Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΕΜΝΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΕΜΝΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

1. Αδελφοί μου χριστιανοί, το κήρυγμά μου αυτό το γράφω αργά και καθυστερημένα, ενώ έπρεπε να το γράψω από την αρχή της θερινής περιόδου και έπρεπε ακόμη να το γράψω από προηγούμενα χρόνια. Το θέμα του κηρύγματος είναι για την άσεμνη ενδυμασία των γυναικών στους ιερούς Ναούς.

Ο ιερός Ναός, αδελφοί μου, λέγεται έτσι γιατί είναι κατοικία του Θεού. Από το ρήμα «ναίω», που ερμηνεύεται κατοικώ, παράγεται η λέξη «ναός», που σημαίνει κατοικία. Αλλά πώς είναι ο Ναός κατοικία του Θεού, αφού ο Θεός είναι πανταχού παρών; Ναι! Πανταχού παρών είναι ο Θεός, αδελφοί μου, αλλά στον Ναό είναι και σωματικά παρών. Γιατί πάνω στην αγία Τράπεζα, όπου γίνεται η θεία Λειτουργία, είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, του Υιού του Θεού, που σαρκώθηκε στην Παναγία μας. Όταν εγκαινιάζεται ένας Ναός παίρνει δώρο από τον Θεό έναν άγγελο, που είναι πάντα μόνιμος σ᾽ αυτόν, φύλακας και φρουρός. Γιατί τα εγκαίνια του Ναού είναι τα βαπτίσια του. Και όπως σ᾽ εμάς, όταν βαπτιστήκαμε, μας δόθηκε ένας προσωπικός άγγελος για φύλακάς μας, έτσι και στον Ναό. Με τη θεία Λειτουργία πού κάνουμε στον Ναό ο ουρανός με τούς αγγέλους του κατεβαίνει σ᾽ αυτόν και άγγελοι και άνθρωποι σμίγουν για να δοξάσουμε όλοι μαζί τον Τριαδικό Θεό. Ω, η θεία Λειτουργία! Σ᾽ αυτήν «ως τον βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι»! Ο ιερός Ναός, αδελφοί μου, είναι ο αγιότερος και ιερότερος τόπος της Γης. Ο Ναός του Θεού «ως φοβερός ο τόπος ούτος·ουκ έστι τούτο, αλλ᾽ ή οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού» (Γεν. 28,17)!

2. Αφού, λοιπόν, αγαπητοί μου, τόσο ιερός και τόσο άγιος είναι ο Ναός και αφού τόσο φοβερά γίνονται σ᾽ αυτόν με τη θεία Λειτουργία και τα άλλα Μυστήρια, άρα εμείς πού πηγαίνουμε στον Ναό για να προσευχηθούμε, πρέπει να μπαίνουμε σ᾽ αυτόν με πολλή ευλάβεια και κατάνυξη. Πρέπει να μπαίνουμε στον Ναό με την πίστη ότι είναι τόπος άγιος και να κυριεύει την ψυχή μας ένας «φόβος Θεού». «Φόβος», όχι με την δουλική έννοια, αλλά με μία άλλη την γλυκιά θεολογική έννοια, ότι πάμε να μπούμε στην αγκαλιά του Θεού, ότι πάμε στον παράδεισο της Εδέμ που χάσαμε, ότι φεύγουμε από τη Γη και πάμε στον ουρανό. Έτσι λέγει ένα ωραίο τροπάριο: «Εν τω Ναώ εστώτες της δόξης Σου, εν ουρανώ εστάναι νομίζομεν». Μ᾽ αυτή την αίσθηση πρέπει να μπαίνουμε στον Ναό. Γι αυτό και από την αρχή της θείας Λειτουργίας ο ιερεύς εύχεται: «Υπέρ του αγίου οίκου τούτου – λέγει – και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού εισιόντων (δηλαδή, εισερχομένων) εν αυτώ».

3. Έτσι πράγματι εισέρχονται πολλοί ευλαβείς χριστιανοί στον Ναό και βρίσκουν τον παράδεισό τους σ᾽ αυτόν. Εισέρχονται δε αυτοί στον άγιο Ναό του Κυρίου και με ευπρεπή και σεμνή ενδυμασία, όπως αρμόζει στον ιερό τόπο του Θεού. Συμβαίνει όμως, χριστιανοί μου, κατά τούς θερινούς ιδιαιτέρως μήνες, πολλές γυναίκες να εισέρχονται στον Ναό, τις Κυριακές και εορτές, ντυμένες με προκλητική άσεμνη ενδυμασία. Το θέαμα αυτό – το λιγότερο που θα έλεγα – είναι ανευλάβεια και ασέβεια προς τον ιερό τόπο του Θεού και προς αυτόν τον Θεό. Έπειτα το θέαμα αυτό προκαλεί σκανδαλισμό στους άνδρες και στους νέους μας, όσους έρχονται στην Εκκλησία για να λατρεύσουν τον Θεό. Φανταστείτε: Να πηγαίνουν στην Εκκλησία οι άνδρες και οι νέοι για να βρουν τον Θεό και να βρίσκουν και εκεί τον πειρασμό από την άσεμνη προκλητική ενδυμασία των γυναικών. Να βουλιάζουν, δηλαδή, και να πνίγονται και στο λιμάνι ακόμη. Επειδή δε εμείς οι ιερείς σας, βλέποντες στην αρχή το θέαμα αυτό, από μία ποιμαντική ανεκτικότητα, δεν μιλάγαμε, το φαινόμενο αυτό της άσεμνης ενδυμασίας των γυναικών στους Ναούς γενικεύτηκε, παρατηρείται παντού και σ᾽ αυτά τα άγια Μοναστηράκια μας ακόμη. Το κακό παράγινε. Τόσο «παράγινε» το κακό, ώστε πολλές γυναίκες γίνονται ακόμη αναιδέστερες και έρχονται ακόμη και να κοινωνήσουν τα άχραντα Μυστήρια, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, με αυτή την αναιδή τους ενδυμασία. Κάποιος εδώ, χριστιανοί μου, πρέπει να πει το «αλτ»! Δείχναμε επιείκεια μέχρι τώρα και κάναμε ότι δεν προσέχουμε το θέαμα, ελπίζοντες ότι οι ίδιες οι γυναίκες θα νοήσουν την αμαρτία τους και θα διορθωθούν. Δεν συνέβηκε όμως αυτό, αλλά το κακό χειροτέρεψε. Λοιπόν, «τέρμα οι εκπτώσεις!», όπως είπε κάποιος άλλος ενάρετος Επίσκοπος, για το ίδιο θέμα. Την ευθύνη για το αμάρτημα αυτό, που παρατηρείται τους θερινούς ιδιαιτέρως μήνες στους ιερούς Ναούς μας, την έχουν οι Επίσκοποι. Και συγκεκριμένα για την ιερά μας Μητρόπολη, την Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, την ευθύνη την έχω εγώ, ο Επίσκοπός σας Ιερεμίας. Η αλήθεια είναι ότι παντού όπου πηγαίνω, και στο ένα και στο άλλο τμήμα της Μητροπόλεως, θίγω την αμαρτία αυτή και μάλιστα, επειδή είναι μπροστά μου, κατά την θεία Λειτουργία, οι άσεμνα ντυμένες γυναίκες, στενοχωρούμαι περισσότερο βλέποντας το θέαμα, και φωνάζω παρατηρώντας και ιδιαιτέρως πρόσωπα τινά. Ζητώ συγγνώμη για τις σε ιδιαίτερα πρόσωπα αυτές παρατηρήσεις μου, αλλά το κάνω αυθόρμητα, συναρπαζόμενος από την ιερότητα του χώρου και την προσβολή που παρατηρείται σ᾽ αυτόν από την ασεμνοτάτη εμφάνιση των γυναικών.

Γυναίκες, δεν σας ζητώ λεπτά, ούτε σας ζητώ να με ψηφίσετε υπουργό! Ζητώ να αρέσετε στον Θεό με την σεμνή σας ενδυμασία στους ιερούς Ναούς, ώστε να γίνεται εισακουστή η προσευχή σας που κάνετε για την οικογένειά σας.

4. Αυτά που είπα σήμερα, αδελφοί μου χριστιανοί, τα είπα εμπνεόμενος από τον λόγο του Θεού και όχι για να περάσω κανένα δικό μου πεισματικό θέλημα. Ο απόστολος Παύλος, λοιπόν, λέει ότι η ενδυμασία των γυναικών πρέπει να είναι «εν καταστολή κοσμίω» και να ντύνονται «μετά αιδούς και σωφροσύνης» (Α´ Τιμ. 2,9). Κατά δε την θεία εκείνη Λειτουργία, που μας παρουσιάζει ο προφήτης Ησαΐας στο 6ο κεφ. του βιβλίου του, οι άγγελοι παρουσιάζονται καλυμμένοι με τις πτέρυγές τους (Ησ. 6,2).

Λοιπόν γυναίκες: Όπως έχετε άλλο φόρεμα για το νοικοκυριό, άλλο φόρεμα για τον περίπατο, άλλο φόρεμα για τον χορό, κάνετε – σας θερμοπαρακαλώ – και ένα φόρεμα για τον Θεό! Αλλά το φόρεμα για τον Θεό δεν θα είναι το ίδιο με του χορού! Γιατί πολλές από σας έρχεστε στην Εκκλησία με το φόρεμα του χορού!... Ασέβεια αυτό και αναίδεια αυτό στον ιερό τόπο του Κυρίου. Ήμουν υποχρεωμένος, χριστιανοί μου, να σας πω τα όσα σας είπα με το κήρυγμά μου αυτό και αλλοίμονό μου αν δεν σας τα έλεγα. Θα με καταδικάσει ο Μεγάλος Αφέντης μας, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αν δεν υπερασπίζομαι τον άγιό Του Ναό, στον οποίο μού έκανε την τιμή, χωρίς να το αξίζω, να με ανεβάσει σε υψηλό θρόνο στο κέντρο του ιερού Του τόπου. Ναι, στο κέντρο του Ναού είναι ο θρόνος του Επισκόπου, και είναι στο κέντρο για να παρατηρεί τα άτακτα συμβαίνοντα σ᾽ αυτόν και να τα ελέγχει.

Όχι όμως μόνο στους ιερούς Ναούς, αλλά και παντού η χριστιανή γυναίκα πρέπει να εμφανίζεται με σεμνή ενδυμασία. Όταν δε η γυναίκα αποβάλλει την αιδώ και πάει προς τον γυμνισμό, αυτό είναι σημείο κοινωνικής καταπτώσεως και σημείο ερχομού των εσχάτων καιρών. Σώσε μας, Κύριε, και από τα άλλα κακά, τα μέλλοντα να έλθουν στην οικουμένη. Σώσε μας Παναγία μας!

