά πάντα!

Εἴθε οἱ καρδίες μας νά εἶναι ἀνοιχτές ὥστε νά δεχθοῦν καί νά κρατήσουν διά παντός αὐτό τό ἀνέσπερον Φῶς καί αὐτήν τήν ἀνείπωτον καί ἀμείωτον Χαράν. Καί ἔτσι δέν πρόκεῖται τίποτε νά μᾶς ἀγγίσει, τίποτε νά μᾶς ἀπελπίσει, διότι θά εἴμαστε πάντοτε ἑνωμένοι μέ τόν Νικητή, νικητές καί ἐμεῖς!

Μετ’ ἀναστασίμων εὐχῶν καί ἀγάπης τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ,ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱ. Ἡσυχ. Παντοκράτορος,

† Ἀρχιμ. Κύριλλος

καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

πηγή www.impantokratoros.gr

ΟΙ ΥΜΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ - "ΔΕΥΤΕ ΠΟΜΑ ΠΙΩΜΕΝ ΚΑΙΝΟΝ"

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

            «Αὕτη ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ».

Τὸ πρῶτον μήνυμα τὸ ὁποῖον μεταδίδει ὁ Ἀναστὰς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς πρὸς τὰς Μυροφόρας διὰ τῆς προσφωνήσεως «χαίρετε» εἶναι τὸ οὐράνιον καὶ ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς ἀναστασίμου καὶ αἰωνίου χαρᾶς τὴν ὁποίαν καλεῖται προσωπικῶς κάθε πιστὸς νὰ βιώνῃ στήν καθημερινότητά του, ὅσο ζωφερὀ καί ἄν εἶναι τό περιβάλλον του, ὅσο σκοτεινές καί ἄν παρουσιάζονται οἱ ἀτραποί τῆς ζωῆς.

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια».

Πλέον ἀνατέλει τό ἱλαρόν καί γλυκῦ καί συγχρόνως ὁλόλαμπρον καί ζωοποιόν Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κύριου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ! Ὄχι ἁπλῶς διά νά ἀνάψουμε τίς πασχάλιες λαμπάδες μας διά λίγες ὧρες ἤ νά αἰσθανθοῦμε κάποιες στιγμές συναισθηματικῆς χαρᾶς. Τό Φῶς καί ἡ Χαρά τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀμείωτα καί αἰώνια! Ἔρχονται νά καταυγάσουν, νά πυρπολήσουν, νά ἀνακαινήσουν, νά πληρώσουν τά πάντα!

Εἴθε οἱ καρδίες μας νά εἶναι ἀνοιχτές ὥστε νά δεχθοῦν καί νά κρατήσουν διά παντός αὐτό τό ἀνέσπερον Φῶς καί αὐτήν τήν ἀνείπωτον καί ἀμείωτον Χαράν. Καί ἔτσι δέν πρόκεῖται τίποτε νά μᾶς ἀγγίσει, τίποτε νά μᾶς ἀπελπίσει, διότι θά εἴμαστε πάντοτε ἑνωμένοι μέ τόν Νικητή, νικητές καί ἐμεῖς!

Μετ’ ἀναστασίμων εὐχῶν καί ἀγάπης τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ,ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱ. Ἡσυχ. Παντοκράτορος,

† Ἀρχιμ. Κύριλλος

καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

πηγή www.impantokratoros.gr

ΤΕΛΕΤΗ ΑΦΗΣ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ 2019 - HOLY LIGHT 2019 JERUSALEM

Αφή του Αγίου Φωτός ξεκινά στην 1:32:00 χρονική στιγμή του βίντεο

Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ - ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

25-04-2019 ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Τήν πρωΐαν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, 13ης/26ης Ἀπριλίου 2019, περί τήν 9.30ήν πρωϊνήν ὥραν, κατῆλθεν ὁ Δραγουμανεύων Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων  διά τό ἄνοιγμα τῆς Πύλης τοῦ Ναοῦ ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων κατά τήν καθεστωτικήν τάξιν. 

Ἀκολούθως κατῆλθον ἐν πομπῇ μετά τῶν διακονητῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί μακρᾶς σειρᾶς μοναχῶν καί μοναζουσῶν πρός τό Πραιτώριον, ἔνθα  ἤτοιμάσθη τό Τίμιον Ξύλον, τό ὁποῖον ᾖρεν ἐπ΄ ὤμων ὁ Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, διερχόμενος τήν Ὁδόν τοῦ Μαρτυρίου ἕως τῆς Ἁγίας Αὐλῆς, ἔνθα ὡμίλησεν πρός τούς πιστούς μετά δέ τοῦτο ὕψωσεν τό Τίμιον Ξύλον εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν.

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΙΠΤΗΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ –ΠΑΡΤΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Η Ακολουθία του Ιερού Νιπτήρος της Μεγάλης Πέμπτης  – Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Περί πολυλογίας και Σιωπής - Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

«Αυτός που αγάπησε την ησυχία , ασφάλισε το στόμα του.

Και αυτός που ευχαριστείται να εξέρχεται από το κελί του εξέρχεται γιατί τον σπρώχνει το πάθος  αυτό, δηλαδή η πολυλογία.»

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ - ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Το μυστήριον του ιερού ευχελαίου της Μεγάλης τετάρτης στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ TOY ΠΡΩΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Οι ώρες των Ιερών Ακολουθιών που αναγράφονται στις κάρτες είναι κατά προσέγγιση και ίσως να διαφέρουν στον κάθε Ιερό Ναό.

Για τις ακριβείς ώρες ρωτήστε τον εφημέριο της ενορίας σας.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ_ΕΟΡΤΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ Ι. ΜΟΝΗ ΜΑΡΘΑΣ...

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ - ΕΟΡΤΗ

ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΤΟΥ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟΥ

Κατά Ιωάννην ευαγγέλιον Κεφ. 11, 1 - 44 (Με μετάφραση). 

Ιω. 11,1   Ἦν δέ τις ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς.

Ιω. 11,1   Ήτο δε κάποιος ασθενής, ονόματι Λάζαρος, από την Βηθανίαν, από το χωρίον της Μαρίας και Μάρθας της αδελφής της.

Ιω. 11,2   ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει.

Ιω. 11,2  Η δε Μαρία ήτο εκείνη, που άλειψε τον Κύριον, ολίγας ημέρας προ της σταυρώσεως, με μύρον και εσπόγγισε τα πόδια του με τα μαλλιά της. Αυτής λοιπόν ο αδελφός Λάζαρος ήτο ασθενής.

Ιω. 11,3  ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι· Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ.

Ιω. 11,3 Έστειλαν τότε αι δύο αδελφαί προς τον Ιησούν ανθρώπους να τον ειδοποιήσουν, οι οποίοι του είπαν εκ μέρους των· “Κύριε, ιδού αυτός, τον οποίον τόσον πολύ αγαπάς, είναι ασθενής”.

Ιω. 11,4 ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς.