Με πολλές ευχές

Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
Source: Pantokrator info
 

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" - 20ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ – " ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ "

                                             πατΗστε στη δεξιΑ γωνΙα του κειμΕνου για πλΗρη ανΑνωση   ⤵

Zbigniew Preisner: Song For The Unification Of Europe

Η ταλαιπωρία από τις πυρκαγιές του 15αύγουστου, 2017

 

Ημέρες 15αύγουστου 2017
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ



 

 

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 13ης Αυγούστου 2017 - «Μιμηταί μου γίνεσθε»

Ο μύθος του "Καλού Ανθρώπου"

 

Ο σημερινός άνθρωπος έχει παγιωθεί σε μια αυτοδικαίωση που συνήθως εκφράζεται ως εξής: «Είμαι καλός άνθρωπος, δε σκότωσα κανέναν, δεν πείραξα κανέναν, δίνω και ελεημοσύνη που και που, οπότε γιατί να μη με σώσει ο Θεός;».

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ο Θεός είναι ένας αιώνιος χωροφύλακας και ότι η σωτηρία είναι μια κατάσταση που ο άνθρωπος κερδίζει μέσα από μια τήρηση εντολών του φαίνεσθαι. Μιλάμε για μια τρομερή πλάνη που οφείλουμε να θεραπεύσουμε ώστε ο άνθρωπος να μην κολυμπάει στο ψέμα και την υποκρισία.

Ο άνθρωπος σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες είναι ψυχοσωματική οντότητα. Όπως μας λέει και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άνθρωπος δεν είναι ούτε ψυχή ούτε σώμα αλλά το Όλον αυτού. Οπότε ο άνθρωπος θα μετέχει της Αναστάσεως ψυχοσωματικά και όχι απλά ένα μέρος του.

Οι εντολές και οι καλές πράξεις είναι μέσο της σωτηρίας και όχι  αυτοσκοπός για να κερδίσουμε κάτι. Συγκεκριμένα οι εντολές είναι σημεία συνάντησης και σχέσης με τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό. Το ότι κάποιος είναι εξωτερικά ένας καλός άνθρωπος δε σημαίνει τίποτα, μπορεί να είναι η αρχή για κάτι αλλά μπορεί να είναι και ένα τίποτα. Μπορώ δηλαδή να πω ένα καλημέρα και από μέσα μου να βρίζω, μπορεί να βοηθάω κάποιον γιατί έχω  συμφέρον. Μπορεί να δίνω ελεημοσύνη και να προσδοκώ στο άμεσο μέλλον κάτι. Το θέμα είναι τι καρδιά υπάρχει πίσω από την πράξη  ή τη σκέψη και αν αυτή η καρδιά έχει τροφοδότη τον Χριστό ή τον εγωισμό.

Οι πράξεις ωφελούν όταν είναι Χριστοκεντρικές με επιθυμία σταυρικής θυσίας (βλέπε παραβολή καλού Σαμαρείτη), αν όμως είναι ανθρωποκεντρικές τότε η ωφέλεια εξασθενεί στην φθαρτότητα του χρόνου. Mια πράξη που απορρέει από την Τριαδική σχέση διαπερνά το θάνατο.

Αν το θέμα ήταν κάποιες εντολές, τότε δεν μας χρειάζεται η ενσάρκωση. Δεν χρειαζόταν να έρθει ο Θεός στο κόσμο. Οι εντολές είναι μια προπαρασκευαστική κατάσταση για να οικοδομηθεί η σωτηρία και η θεοειδής σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Άρα οι εντολές είναι σημεία που οδηγούν στην συνάντηση με τον Χριστό, αν μείνουμε σε αυτές απλά δεν θα τον συναντήσουμε και θα παραμένουμε σε σημείο μηδέν.

«Αν η καλοσύνη δεν συνδέετε με την Τριαδική αγάπη και την θυσία τότε είναι απλά μια νεκρή πράξη.»

Μια λαϊκή ρήση αναφέρει "Από έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα", και ο Φαρισαίος καλός άνθρωπος ήταν και μάλιστα υπηρέτης του νόμου. Αλλά τι να την κάνεις την εξωτερική λαμπρότητα όταν το βασίλειο της καρδιάς είναι μολυσμένο;

Τι μας λέει πάνω σε αυτό το θέμα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

«Όσοι υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν αισθάνονται την ωραιότητά τους. Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος , όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν, λοιπόν, αγνοείς Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία , τότε για ποιόν αγωνίζεσαι;

Για να φάει κανείς, πρέπει να είναι ζωντανός. Όποιος δεν έχει ζωή, δεν είναι δυνατό να δεχθεί τροφή. Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχει πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα κι αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την ουράνια βασιλεία, αν έχει ζωντανή πίστη.»

Ενώ ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ μας αναφέρει:

«Σωτηρία είναι η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό· η αποκατάσταση επικοινωνίας μαζί Του. Η σωτηρία είναι κάτι που μας ενδιαϕέρει όλους. Όλους τούς λαούς· όλους τούς ανθρώπους· ενάρετους και αμαρτωλούς!

Δεν αρκεί λοιπόν, να είμαστε «καλοί» άνθρωποι. Και αν άνθρωποι μεγάλοι και ϕωτισμένοι, κατέβαιναν τότε στον Άδη, πώς είναι δυνατό εσύ, να θέλεις να σωθείς χωρίς πίστη και επικοινωνία με τον Χριστό; Και πώς τολμάς και ψάχνεις να βρεις, αν και οι μουσουλμάνοι θα σωθούν; Επειδή απλά σου ϕαίνονται «καλοί»; Χωρίς ποτέ, να έχουν πιστεύσει στον Ένα και Μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή;

Ας κάμουμε, λοιπόν, ϕροντίδα μας να αγαπήσουμε τον Χριστό. Γιατί σωτηρία χωρίς Αυτόν, μόνο χάρη σε μερικές «καλές» πράξεις, Δεν γίνεται.»

Ενώ ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μας λέει για τους «καλούς» που λένε όμως ότι δεν πιστεύουν:

«Λένε: υπάρχουν και άθεοι καλοί άνθρωποι. Ναι, οι άθεοι μπορούν να είναι προσωρινά καλοί, επιφανειακά καλοί, φαρισαϊκά καλοί. Αλλά ο άθεος δεν μπορεί να είναι αληθινά καλός, διαρκώς καλός, βαθειά καλός, αθάνατα καλός, επειδή γι αυτό χρειάζεται να είσαι σε πνευματική σχέση, σε πνευματική συγγένεια με τον πραγματικά Μοναδικό Αγαθό και Αιώνια Αγαθό: με τον Θεό και Κύριο Χριστό. Είναι αληθινός δι' όλων των αιώνων ο θείος λόγος του Σωτήρος: “χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν” (Ιωάν. ιε´ 5)».

Τέλος ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός μας αναφέρει:

«Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν γύρω μας υπάρχουν και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως κάνουν πολλά καλά έργα. Συχνά ακούω την έξης ερώτηση: «Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»; Πρέπει οπωσδήποτε να δώσω την απάντηση. Όχι, δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα. Γιατί δεν θα σωθούν; Γιατί έτσι είπε ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, όταν «επηρώτησε... νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων" διδάσκαλε, ποια εντολή μεγάλη εν τω νόμω; ο δε Ιησούς έφη αυτώ: αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου... αυτή εστί πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε όμοια αύτη: αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Μτ. 22, 35-39).

Αν η πίστη στον Θεό και η αγάπη προς Αυτόν είναι "η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή του νόμου" αν η δεύτερη εντολή για την αγάπη προς τον πλησίον πηγάζει απ' αυτή την πρώτη, και αν η αγάπη προς τον πλησίον παίρνει την δύναμή της από την αγάπη προς τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει, ότι για να σωθεί κανείς πρέπει με όλη την καρδιά του να αγαπήσει τον Θεό, διότι αυτή είναι η πρώτη και η σπουδαιότερη εντολή του νόμου.»

Βλέπουμε ότι οι Άγιοι δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες του δικού μας εγωισμού όσο αφορά την σωτηρία. Η πίστη, δηλαδή η σχέση στο Χριστό μέσω τών μυστηρίων σώζει τον άνθρωπο και όχι κάποια εξωτερική ή ηθική κατάσταση. Σε πολλά σημεία ο Κύριος αναφέρει «η πίστη σου σεσωκέ σε». Στον πλούσιο νεανίσκο τού ζητά κάτι παραπάνω από την τήρηση του νόμου του, τον καλεί σε σχέση με την φράση «ακολούθει μοι».

Η  πρώτη και  μοναδική εντολή του Θεού, είναι να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την καρδιά. Όλες οι άλλες είναι αποτέλεσμα της εντολής αυτής. Εντολή πρώτη λέει ο Χριστός "Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ισχύος σου και  εξ όλης της διανοίας σου. Και δεύτερη εντολή, δεύτερη εντολή όμοια με την πρώτη, η οποία  βγαίνει μέσα από την πρώτη είναι το να αγαπήσεις τον πλησίον σου. Τα άλλα όλα είναι αποτελέσματα". Εάν αγαπάς τον Θεό δεν είναι δυνατό  να μην αγαπάς τον πλησίον σου. Ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό ως φυσικό αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού έχει την αγάπη εις τον αδελφό του. Για αυτό και αναφέρει ότι η δεύτερη εντολή είναι όμοια με την πρώτη. Αγαπώ τον πλησίον όχι ηθικιστικά ή εξωτερικά αλλά θυσιαστικά ακόμα και να μπορέσω να πάρω τον καρκίνο που έχει και να γίνει δικός μου για να θεραπευτεί ο πλησίον. Διότι στα μάτια τού πλησίον που μπορεί να είναι και ο εχθρός μου βλέπω το δημιούργημα του Θεού και τον ίδιο τον Θεό μέσα από αυτή την συγκλονιστική ύπαρξη που μπορεί να με πολεμά αλλά εγώ την αγαπώ και προσεύχομαι. Διότι γνωρίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός από την φύση του και όλοι έχουν πρόσκληση μετανοίας και σωτηρίας, οπότε μπορεί η δική μου προσευχή να είναι πρόδρομος και βοήθεια σωτηρίας μέσα από ένα θυσιαστικό γεγονός που απορρέει από τη σχέση μου με τον ίδιο τον Χριστό.

Ας διαβάσουμε υποκριτικές φράσεις «καλών ανθρώπων» όπου τελικά η καλοσύνη είναι εξωτερικό γεγονός χωρίς σύνδεση με τον Χριστό και πολλές φορές μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα:

«Είμαι καλός άνθρωπος, αλλά όποιος πειράξει την γυναίκα μου θα τον σφάξω».

«Δεν πείραξα κανέναν, είμαι καλή κοπέλα αλλά έκανα έκτρωση διότι δεν μπορούσα να μεγαλώσω το παιδί οπότε καλύτερα που έγινε έτσι και για μένα και για το παιδί».

«Δίνω ελεημοσύνη όποτε μπορώ, αλλά είμαι στα δικαστήρια με τον αδερφό μου διότι δεν είναι δυνατόν να πάρει όλα τα κτήματα αυτός και Εγώ να μην πάρω τίποτα».

«Της πρόσφερα τα πάντα, αλλά τώρα έπαθε καρκίνο οπότε χωρίσαμε. Πρέπει να κοιτάξω λιγάκι τη ζωή μου»

 «Περνάγαμε καλά είχαμε καλή σχέση, αλλά δυστυχώς χρεοκόπησε το μαγαζί που είχε οπότε καλύτερα ο καθένας να τραβήξει τον δρόμο του»

«Ήταν άτεκνη και τελικά χωρίσαμε. Εγώ ήθελα παιδιά  αλλά από την στιγμή που αυτή δεν μπορούσε να κάνει δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μαζί και χωρίσαμε»

«Σιγά μην τον παντρευτώ, μπορεί να τον αγαπώ αλλά δεν έχει λεφτά.»

Κάποιος που πραγματικά έχει σχέση με τον Χριστό δεν έχει σχέση με τις παραπάνω φράσεις διότι πολύ απλά δε θα έσφαζε κάποιον αλλά θα προσευχόταν για αυτόν, δε θα έκανε έκτρωση διότι στο έμβρυο βλέπει ολοκληρωμένο άνθρωπο, δε θα διεκδικούσε περιουσία από κανέναν, θα παρακαλούσε να πάρει τον καρκίνο της συντρόφου του, δε θα χώρισε τη σύντροφό του για λόγους ατεκνίας, αλλά θα βάδιζε στο δρόμο της Θέωσης, θα παντρευόταν ακόμα κι αν η μοναδική περιουσία  ήταν ένα παγκάκι.

Απλά πράγματα αδερφοί μου χωρίς Χριστό ο άνθρωπος είναι μια ζωντανή βιολογική οντότητα αλλά μια νεκρή ύπαρξη, με Χριστό είναι Άγιος Ουράνιος άνθρωπος και επίγειος άγγελος. Οπότε δεν έχει σημασία να είμαι απλά ένας ηθικά "καλός άνθρωπος" αλλά Άγιος άνθρωπος για όλους τους ανθρώπους καλούς και κακούς χωρίς συμφέροντα και εγωϊσμούς, αλλά με μετοχή στον Χριστό. Φυσικά η πορεία αυτή περνά μέσα από τα μυστήρια και ιδιαίτερα από το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως.

http://oodegr.com/oode/efsevismos/kalos_an8rwpos_1.htm

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα - Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας

 

Η ζωή μας εξαρτάται από το είδος των λογισμών που καλλιεργούμε. Αν οι λογισμοί μας είναι ειρηνικοί και ήρεμοι, αν έχουν πραότητα και καλοσύνη, τότε έτσι είναι και η ζωή μας.

Αν η προσοχή μας είναι στραμμένη στις συνθήκες του βίου μας, τότε μας καταπίνει μια δίνη λογισμών, και δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ειρήνη ούτε γαλήνη.

Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δεν βλάπτει τον εαυτό του - ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας.

Με τους λογισμούς του ο άνθρωπος αναστατώνει ενίοτε την τάξη της Δημιουργίας. Έτσι καταστράφηκαν οι πρώτοι άνθρωποι -με έναν κατακλυσμό- εξαιτίας των κακών λογισμών και προθέσεών τους. Αυτό αληθεύει ακόμα και σήμερα - οι λογισμοί μας είναι κακοί και γι’ αυτό δεν αποκομίζουμε καλή καρποφορία. Πρέπει να αλλάξουμε. Καθένας μας πρέπει να αλλάξει, αλλά είναι κρίμα που δεν έχουμε παραδείγματα να μας καθοδηγήσουν, ούτε στις οικογένειές μας ούτε στην κοινωνία μας.

Βλέπετε συνεπώς πως έχουν τα πράγματα. Όταν καλλιεργούμε κακές σκέψεις, γινόμαστε κακοί. Ίσως εμείς να νομίζουμε ότι είμαστε καλοί, αλλά το κακό είναι εντός μας. Δεν έχουμε τη δύναμη να του αντισταθούμε. Και γνωρίζουμε ως χριστιανοί ότι δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε το κακό, πόσο μάλλον να το διαπράττουμε.

Εμείς ωστόσο, έχουμε θεία δύναμη, θεία ζωή και θεία ενέργεια. Την ημέρα της τελικής κρίσεως θα ερωτηθούμε για το τι είδους χρήση κάναμε αυτής της δύναμης, της ζωής και της ενέργειας, που μας δόθηκαν: συμβάλαμε στην αρμονία του σύμπαντος ή σπείραμε δυσαρμονία;

Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες, και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε. Και παρόλα αυτά εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε το νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση.

Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα.

Ο άνθρωπος εκείνος που ζει μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών ακτινοβολεί άγιους λογισμούς. Θείους λογισμούς. Η Βασιλεία του Θεού δημιουργεί μέσα μας μια ατμόσφαιρα παραδείσου, εν αντιθέσει προς την ατμόσφαιρα της κολάσεως, την οποία ακτινοβολεί όποιος έχει τον Άδη στην καρδιά του. Ο ρόλος των χριστιανών στον κόσμο είναι να φιλτράρουν την ατμόσφαιρα της γης, ώστε να κερδίζει διαρκώς έδαφος η ατμόσφαιρα της Βασιλείας του Θεού.

Μπορούμε να περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας, διότι αν χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα σώσουμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά θα θέλουν να είναι κοντά μας, και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Σχεδόν δεν είναι καν απαραίτητο να μιλάμε στους ανθρώπους γι’ αυτή. Η ατμόσφαιρα του παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι όταν σιωπούμε ή μιλάμε για πράγματα καθημερινά. Θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι αν δεν έχουμε συναίσθηση ότι το κάνει.

Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη.

Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του είτε να το απορρίψουμε? ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μάς δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.

Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία με κανέναν τρόπο πέρα από τη μεταμόρφωση του νου μας, τη μεταμόρφωσή του σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Ο νους μας θεώνεται από μια ιδιάζουσα ενέργεια της χάριτος του Θεού. Γίνεται απαθής και άγιος. Ένας θεωμένος νους ζει ακατάπαυστα με τη μνήμη του Θεού.

Γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι μέσα μας κι εμείς εν Αυτώ, ο θεωμένος νους είναι ολότελα οικείος με τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού κι εμείς είμαστε σαν ψάρια μέσα στο νερό όταν είμαστε εν Θεώ. Τη στιγμή που οι λογισμοί μας Τον εγκαταλείπουν, αφανιζόμαστε πνευματικά.
Από το βιβλίο «Οι λογισμό καθορίζουν τη ζωή μας»
Πηγή Δημοσίευσης: Αγιορείτικο Βήμα
impantokratoros

Η απόφαση

Σε  επαρχιακό  νοσοκομείο   της  Βορείου  Ελλάδας  κατέφυγε    γυναίκα  πρόσφυγας   για  να  νοσηλευτεί , η  οποία   αρνήθηκε   να    δεχθεί  νοσηλεία  από  νοσηλεύτρια    επειδή  η   τελευταία   φορούσε   τον   σταυρό   της.   Φυσικά   είναι   δικαίωμα   της   γυναίκας- πρόσφυγας,   στη γυναίκα - πρόσφυγα  να  μην    δεχθεί   την  νοσηλεία  όμως    όλες  οι  νοσηλεύτριες   του  παραπάνω  νοσοκομείου    απάντησαν  με  ένα   αξιοθαύμαστο   τρόπο.  Αποφάσισαν  να  φορούν  καθημερινά   στη  δουλειά  τον   σταυρό  τους, να  προσφέρουν  με κάθε  επιμέλεια   τις   φροντίδες  τους    στους  πρόσφυγες,  ομολογώντας  ταυτόχρονα  ότι  σε  αυτή  την   χώρα  ό,τι  καλύτερο   και  αληθινό  μπορούν  να   βρουν   είναι  αυτό, που  γίνεται   στο  όνομα   του  Σταυρωμένου  και  Αναστημένου  Χριστού.

(Περιοδικό: «Η  Δράση  μας»   Σεπτέμβριος    2016)
impantokratoros

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 6ης Αυγούστου 2017 - ΦΩΤΟΜΟΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΩΤΟΦΟΡΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΩΝ - ΤΡΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΟΛΙΓΟΛΕΠΤΑ ΒΙΝΤΕΟ

 

 

Η ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ(με γράμματα)

Διάβολος: Κρατήστε τους χριστιανούς απασχολημένους!

 

Ὁ Σατανάς κάλεσε ἕνα παγκόσμιο συνέδριο. Στήν ἐναρκτήρια ὁμιλία του πρός τούς πονηρούς ἀγγέλους του, εἶπε:
 “Δέν μποροῦμε νά ἐμποδίσουμε τούς Χριστιανούς ἀπ' τό νά πηγαίνουν στήν ἐκκλησία. Δέν μποροῦμε νά τούς ἐμποδίσουμε νά γνωρίζουν τήν ἀλήθεια. Δέν μποροῦμε νά τούς ἐμποδίσουμε ἀπό τό νά σχηματίσουν μιά στενή, μόνιμη σχέση μέ τόν Χριστό. Ἐάν κερδίσουν ἐκείνη τήν σύνδεση μέ τόν Χριστό, ἡ δύναμὴ μας πάνω σ'αὐτούς συντρίβεται.

Ἔτσι ἄς τούς ἀφήσουμε νά πηγαίνουν στίς ἐκκλησίες τους, ἄς τούς ἀφήσουμε νά ἔχουν τόν συντηρητικό τρόπο ζωῆς τους, ἀλλά νά κλέβουμε τόν χρόνο τους, ἔτσι ὥστε νά μήν μποροῦν νά κερδίσουν ἐκείνη τήν ἐμπειρία μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτό εἶναι πού θέλω νά κάνετε ἐσεῖς οἱ ἄγγελοι. Ἀποσπᾶστε τους ἀπό τό νά κερδίζουν κρατώντας τόν Σωτῆρα τους καί διατηρῶντας ἐκείνη τήν ζωτική σύνδεση ὅλη τους τήν ἡμέρα ! ”

“ Πώς πρέπει να τό κάνουμε αὐτό; ” φώναξαν οἱ ἄγγελοί του.
“ Κρατῆστε τους ἀπασχολημένους στά ἀνούσια τῆς ζωῆς καί βρεῖτε ἀναρίθμητα σχέδια γιά νά γεμίζουν τά μυαλά τους” ἀπάντησε.
“ Πειράξετὲ τους γιά νά ξοδεύουν, νά ξοδεύουν, νά ξοδεύουν, καί νά δανείζονται, νά δανείζονται, νά δανείζονται.