Ιω. 11,4 Όταν όμως ήκουσεν ο Ιησούς τούτο, είπεν· “αυτή η ασθένεια δεν είναι για θάνατο, αλλά δια να φανή η δόξα του Θεού και να δοξασθή ο Υιός του Θεού με την ασθένειαν αυτήν, διότι θα δοθή ευκαιρία άλλο μεγάλο θαύμα να πραγματοποιηθή”.

Ιω. 11,5 ἠγάπα δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον.

Ιω. 11,5 Ο δε Ιησούς αγαπούσε πολύ ολόκληρον αυτήν την οικογένειαν, δηλαδή την Μάρθαν και την αδελφήν της και τον Λάζαρον.

Ιω. 11,6 ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας·

Ιω. 11,6  Όταν, λοιπόν, ήκουσεν ότι ο Λάζαρος ασθενεί, τότε μεν έμεινεν στον τόπον, όπου ευρίσκετο, δύο ακόμη ημέρας.

Ιω. 11,7  ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν.

Ιω. 11,7  Έπειτα, αφού επέρασε και αυτό το χρονικόν διάστημα, λέγει στους μαθητάς του· “ας πάμε πάλιν εις την Ιουδαίαν”.

Ιω. 11,8  λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί· ῥαββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;

Ιω. 11,8  Οι μαθηταί όμως του είπαν· “Διδάσκαλε, τώρα προ ολίγου εζητούσαν οι Ιουδαίοι να σε λιθοβολήσουν και συ πηγαίνεις πάλιν εκεί;”

Ιω. 11,9  ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει·

Ιω. 11,9  Απήντησεν ο Ιησούς· “δώδεκα δεν είναι αι ώραι της ημέρας; Όποιος περιπατεί κατά το διάστημα της ημέρας, δεν σκοντάπτει, διότι βλέπει με το φως του κόσμου τούτου. (Η ημέρα της ζωής μου εξακολουθεί ακόμη και εγώ προχωρώ στο έργον μου με βεβαιότητα και ασφάλειαν).

Ιω. 11,10 ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ.

Ιω. 11,10  Εάν όμως κανείς περιπατή κατά την νύκτα, σκοντάπτει, διότι δεν υπάρχει εις αυτόν φως να τον φωτίζη. (Εις το σκοτάδι της αγνοίας και της πλάνης βαδίζουν όλοι όσοι επιμένουν εις την απιστίαν των και δεν θέλουν να δεχθούν το φως, που εγώ τους προσφέρω)”.

Ιω. 11,11  ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνήσω αὐτόν.

Ιω. 11,11  Αυτά είπε και έπειτα τους λέγει· “ο Λάζαρος, ο φίλος μας, έχει κοιμηθή· αλλά εγώ πηγαίνω να τον εξυπνήσω”.

Ιω. 11,12  εἶπον οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται.

Ιω. 11,12  Οι μαθηταί, επειδή ενόμισαν ότι πρόκειται περί φυσικού ύπνου, του είπαν· “Κύριε, εάν έχη κοιμηθή, αυτό είναι δείγμα ότι πηγαίνει καλύτερα και θα σωθή από την ασθένειάν του”.

Ιω. 11,13  εἰρήκει δὲ ὁ Ἰησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει.

Ιω. 11,13  Ο Ιησούς όμως ωμιλούσε δια τον θάνατον του Λαζάρου. Αλλ' έκείνοι ενόμισαν ότι ομιλεί περί του φυσικού ύπνου.

Ιω. 11,14  τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς παῤῥησίᾳ· Λάζαρος ἀπέθανε,

Ιω. 11,14  Τότε, λοιπόν, τους είπε ο Ιησούς καθαρά· “ο Λάζαρος απέθανε.

Ιω. 11,15  καὶ χαίρω δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ᾿ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν.

Ιω. 11,15  Και χαίρω για σας, διότι αυτό το γεγονός θα σας κάμη να πιστεύσετε περισσότερον. Χαίρω διότι δεν ήμουν εκεί κατά την διάρκειαν της ασθενείας του, δια να του δώσω την υγείαν, αλλά πηγαίνω τώρα που είναι νεκρός, δια να τον αναστήσω και να ίδετε έτσι και σεις ένα άλλο μεγάλο θαύμα. Αλλά ας πάμε προς αυτόν”.

Ιω. 11,16  εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ.

Ιω. 11,16  Τότε, λοιπόν, ο Θωμάς-ο οποίος εις την ελληνικήν λέγεται Διδυμος είπεν στους συμμαθητάς του· “ας πάμε και ημείς εκεί όπου περιμένουν οι εχθροί του να τον φονεύσουν, δια να πεθάνωμε μαζή του”.

Ιω. 11,17  Ἐλθὼν οὖν ὁ Ἰησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ.

Ιω. 11,17  Όταν, λοιπόν, ήλθεν ο Ιησούς, ευρήκε τον Λάζαρον να έχη τέσσαρας πλέον ημέρας μέσα στον τάφον.

Ιω. 11,18  ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε,

Ιω. 11,18  Η δε Βηθανία ευρίσκετο κοντά εις τα Ιεροσόλυμα, τρία περίπου χιλιόμετρα.

Ιω. 11,19  καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν.

Ιω. 11,19  Και πολλοί από τους Ιουδαίους είχαν έλθει προς τας αδελφάς, Μάρθαν και Μαρίαν, που τας εσυντρόφευαν κατά τας ημέρας εκείνας και άλλοι, δια να τας παρηγορήσουν δια τον θάνατον του αδελφού των.

Ιω. 11,20  ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο.

Ιω. 11,20  Η Μάρθα λοιπόν μόλις άκουσε, ότι έρχεται ο Ιησούς, έτρεξε αμέσως να τον συναντήση. Η δε Μαρία έμενεν στο σπίτι.

Ιω. 11,21  εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει.

Ιω. 11,21  Είπε, λοιπόν, η Μάρθα προς τον Ιησούν· “Κύριε, εάν ήσουνα εδώ, δεν θα επέθαινεν ο αδελφός μου.

Ιω. 11,22  ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός.

Ιω. 11,22  Αλλά και τώρα, ξέρω ότι όσα και αν ζητήσης από τον Θεόν, θα σου τα δώση ο Θεός”.

Ιω. 11,23  λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου.

Ιω. 11,23  Λέγει εις αυτήν ο Ιησούς· “θα αναστηθή ο αδελφός σου”.

Ιω. 11,24  λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.

Ιω. 11,24  Είπε τότε εις αυτόν η Μαρθα· “ξέρω ότι θα αναστηθή κατά την γενικήν ανάστασιν, κατά την μεγάλην εκείνην και επίσημον ημέραν”.

Ιω. 11,25  εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.

Ιω. 11,25  Της είπεν ο Ιησούς· “εγώ είμαι η Ανάστασις και η Ζωή.

Ιω. 11,26  ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;

Ιω. 11,26 Εκείνος που πιστεύει εις εμέ, και αν πεθάνη σωματικώς, θα ζήση πνευματικώς εις την μακαρίαν ζωήν, θα λάβη δε αναστημένον, άφθαρτον και αιώνιον το σώμα του. Και καθένας που ζη εις την παρούσαν ζωήν και πιστεύει εις εμέ, δεν θα πεθάνη ποτέ, αλλά θα ζη πνευματικώς στον αιώνα, ο δε σωματικός του θάνατος θα είναι η γέφυρα, που θα τον μεταφέρη εις την αιωνιότητα. Πιστεύεις τούτο;”

Ιω. 11,27  λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.

Ιω. 11,27  Είπε εις αυτόν η Μάρθα· “ναι, Κύριε, εγώ έχω πιστεύσει ότι συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο οποίος σύμφωνα με τας προφητείας θα ήρχετο στον κόσμον, δια να σώση τον κόσμον. Δι' αυτό και πιστεύω όλα όσα λέγεις”.

Ιω. 11,28  καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαρίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα· ὁ διδάσκαλος πάρεστι καὶ φωνεῖ σε.

Ιω. 11,28  Και αφού είπεν αυτά έφυγε, εκάλεσε την αδελφήν της και της είπε κρυφά· “ο Διδάσκαλος είναι εδώ και σε φωνάζει”.

Ιω. 11,29  ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν.

Ιω. 11,29  Εκείνη μόλις ήκουσε, αμέσως σηκώνεται και έρχεται εις συνάντησίν του.

Ιω. 11,30  οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ᾿ ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα.

Ιω. 11,30  Ο δε Ιησούς δεν είχεν εισέλθει άκομη στο χωρίον, αλλά έμεινε στον τόπον, όπου τον είχε προϋπαντήσει η Μάρθα.

Ιω. 11,31  οἱ οὖν Ἰουδαῖοι οἱ ὄντες μετ᾿ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ.

Ιω. 11,31  Οι Ιουδαίοι, λοιπόν, που ήσαν μαζί της στο σπίτι και την παρηγορούσαν, όταν είδαν την Μαρίαν ότι εσηκώθη γρήγορα και εβγήκε έξω, την ηκολούθησαν λέγοντες ότι πηγαίνει στο μνημείον, δια να κλάψη εκεί τον αδελφόν της.

Ιω. 11,32 ἡ οὖν Μαρία ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ Ἰησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσε αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας λέγουσα αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁ ἀδελφός.

Ιω. 11,32 Η Μαρία όμως αμέσως μόλις ήρθε στον τόπον, όπου ευρίσκετο ο Ιησούς, όταν τον είδε, έπεσεν εις τα πόδια του και του έλεγε “Κύριε, εάν ήσουνα εδώ, δεν θα μου επέθαινε ο αδελφός”.

Ιω. 11,33 Ἰησοῦς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας αὐτῇ Ἰουδαίους κλαίοντας, ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν,

Ιω. 11,33 Ο Ιησούς όταν είδε αυτήν να κλαίη και τους Ιουδαίους, που είχαν έλθει μαζή της, να κλαίουν επίσης, επεβλήθη με μεγάλην δύναμιν επί του εσωτερικού του, δια να κρατήση την συγκίνησιν, η οποία τον επλημμύριζε

Ιω. 11,34 καὶ εἶπε· ποῦ τεθείκατε αὐτόν;

Ιω. 11,34 και είπε με φωνήν ήρεμον· “που τον έχετε βάλει;”

Ιω. 11,35 λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἔρχου καὶ ἴδε. ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς.

Ιω. 11,35 Και εκείνοι του λέγουν· “Κύριε, έλα να ειδής”. Και καθώς επήγαιναν, εδάκρυσεν ο Ιησούς από συμπάθειαν δια τον βαθύν πόνον των δύο αδελφών.

Ιω. 11,36 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι· ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν·

Ιω. 11,36 Οι Ιουδαίοι, όταν είδαν τα δάκρυα αυτά έλεγαν· “για κοίταξε, πόσον πολύ τον αγαπούσε!”

Ιω. 11,37 τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· οὐκ ἠδύνατο οὗτος, ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ;

Ιω. 11,37 Μερικοί δε από αυτούς είπαν· “αυτός που ήνοιξε τα μάτια του εκ γενετής τυφλού, δεν ημπορούσε να κάμη κάτι ενωρίτερα, δια να μη αποθάνη και αυτός; Διατί και εδώ δεν έκανε θαύμα, θεραπεύων την ασθένειαν του φίλου του; Εξαντλήθηκε η δύναμίς του;”

Ιω. 11,38           Ἰησοῦς οὖν, πάλιν ἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον, καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ᾿ αὐτῷ.

Ιω. 11,38 Ο Ιησούς, λοιπόν, επιβαλλόμενος συνεχώς επί του εαυτού του, δια να μη εκδηλωθή η συγκίνησίς του, έρχεται στο μνημείον. Αυτό δε ήτο ένα σπήλαιον και εις την είσοδόν του είχε τοποθετηθή ένας βαρύς λίθος.

Ιω. 11,39           λέγει ὁ Ἰησοῦς· ἄρατε τὸν λίθον. λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ τεθνηκότος Μάρθα· Κύριε, ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι.

Ιω. 11,39 Λεγει ο Ιησούς· “σηκώστε τον λίθον αυτόν”. Του λέγει η αδελφή του νεκρού, η Μάρθα· “Κύριε, μυρίζει πλέον, διότι είναι τέσσαρες ημέρες αποθαμένος”.

Ιω. 11,40 Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψει τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ;

Ιω. 11,40 Της λέγει ο Ιησούς· “δεν σου είπα ότι εάν πιστεύσης, θα ίδης την δόξαν και το μεγαλείον του Θεού, όπως αυτά φαίνονται εις τα μεγάλα θαύματα που κάνω;”

Ιω. 11,41 ἦραν οὖν τὸν λίθον οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπε· πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου.

Ιω. 11,41 Επήραν, λοιπόν, τον λίθον από την είσοδον του σπηλαίου, όπου είχε τεθή ο πεθαμένος. Ο δε Ιησούς εσήκωσε τα μάτια του επάνω και είπε· “Πατερ μου, σ' ευχαριστώ, διότι με ήκουσες και θα γίνη και τούτο το θαύμα.

Ιω. 11,42 ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.

Ιω. 11,42 Εγώ εγνώριζα πολύ καλά ότι πάντοτε με ακούεις, αλλά είπα αυτό, δια να ακούση ο λαός που στέκεται εδώ γύρω και να πιστέψουν ότι συ με έχεις στείλει”.

Ιω. 11,43 καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω.

Ιω. 11,43 Και αφού είπεν αυτά εφώναξε με μεγάλην φωνήν· “Λάζαρε έβγα έξω”.

Ιω. 11,44 καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν.

Ιω. 11,44 Και αμέσως εβγήκεν ο πεθαμένος. Είχε δε τα πόδια και τα χέρια τυλιγμένα με λωρίδες από σεντόνι και το πρόσωπον τυλιγμένο με ένα ειδός πετσέτας, όπως εσυνήθιζαν να σαβανώνουν τότε οι Εβραίοι τους νεκρούς των. Λέγει εις αυτούς ο Ιησούς· “λύστε τον και αφήστε τον μόνον, χωρίς κανείς να τον βοηθήση, δια να υπάγη στο σπίτι”.