Πεῖστε τίς συζύγους τους νά πηγαίνουν στήν ἐργασία γιά πολλές ὧρες καί τούς συζύγους νά ἐργάζονται 6-7 μέρες τήν ἑβδομάδα,10-12 ὧρες τήν ἡμέρα ὥστε νά παρέχουν τόν κενό τρόπο ζωῆς τους. Ἐμποδίστε τους ἀπό τό νά ξοδεύουν χρόνο μέ τά παιδιά τους. Καθώς ἡ οἰκογένειά τους θά διαλύεται, σύντομα τό σπίτι τους δεν θά προσφέρει καμμιά φυγή ἀπό τίς πιέσεις τῆς δουλειᾶς !”

 Δελεάστε τους ὥστε νά παίζει τό ραδιόφωνο ἤ τό κασετόφωνο, ὅποτε ὁδηγοῦν.
Ὑπερδιεγείρετε τά μυαλά τους, ἔτσι ὥστε νά μήν μποροῦν ν' ἀκούσουν ἐκείνη τήν μικρή, χαμηλή φωνή. Κρατήσετε τήν τηλεόραση, τό βίντεο, τά CD καί τά Computer τους μέσα στά σπίτια τους. Αὐτό θά γεμίζει τά μυαλά τους μέ τά νέα 24 ὧρες τήν ἡμέρα.

Γεμίστε μέ ἰσχνά, ὄμορφα μοντέλα τά περιοδικά ἔτσι ὥστε οἱ σύζυγοι νά πιστεύσουν ὅτι ἡ ἐξωτερική ὀμορφιά εἶναι ὅ,τι σημαντικότερο, καί νά γίνουν ἀνικανοποίητοι μέ τίς συζύγους τους. Χά ! Ἐκεῖνο θά διαλύσει τίς οἰκογένειὲς τους γρήγορα ! Ἀκόμη καί στήν ψυχαγωγία τους, ἀφῆστε τους νά γίνουν ὑπερβολικοί. Ἔχετὲ τους νά ἐπιστρέφουν ἀπό τήν ψυχαγωγία τους ἐξαντλημένοι, ἀνήσυχοι καί ἀπροετοίμαστοι γιά τήν ἐρχόμενη ἑβδομάδα.

Μήν τούς ἀφήνετε νά πηγαίνουν ἔξω στήν φύση καί νά ἀτενίζουν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Στεῖλτε τους σέ πάρκα διασκέδασης, σέ ἀθλητικά γεγονότα, σέ κονσέρτα καί σέ κινηματογράφους. Κρατῆστε τους ἀπασχολημένους, ἀπασχολημένους, ἀπασχολημένους !!

Καί ὅταν συναντιοῦνται σέ πνευματικές εὐκαιρίες, βάλτε τους σέ κουτσομπολιό καί ἀχρεία ὁμιλία ἔτσι ὥστε νά φεύγουν μέ λυπημένη συνείδηση καί ταραγμένα αἰσθήματα. Πηγαίνετε μπροστά, καί ἀφῆστε τους ν’ ἀσχοληθοῦν μέ τό κέρδισμα ψυχῶν. Ἀλλά γεμίστε τήν ζωή τους μέ τόσο πολλούς καλούς λόγους νά μήν ἔχουν καιρό νά ἀναζητήσουν τήν Δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Σύντομα θά ἐργάζονται μέ τήν δική τους δύναμη, θυσιάζοντας τήν ὑγεία καί τήν οἰκογένειά τους γιά τό καλό τῆς ὑπόθεσης. Αὐτό θά δουλέψει! ”

Ἦταν ἁπλῶς ἕνα συνέδριο. Καί οἱ πονηροί ἄγγελοι πῆγαν ἀνυπόμονα στίς θέσεις τους γιά νά προκαλέσουν τούς πάντες, νά γίνουν ἀπασχολημένοι, ἀπασχολημένοι, καί νά τρέχουν ἐδῶ κι ἐκεῖ.  

agiooros

ΤΑ ΤΡΙΑΚΟΣΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

 

Tα τριακόσια ονόματα της Παναγίας

Στων Ελλήνων όλες τις κοινότητες στην εορτή της Παναγίας γίνονται μεγάλα πανηγύρια και μαζεύονται σ' αυτά όλοι, από όπου κι αν ζουν, από κάθε μέρος του πλανήτη.

Η πίστη, η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα όχι μόνο των καλλιτεχνών και των λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού προς την Παναγία φαίνεται και από τις επωνυμίες που της έχουν δώσει, που ξεπερνούν τις τριακόσιες και που μπορούν να χωριστούν σε οκτώ κατηγορίες:

1. Από την παράσταση της Παναγίας στην εικόνα.

Τέτοια ονόματα είναι:
Της Βρεφοκρατούσας, της Γλυκοφιλούσας, της Γαλακτοτροφούσας, της Πλατυτέρας των Ουρανών, της Οδηγήτριας, της Εσφιγμένης και άλλα.
Είναι ακόμη το επίθετο "Δεξιοκρατούσα", ή "Δεξιά", όταν κρατάει τον Χριστό στο δεξί της χέρι
και όχι προς το μέρος της καρδιάς της.
Ακόμη "Μεγαλομμάτα", όταν ο εικονογράφος έχει ιστορήσει την Παναγία με μεγάλα μάτια.

Υπάρχουν και ονόματα που συνδυάζονται με μιαν ιερή ιστορία. Λ.χ. 

Το όνομα της Εικόνας "Αξιον Εστί", που είναι θησαυρισμένη στο Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγίου Όρους και πήρε το όνομα από το θαύμα που επιτελέσθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.
Κατά την Παράδοση ο Αρχάγγελος έψαλε τον γνωστό ύμνο "Αξιον εστίν.." σε πλάκα και έγινε άφαντος.
Επίσης το επίθετο "Τριχερούσα" το πήρε η εικόνα από το ότι υπάρχει σ' αυτήν ένα τρίτο χέρι, που συμβολίζει το θαύμα που συνέβη στον υμνητή και δογματίσαντα για την Παναγία Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.
Το δεξί χέρι του το έκοψαν Μουσουλμάνοι και θαυματουργικά αποκαταστάθηκε.

Η Παναγία η "Εσφαγμένη" ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την Παράδοση μοναχός θύμωσε μαζί της και με μαχαίρι κτύπησε την εικόνα της Παναγίας στο πρόσωπο. Τότε από την εικόνα άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ ο μοναχός τυφλώθηκε και έκανε ως τρελός. Ο μοναχός ζήτησε συγγνώμη και συγχωρήθηκε, αλλά το χέρι που κτύπησε την Παναγία τιμωρήθηκε, αφού έμεινε άλιωτο μετά τον θάνατο του μοναχού.

Υπάρχει ακόμη η Παναγία η " Πυροβοληθείσα", στη Μονή Βατοπεδίου, αφού την εικόνα της την κτύπησαν με όπλο Τούρκοι.

"Σφαγμένη" είναι και η εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας, της Μονής Ιβήρων, που ονομάστηκε έτσι με το θαύμα που έκανε η Παναγία, να φανερώσει τη θέληση της να παραμείνει στην είσοδο της Μονής ως θυρωρός, για να την προστατεύει...

2. Από τον τόπο της. 

Ετσι υπάρχει η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η Βουρλιώτισσα, η Κυκκώτισσα, η Καστριώτισσα, η Κάμπου, η Πυργιανή, η Εγκλειστριανή ( από τη Μονή του Οσίου Νεοφύτου του Εγκλείστου στην Κύπρο), η Σπηλιανή, η Μεγαλοσπηλαιώτισσα ( του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων), η Τουρλιανή, η Θαλασσινή, η Καλαμού, η Καμινιώτισσα, η Βλαχερνίτισσα, η Ολυμπιώτισσα, η Σουμελιώτισσα, η Πλατανιώτισσα, η Καταπολιανή, η Χοζοβιώτισσα ( στην Αμοργό από τη Μονή Χοζεβά των Αγίων Τόπων), η Νεαμονήτισσα της Χίου, η Παμμακάριστος ( από τη Μονή της Κωνσταντινούπολης), η Αγία Σιών, η Μακεδονίτισσα στη Λευκωσία, η Έλωνη, η Τροοδίτισσα, η Κυκκώτισσα, η Μαλεβή ( από το όρος Πάρνων, που λέγεται και Μαλεβός), των Χαλκέων (χαλκουργών) στη Θεσσαλονίκη, η Αμπελακιώτισσα στη Θεσσαλία.

3. Από την τεχνοτροπία του Ναού της. 

Τέτοια επίθετα είναι η Θολοσκέπαστη, η Μολυβδοσκέπαστη, η Πελεκητή, η Κρεμαστή, η Μαρμαριώτισσα.

4. Από το όνομα του κτήτορα του Ναού ή της Μονής της. 

Τέτοια επίθετα είναι Παναγία η Παχιά, η Γλυκειά ( από το επίθετο Γλυκύς), η Περλιγκού, η Λυκοδήμου, η Κοροβιλιά, η Καπνικαρέα.

5. Από τον μήνα που εορτάζεται η Παναγία: 

Σοτομπριανή, Βρεχούσα, Αυγουστιανή και Δεκαπεντούσα, Τριτιανή, Μεσοσπορίτισσα, Βροντού, Ακαθή ( από τον Ακάθιστο Ύμνο).

6. Από τα θαύματα της Παναγίας: 

Γοργοϋπήκοος, Ελεούσα, Ελεήστρα, Γιάτρισσα, Θεραπεία, Αιματούσα ή Γαιματούσα ( σταματά την αιμορραγία), Υγεία, Υπακοή, Ψυχοσώστρα, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη, Φανερωμένη, Μυροβλύτισσα.

7. Εγκωμιαστικά από την έξαρση της αγάπης των πιστών. 

Συνήθως χρησιμοποιείται επίθετο με πρώτο συνθετικό τον χρυσό: Χρυσοκελλαριά, Χρυσοσπηλιώτισσα, Χρυσοπηγή, Χρυσογαλούσα, Χρυσοποδαρίτισσα, Χρυσοχεριά... Υπάρχουν όμως και άλλα, όπως Αγγελόκτιστη, Αερινή, Αναφωνήτρα, Επίσκεψις, Παντάνασσα, Τρανή, Χιλιαρμενίτισσα, Ανθοφορούσα, Ασπροφορούσα.