Ἁγιολόγιον 14ης Ἀπριλίου

Ἁγιολόγιον - Ἀπρίλιος 14

•  Οἱ Ἅγιοι Ἀρίσταρχος, Πούδης καὶ Τρόφιµος Ἀπόστολοι ἀπὸ τοὺς 70
•  Ὁ Ἅγιος Ἀρδαλίων ὁ µῖµος
•  Ἡ Ἁγία Θωµαΐς
•  Ὁ Ἅγιος Δηµήτριος ὁ Πελοποννήσιος
•  Οἱ Ἅγιοι Ἀντώνιος, Ἰωάννης οἱ αὐτάδελφοι καὶ Εὐστάθιος, οἱ ἐν Λιθουανίᾳ Μάρτυρες (+ 1342)

 Οἱ Ἅγιοι Ἀρίσταρχος, Πούδης καὶ Τρόφιµος Ἀπόστολοι ἀπὸ τοὺς 70

Ἦταν καὶ οἱ τρεῖς ἀπὸ τοὺς ἑβδοµήκοντα Ἀποστόλους καὶ ἀφοσιωµένοι συνεργάτες τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Τὸν Ἀρίσταρχο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει στὴν πρὸς Κολασσαεῖς (δ´ 10) ἐπιστολή του σὰν συναιχµάλωτό του στὴ Ῥώµη, καθὼς καὶ στὴν πρὸς Φιλήµονα (στ´ 24) σὰν συνεργάτη του. Γιὰ τὸν Πούδη κάνει λόγο στὴ Β´ πρὸς Τιµόθεον (δ´ 22) ἐπιστολή του, ἀπὸ τὴν ὁποία καταλαβαίνουµε ὅτι ὁ Ἀπόστολος Πούδης ἦταν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ συνεργάστηκαν ὑπὲρ τοῦ Εὐαγγελίου στὴ Ῥώµη. Τὸν Τρόφιµο ἔφερε στὴν χριστιανικὴ πίστη ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν πῆγε στὴν Ἔφεσο. Ἀπὸ τότε, τὸν ἀκολούθησε στὰ Ἱεροσόλυµα, ἀλλὰ καὶ στὴ Ῥώµη, γιὰ νὰ συνεργασθεῖ καὶ νὰ κακοπάθει µαζὶ µὲ τὸ διδάσκαλό του. Στὸν Τρόφιµο ἀναφέρεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ Β´ πρὸς Τιµόθεον (δ´ 20) ἐπιστολή του. Στὸ φοβερὸ διωγµὸ τοῦ Νέρωνα καὶ οἱ τρεῖς αὐτοὶ συνεργάτες τοῦ Παύλου ἀξιώθηκαν νὰ µαρτυρήσουν µὲ θάνατο δι᾿ ἀποκεφαλισµοῦ. Κατόρθωσαν, ἔτσι, µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ µὲ τὸν προσωπικό τους ἀγῶνα, νὰ γίνουν «συνεργοὶ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Δηλαδή, συνεργάτες γιὰ τὴν διάδοση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἀρδαλίων ὁ µῖµος

Μὲ τὴν σηµερινὴ ὁρολογία ἦταν ἠθοποιός, στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (298). Ἐργαζόταν στὰ θέατρα καὶ ἔπαιζε κωµῳδίες καὶ δράµατα. Μία µέρα λοιπὸν τοῦ ἦλθε ἡ ἰδέα, νὰ µιµηθεῖ τὴν ἀντίσταση τῶν χριστιανῶν µπροστὰ στοὺς τυράννους. Κρεµάστηκε ψηλά, ἐπάνω στὴ σκηνή, καὶ δῆθεν ξεσχιζόταν ἐπειδὴ δὲν ἤθελε νὰ προσφέρει θυσία στοὺς θεούς. Ἡ παράσταση ἦταν - σὰ δρᾶµα- τόσο καταπληκτική, ὥστε ὁ λαὸς ἄρχισε νὰ χειροκροτεῖ θερµὰ τὴν ἐπιδεξιότητα τοῦ Ἀρδαλίωνα καὶ τὴν γενναιοκαρδία τῶν χριστιανῶν. Τότε ὁ Ἀρδαλίων φώναξε δυνατὰ καὶ εἶπε στὸ λαὸ νὰ σωπάσει, διότι καὶ αὐτὸς ἦταν στ᾿ ἀλήθεια χριστιανός. Ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ ἄρχοντας, τοῦ εἶπε ν᾿ ἀλλάξει γνώµη. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ὁ Ἀρδαλίων ἐπέµενε στὴν ὁµολογία τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἔριξαν µέσα στὴ φωτιὰ καὶ ἔτσι ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου.

Ἡ Ἁγία Θωµαΐς

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς της τὴν ἀνέθρεψαν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Ὅταν ἦλθε σὲ κατάλληλη ἡλικία τὴν πάντρεψαν µὲ κάποιο νέο,µὲ τὸν ὁποῖο ζοῦσε ἁρµονικὰ καὶ µὲ µεγάλη σωφροσύνη. Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἀπουσία τοῦ ἀνδρός της, ὁ πεθερός της ποὺ συνοικοῦσε µαζί τους, προσπαθοῦσε µὲ κάθε τρόπο νὰ τὴν ἑλκύσει σὲ συνουσία. Μάταια ἡ καλὴ νύφη προσπαθοῦσε νὰ λογικέψει τὸν πόρνο γέροντα. Αὐτὸς ὅµως, ἐπειδὴ δὲν µπόρεσε νὰ καταφέρει τὰ ἄνοµα σχέδια του, καὶ τυφλωµένος ἀπὸ τὸ πάθος, µαχαίρωσε τὴν νύφη του. Ὅταν τὸ ἔµαθε αὐτὸ ὁ ἄρχοντας τῆς Ἀλεξάνδρειας, καταδίκασε τὸν πόρνο γέροντα σὲ θάνατο. Τὸ δὲ λείψανο τῆς Θωµαΐδας, παρέλαβε ὁ ἀββᾶς Δανιήλ, ὁ ἀπὸ τὴν Σκήτη, καὶ τὴν ἔθαψε στὸ κοιµητήριο, ἐπειδὴ ἔδωσε τὸ αἷµα της γιὰ τὴν σωφροσύνη.