8. Αυτά που τις έδωσαν οι Υμνογράφοι της Εκκλησίας. Κυρίως προέρχονται από τον Ακάθιστο Ύμνο:
Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Καθέδρα, Κλίμαξ, Σκέπη, Πόλη, Παράκλησις, Επίσκεψις, Καταφυγή,
Κεχαριτωμένη, Χώρα του Αχώρητου, Όρος Αλατόμητον, Ρόδο το Αμάραντον, Αρουρα λαστάνουσα και άλλα.

Τα προσκυνήματα στον Ελληνισμό:
Τα προσκυνήματα διακρίνονται στα Πανελλήνια και στα τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας, που οι
προσκυνητές προστρέχουν σε όλη τη χώρα τις ημέρες αυτές του "Πάσχα του καλοκαιριού", όπως
χαρακτηρίζεται η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Το πρώτο σε προσέλευση πιστών είναι της Μεγαλόχαρης της Τήνου, με περίπου 1.000.000 προσκυνητές ετησίως, της Σουμελά, στο Βέρμιο, με 500.000 προσκυνητές ετησίως και της Εκαντοταπυλιανής Πάρου, με 300.000 περίπου πιστούς.

Σημαντικά τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας είναι:
Στη Θράκη:
Στις Φέρρες η Παναγία η Κοσμοσώτειρα και στη Σαμοθράκη η Παναγία η Κρημνιώτισσα και η
Καμαριώτισσα.

Στην Κομοτηνή: η Μονή της Παναγίας της Φανερωμένης.

Στην Ξάνθη η Παναγία η Αρχαγγελιώτισσα και η Παναγία η Καλαμού.

Στη Μακεδονία: 

Στη Δράμα η Εικοσιφοίνισσα.
Στο Κιλκίς: η Παναγία η Φιλαδελφειώτισσα.
Στη Μηχανιώνα: η Παναγία η Φανερωμένη
Στην Καστοριά: η Παναγία η Μαυριώτισσα
Στη Θεσσαλονίκη: η Παναγία η Δεξιά, η Παναγία η Ελεούσα, η Παναγία η Φανερωμένη, η Παναγία η Γοργοϋπήκοος, η Παναγία η Βρεφοκρατούσα, η Παναγία των Χαλκέων.
Στις Πρέσπες: η Παναγία η Πορφυρά
Στη Σιάτιστα: η Παναγία του Μικρόκαστρου

Στην Ήπειρο:
Στην Άρτα: εικόνες περίπυστες είναι της Παναγίας Ροβελίστης, Κυρίας Πεφανερωμένης, Παναγίας
Γεροντίσσης, Βρεφοκρατούσης, και Σκουληκαριάς.
Στην Παραμυθιά: η Κοίμηση Θεοτόκου των Παγανιών και του Γηρομερίου.
Στην Κόνιτσα: η Μολυβδοσκέπαστη
Στην περιοχή Τζουμέρκων (Ιωαννίνων): η Παναγία Τσούκας.

Στα Ιόνια Νησιά:
Στην Κέρκυρα: της Μυρτιδιωτίσσης, της Παλαιοκαστριτίσσης, της Πλατυτέρας, της Κυράς των Αγγέλων.
Στους Παξούς: στο Νησάκι της Παναγίας.
Στην Κεφαλληνία: Υπεραγίας Θεοτόκου Άτρου, Αγριλίων, Θεμάτων, Κηπουραίων, και Παλαιοχέρσου.
Επίσης η Παναγία η Φιδούσα.
Στη Λευκάδα: η Φανερωμένη.
Στη Ζάκυνθο: εικόνες περίπυστες της Αναφωνήτριας, της Σκοπιωτίσσης, της Χρυσοπηγής, της
Λαουρένταινας, της Γαλανούσας, της Μυρτιδιωτίσσης, της Παναγούλας, της Σπηλούλας, της Βιγλατσούρας, της Σγουροπουλιάς, της Θαλασσομαχούσας.
Στα Κύθηρα: η Μυρτιδιώτισσα.

Στη Θεσσαλία:
Στη Μαγνησία: η Παναγία η Ξενιά.
Στην Καλαμπάκα: η Κοίμηση Θεοτόκου Σταγιάδων και η Κοίμηση Θεοτόκου Βυτουμά.
Στα Τρίκαλα: η Κοίμηση Λαγκαδιάς
Στα Φάρσαλα: Παναγία η Δεμερλιώτισσα.
Στη Σκιάθο: η Παναγία η Εικονίστρα
Στην Ελασσώνα: η Παναγία η Ολυμπιώτισσα

Στη Στερεά Ελλάδα:
Στο Καρπενήσι: η Παναγία η Προυσού και η Παναγία Τατάρνης.
Στο Μεσολόγγι: η Αγία Ελεούσα.
Στη Ναύπακτο: η Παναγία η Αμπελακιώτισσα.
Στη Θήβα: η Μεγάλη Παναγιά και η Παναγία η Σκριπού Ορχομενού.
Στην Αθήνα: η Κοίμηση Θεοτόκου Πεντέλης, Ρόμβης, και Παντανάσσης (Μοναστηράκι).
Επίσης η Παναγία η Ελευθερώτρια, στην Κηφισιά.
Στη Σαλαμίνα: Παναγία η Φανερωμένη.
Στη Φθιώτιδα: οι Μονές Αγάθωνος και Δαμάστας
Στη Φωκίδα: η Παναγία της Βαρνακόβης.
Στη Χαλκίδα: εικόνες περίπυστες Παναγίας της Φανερωμένης Αρτάκης, της Χιλιαδούς, της Ντινιούς 

Στην Ιστιαία: της Κοιμήσεως Θεοτόκου Μάτζαρη Οξυλίθου.

Στην Πελοπόννησο:
Στην Κόρινθο: η Παναγία η Φανερωμένη Χιλιομοδίου.
Στα Καλάβρυτα: της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου.

Επίσης περίπυστες εικόνες Παναγίας της Τρυπητής, της Μακελλαριάς και το Προσκύνημα της Παναγίας της Πλατανιώτισσας.

Στην Πάτρα: η Κοίμηση του Γηροκομείου.
Στην Ηλεία: η Κοίμηση Θεοτόκου Κρυονερίου Αγίας Ελεούσης Βαρθολομιού και Χρυσοπηγής Δίβρης.
Στη Μεσσηνία: η Κοίμηση της Θεοτόκου Μονής Βουλκάνου.
Στη Λακωνία: η Παναγία η Χρυσαφίτισσα στη Μονεμβασία και η Παναγία η Παντάνασσα στον Μυστρά.
Στην Αρκαδία: η Παναγία η Έλωνη, της Αρτοκωστάς, της Παλαιοπαναγιάς, της Μαλεβής. 

Επίσης η Κοίμηση Θεοτόκου Κερνίτσης και Μπούρα.

Στα Νησιά του Αιγαίου:Στην Τήνο: η Παναγία η Ευαγγελίστρια.
Στην Πάρο: η Εκατονταπυλιανή.
Στη Σαντορίνη: η Παναγία Επισκοπής
Στην Αμοργό: η Χοζοβιώτισσα
Στην Ανάφη: η Παναγία η Καλαμιώτισσα
Στην Ίο: η Παναγία η Γκρεμιώτισσα
Στην Άνδρο: η Θεοσκέπαστη και Παναγία η Φανερωμένη
Στην Σάμο: η Παναγία Καρλοβάσου.
Στη Λέσβο: η Παναγία Αγιάσου, ή Αγιασώτισσα.
Στη Χίο: εικόνα περίπυστη της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας.
Στην Ίμβρο: η Παναγιά η Μπαλωμένη
Στη Σχοινούσα: η Παναγία η Ακαθή
Στην Κέα: η Καστριανή.
Στην Αλόννησο: του Βουνού.
Στην Κύθνο: η Παναγία η Κανάλα.
Στη Μύκονο; η Παραπορτιανή.
Στη Νάξο: η Αργοκοιλιώτισσα.

Στη Δωδεκάνησο:
Στη Νίσυρο: Παναγία η Σπηλιανή
Στη Ρόδο: η Παναγία της Φιλερήμου, η Παραμυθία, της Τσαμπίκας και η Φανερωμένη Ιξιάς
Στη Λέρο: Παναγία του Κάστρου και η Παναγία η Γουρλομάτα.
Στην Αστυπάλαια: Παναγία η Πορταΐτισσα.
Στην Κάρπαθο: η Παναγία η Λαρνιώτισσα και η Παναγία η Ολυμπίτισσα.
Στους Λειψούς: η Παναγία του Χάρου.
Στη Σύμη: η Παναγία η Αληθινή.
Στην Κάλυμνο: η Βλυχάδια και η Γαλατιανή

Στην Κρήτη:Στο Ηράκλειο: η Κοίμηση Θεοτόκου Αγκαράθου, Καλυβιανής και Παληανής.
Στην Ιεράπετρα: η Παναγία η Φανερωμένη.
Στη Νεάπολη: η "Μεγάλη Παναγιά".
Στον Κίσσαμο: Παναγία η Κυρά των Αγγέλων και η Παναγία η Χρυσοσκαλίτισσα.
Στα Σφακιά: η Παναγία στ' Ασφένδου.

Στην Κωνσταντινούπολη:Η Παναγία των Βλαχερνών, η Παμμακάριστος, η Μπαλουκλιώτισσα, η Κυριώτισσα, η Καμαριώτισσα, η Κουφατιανή Γαλατά, η Περίβλεπτος στα Ψωμαθειά, η Μουχλιώτισσα, των Ουρανών Σαλματομβρουκίου, η Χαντσεργιώτισσα, της Σούδας, Βεφά – Σωφρακίου, η Παραμυθιώτισσα ( Παραμυθία, Παρηγορίτισσα, Θεραπεία), η Κουμαριώτισσα Νεοχωρίου και η Κοίμηση Διπλοκιονίου.

Στη Μεγαλόνησο Κύπρο:
Στην Κύπρο η Παναγία η Κυρά, στα Λειβάδια Καρπασίας, έχει καταστραφεί από τους Τούρκους εισβολείς, όπως και πολλά ακόμη προσκυνήματα στα κατεχόμενα εδάφη της. Σημαντικό προσκύνημα είναι η Παναγία η Ασπροφορούσα, όπως και η Γλυκιώτισσα, και τα δύο κοντά στην Κερύνεια.

Πολλά τα Ονόματα της Παναγίας!!!

Στη Μεγαλόνησο επίσης: Το Παγκύπριο προσκύνημα η Παναγία η Κυκκώτισσα.

Επίσης σημαντικά προσκυνήματα:
Η Τροοδίτισσα, η Σκουριώτισσα, η Kουσουλιώτισσα, η Αιματούσα ( ή του Αμπελιού) της Αραδίππου, η Παγκριώτισσα στη Λευκωσία, του Μεγάλου Αγρού, της Αμιρούς, της Αμασγού, της Ασίνου, του Γλωσσά, η Σφαλαγγιώτισσα, η Ιαματική του Αρακαπά, η Χρυσαλινιώτισσα, η Χρυσοσπηλιώτισσα στην Κάτω Δευτερά, η Στάζουσα, η Χρυσοκουρδαλιώτισσα, της Αυγασίδας - στο κατεχόμενο χωριό Μηλιά Αμμοχώστου, η Βορινή, η Βοναριώτισσα, η Παναγία η Διπλή στη Λευκωσία, και στην Πάφο η Χρυσορρογιάτισσα, η Λιμενιώτισσα ( ερείπια), η Χρυσοπολίτισσα, η Χρυσελεούσα και η Θεοσκέπαστη.

Γράφει: ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος
agiooros

«Εκκλησία ή Θάνατος»

Μονή Ιβήρων - Άγιον Όρος

Του Ιερομονάχου Αντίπα Αγιορείτου

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης είπε «πως να σκέπτεσαι Ορθόδοξα είναι εύκολο. Το να ζεις Ορθόδοξα θέλει πολύ κόπο».

Εμείς θα προσθέσουμε ταπεινά, πως το να μιλάς ή να γράφεις Ορθόδοξα είναι επίσης εύκολο, ευκολότατο. Ακόμη πιο εύκολο είναι να σηκώνεις τη σημαία «Ορθοδοξία ή Θάνατος».

Όμως Ορθοδοξία έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει, εκτός εάν είναι ψεύτικη. Ορθοδοξία υπάρχει εκεί που υπάρχει σωστή πίστη, αλλά και σωστή ζωή.

Κυρίως Ορθοδοξία υπάρχει εκεί που προσφέρεται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, από τα χέρια κανονικών Ιερέων και Αρχιερέων της Εκκλησίας του Χριστού.

Κάποιοι κατανοούν την υπέροχη λέξη Ορθοδοξία μόνο σαν αγώνα εναντίον των αιρετικών, σαν αγώνα για το Ιουλιανό ημερολόγιο και σαν αγώνα – το χειρότερο – εναντίων ομοδόξων αδελφών που δεν τους θεωρούν Ορθόδοξους, όσο είναι, όπως φαντάζονται αυτοί, επειδή δεν τους ακολουθούν στο πείσμα και στο σχίσμα τους.

Συμβαίνει και εδώ, αυτό που είπε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Όλοι είμαστε ευσεβείς κατά τούτο μόνο κατηγορώντας τους άλλους για ασέβεια».

«Οι τα τοιαύτα πράσσοντες» συνήθως στον «αγώνα» τους επιστρατεύουν λόγους και κανόνες των Αγίων Πατέρων, την τήρηση των οποίων απαιτούν μόνο από τους άλλους και με ακρίβεια μάλιστα.

Την ζωή όμως των Αγίων Πατέρων ποιος την μιμείται;

«Δια πάντα ταύτα» προτείνουμε, ένα να είναι το σύνθημα όλων μας, μία η σημαία: «Εκκλησία ή Θάνατος».

Αυτήν, σαν ποιο Ορθόδοξη, ας κρατούμε όχι μόνο στα χέρια μας, αλλά και στην καρδιά μας. Τότε μόνο έχει νόημα το «Ορθοδοξία ή Θάνατος».

Αλλιώς η Ορθοδοξία, κινδυνεύει, όπως πολύ σοφά είπε και πάλι ο Άγιος Παΐσιος, περισσότερο από εμάς τους Ορθόδοξους, παρά, από κάποιον άλλο εχθρό της.

Πηγή: Romfea.gr, Pantocrator

πρόκληση στην Αγια Σοφια

ΠΕΡΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Γιατί οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να χειροτονούνται ιερείς?
Ποια η θέση της Εκκλησίας από τους Αποστόλους έως και σήμερα?
Κατά την πεντηκοστή παρόλο που και η Παναγία παρευρίσκετο στον ίδιο χώρο με τους Μαθητές, οι Πύρινες Γλώσσες του Αγίου Πνεύματος εστάθησαν στις κεφαλές των 12 Αποστόλων μόνον.
Ας ακούσουμε αναλυτικότερα την 11λεπτη επί του θέματος ομιλία.

Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;

 

  https://drive.google.com/file/d/0B-WALiStFD2Rd0YwZ0cxbGFMNm8/view?usp=sharing

Η Θεομήτωρ στο Άγιο Όρος

Όταν ανέβηκε η Θεομήτωρ στο όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, έγειραν τα δέντρα και την προσκύνησαν. Κατά την γενική αγιορείτικη παράδοση, η Κυρία Θεοτόκος με τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, ταξίδευε με πλοίο από την Παλαιστίνη στην Κύπρο, για να επισκεφτεί τον Άγιο Λάζαρο (τον αναστημένο εκ νεκρών). Λόγω όμως μεγάλης τρικυμίας και με υπερφυσικό τρόπο, το πλοίο βρέθηκε στον Άθω και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Κλήμεντος στη Μονή Ιβήρων.

Εκεί οι κάτοικοι του Άθω, οδηγούμενοι από τη θεία Πρόνοια, έσπευσαν να υποδεχθούν την μητέρα του Κυρίου μας Παναγία και αφού άκουσαν τη διδασκαλία της δέχθηκαν το Χριστιανισμό. Λέγεται επίσης από την παράδοση, ότι όταν πλησίαζε το πλοίο της Παναγίας το Άγιο Όρος, καταστράφηκε το μεγάλο άγαλμα του Διός που βρισκόταν στην κορυφή του Όρους και τα υπόλοιπα είδωλα συνετρίβησαν. Η κορυφή του Άθω και όλα τα δέντρα και τα σπίτια έκλιναν και προσκύνησαν προς το μέρος του λιμανιού του Κλήμεντος όπου έμπαινε το καράβι της Παναγίας.

Την άφιξη της Θεοτόκου στο Όρος αναφέρουν οι κώδικες Λ’ 66 και Ι’ 31 της Λαυριώτικης βιβλιοθήκης.

Όταν οι απόστολοι έβαλαν κλήρο τις περιοχές στις οποίες θα κηρύξουν, ζήτησε και η Παναγία να πάρει κλήρο για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Ο κλήρος έδειχνε την περιοχή Ιβηρίαν. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ όμως παρουσιάστηκε και είπε στην Παρθένο ότι η πραγματική περιοχή στην οποία θα βρεθεί θα είναι η Μακεδονία και το Όρος Άθως. Όταν μπήκε το καράβι στο λιμάνι και έγινε μεγάλη αναταραχή στο Όρος, τότε οι κάτοικοι ήρθαν και ρωτούσαν τον Ιωάννη, πως έγιναν όλα αυτά και από ποιά δύναμη. Και αυτός τους εξήγησε και τους κήρυξε τον λόγο του Θεού μιλώντας τους στα Ελληνικά, ενώ ήταν Εβραίος.
Η Παναγία ευχαριστημένη από την ομορφιά του Όρους και τον κλήρον που της δόθηκε, προσευχήθηκε στον Χριστό λέγοντας: “Υιε μου και Θεέ μου, ευλόγησον τον τόπον τούτον και κλήρον μου. Και επίχεον επ’ αυτού το έλεος σου και φύλαξον αβλαβή ως της συντελείας του αιώνος τούτου και τους κατασκηνούντας εν αυτώ, δια το όνομα σου το Άγιον και Εμόν, ώστε δια μικρού κόπου και αγώνος της μετανοίας αφεθήναι αυτής αμαρτήματα αυτών. Έμπλησον αυτούς παντός αγαθού και αναγκαίου εν τω αιώνι τούτω και ζωής αιωνίου εν τω μέλλοντι καταξίωσον, δοξασον υπέρ πάντα τόπον, τον τόπον τούτον και θαυμάστωσον παντοιοτρόπως, πλήρωσον αυτόν εκ παντός έθνους των υπό τον Ουρανόν, των κεκλημένων τω ονόματι Σου και πλάτυνον τα σκηνώματα εν αυτώ από άκρον εως άκρου αυτού. Απάλλαξον αυτούς της αιωνίου κολάσεως και σώσον εκ παντός πειρασμού, ορατών και αοράτων εχθρών και πάσης αιρέσεως και ειρήνευσον τω ορθοδόξω δόγματι.“

Τότε ακούστηκε φωνή από τους Ουρανούς που έλεγε: “Όσα ήτησας και προσεύξω Μήτερ μου, ούτως έσται Σοί πάντα, εάν και αυτοί τα εντάλματά μου φυλάξωσιν! Από του νύν και εξής έστω ο τόπος ούτος κλήρος Σός και περιβόλαιον Σόν και Παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτηρίας των θελόντων σωθήναι, αλλά και προσφυγή και καταφύγιον και ατάραχος λιμήν της μετανοίας των πεφορτισμένων με πολλάς αμαρτίας.“ 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Υπερευλογημένη"                                                                                                    

Πηγή: pantocrator.info

ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 30ης ΙΟΥΛΙΟΥ – " ΜΕΜΕΡΙΣΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ; "

Ο Γέρων Πορφύριος και η αρρώστια του

 

Του +Γεωργίου Παπαζάχου (Επ. Καθηγητής Καρδιολογίας)

“Γράφω αυτη την επιστολή από μιά εσωτερική πίεση να μιλήσω για τον Γέροντα Πορφύριο, που κοιμήθηκε πρίν από 40 μέρες. Έζησα τόσα γεγονότα 14 χρόνια κοντά του, σάν ένας από τούς γιατρούς του, που δεν πρέπει να το κρύψω από τούς αδελφούς μου. Θά διηγηθώ μερικά περιστατικά, που παρουσιάζουν το Γέροντα σάν άρρωστο και σάν γιατρό.

Συγχωρέστε μου τα προσωπικά στοιχεία, που αν αφαιρεθούν αλλοιώνουν τα γεγονότα. Ασφαλώς, άλλοι έζησαν άλλες συγκινήσεις κοντά του. Καί δεν πρέπει να χαθούν, γιατί αποτελούν σημάδια της αγίας βιοτής του, αποδείξεις της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στή ζωή μας και υποθήκες για ολόκληρη τή γενιά μας.