Ὁ Ἅγιος Δηµήτριος ὁ Πελοποννήσιος

Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Λιγούδιστα τῆς Ἀρκαδίας καὶ σὲ µικρὴ ἡλικία ἦλθε µαζὶ µὲ τὸν ἀδελφό του στὴν Τρίπολη, ὅπου ἐργαζόταν µαζὶ µὲ κάποιους κτίστες. Ἐπειδὴ ὅµως αὐτοὶ τὸν βασάνιζαν, ἔφυγε ἀπὸ τὴν συντροφιά τους καὶ πῆγε στὸ σπίτι ἑνὸς Τούρκου κουρέα, ὁ ὁποῖος καὶ κατόρθωσε τὸν ἐξισλαµισµό του, ὀνοµάζοντας τὸν Μεχµέτ. Ἀργότερα ὁ Δηµήτριος ἐγκατέλειψε τὴν Τρίπολη, µετάνιωσε γιὰ τὴν ἀποστασία του καὶ ἦλθε στὸ Ἄργος. Ἀπὸ τὸ Ἄργος, γιὰ µεγαλύτερη ἀσφάλεια, πῆγε στὴ Σµύρνη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴ Μονὴ τοῦ Προδρόµου κοντὰ στὶς Κυδωνιές, ὅπου βρῆκε εὐσεβῆ πνευµατικό, ἐξοµολογήθηκε καὶ ζήτησε τὶς συµβουλές του. Μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ πνευµατικοῦ αὐτοῦ ὁ Δηµήτριος ἦλθε στὴ Χίο, ὅπου ἔµεινε γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ κοντὰ σὲ ἄλλο φηµισµένο πνευµατικό, µὲ προσευχὴ καὶ µετάνοια. Προετοιµάσθηκε γιὰ τὸ µαρτύριο καὶ πῆγε στὸ Ἄργος, ὅπου παρέµεινε κρυµµένος καὶ χειραγωγούµενος ἀπὸ τὸν Ἱερέα Ἀντώνιο Σακελάριο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἔφτασε στὴν Τρίπολη. Παρουσιάστηκε µπροστὰ στὸν Τοῦρκο Διοικητή, δήλωσε ὅτι πιστεύει στὸν Χριστὸ καὶ ὅτι εἶναι ἕτοιµος νὰ χύσει καὶ τὸ αἷµα του γι᾿ Αὐτόν. Τὰ βασανιστήρια ποὺ ἀκολούθησαν ἦταν φρικτά, ἀλλὰ ὁ Δηµήτριος ἔµεινε ἀµετακίνητος στὴν πίστη του καὶ ἔτσι στὶς 14 Ἀπριλίου 1803 τὸν ἀποκεφάλισαν στὴν Τρίπολη. Τὸ ἱερό του λείψανο διασώθηκε ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς στὸν Ναὸ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγ. Νικολάου Βαρσῶν. Στὴν κεντρικὴ ἀγορὰ τῆς Τρίπολης, µικρὸς ναὸς τιµᾶται στὸ ὄνοµα τοῦ Νεοµάρτυρα αὐτοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Ἀντώνιος, Ἰωάννης οἱ αὐτάδελφοι καὶ Εὐστάθιος, οἱ ἐν Λιθουανίᾳ

Μάρτυρες (+ 1342)

==================================================

   Πνευματικά δικαιώματα, (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

LIVE: Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου ενώπιον της Ι. Εικόνος της Παναγία...

☦Σε απευθείας σύνδεση με τον Προσκυνηματικό Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας, ομωνύμου Δήμου Αττικής, 

η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου ενώπιον της ιεράς και σεβασμίας Εικόνος της Παναγίας Οδηγητρίας και Ελεούσης του Τιχβίν της Ρωσίας (παλαιού αντιγράφου του 1700)

και η τελετή εναποθέσεώς της στο κουβούκλιο της.

Αγιολόγιον 9ης Απριλίου

Ὁ Ἅγιος Εὐψύχιος ποὺ μαρτύρησε στὴν Καισάρεια
Ἔζησε στὰ χρόνια του Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη. Ἂν καὶ νιόπαντρος, αὐτὸ δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ δείξει ἔμπρακτα τὴν μεγάλη ἀγάπη του στὸ Χριστό. Στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, ὁ Ἰουλιανὸς εἶχε κτίσει ἕνα εἴδωλο τῆς θεᾶς Τύχης, ποὺ προσκυνοῦσαν κάθε μέρα ἐπιδεικτικὰ οἱ εἰδωλολάτρες. Ὁ Εὐψύχιος, ἀφοῦ πῆρε μαζί του καὶ μερικοὺς ἄλλους τολμηροὺς νέους, πῆγε καὶ γκρέμισε τὸ εἴδωλο. Ὅταν συνελήφθη, εἶπε στὸν ἀξιωματοῦχο ὅτι ὁ Ἰουλιανὸς δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα νὰ ἐνεργεῖ εἰδωλολατρικὰ πράγματα στὴ χριστιανικὴ Καισάρεια. Βέβαια, ὁ Εὐψύχιος ἐκ τῶν προτέρων γνώριζε ὅτι ἡ ἀπόφαση θὰ ἦταν καταδικαστική. Πράγματι, οἱ συνεργάτες του καταδικάστηκαν σὲ βασανισμοὺς καὶ ἐξορία. Ἐνῷ ὁ ἴδιος, σὰν ἀρχηγὸς τῆς πράξης, καταδικάστηκε σὲ θάνατο μὲ ἀποκεφαλισμό. Ἔτσι, ὁ Εὐψύχιος κατατάχθηκε σ᾿ ἐκείνη τὴν μερίδα τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος εἶπε: «Ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ θὰ χάσει τὴν ζωή του γιὰ τὴν πίστη του σ᾿ ἐμένα, θὰ κερδίσει τὴν μακάρια καὶ ὑψηλότερη ζωή.

---

Ὁ Ἅγιος Βάδιμος Ὁσιομάρτυρας καὶ οἱ ἑπτὰ Μαθητές του
Ἔζησε ὅταν βασιλιὰς τῆς Περσίας ἦταν ὁ Σαπὼρ ὁ Β´. Πέρσης στὴν καταγωγὴ καὶ ἀπὸ γένος ἐπίσημο, ἄφησε πλούτη καὶ γοητευτικὸ κοσμικὸ μέλλον γιὰ νὰ ὑπηρετήσει στὸ Χριστό. Ἔγινε Ἱερέας καὶ ἐργάστηκε γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Συγκέντρωσε μάλιστα καὶ μία ὁμάδα ἑπτὰ μαθητῶν, ποὺ τοὺς προετοίμαζε ἐργάτες τοῦ χριστιανικοῦ φωτισμοῦ. Καταγγέλθηκε ὅτι ἀποσπᾷ στὸ Χριστὸ πολλοὺς Πέρσες ἀπὸ τὴν πάτρια θρησκεία, καὶ φυλακίστηκε μὲ τοὺς μαθητές του γιὰ τέσσερις μῆνες. Ἐπειδὴ ὅμως κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ ἀρνήθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴν πίστη του, καταδικάστηκε μαζὶ μὲ τοὺς μαθητές του σὲ ἀποκεφαλισμό. Τὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς ποινῆς, ἀνέλαβε κάποιος ποὺ μπροστὰ στὰ βασανιστήρια ἀρνήθηκε τὸ Χριστό, ὁ Νιρσᾶν. Παρὰ τὸν ἔλεγχο ποὺ τοῦ ἔκανε ὁ ἅγιος Βάδιμος, αὐτὸς μὲ τρεμάμενα χέρια ἐξετέλεσε τὴν ποινή. Ἡ θεία δίκη ὅμως δὲν τὸν ἄφησε ἀτιμώρητο. Κάποια μέρα, ποὺ κάποιος εἰδωλολάτρης θύμωσε ἐναντίον του, τὸν σκότωσε μὲ μαχαῖρι.