Ο Γέροντας και η αρρώστια του

 Ήταν πραγματικά άρρωστος. Μέ πλήθος αρρώστιες επάνω του. Τά περισσότερα συστήματα έπασχαν. Προσωπικά διεπίστωσα: έμφραγμα μυοκαρδίου (προσθιοδιαφραγματικό με πλαγία ισχαιμία), χρονία νεφρική ανεπάρκεια, έλκος δωδεκαδακτύλου (με επανειλημμένες γαστρορραγίες), χειρουργηθείς καταρράκτης (με αποβολή του φακού και τύφλωση), έρπης ζωστήρ στο πρόσωπο, σταφυλοκοκκική δερματίτιδα στο χέρι, βουβωνοκήλη (με συχνή περίσφιγξη), χρονία βρογχίτιδα, αδένωμα της υποφύσεως στο κρανίο.

Καί η υπομονή του ιώβειος. Όταν είχε τον έρπητα σε έξαρση και όλο το δεξιό του πρόσωπο (τριχωτό κεφαλής, παρειά, αυτί, σαγόνι) ήταν μιά ανοιχτή πληγή, τον ερώτησα πόσο έντονο πόνο αισθάνεται’ μού απάντησε: “Σάν να ακουμπάω το δεξί μου μάγουλο σε τηγάνι με ζεματιστό λάδι”. Καί ήταν απόλυτα ήρεμος. Δέν άφηνε ούτε υποψίες ότι υποφέρει, ούτε ένα βογγητό.

Πολλές φορές, ενώ βρισκόμουν στο κελλί του και κουβεντιάζαμε, συνέβαινε περίσφιγξη της βουβωνοκήλης του, πάντα επώδυνη. Δέν ζητούσε βοήθεια. Αγωνιζόταν να την ανατάξη μόνος του κάτω από τις κουβέρτες του.. Κανείς δέ μιλούσε, ενώ από τα χείλη του ακουγόταν ψιθυριστά, με μιά ανεπανάληπτη γαλήνη, το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ μας”.

Μερικοί τον παρεξήγησαν κάποτε που φίλησαν το χέρι του καλυμμένο με μιά γάζα, νομίζοντας ότι σιχαίνεται. Ήταν η εποχή που εμείς το καλύψαμε, γιατί είχε την σταφυλοκοκκική δερματίτιδα και ήταν ολόκληρο εξελκωμένο.

Αλλ’ η κουβέντα μας ένα βράδυ, μετά την καρδιολογική εξέταση και το τυπικό ηλεκτροκαρδιογράφημα, με συνεκλόνισε. Ούτε φαντάσθηκα ποτέ ότι θα μπορούσε ένας άνθρωπος να αντιμετωπίση έτσι την αρρώστια του. Μού είπε: “Θά σού εξομολογηθώ κάτι, αλλά να μείνη μυστικό. Έχω καρκίνο στην υπόφυση. Ήδη αισθάνομαι τή γλώσσα μου μεγαλωμένη και δεν γυρίζει καλά μέσα στή στοματική κοιλότητα”.

Ύστερα μού ανέλυσε ιατρικά και σωστά τή λειτουργία των ενδοκρινών αδένων και κατέληξε: “Πρέπει να ξέρης ότι, όταν ήμουν καλογεράκος -ίσως 16 χρονών- στο Άγιο Όρος αισθανόμουνα τόσο ευτυχισμένος, ιδίως μετά τή Θεία Κοινωνία, ώστε έβγαινα στο δάσος και με δάκρυα φώναζα: Δόξα Σοι, Κύριε! Ήρθες ολόκληρος μέσα μου’ σε μένα τον αμαρτωλό’ Εσύ ο Χριστός μου, που σταυρώθηκες και πόνεσες για μένα και σήκωσες τις αμαρτίες μου.

Κι εγώ τί κάνω για σένα; Ποιόν πόνο υποφέρω για σένα; Κύριε, στείλε μου έναν καρκίνο! Χριστέ μου, χάρισέ μου έναν καρκίνο, να υποφέρω και γώ μαζί Σου! Αυτή την προσευχή την έκανα συνέχεια και μετά το εξομολογήθηκα στόυς Γεροντάδες μου. Εκείνοι μού σύστησαν να μήν την επαναλάβω, γιατί εκπειράζω τον Θεό. Ξέρει εκείνος τί θα κάνη. Δέν την ξανάκανα αυτή την προσευχή.

Αλλά τώρα, Γιωργάκη μου, μού τον έστειλε τον καρκίνο! Καταλαβαίνεις την ευεργεσία; Έστω και αργά, θα υποφέρω λίγο μαζί Του”. Έμεινα ενεός. Πρώτη φορά στην ιατρική σταδιοδρομία μου άκουγα τή φράση: “Δόξα τώ Θεώ, έχω καρκίνο!”. Είχα ξεχάσει ότι μπροστά μου δεν βρισκόταν άνθρωπος κοινός’ ήταν ο Γέροντας Πορφύριος.

Ωστόσο ποτέ δεν αρνήθηκε την ιατρική βοήθεια των πολλών γιατρών-πνευματικών του παιδιών. Μάλιστα μιά μέρα τον ερώτησα: “Γιατί πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, κυρίως μοναχοί, αρνούνται την ιατρική βοήθεια, πιστεύοντας ότι θα τούς βοηθήση κατ’ ευθείαν η Παναγία;”. Μού απάντησε: “Είναι εγωϊσμός -πονηρή ενέργεια- να νομίζης ότι ο Θεός θα κάνη, κατ’ εξαίρεση από τούς πολλούς, θαυματουργική επέμβαση για σένα. Ο Θεός κάνει θαύματα και τώρα, αλλά εσύ δεν πρέπει να το προσδοκάς για σένα. Είναι εγωϊστική εξαίρεση. Άλλωστε και μέσω των γιατρών ο ίδιος ο Θεός ενεργεί.

“Ιατρούς και φάρμακα Κύριος έδωκεν”, λέει η Αγία Γραφή”.

Δεχόταν δέ μόνο την κλασσική ιατρική, πολλά κεφάλαια της οποίας γνώριζε άριστα. Μέ την εμπειρία του από τη μακρά θητεία στην Πολυκλινική Αθηνών και με το θεϊκό “χάρισμά” του έβλεπε βαθύτερα την αρρώστια και πολλές φορές μάς στρίμωχνε με σαφώς επιστημονικές ερωτήσεις.

Ο Γέροντας θεραπεύει

Ειδικότητά του η “τηλε-διαγνωστική”! Έβλεπε με καταπληκτική ακρίβεια αλλαγές στον εαυτό του και σε άλλους’ συχνά και στούς γιατρούς του.

Ο ίδιος μού διηγήθηκε ότι διέγνωσε υπογοναδισμό σε έναν νέο μόνο κοιτάζοντάς τον, κάταγμα σπονδύλου σε μιά μοναχή που βρισκόταν σε άλλη πόλη. Είναι ίσως χιλιάδες αυτοί που δέχθηκαν τή διαγνωστική του ενέργεια και επιβεβαιώθηκε η νόσος αργότερα και επιστημονικά.

Εδώ θα αναφέρω μιά αυτοδιάγνωσή του. Διεπίστωσε μεταβολές στο ηλεκτροκαρδιογράφημά του, χωρίς καρδιογράφο.

Ένα βράδυ μού τηλεφώνησε ανήσυχος: “Έλα, έστω και αργά, και θα δής αλλοιώσεις στο καρδιογράφημα. Πονάω σήμερα, πολλές φορές, και ο πόνος είναι στηθαγχικός”. Διαπίστωσα πράγματι ισχαιμικές μεταβολές (στις απαγωγές v3-v6) και τον ρώτησα σε ποιό stress βρέθηκε σήμερα. Άρχισε να κλαίη και με διακοπές να μού περιγράφη λεπτομερώς σκηνές από τις οδομαχίες στή Ρουμανία.

Ήταν η ημέρα της εξεγέρσεως του λαού κατά του Τσαουσέσκου και με το “χάρισμά” του έβλεπε τούς πυροβολισμούς και τούς θανάτους στις πλατείες, όπως τις δημοσίευσαν οι εφημερίδες τις επόμενες ημέρες. Συνέχισε να κλαίη και τον παρεκάλεσα να ζητήση από τον Θεό να του αφαιρέση για λίγο αυτή την “όραση”.

Η καρδιά του βρισκόταν σε κίνδυνο από την ένταση. Θά μπορούσε να κάνη επέκταση του εμφράγματός του. Στήν ίδια ένταση βρισκόμουν κι εγώ, βλέποντας την ευαισθησία της “άλλης” καρδιάς ενός αγίου. Έκρυψα τα μάτια μου με το καρδιογράφημα και σκεφτόμουν: Τί σημασία έχουν, Γέροντα, για σένα τα νιτρώδη αντιστηθαγχικά φάρμακα που ετοιμάζομαι να σού δώσω; Εσύ δεν είσαι εκ του κόσμου τούτου. Η καρδιά σου χτυπά στον Ωρωπό και ζή στην Ρουμανία. Στό ηλεκτροκαρδιογράφημα η καρδιά φαίνεται με ισχαιμική “κατάσπαση” του Sε διαστήματος, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται σε μεγάλη “ανάσπαση” προς τον ουρανό. Έφυγα αργά με τον τρόμο ότι είδα λίγο από το φώς ενός αγίου.

Εγώ πήγαινα στο κελλί του σάν διαγνώστης γιατρός, αλλά πολλές οι φορές που εκείνος έκανε διαγνώσεις για μένα. Θά αναφέρω δύο: Είχα χειρουργηθή από τον καθηγητή κ. Βασ. Γολεμάτη (δύο βουβωνοκήλες ταυτόχρονα) και ενώ ήμουν στή φάση της αναρρώσεως, πήγαμε με τή γυναίκα μου στον Ωρωπό. Δέν ξέρω αν είχε μάθει από φίλους ότι ήμουν χειρουργημένος, αλλά μόλις μπήκαμε με κοίταξε επίμονα για πολλή ώρα στην κοιλιά και μού είπε: “Βλέπω ότι δεξιά έγινε καλή εγχείρηση, αλλά αριστερά αριστοτεχνική’ γιατί περιποιήθηκε τόσο εκεί;”.

Η γυναίκα μου μού έκανε νόημα: “Τί λέει ο Γέροντας;”. Δέν είχα πεί ούτε σε εκείνη ούτε σε άλλον ότι ο χειρουργός είχε εφαρμόσει την μέθοδο Soudaice αριστερά, επειδή ήταν μεγάλη.

 Ο Γέροντας το “είδε”.

Τόν Δεκέμβριο του 1990 ήμουν στο κρεβάτι με την πολλοστή γαστρορραγία μου. Σέ κάποια στιγμή έντονου προβληματισμού μου αν πρέπη να χειρουργηθώ ή όχι, χτύπησε το τηλέφωνο. Μεταφέρω αυτούσια τα λόγια του Γέροντα: “Αυτές τις μέρες σε επισκέπτομαι συχνά και με το “χάρισμα”, που μού έδωσε ο Θεός ενεργώ θεραπευτικά. Ποτέ δεν είχα μπεί στο σπίτι σου τόσες πολλές φορές σε λίγες μέρες.....Κάτι μού λέει να μήν το χειρουργήσης τώρα, αλλά να αλλάξης τρόπο ζωής, να χαλαρώσης.

Άφησε το χειρουργείο να το σκεφθούμε αργότερα. Τί κάνω εγώ τώρα το γιατρό στο γιατρό; (γελάει). Νά ξεκουράζεσαι περισσότερο, γιατί σε αγαπάει ο κόσμος. Μού έφαγες τή δόξα (γελάει)”. Φαντάζεσθε πώς ένοιωσα κάτω από αυτή την προστατευτική του παρουσία!

Αγαπούσε τόσο πολύ όλους τούς ανθρώπους που τον πλησίαζαν και, φυσικά, και τούς γιατρούς του, ώστε να ενεργοποιή για μάς το θεραπευτικό χάρισμά του. Όσοι τον πλησίαζαν ανεπιτήδευτα έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Πολλές φορές έπαιρνα μαζί μου φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα, που εξεπλήσσονταν, όταν άρχιζε να μιλάη για το πρόβλημά τους, χωρίς εγώ να τον ενημερώσω εκ των προτέρων. Κάποια κυρία, φεύγοντας, ήθελε να δώσω όρκο ότι δεν του μίλησα για κείνη πρίν πάμε στον Ωρωπό.

 Τό χάρισμά του τον έκανε περισσότερο ευαίσθητο απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Ένα σούρουπο διέκοψαν την καρδιολογική εξέταση οι μοναχές, γιατί έξω είχαν συγκεντρωθεί πολλοί άνθρωποι και περίμεναν να πάρουν την ευχή του πρίν νυχτώση. Βγήκα έξω από το κελλί και οι επισκέπτες φίλησαν απλώς το χέρι του. Ήταν κουρασμένος και δέ μίλησε σε κανέναν.

Η τελευταία κυρία βγήκε κλαίγοντας. Όταν ξαναμπήκα βρήκα τον Γέροντα να κλαίη. “Αυτά παθαίνω πάντα, μού είπε. Είδα τώρα αυτή τή μητέρα να τή δέρνη αύριο ο ναρκομανής γιός της, για να του δώση χρήματα. Καί η καημένη ασφαλώς θα σκανδαλίστηκε που έχει τέτοιο πρόβλημα και έφυγε χωρίς βοήθεια... Τί μπορείς εσύ να κάνης , φτωχέ Πορφύριε... Κύριε Ιησού...”. Καί επανέλαβε πολλές φορές ψιθυριστά τή λέξη “Ιησού”.

 Ήταν τόσο απλός και γλυκός άνθρωπος, ώστε να μή κωλύεσαι να του απευθύνης οποιαδήποτε ανόητη ερώτηση. Έτσι μιά μέρα τον προκάλεσα αδιάκριτα: “Πώς ξέρεις, Γέροντα, ότι αυτό το προορατικό σου χάρισμα είναι από τον Θεό και όχι από τον Διάβολο;”. Γέλασε καλοκάγαθα και μού είπε: “Τό δοκίμασα. Είναι εκ Θεού, γιατί δεν λανθάνει. Νά σού δώσω παράδειγμα; Η νεωκόρος στην Πολυκλινική πόναγε στο δεξιό άνω γομφίο και κράταγε το δεξιό μάγουλό της. Τής είπα ότι είναι χαλασμένος ο αριστερός γομφίος. Εκείνη επέμενε, αλλά όταν γύρισε από τον οδοντίατρο μού είπε ενθουσιασμένη ότι είχα δίκαιο. Στήν ακτινογραφία η βλάβη ήταν αριστερά, αλλά αισθανόταν τον πόνο δεξιά, επειδή ήταν στο ίδιο νευροτόμιο. Άν, λοιπόν, ήταν από τον πονηρό, αυτή η προόραση θα βασιζόταν στο αίσθημα του ασθενούς και θά’ βγαινε λανθασμένη. Τού Θεού η ενέργεια δεν σφάλλει”.

Ο Γέροντας σάν γιατρός μου δεν “έβλεπε” μόνο τις σωματικές μου ασθένειες. Φρόντιζε και για τις πολλές πνευματικές ατέλειές μου. Προσπάθειά του να βρώ την ταπείνωση. Ένα απόγευμα μού τηλεφώνησε στο ιατρείο, ακριβώς μετά την υπερβολική εκδήλωση αγάπης ενός ζεύγους ασθενών μου που περιποιήθηκα. Μεταφέρω τα λόγια του: “Γιωργάκη, είμαι ο Γέροντας. Εμείς οι δυό θα πάμε μαζί στην κόλαση. Θά ακούσουμε: Άφρον, άφρον, ταύτη τή νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού...

Τά αγαθά σου εν τή ζωή σου απήλαυσες, ά δέ ητοίμασας τίνι έσται;”. Τόν διέκοψα: “Τί απολαύσαμε, Γέροντα, σ’ αυτή τή ζωή; Τό σαράβαλο αυτοκίνητο, το άδειο βιβλιάριο ή τον ανύπαρκτο ύπνο μας;”. Απάντησε απότομα: “Τί είναι αυτά που λές; Δέ σού λέει ο κόσμος: Τί καλός γιατρός που είσαι; Μάς αγαπάς, μάς φροντίζεις, δέ μάς γδέρνεις. Καί σύ τα αποδέχεσαι, τα χάφτεις. Έ! Τόν έχασες το μισθό σου. Τό ίδιο παθαίνω και εγώ. Μού λένε πώς έχω “χαρίσματα”, πώς μπορώ να τούς ακουμπήσω και να κάνω θαύματα, πώς είμαι άγιος. Καί τα χάφτω, ο ανόητος και αδύναμος.

 Έ! Γι’ αυτό σού είπα ότι μαζί θα πάμε στην κόλαση!”. “Άν είναι να πάμε μαζί”, του απάντησα, “πάμε και στην κόλαση!”. Κι εκείνος έκλεισε το τηλέφωνο, λέγοντας: “Εγώ σού μιλάω σοβαρά και σύ πάντα αστειεύεσαι. Καλή μετάνοια και στούς δυό μας”.

Άλλη μέρα ήμουν βαρύθυμος, σκεπτόμενος ότι έφυγαν τα περισσότερα χρόνια μου άκαρπα μέσα από άχρηστες καθημερινές λεπτομέρειες. Τηλεφώνησε ο Γέροντας και με αναπτέρωσε με δυό-τρείς φράσεις του: “Άκουσες ποτέ, γιατρέ, το “ου μή γεύσονται θανάτου”; Μπορούμε, αν θέλουμε, να αποφύγουμε την πεθαμενίλα. Αρκεί να αγαπήσουμε τον Χριστό. Καί σύ “εξ όλης της καρδίας σου”, κύριε καρδιολόγε” (γελάει).

Ο Γέροντας δεν ήταν μόνο γιατρός. Ήταν και κτηνίατρος. Αγαπούσε τα ζώα. Εξημέρωσε επιθετικούς παπαγάλους και τούς έμαθε την Ευχή.

Εξεπλάγην όταν άκουσα μέσα στο κελλί τον παπαγάλο να επαναλαμβάνη την ευχή. “Είναι πιό πνευματικός από μένα”, είπε. “Εγώ αποκάμνω και κοιμούμαι, αλλ’ αυτός αγρυπνεί”. Τελευταία προσπαθούσε να εξημερώση έναν αετό. Κάποιο Σαββατοκύριακο, στή βόρειο Εύβοια που ησύχαζε, συνέβη το εξής, που μού διηγήθηκε ο ίδιος: “Μιά τσομπάνισσα παρακάλεσε να διαβάσω μιά ευχή στο κοπάδι της, γιατί αρρώσταιναν τα γίδια της.

Συμφώνησα και έφεραν όλο το κοπάδι κοντά στο εκκλησάκι που έμενα. Στάθηκα μπροστά στο κοπάδι, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά και είπα διάφορες προσευχές από ψαλμικούς στίχους που αναφέρονται στην κτίση. Επικρατούσε απόλυτη σιωπή στα ζώα. Κανένα δεν κουνιόταν. Ύστερα κατέβασα τα χέρια μου και ο τράγος κινήθηκε μόνος του. Ήρθε κοντά, μού φίλησε το χέρι και υποχώρησε ήρεμα... Τά λέω σωστά Πηνελόπη;” φώναξε στην ανηψιά του, που στεκόταν πιό πέρα. “Ναί, Γέροντα. Ακριβώς έτσι έγιναν. Εγώ ήμουν εκεί”.

Κάθε φορά που πήγαινα στον π. Πορφύριο με συνείχε φόβος μήπως αυτή είναι η τελευταία φορά που τον εξετάζω. Έτσι φρόντιζα να κάνω ψηλάφηση καρδιακής ώσεως και καρωτίδων για αρκετή ώρα, με την βεβαιότητα ότι ψηλαφώ το σώμα ενός αυριανού αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Όταν έπαιρνα το χέρι μου από το προκάρδιο επανελάμβανε το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο σου”. Πόσα να οφείλη άραγε αυτός ο κόσμος, η γενιά μας, σ’ αυτές τις προσευχές του Γέροντα Πορφυρίου! Καί πόσα του οφείλω εγώ προσωπικά!

Φεύγοντας, έσκυβα να πάρω την ευχή του και άλλοτε μού έδινε χαστούκι (ήταν η άκρα εκδήλωση της χαράς του) ή άλλοτε έσφιγγε το κεφάλι μου στα δυό του χέρια, λέγοντας την ευχή (ήταν το δικό του ηλεκτροεγκεφαλογράφημα).

Τώρα εξηγώ γιατί ο Θεός φύτεψε μέσα μου την επιθυμία να σπουδάσω ιατρική σε μεγάλη ηλικία και να γίνω καρδιολόγος. Ήθελε να γνωρίσω και να ψηλαφήσω από κοντά τον απλό, προσηνή και χαρισματικό άγιο Γέροντα Πορφύριο Μπαϊρακτάρη.
Κάποια μέρα μού είπε: “Όταν θα φύγω θα είμαι πιό κοντά σας. Μετά θάνατον καταργούνται οι αποστάσεις”. Ελπίζω τώρα να μπαίνη ευκολότερα στα σπίτια μας και στις καρδιές μας.

Ανναδημοσίευση από το περιοδικό “Σύναξη”
Πηγή: http://www.pantokrator.info/gr/modules.php?name=News&file=article&sid=74