---

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες οἱ αἰχμάλωτοι, ποὺ μαρτύρησαν στὴν Περσία
Ὅταν ὁ βασιλιὰς τῶν Περσῶν Σαπὼρ ὁ Β´ (325-379), κατὰ τὸ 53ο ἔτος τῆς βασιλείας του, κυρίευσε τὴν χώρα Βυζάτη, θανάτωσε ὅλους ὅσους ἔφεραν ὅπλα. Τὶς δὲ γυναῖκες, παιδιά, γέρους, τὸν ἐπίσκοπο Ἠλιόδωρο καὶ τοὺς πρεσβυτέρους Δησᾶν, Μαριὰβ καὶ ὅλους τους κληρικούς, ἄφησε ζωντανοῦς. Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος Ἠλιόδωρος κατάλαβε ὅτι θὰ πεθάνει, χειροτόνησε ἐπίσκοπο τὸν πρεσβύτερο Δησᾶν. Ὁ ὁποῖος ἐπεξέτεινε τὸ Χριστιανικὸ κήρυγμα καὶ πρὸς τοὺς Πέρσες. Τότε ὁ ἀρχιμάγος Ἀδεφάρ, διέβαλε τὸν Δησᾶν στὸν βασιλιά, ὅτι δῆθεν αὐτὸς καὶ ὅλοι οἱ χριστιανοὶ γύρω ἀπ᾿ αὐτὸν βλασφημοῦν τὴν Περσικὴ θρησκεία. Τότε ὁ Σαπὼρ ἔδωσε διαταγὴ νὰ συλληφθοῦν ὅλοι καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸν ἥλιο καὶ τὴν φωτιά. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ χριστιανοὶ αὐτοὶ δὲν τὸ ἔπραξαν, ἀποκεφαλίστηκαν ὅλοι. Καθ᾿ ὁδὸν μόνο πέντε ἀπ᾿ αὐτοὺς μικροψύχησαν καὶ δέχτηκαν τὴν θρησκεία τῶν εἰδώλων.

---

Ὁ Ἅγιος Αὐδιήσιος (ἢ Ἀβδιησοῦς ἢ Ἀδιησοῦς)
Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἀνῆκε στὴν παραπάνω ὁμάδα ἀποκεφαλισθέντων χριστιανῶν στὴν Περσία. Ἀλλὰ τὸ κτύπημα ποὺ δέχτηκε δὲν ἦταν θανατηφόρο καὶ τὴν νύκτα σηκώθηκε καὶ κατόπιν κήρυττε πάλι θαῤῥαλέα τὸν Χριστό. Τότε κάποιος φανατικὸς εἰδωλολάτρης, ὅρμησε καὶ τὸν θανάτωσε μὲ μαχαῖρι.

---

Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ἐπίσκοπος Ἀμίδης
Ὁ ἐπίσκοπος αὐτὸς ἐξαγόρασε 7.000 χριστιανοὺς αἰχμαλώτους, ἀφοῦ ἐκποίησε ἐκκλησιαστικὰ σκεύη, κατὰ τὸν Βυζαντινοπερσικὸ πόλεμο (421-422), (+ 5ος αἰ.).

====================================================

Πνευματικά δικαιώματα, (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΗΣ ΘΑΝΑΤΟΥ - ΛΟΓΟΣ 6ΟΣ - ΚΛΙΜΑΞ

25^ον

Μην απατάσαι ανόητε εργάτη ότι με τον επόμενο χρόνο θα αναπληρώσεις τον χρόνο που έχασες διότι της κάθε μέρας ο χρόνος δεν επαρκεί όπως πρέπει για να εκπληρώσουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις απέναντι στον Δεσπότη, απέναντι στον Θεό

Περί Δειλίας - Λόγος 20ος - Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου - (6 λεπτά βίντεο)

3ον «Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας . Έχοντας πεποίθηση στον εαυτόν της και όχι στον Θεό. Φοβάται τους «κρότους» των κτισμάτων και τις σκιές. »

4ον «Όσοι πενθούν και όσοι καταπονούνται χωρίς να υπολογίζουν κόπους και πόνους δεν αποκτούν δειλία….»

Περί ύπνου και Προσευχής - Λόγος 18ος - Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

    Περί  Ύπνου και προσευχής - Λόγος 18^ος 

«Η κάμινος δοκιμάζει τον χρυσό, η δε παράσταση στην προσευχή τον ζήλο και την αγάπη των μοναχών προς τον Θεό»

Περί Καταλαλιάς Λόγος 10ος - "Η ΚΛΙΜΑΞ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ"

Λόγος 10ος

7^{ον -} «Αυτόν που σου κατακρίνει τον πλησίον του ποτέ μην τον σεβαστείς αλλά μάλλον να του πεις, στμάτισε αδελφέ, εγώ καθημερινά σφάλλω σε χειρότερα. Έτσι θα έχεις δύο οφέλη, με ένα φάρμακο θα θεραπεύεις και τον εαυτόν σου και τον πλησίον.»

8^{ον -}  «Ακόμα και την ώρα του θανάτου του αν δεις κάποιον να αμαρτάνει, μήτε τότε να  τον κατακρίνεις διότι η απόφασις του Θεού είναι άγνωστη στους ανθρώπους . …»

Θανάσης Παπαθανασίου: Η δυσκολία να είσαι Χριστιανός

«Γιατί να' ναι δύσκολο να είσαι Χριστιανός;
  Για μια σειρά λόγων και πάνω απ΄όλα επειδή είναι βαρύ ρήμα το «είμαι».

OΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ - ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ 6ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Ὁ  Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης

Ἀποφθέγματα Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου

«Πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι εἶναι φανερές οἱ ἐνέργειες τῆς χάρης, τίς ὁποῖες ὁ δαίμονας, ὅσο κι' ἄν μετασχηματίζεται σέ ἄγγελο, δέν μπορεῖ νά σοῦ τίς δώσει. Οὔτε πραότητα δίνει, οὔτε ἐπιείκεια, οὔτε ταπείνωση, οὔτε μῖσος τοῦ κόσμου, οὔτε παύει τίς ἡδονές καί τά πάθη· αὐτά εἶναι ἐνέργειες τῆς χάρης. Ἡ ἐνέργεια τοῦ δαίμονα εἶναι ἀλαζονεία καί ὑψηλοφροσύνη καί δειλία καί κάθε κακία. Ἀπό τήν ἐνέργεια λοιπόν μπορεῖς νά μάθεις ἄν τό φῶς ποῦ ἔλαμψε στήν ψυχή σου εἶναι ἀπό τό Θεό ἤ ἀπό τόν σατανᾶ.»

«Τό μαρούλι εἶναι ὅμοιο στήν ἐμφάνιση μέ τήν πικραλίδα καί τό ξίδι ὅμοιο στό χρῶμα μέ τό κρασί, ἀλλά ὁ λάρυγγας καταλαβαίνει καί διακρίνει τήν διαφορά τούς ἀπό τήν γεύση. Ἔτσι καί ἡ ψυχή, ἄν ἔχει διάκριση, ἀναγνωρίζει ἀπό τήν νοερή αἴσθηση τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τίς φαντασίες τοῦ σατανᾶ.»

 Ὀ Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης ὀφείλει τήν ἐπωνυμία του στό ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔλαβε τό μοναχικό σχῆμα.

Γεννήθηκε τὸ 1255 στὸ χωριὸ Κούκουλο, ποὺ ἦταν κοντὰ στὶς Κλαζοµενὲς (ἀρχαία πόλη τῆς Μ. Ἀσίας, ποὺ βρισκόταν 40 χιλιοµ. ΝΔ τῆς Σµύρνης).

 Περιπετειώδης ἡ ζωή του. Οἱ γονεῖς του ἦταν πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς καὶ τὸν ἀνέθρεψαν χριστιανικώτατα.

Ὅταν κάποτε οἰκογενειακῶς πήγαιναν στὴ Λαοδικεία, αἰχµαλωτίστηκαν ἀπὸ λῃστές. Οἱ Λαοδικεῖς ὅµως, τοὺς ἐξαγόρασαν µὲ πολλὰ χρήµατα.

Τὸ ἐπεισόδιο αὐτό, ἔκανε τὸν Γρηγόριο νὰ ἀσχοληθεῖ ἀκόµα περισσότερό µε τὴν ἥσυχη καὶ ἀφιερωµένη ζωὴ στὸν Θεό. Γι᾿ αὐτὸ πῆγε στὴν Κύπρο, κοντὰ σ᾿ ἕνα φηµισµένο µοναχὸ καὶ κατόπιν µὲ τὴν εὐχὴ αὐτοῦ τοῦ γέροντα ταξίδεψε στὴν Ἀλεξάνδρεια.

Μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες ἔφτασε στὸ ὄρος Σινᾶ. Οἱ προϊστάµενοι τῆς Μονῆς τὸν δέχτηκαν µὲ χαρὰ καὶ µετὰ ἀπὸ κανονικὴ δοκιµασία ἐκάρη µοναχός. Στὴ Μονὴ µέσα ἦταν ὑπόδειγµα ὑψηλῆς πνευµατικῆς καὶ ἀσκητικῆς ζωῆς. Ὅµως ὁ πειρασµὸς τοῦ φθόνου κατέλαβε ὁρισµένους µοναχούς, µὲ ἀποτέλεσµα ὁ Γρηγόριος στενοχωρηµένος νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν Μονή.

Μαζὶ µὲ ἕναν µοναχὸ Γεράσιµο ἔφυγε γιὰ τὰ Ἱεροσόλυµα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Κρήτη, ὅπου κοντὰ σ᾿ ἕναν φηµισµένο γιὰ τὴν ἀρετή του µοναχό, τὸν Ἀρσένιο, πῆρε σπουδαῖα πνευµατικὰ διδάγµατα τέλειας χριστιανικῆς ζωῆς.

 Ἔπειτα ὁ Γρηγόριος πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὴ σκήτη τοῦ Μαγουλᾶ, ἀπέναντι τῆς Μονῆς Φιλόθεου.

Ἐκεῖ συγκέντρωσε ἀρκετοὺς µαθητές, ποὺ πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς ἀργότερα διακρίθηκαν στὴν πνευµατικὴ ζωή.

Στὴ συνέχεια πῆγε στὸ Πρωτάτο τῶν Καρυῶν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, λόγω ἐπιδροµῶν τῶν Ἀγαρηνῶν πειρατῶν, ταξίδεψε στὶς πόλεις Θεσσαλονίκη, Χίο, Μυτιλήνη καὶ Κωνσταντινούπολη, γιὰ νὰ ἐπανέλθει µετὰ ἀπὸ ὁρισµένο χρόνο στὸ Ἅγιον Ὄρος.

 Ἀλλὰ κατόπιν µὲ ὁρισµένους µαθητές του, ἔφυγε καὶ πάλι γιὰ νὰ καταλήξει στὴν Ἀδριανούπολη, στὸ Κατακεκρυωµένο ὄρος. Ἐκεῖ ἔκτισε ὀχυρωµένο Μοναστήρι, ὅπου µαζὶ µὲ τοὺς µαθητές του, πρόσφερε πολλὰ πνευµατικὰ ἐφόδια στὸν πληθυσµὸ τῶν γύρω περιοχῶν (Ἕλληνες, Σέρβους καὶ Βουλγάρους). Μετὰ τὴν περιπετειώδη αὐτὴ ζωή.

Ὁ Γρηγόριος, παρέδωσε εἰρηνικὰ τὸ πνεῦµα του.

♱ ♱ ♱

Ὁ  Ἅγιος Εὐτύχιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Θεία Κώµη. Ἔτσι λεγόταν τὸ χωριὸ ἀπὸ τὸ ὁποῖο καταγόταν ὁ Εὐτύχιος. Ἀπὸ πολὺ νωρίς, ὁ θεῖος του Ἡσύχιος, πρεσβύτερος, βοήθησε τὸν Εὐτύχιο νὰ διακριθεῖ στὰ ἱερὰ γράµµατα. Στὴ συνέχεια ἔγινε µοναχός, διάκονος, ἱερέας καὶ ἀρχιµανδρίτης στὴ Μονὴ τῆς Ἀµάσειας. Σὲ µία τοπικὴ Σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Εὐτύχιος πῆρε µέρος σὰν ἀντιπρόσωπος τοῦ µητροπολίτη Ἀµάσειας.

Κατὰ τὴν ἐκεῖ διαµονή του, ἔκανε µεγάλη ἐντύπωση στὸν Πατριάρχη Μηνᾷ, ἀπέκτησε ἐπίσης καὶ τὴν εὔνοια τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ τοῦ Α´.

 Ἔτσι, ὅταν τὸ 552 πέθανε ὁ Μῆνας, ὁ Ἰουστινιανὸς συνέστησε νὰ ἐκλεγεῖ διάδοχός του ὁ Εὐτύχιος.

Ἀπὸ τὴν θέση τοῦ Πατριάρχη, ὁ Εὐτύχιος ἀναδείχθηκε ἐργάτης ἀρετῆς καὶ καλὸς ποιµένας τῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπίσης, ἔνθερµος πρόµαχος τῶν ὀρθοδόξων ἀληθειῶν, ἀνῆκε στοὺς ἔντιµους καὶ πιστοὺς Ἱεράρχες, ποὺ ὑπερασπίζουν τὶς πεποιθήσεις τους µὲ ὁποιοδήποτε κίνδυνο καὶ ἀπέναντι σὲ ὁποιαδήποτε πρόσωπα. µ᾿ αὐτὸν τὸν χαρακτῆρα στάθηκε ἀπέναντι στὸν Ἰουστινιανό, ὅταν αὐτὸς παρασύρθηκε ἀπὸ τὴν αἵρεση τῶν ἀφθαρτοδοκητῶν. Βέβαια, καθαιρέθηκε καὶ ἐξορίστηκε γιὰ δώδεκα περίπου χρόνια. Ὅµως, ὅταν ἔλαµψε ἡ ἀλήθεια, ἐπανῆλθε πανηγυρικὰ στὸ θρόνο του, διδάσκοντας σὲ µᾶς νὰ εἴµαστε «τῇ πίστει τεθεµελιωµένοι καὶ ἑδραῖοι», δηλαδή, θεµελιωµένοι καλὰ καὶ ἀµετακίνητοι στὴν πίστη.

♱ ♱ ♱

Οἱ  Ἅγιοι 120 Μάρτυρες ποὺ µαρτύρησαν στὴν Περσία

ΟΙ Μάρτυρες αὐτοὶ µαρτύρησαν µαζὶ µὲ τὸν ἐπίσκοπο Σαδὼθ (ἢ Σαδὼκ ἢ Σαδώχ, 19

Ὀκτωβρίου) στὴν Περσία ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Σαβώριο.

♱ ♱ ♱

Ἡ  Ὁσία Πλατωνίς

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

♱ ♱ ♱

Οἱ  Ἅγιοι Δύο Μάρτυρες οἱ ἐν Ἀσκάλωνι

Μαρτύρησαν ἀφοῦ τοὺς ἔχωσαν στὴ γῆ µέχρι τὴν µέση.

♱ ♱ ♱

Ὁ  Ὅσιος Γρηγόριος ποὺ ἀσκήτευσε στὸν Ἄθω

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος, ἔζησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνα, καὶ ἦταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη. Εὐσεβέστατος, διακρίθηκε συγχρόνως καὶ γιὰ τὴν θεολογικὴ καὶ φιλοσοφικὴ παιδεία του. Ἔκανε διδάσκαλος τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους µετέδωσε τὰ νάµατα τῆς νηπτικῆς φιλοσοφίας. Πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ διάλεξε σκήτη κοντὰ στὴ Μονὴ τῆς Λαύρας.

Ἡ σκήτη αὐτή, δὲν ἄργησε νὰ ἀναδειχθεῖ κοινὸ ἐντευκτήριο τῶν εὐσεβέστερων ψυχῶν.

 Ὁ Γρηγόριος πρόθυµα ἔλυνε ἀπορίες, µετέδιδε γνώσεις, φώτιζε διάνοιες καὶ στήριζε τοὺς κλονιζόµενους, δίνοντας σ᾿ αὐτοὺς πολύτιµες ὁδηγίες, γιὰ νὰ µένουν σταθεροὶ στὴν πίστη καὶ ν᾿ ἁγιάζουν τὶς καρδιές τους.

Ὁ θάνατος τὸν βρῆκε ν᾿ ἀσχολεῖται µ᾿ αὐτὰ τὰ θεάρεστα ἔργα.

♱ ♱ ♱

Οἱ  Ἅγιοι Γεώργιος, Μανουήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος καὶ Μιχαὴλ ἀπὸ τὴν Σαµοθράκη

Οἱ νεοµάρτυρες αὐτοὶ ἦταν ἀπὸ τὴν Σαµοθράκη, ἐκτὸς τοῦ Μιχαήλ, ποὺ ἦταν Κύπριος στὴν καταγωγή.

Ὅλοι λοιπόν, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821, ἐξορίστηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους.

Ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ Μιχαήλ, ποὺ ἦταν ὁ πιὸ γέρων, φοβήθηκε καὶ ἀπαρνήθηκε τὴν χριστιανικὴ θρησκεία, οἱ δὲ ὑπόλοιποι πουλήθηκαν σὰν δοῦλοι καὶ σὰν νεαροὶ ποὺ ἦταν ἐξισλαµίστηκαν µὲ δόλιο τρόπο ἀπὸ τοὺς Τούρκους.

Ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ Μανουήλ, πουλήθηκε στὴν Αἴγυπτο, ἔµαθε τὴν ἀραβικὴ γλῶσσα καὶ ἐπιδόθηκε στὴ µελέτη τοῦ Κορανίου.

Μετὰ τὴν νικηφόρα ἔκβαση τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης καὶ κατὰ τὴν στιγµὴ ποὺ ἡ Σαµοθράκη ἦταν ὑπὸ τουρκικὸ ζυγό, οἱ πέντε αὐτοὶ νεοµάρτυρες, ἐπανῆλθαν στὴ Σαµοθράκη καὶ ἀποκήρυξαν τὸν µουσουλµανισµό, ποὺ µὲ τὴν βία σὲ νεαρὴ ἡλικία εἶχαν ἀσπασθεῖ.

Συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ βασανίστηκαν φρικτά. Ἀλλὰ ὅλοι ἔµειναν ἀκλόνητοι στὴ χριστιανικὴ πίστη καὶ ἔτσι δέχτηκαν τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου: ὁ µὲν Μιχαὴλ µὲ µαχαῖρι κόπηκε σὲ τεµάχια, οἱ δὲ Γεώργιος καὶ Θεόδωρος ἀπαγχονίστηκαν καὶ ὁ Μανουὴλ µὲ τὸν Γεώργιο τὸν νεότερο, «ὀγκίνοις» (αἰχµηρὰ µολυβένια ὄργανα) παραδοθέντες, µαρτυρικὰ ἐξέπνευσαν. Ὅλων τὰ µαρτύρια ἔγιναν στὴ Μάκρη τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, 6 Ἀπριλίου 1835, Δευτέρα τοῦ Θωµά.

♱ ♱ ♱

Ὁ Νέος Ὁσιοµάρτυς Γεννάδιος

Ὁ ὁσιοµάρτυρας αὐτός, ζοῦσε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Διονυσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Μὲ προτροπὴ λοιπὸν τοῦ ἡγουµένου τῆς Μονῆς αὐτῆς, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη σὰν συνοδὸς τῶν Βονιφατίου καὶ Εὐδοκίµου, ποὺ βάδιζαν πρὸς τὸ µαρτύριο.

Αὐτοὶ ὅµως, δείλιασαν µπροστὰ στὰ βασανιστήρια, ἀπαρνήθηκαν τὸν Χριστὸ καὶ κατήγγειλαν σὰν αἴτιο τῆς πορείας τους πρὸς τὸ µαρτύριο τὸν Γεννάδιο.

Τότε οἱ Τοῦρκοι συνέλαβαν τὸ Γεννάδιο, τὸν φυλάκισαν καὶ ποικιλότροπως τὸν βασάνισαν.

Αὐτὸς ὅµως ἔµεινε σταθερὸς στὴν πίστη του καὶ ἀποκεφαλίστηκε στὶς 6 Ἀπριλίου 1818.

Τµῆµα τῶν λειψάνων τοῦ ὁσιοµάρτυρα, βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Διονυσίου, ὅπου ὁ Ἅγιος ἀσκήθηκε στὶς ἀρετὲς καὶ τὴν πίστη.

       Πηγή κειμένου: Πνευματικά δικαιώματα, (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης