ΑΛΙΚΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΑΓΙΩΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΑΓΙΩΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

08 Αυγούστου 2020

Σύντομη πρωϊνή προσευχή

           Ψαλμός ΞΘ’ (69)

  • Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, εις το βοηθήσαι μοι σπεύσον. 
  • Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου. 
  • Αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω, και καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοί μοι κακά. Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι, οι λέγοντές μοι: Εύγε, εύγε.
  • Αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν επί Σοί, πάντες οι ζητούντες σε, ο Θεός. 
  • Και λεγέτωσαν δια παντός. Μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι αγαπώντες το σωτήριόν Σου. 
  • Εγώ δε πτωχός ειμί και πένης, ο Θεός, βοήθησόν μοι. Βοηθός μου, και ρύστης μου ει Συ, κύριε, μη χρονίσης.
  • Αμήν.

28 Ιουλίου 2020

Ψαλμός Δαυίδ - Oγδοηκοστός δεύτερος



1.       ῼδὴ ψαλμοῦ τῷ ᾿Ασάφ.
 2 Ο ΘΕΟΣ, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι; μὴ σιγήσῃς μηδὲ καταπραΰνῃς, ὁ Θεός·
3 ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἤχησαν, καὶ οἱ μισοῦντές σε ᾖραν κεφαλήν,
4 ἐπὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τῶν ἁγίων σου·
 5 εἶπαν· δεῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ὄνομα ᾿Ισραὴλ ἔτι.
6 ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοίᾳ ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ σοῦ διαθήκην διέθεντο
7 τὰ σκηνώματα τῶν ᾿Ιδουμαίων καὶ οἱ ᾿Ισμαηλῖται, Μωὰβ καὶ οἱ ᾿Αγαρηνοί,
8 Γεβὰλ καὶ ᾿Αμμὼν καὶ ᾿Αμαλὴκ καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τῶν κατοικούντων Τύρον.
9 καὶ γὰρ καὶ ᾿Ασσοὺρ συμπαρεγένετο μετ᾿ αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰς ἀντίληψιν τοῖς υἱοῖς Λώτ. (διάψαλμα).
10 ποίησον αὐτοῖς ὡς τῇ Μαδιὰμ καὶ τῷ Σισάρᾳ, ὡς τῷ ᾿Ιαβεὶμ ἐν τῷ χειμάρρῳ Κεισών·
11 ἐξωλοθρεύθησαν ἐν ᾿Αενδώρ, ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπρος τῇ γῇ.
12 θοῦ τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν ὡς τὸν ᾿Ωρὴβ καὶ Ζὴβ καὶ Ζεβεὲ καὶ Σαλμανὰ πάντας τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν,
13 οἵτινες εἶπαν· Κληρονομήσωμεν ἑαυτοῖς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ.
14 ὁ Θεός μου, θοῦ αὐτοὺς ὡς τροχόν, ὡς καλάμην κατὰ πρόσωπον ἀνέμου·
15 ὡσεὶ πῦρ, ὃ διαφλέξει δρυμόν, ὡσεὶ φλόξ, ἣ κατακαύσει ὄρη,
16 οὕτως καταδιώξεις αὐτοὺς ἐν τῇ καταιγίδι σου, καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου συνταράξεις αὐτούς. 17 πλήρωσον τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίας, καὶ ζητήσουσι τὸ ὄνομά σου, Κύριε.
18 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ταραχθήτωσαν εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἐντραπήτωσαν καὶ ἀπολέσθωσαν
19 καὶ γνώτωσαν ὅτι ὄνομά σοι Κύριος· σὺ μόνος ῞Υψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.

24 Οκτωβρίου 2019

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ ─ Η θεραπευτική δύναμη της Εκκλησίας.



† π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος
Δρ. Θεολογίας  Δρ. Φιλοσοφίας
ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ

Ο Xριστός έδωσε στoύς μαθητές του εξουσία «να θεραπεύουν κάθε ασθένειαν και κάθε αδυναμίαν» (Ματθ. ι' 1). Εκείνοι άλειφαν πολλούς ασθενείς με λάδι και τούς θεράπευαν (Μάρκ. στ' 13).
Αυτή η θεραπευτική δύναμη έμεινε κατά την επιθυμία του Κυρίου προνόμιο της Εκκλησίας: «Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέσει τούς πρεσβυτέρους της Εκκλησίας, και ας προσευχηθούν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον στο όνομα του Κυρίου. Και η μετά πίστεως ευχή θα σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος θα τον εγείρει, και αν έπραξε αμαρτίες, θα του συγχωρηθούν» (Ιακ. ε' 14-15).
Το μυστήριo τελείται από «τούς πρεσβυτέρους της Εκκλησίας». Τα στoιχεία του μυστηρίoυ είναι η χρίση του ελαίου και η προσευχή «μετά πίστεως», δεν είναι δηλαδή κάτι μαγικό, απαιτεί συμμετοχή. Τη σωτηρία θα την φέρει ο Κύριος με το εξιλαστήριo αίμα Του. Και θα είναι όχι μόνο σωματική, αλλά και ψυχική.
Η συγχώρηση των αμαρτιών δεν σημαίνει εδώ αντικατάσταση του μυστηρίoυ της ιεράς εξομολογήσεως, γιατί το ευχέλαιο συνδυάζεται με την εξομολόγηση. Ούτε πάλι σημαίνει εξαναγκασμό του Θεού για σωματική υγειά. Είναι περισσότερο το μυστήριo της αγάπης της Εκκλησίας προς τον πάσχοντα. Με αυτό το μυστήριo εμπιστευόμαστε πλέον τον αδελφό ολοκληρωτικά στην πρόνοια και στην αγάπη του Θεού.
Η πρώτη Εκκλησία τελούσε το μυστήριo αυτό.
Στην «Aιγυπτιακή Διάταξη» του Ιππόλυτου (†236) υπάρχει σύντομη ευχή για τον καθαγιασμό του αγίου ελαίου: «ίνα το έλαιον τούτω αγιάζων, δώσης, ώ Θεέ, εις τούς έχοντας ανάγκην και λαμβάνοντας αυτό, ύγείαν' ως έχρισας βασιλείς, ιερείς, προφήτας, ούτω και εις πάντας τούς γευομένους αυτώ και έχοντας ανάγκην τούτου να παράσχης υγείαν» (παρά Π. Τρεμπέλα, Δογμ., τόμος 3, σελ 351).
Στην ευχή πού διασώθηκε στις «Διαταγές των Aπoστόλων» (γύρω στο 380 μ.Χ.) ο λειτουργός καταλήγει: «δώσε δύναμη πού δίνει υγειά, πού απομακρύνει τις αρρώστιες, πού τρέπει σε φυγή τούς δαίμονες, πού διώχνει κάθε κακή ενέργεια με τη βοήθεια του Xριστoύ...» (Διατ. Aπoστ. Η, ΧΧΙΧ, 2-3).
Ο άγιος Iωάννης ο Xρυσόστoμoς μνημονεύει εκείνους πού «εθεράπευσαν τα νοσήματά των αφού προσήλθαν με πίστη και εις κατάλληλον χρόνον και αλείφθηκαν με έλαιον» (Χρυσ., Εις Ματθ., ομιλ. λβ' 6). Σε άλλο σημείο προσθέτει πώς οι ιερείς έχουν εξουσία να συγχωρούν αμαρτήματα όχι μόνο όταν μας αναγεννούν, αλλά και αργότερα. Αυτή την εξουσία ο πατέρας αυτός της Εκκλησίας την κατοχυρώνει με το Ιακ. ε' 14.
Πηγή: https://www.impantokratoros.gr/euxelaio.el.aspx

17 Σεπτεμβρίου 2019

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΜΑΣ


Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μή εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού διά την ακρασίαν μου. 
Μή δώης χώραν τω πονηρώ δαιμόνι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος. 
Κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησόν με εις οδόν σωτηρίας. 
Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τα ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν. 
Σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου, ίνα μή εν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν. 
Και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω Αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της Αυτού αγαθότητος.
Αμήν.

Μετάφραση
Άγιε Άγγελε, εσύ που βρίσκεσαι πολύ κοντά και βλέπεις την άθλια ψυχή και την ταλαίπωρη ζωή μου, σε παρακαλώ να μη με εγκαταλείπεις, επειδή είμαι αμαρτωλός, ούτε ν' απομακρυνθείς από μένα, επειδή δεν συγκρατώ τον εαυτό μου. 
Σε παρακαλώ μην επιτρέψεις στον πονηρό δαίμονα να κυριαρχήσει σε μένα και να τυραννήσει το θνητό μου σώμα. 
Kράτησε με απ' το κουρασμένο μου χέρι και οδήγησε με στην οδό της σωτηρίας. 
Nαι, Άγιε Άγγελε του θεού, εσύ που φυλάς και σκεπάζεις την άθλια ψυχή και το σώμα μου, συγχώρεσε με για όλα όσα σε λύπησα όλες τις ημέρες της ζωής μου και αν κάποια αμαρτία έκανα σήμερα. 
Σκέπασε με κατά τη νύχτα αυτή και προστάτεψε με από κάθε προσβολή του εχθρού, για να μη στενοχωρήσω τον Θεό με κάποιο αμάρτημα. 
Kαι πρέσβευε για μένα στον Kύριο να με στηρίζει, ώστε να Tον σέβομαι πάντοτε και να με αναδείξει άξιο δούλο της αγάπης Tου.
Αμήν.
➕ ➕ ➕
Ο Διάκονος στη Θεία Λειτουργία προσεύχεται για όλους τους πιστούς ψάλλοντας:
«Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ἡμῶν του Κυρίου δεηθώμεν».
Αυτός ο ρόλος των αγγέλων υπογραμμίσθηκε ειδικά από τον άγιο Ιλαρίωνα : «Στον αγώνα που κάνουμε για να παραμείνουμε δυνατοί κατά των επιβούλων δυνάμεων, μας βοηθούν οι άγγελοι» (Tract. Psalm. 65. PL 9, 430 Α). Η αρωγή αύτή των αγγέλων σχετίζεται με τη δική μας αδυναμία: «Υπάρχουν άγγελοι των μικρών που καθημερινά ατενίζουν το πρόσωπο του Θεού. Τα πνεύματα στάλθηκαν για να βοηθήσουν το ανθρώπινο γένος. Πράγματι λόγω της αδυναμίας του, εάν δεν του είχαν δοθεί φύλακες άγγελοι, δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στα πολλαπλά και δυνατά χτυπήματα των πνευμάτων. Γι' αυτό είχε ανάγκη βοήθειας από μια ανώτερη φύση. Γνωρίζουμε ότι αυτό συμβαίνει από τα λόγια, με τα οποία ο Κύριος έδωσε θάρρος στο Μωϋση που έτρεμε και φοβόταν: «Ο άγγελός μου θα σε οδηγήσει». Γι' αυτό ο Θεός, ο «εξάγων ανέμους εκ θησαυρών αυτού» (Ψαλμ. 134,7). βοηθεί την ανθρώπινη αδυναμία, έτσι που οι θεϊκοί λειτουργοί του να βοηθήσουν ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου αυτού (κοσμοκράτορες)» για να επιτευχθεί η κληρονομιά της σωτηρίας» (Tract. Psalm. 134. PL 9.761ΑΒ).

20 Μαρτίου 2018

«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε με» - Ποιό είναι το μυστικό της ευχής

 
Να προσευχόμαστε πάντοτε με την ευλογία και τις οδηγίες του πνευματικού μας
Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής
( Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Η ευχή του Ιησού είναι εργασία κοινή των αγγέλων και των ανθρώπων. Με την προσευχή αυτή οι άνθρωποι πλησιάζουν σύντομα την ζωή των αγγέλων. Η ευχή είναι η πηγή όλων των καλών έργων και αρετών και εξορίζει μακριά από τον άνθρωπο τα σκοτεινά πάθη. Σε σύντομο χρόνο κάνει τον άνθρωπο ικανό να αποκτήσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Απόκτησε την, και πριν πεθάνεις θα αποκτήσεις ψυχή Αγγελική. Η ευχή είναι θεϊκή αγαλλίαση. Κανένα άλλο πνευματικό όπλο δε μπορεί να αναχαιτίσει τόσο αποτελεσματικά τους δαίμονες. Τους κατακαίει όπως η φωτιά τα βάτα. (Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)
Λέγε ακατάπαυστα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” με τη γλώσσα και με τον νου. Όταν η γλώσσα κουράζεται ας αρχίζει ο νους. Και πάλιν όταν ο νους βαρύνεται, η γλώσσα . Μόνον να μην παύεις. Λοιπόν όταν ευχόμενος κρατάει τον νου του να μην φαντάζεται τίποτα, αλλά προσέχει μόνον στα λόγια της ευχής.
(Γέρων Ιωσήφ)
Δια της ευχής “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” θα κερδίσεις το παν. Δια της ευχής καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματος. Η ευχή είναι η βάση της τελειότητας. Θα λεπτυνθείτε και θα πετάτε με την ευχή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας, καθαρισμού και αγιασμού από την νοερά προσευχή. Αυτή γέμισε τον παράδεισο από άγιους ανθρώπους
(Γέροντας Αμφιλόχιος)
Να λέγεις παιδί μου την ευχή . “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” , ημέρα και νύχτα συνέχεια. Η ευχή θα τα φέρει όλα, η ευχή περιέχει τα πάντα: αίτηση, παράκληση, πίστη, ομολογία, θεολογία κλπ. Η ευχή να λέγεται χωρίς διακοπή. Η ευχή θα φέρει ολίγον κατ’ ολίγον ειρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα. Η ειρήνη και η γλυκύτης θα φέρουν περισσότερον ευχή, και η ευχή κατόπιν, περισσοτέραν ειρήνη και γλυκύτητα κ.ο.κ. θα έρθει στιγμή που αν θα σταματάς την ευχή, θα αισθάνεσαι άσχημα.
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
 
Να λέτε την ευχή. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” . Να τη λέτε μια-μια λέξη κατανοητά, καταληπτά. Να μην προχωρείτε στη δεύτερη λέξη , αν δεν καταλάβετε την πρώτη. Να τονίζεται περισσότερο το τελευταίο , δηλ ελέησόν με. Θα σας έρθει τώρα στην αρχή ραθυμία και και ύπνος και μετεωρισμός και αμέλεια αλλά εσείς γρήγορα να συνέρχεστε. ‘Όταν λέτε την ευχή , να θεωρείτε τον εαυτό σας τώρα στην αρχή , ότι είσθε στη κόλαση και να φωνάζετε κλαίοντας, ζητώντας το έλεος του Θεού. Μακριά από την απόγνωση, από την απελπισία και τα όμοια ταύτα. Κατά την ώρα της προσευχής να μην δέχεστε ούτε φαντασία , ούτε μορφή, ούτε εικόνα της Παναγίας και του Χριστού ή άλλου τινός Αγίου, ούτε και τις λέξεις της ευχής να βλέπετε νοερώς”
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Μάθετε να εργάζεσθε το κομποσκοινάκι. Το κομποσκοινάκι θα σας οδηγήσει εκεί που εσείς δεν γνωρίζετε σε ανώτερα επίπεδα θα σας οδηγήσει το κομποσκοινάκι. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
–Έχετε ένα πρόβλημα; “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”

–Έχετε έναν πειρασμό με τον άλλον, με τον γείτονα σας, με τους φίλους σας κ.ο.κ. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Η ευχή θα σας δώσει τη λύση του προβλήματος σας λύσιν του αδιεξόδου όπου ευρίσκεστε. Το κομποσκοινάκι λοιπόν “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Όλοι οι Άγιοι Πατέρες φωνάζουν την πρώτη θέση στη ζωή του κάθε χριστιανού την κατέχει η προσευχή. Θέλεις να κάνεις κατάσταση; Προσεύχου. Θέλεις να σωθείς; Προσεύχου. ‘Όλες οι προσευχές καλές και άγιες είναι, αλλά η νοερά προσευχή, είναι η βασίλισσα αυτών. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Απ’ αυτήν τη μικρούλα αλλά παντοδύναμη προσευχή, ξεκίνησαν οι Άγιοι Πατέρες και έγιναν φωστήρες της εκκλησίας. Λέγε συνεχώς όσο μπορείς περισσότερες φορές την ημέρα και τη νύχτα αυτή την ευχούλα και αυτή θα σε διδάξει αυτά που θέλεις, αυτά που δεν γνωρίζεις. Βιάσου σ’ αυτήν την ευχούλα
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Η ευχή μας φέρνει κοντά στον Χριστό. Κάποτε μου ήρθε (να εξομολογηθεί) ένας μεγαλόσχημος .

Μου είπε: Έχω φθάσει , Αββά σε απόγνωση. Δεν βλέπω καμιά αλλαγή στο καλύτερο. Πως θα βελτιωθώ; Πώς θα πεθάνω για την αμαρτία; Αισθάνομαι την πλήρη αδυναμία μου. Υπάρχει άραγε ελπίδα σωτηρίας;

Βεβαίως υπάρχει. Λέγε όσο πιο πολύ μπορείς την ευχή. Και άφησε τα πάντα στα χέρια του θεού. Και ποια η ωφέλεια από την ευχή όταν δε συμμετέχει ο νους και η καρδιά; Τεράστια ωφέλεια. Είναι γνωστό ότι η «ευχή» έχει πολλές βαθμίδες: από την απλή προφορά των λέξεων της «ευχής» μέχρι την «ευχή» την θαυματουργική. Μα έστω και στην κατώτατη βαθμίδα να βρισκόμαστε και αυτό για μας είναι ψυχικά πολύ ωφέλιμο και σωτήριο. Από τον άνθρωπο που λέγει την «ευχή» φεύγουν οι δυνάμεις του εχθρού μας. Και ο άνθρωπος αυτός γρήγορα ή αργά οπωσδήποτε θα σωθεί. Αναστήθηκα! Αναστέναξε ο Μεγαλόσχημος. Από δω και πέρα δεν πρόκειται πια να πέσω σε ακηδία και απόγνωση. Το λέγω λοιπόν και το επαναλαμβάνω: λέτε την «ευχή» .’Έστω και μόνο με το στόμα. Και ο Κύριος δεν θα σας αφήσει
(Στάρετς Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Δεν πρέπει να αφήνουμε την ευχή. Όταν μας δίνεται η ευκαιρία, να τη λέμε. Να μην τριγυρίζει ο νους μας στα μάταια. Με την ευχή ο νους αναπαύεται και αγάλλεται. Ο νους του ανθρώπου πρέπει να ασχολείται με την ευχή και να μην τρέχει στα μάταια.
(Γέροντας Παϊσιος)
Πρέπει συνεχώς αδιαλείπτως να λέμε την ευχή. Μέσα στη καρδιά μας και το νου μας πρέπει να μείνει μόνο το όνομα του Χριστού μας. Γιατί όταν εμείς αφήνουμε την προσευχή, την , την επικοινωνία μας με το Θεό, τότε ο διάβολος με λογισμούς αρχίζει και μας ζαλίζει και δεν ξέρουμε πλέον ούτε τι θέλουμε, ούτε τι λέμε , ούτε τι κάνουμε.
(Γέροντας Παϊσιος)
Να λέγωμεν συνεχώς την ευχήν, είτε με το νουν, είτε με το στόμα. Η ευχή, το παντοδύναμον όπλον δεν αφήνει την αμαρτία να εισέλθει. Ο διάβολος καίεται από το όνομα του Ιησού Χριστού, δια τούτο πασχίζει με κάθε τρόπον να σταματήσει την ευχή.
( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης)
Λέγε την ευχή: αγιάζει το στόμα, αγιάζει ο αέρας, αγιάζει ο τόπος που λέγεται, Οι δαίμονες βάζουν χίλια εμπόδια δια να μην προσευχηθεί ο άνθρωπος, επειδή όλες οι παγίδες , όλα τα δίκτυα των δαιμόνων καταστρέφονται δια της προσευχής. Άπειρες φορές οι δαίμονες δια στόματος δαιμονισμένων ομολόγησαν ότι καίονται από την ενέργεια της ευχής.
(Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης)
Η κάτωθι σύντομος προσευχή είναι παντοδύναμο όπλο κάθε χριστιανού: « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» «Υπεραγία Θεοτόκε, σκέπε ημάς» . Λέγε αδερφέ μου με τα χείλη και με την καρδιά σου συνεχώς τα σωτήρια αυτά λόγια , διότι φωτίζουν τον νου, γαληνεύουν την καρδιά, καίουν την αμαρτία, μαστίζουν και εκδιώκουν τους δαίμονας.
Το κομποσκοίνι δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι κάτι διακοσμητικό, ούτε κάτι που θα μας φέρει γούρι. Αντίθετα, χρειάζεται για να μας θυμίζει τη προσευχή και, σαν τέτοιο, είναι μια άγια και θεία παρουσία στη ζωή μας. Συγκεκριμένα το κομποσκοίνι είναι φτιαγμένο για να κάνουμε την αδιάλειπτη προσευχή, αυτή που λέγεται αδιάκοπα, σύμφωνα με την προτροπή του απ. Παύλου « αδιαλείπτως προσεύχεσθε» . Φυσικά την «ευχή» αυτή μπορούμε να την λέμε και χωρίς κομποσκοίνι., με το νου μας και μάλιστα όσο συχνότερα είναι δυνατό. Η προσευχή, που είναι η συνομιλία με το Θεό, μας χαρίζει ηρεμία , ψυχική γαλήνη και διώχνει το άγχος από τη ζωή μας.
agioooros

23 Φεβρουαρίου 2018

Τρισάγιο μετά κολλύβων


Σήμερα στον Ιερό Ναό της ενορίας τελέστηκε Τρισάγιο μετά κολλύβων. Μνημονεύσαμε τους κεκοιμημένους.
Εκτός από τα ονόματα των οικείων μας ας προσθέσουμε στο χαρτί  και  "Υπέρ αναπαύσεως όλων των κεκοιμημένων" ώστε καμία ψυχή να μην στερηθεί το στάρι από το Τρισάγιο.
Το μελάνι δεν κοστίζει αλλά η προσευχή προς τους κεκοιμημένους είναι ωφέλιμη.

10 Μαρτίου 2017

ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΝ - ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ - ΒΙΝΤΕΟ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ












Θαυματουργές Εικόνες
Παναγία Παραμυθία - Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδιου

Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη τοῦ εξωνάρθηκα.
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περιλυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα. Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».
Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.
Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα : «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα.
Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του.
Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας ειχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.
Παναγία Παραμυθία - Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου
Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν τους.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.
Με αυτή την εικόνα συνδέεται και ο βίος του Ὁσίου Νεοφύτου, ο οποίος διετέλεσε «προσμονάριος», δηλαδή φύλακας και διακονητής του παρεκκλησίου της Παραμυθίας.
Ο Ὅσιος βρισκόταν σε αποστολή και υπηρεσία εκ μέρους της Μονής για ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο μετόχι της, στην Εύβοια. Εκεί αρρώστησε βαρειά. Παρακάλεσε τότε την Παναγία να τον αξιώσει να πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Άκουσε αμέσως τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή σου και μετά από ένα χρόνο να ετοιμασθείς για την έξοδο σου από τη ζωή». Ευχαριστώντας θερμά την Παναγία ο Όσιος για την παράταση της ζωής που του δόθηκε, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμασθούν για την επιστροφή στη μονή.
Πράγματι, μετά την παρέλευση ενός έτους, μια μέρα αφού κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια, ανεβαίνοντας τη σκάλα μπροστά από το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας, άκουσε πάλι τη φωνή της Παναγίας: «Νεόφυτε, ο καιρός της εξόδου σου έφθασε». Όταν πήγε στο κελλί του αδιαθέτησε και αφοῦ έλαβε συγχώρηση από όλους τους πατέρες της αδελφότητας, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
ΠΗΓΗ:https://www.monastiriaka.gr/panagia-paramythia-iera-megisti-moni-vatopaidiou-n-15538.html

25 Φεβρουαρίου 2017

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ


Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου.
Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.
Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου.
Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.
Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.
Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι.
Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου.
Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.
Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου.
Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον·
δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου.
Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.
Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου·
καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεός Κύριος, και επέφανεν ημί, ευλόγημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου

Ήχος Δ΄ 
Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ εκουσίως, τη επωνύμω σου καινή πολιτεία, τους οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός, Εύφρανον εν τη δυνάμει σου, τους πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά των πολεμίων, την συμμαχίαν έχοιεν την σην, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Τους προστρέχοντας τη θερμή Σου πρεσβεία και προσκυνούντας την σεπτή Σου εικόνα εν πίστει Μήτερ ημών Εικοσιφοίνισαα. πάντας διαφύλασσε απειλών και κινδύνων και δεινών και θλίψεων και φρικτών νοσημάτων και προς την πίστην την αληθινήν στρέψον αυτούς. ω Μήτερ Πανάχραντε.

Δόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνευματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί καί ταπεινοί,
και προσπέσωμεν εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής,
Δέσποινα, βοήθησον εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον, απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων,
μη αποστρέψης σους δούλους κενούς, σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα.
Τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους;
Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν' Ψαλμός και Ήχος Πλ. Δ΄
Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τώ Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν.

Υπεραγία θεοτόκε σώσον ημάς

Ω Μήτερ Πανάχραντε τον Χριστού, πως επιχειρήσω ιστορήσαι Σας δωρεάς, αι βλυζουν εκ της Σης εικόνος. ως ποταμός συνεχής θείας χάριτος!

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Ραδίως Εικών Σου η θαυμαστή πάλαι ετυπώθη θεία χάριτι. ω Σεπτή. άνευ ανθρώπινης βοήθειας άνευ ζωγράφου, χρωστήρος και χρώματος!

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Ακτίνας φωτός θεία Σου εικών εξέπεμψε πάλαι τοις πιστοίς Σου ω Θαυμαστή, ακτίνας φωτός κοκκίνου. και εξ αυτού ονομάσθη «Εικοσιφοίνισσα»

Δόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνενματι

Πως Σου τα'θαυμάσια εξειπείν δυνήσομαι Κόρη: Θεραπείες ποικίλες γαρ εκ της Σης αχειροποιήτου εικόνος ως εκ πηγής αστείρευτου πηγάζουσιν!

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Τη θεία Μονή Σου προστρέχω νυν. Πανάχραντε Κόρη και λαμβάνω τας δωρεάς εκ της Σης αχειροποιήτου εικόνος, Εικοσιφοίνισσα Δέσποινα Μήτερ μας!

Ωδή Γ΄
Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε και τής εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, των εφετων η ακρότης, των πιστων τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε 

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς!

Εχαρίσω τοις πάσιν, Εικοσιφοίνισσα. προβλημάτων την λύσιν και την εκπλήρωσιν των αιτημάτων τους, ω Θεοτόκε Παρθένε, ότι χάριν δέχονται εκ της; εικόνος Σου!

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Η μονή Σου ω Κόρη, πάσαν την περιοχήν του όρους Παγγαίου διαφυλάσσει νυν, ήν σώζε πάντοτε Εικοσιφοίνισσα Μήτερ ταις θερμαίς πρεσβείαις Σου προς τον Σωτήρα μας!

Λόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνενματι

Πάσα θλίψις και νόσος απομακρύνεται εκ παντός πιστού Σου Παρ¬θένε. τη επισκέψειΣου όθεν οι πάσχοντες εκ της οδύνης λυθέντεςχαίροντες κηρύττουσι τα Μεγαλεία Σου!

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ώσπερ ήλιος λάμπει η Ση Εικών, Άχραντε και ταις του φωτός Σου ακτίσι φωτίζει άπαντας, Εικοσιφοίνισσα Παρθένε Μήτερ Κυρίου, ήνπερ και οι Άγγελοι φόβω δοξάζουσιν!

Εισάκουσον, Εικοσιφοίνισσα Μήτερ Θεογεννήτωρ, τας ικεσίας. Παρθένε, των δούλιον Σου και λύτρωνε εκ παντοίων κινδύνων!

Επίβλεψον εν ευμενεία. Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασε της ψυχής μου το άλγος!

Ήχος Β΄
Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμέν σοι, Θεοτόκε δέσποινα, πρόφθασον και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.

Πρεσβεία θερμή και φοβερόν προπύργιον. λιμήν ασφαλής υπάρχεις ημίν Δέσποινα όθεν βοώμεν Σοι πράϋνον τας εφόδους εχθρού του αρχεκάκου και εν ειρήνη φύλαττε ημάς. Εικοσιφοίνισσα Μήτερ πρεσβείαις Σου!

Ωδή Δ΄
Εισακήκοα, Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου και εδόξασά σου την θεότητα.

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Στης Ελλάδος τα πέρατα. η θαυματουργός Εικών Σου τεθρύληται και αυτήν επικαλούνται νυν πάντες οι πιστοί Εικοσιφοίνισσα!

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Γερμανώ τω πιστότατω. Μήτερ, ανεφάνης το πάλαι λάμπουσα και την θείαν Εικόνα Σου τούτω εδωρήσω αχειροποίητον!

Δόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Τις Σου Κόρη το όνομα εν ανάγκη πάση επεκαλέσατο και αυτού ουχ ευμενέστατα αίτησιν εδέχθης. Εικοσιφοίνισσα!

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Της Χανούμισσας αίτησιν, Μήτερ απεδέχθης ως πολυεύσπλαχνος και το τέκνον της θεράπευσες την θερμήν της πίστιν ανταμοίβουσα!

Ωδή Ε΄
Φώτισον ημάς τοίς προστάγμασί σου, Κύριε και τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, την σήν ειρήνην παράσχου ημίν, φιλάνθρωπε.

Πως Σου την μορφήν ατενίσω ο ανάξιος, ω Πανάχραντε Μητέρα του Θεού, οφθαλμοίς μου ρυπαροίς Σε την Πανάσπιλον.

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Χαίρε Κραταιά, της Εικόνος Σου τα θαύματα πάσα η Ελλάς κηρύττει νυν. Μήτερ Θεού, ότι πλήθος των πιστών Σου ευεργέτησας.

Δόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Αξιωματικούς των Βουλγάρων εξεδίωξας και σκληρήν ποινήν επέβαλες τω θελήσαντι συλήσαι την Εικόνα Σου

Και νυν και αεί και εις τονς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Γλυκυτάτη Σου, η μορφή ω Παντευλόγητε, φως και δύναμιν παρέχει
τοις πιστοίς εκδιώκουσα μακράν λύπας και θλίψεις τους.

Ωδή ΣΤ΄
Την δέησιν εκχεώ πρός Κύριον και αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη και η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε και δέομαι ώς Iωνάς, Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε

Ατέκνοις τέκνα χάρισες, οραθείσα κατ' όναρ ω Κόρη αυτών την θλίψιν διώξασα Μήτερ και εις χαράν μετατρέψασα. Άχραντε. αλλ' εύρομεν Σε και ημείς εν ανάγκαις Μητέρα φιλόστοργον.

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Ουκ έχομεν οι άθλιοι δούλοι Σου άλλην πλην Σου σκέπην και προστασίαν διό Σεμνή εν, καρδίας βοώμεν από κινδύνου παντός ελευθέρω¬σαν τους Σους ικέτας ταπεινώς τους τη Ση καταφεύγοντας χάριτι.

Λόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Ως έσωσας εκ κινδύνου. Άχραντε, και εκ πάσης ασθένειας και πόνου, ούτω ημάς διαφύλαξον Κόρη εκ των παγίδων εχθρού του αλάστορος και διατήρησον αεί εν τελεία υγεία δυνάμει Σου.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η χάρις Σου και φιλανθρωπία Σου τοις πιστοίς εδώρησε την Σήν εικόνα, ίνα προστρέχουν οι πάντες οι εν ανάγκαις και εν πόνοις, κινδύνοις και θλίψεσιν και πάντες Σε καταφυγήν και παράκλησιν Κόρη ευρίσκουσιν.

Κύριε ελέησον (12 φορές)

Ήχος Β! Τα άνω ζητών

Πελάγη συμφορών του βίου ποντιζόμενοι και παντοίων παθών τρικυμίαις απειλούμενοι και δίνη περιπίπτοντες Παρθένε πειρασμών, εις Εικόνα Σου σεπτήν καταφεύγομεν θερμώς ως εις λιμένα εύδιον, έκτεινον ημίν χείρα ως Πέτρω ο Υιός Σου και κλυδωνίου εκ παντός ημάς Κόρη λύτρωσε.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ (ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΔΟΥΚΑΝ)
 Εκ του κατά Λουκάν. Κεφ. Α’ 39-49 και 56.
Εν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα και εισήλθεν εις τόν οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τόν ασπασμόν τής Μαρίας, εσκίρτησε τό βρέφος εν τή κοιλία αυτής και επλήσθη Πνεύματος αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου πρός με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τά ώτα μου, εσκίρτησε τό βρέφος εν αγαλλιάσει εν τή κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ, Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον και ηγαλλίασε το πvεύμα μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί τήv ταπείvωσιν τής δούλης αυτού. Ιδού γάρ από του νύv μακαριούσί με πάσαι αι γεvεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυvατός και άγιοv τό όvομα αυτου. Έμεινε δέ Μαριάμ σύv αυτή ωσεί μήvας τρείς και υπέστρεψεν εις τόν οίκοv αυτής.

Δόξα Πατρί & Υιώ...
Πάτερ, Λόγε Πνεύμα Τριας...
Ταις Εικοσιφοινίσσης...
Ελεήμων, ελέησον με ο Θεός...


Ήχος Πλ. Β' Όλην αποθέμενοι

Σκεπήν και βοήθειαν, κραταιάν προστασίαν και χαράς μας την πηγήν εν παντί τω βίω Σε Κόρη έχοντες εν πολλαίς θλίψεσιν και εν αρρωστίαις και σκανδάλοις τοις του όφειος. εκ πάσης Δέσποινα συμφοράς τε και μάστιγος ταχέως εκλυτρούμεθα τη Ση αρωγή και χρηστότητι όθεν μη ελείπης παρέχειν τας ιάσεις συμπαθώς τοις προς την Σην αγαθότητα σπεύδουσιν Πανάχραντε.

Ωδή Ζ' Οι εκ της Ιουδαίας

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Αιτούσιν εδωρήσω την τεκνοποιίαν Εικοσιφοίνισαα. αλλά και της ψυχής τους την ίασιν Παρθένε εχαρίσω πρεσβείαις Σου ίνα θερμώς ανυμνούν Σεπτά Σου μεγαλεία.

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Λοιμικής ασθενείας και πάσης άλλης βλάβης Εικοσιφοίνισσα. ούτω ημάς πιστούς Σου δούλους ω Θεοτόκε απολύτρωσε Δέσποινα, όπως υμνώμεν αεί σεπτά Σου μεγαλεία.

Δόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Του Βούλγαρου το θράσος ετιμώρησας Μήτερ και την κακίαν του ούτω καμάς εν πίστει σωστεί και ευλαβεία διατήρησον Δέσποινα ίνα δεχώμεθα πιστοί θερμήν Σου προστασίαν.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η μόνη εις αιώνας αειπάρθενος Μήτηρ και προστασία μας Κυρία τον Αγγελον. Βασίλισσα του Κόσμου σκέπε και φύλαττε πάντας πιστούς οί Σε τιμούν γεραίρουν και δοξάζουν.

Ωδή Η'  Τον Βασιλέα

Από ποικίλων ασθενειών, ο Παρθένε, ημάς ρύσε θερμή Σου προστασία. ώσπερ τούτον Κόρη πολλούς ερρύσω πάλαι.

Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς

Πηγή θαυμάτων. Εικοσιφοίνισσα Μήτερ. η Εικών Σου ανεδείχθη εν τω κόσμο εξ ής οι διψώντες αρύωνται το νέκταρ.

Λόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Πάντας πιστούς Σου Συ βοηθάς Θεοτόκε και την χάριν και ίασιν παρέχεις ως Ύψίστου Μήτηρ η Κεχαριτωμένη.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Τη προσταγή Σου Εικοσιφοίνισσα Μήτερ πειθαρχούσιν Αγγέλων αι τάξεις, αι βοηθούσιν πάντας τους Σε επικαλουμένους.

Ωδή Θ'  Κυρίως Θεοτόκον

Υπεραγία θεοτόκε σώσον ημάς

Των Ορθοδόξων πλήθη σπεύσατε προθύμως προς Εικοσιφοινίσσης εικόνα την πάντιμον, ο ιατρός γαρ εν ταύτη μένει ο άμισθος.

Δόξα Πατρί & Υιώ και Αγίω Πνεύματι

Μόνην Σου την αγίαν όλων καταυγάζει η Σεβασμία Εικών Σου, Πανύμνητε και καταλάμπει τους ταύτην πιστώς γεραίροντας.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εικόνι τη Αγία Εικοσιφοινίσσης οι εν κινδύνοις προσπέσατε άπαντες και των θαυμάτων την χάριν λήψεσθε άφθονον.

ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ

Άξιόν εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον
και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν

Εικοσιφοινίσσης τη θαυμαστή και σεπτή εικόνι νυν προσπέσωμεν αδελφοί, ως πλήθη τελούσαν αέναα θαυμάτων πάσιν τοις προσκυνούσιν την Θείαν Χάριν Της.

Μόνην εν ταις θλίψεσιν αρωγόν και θερμόν προστάτην, αντιλήπτορα, βοηθόν έχομεν εν πάσιν Πανάχραντε μας Μήτερ σπεύσον και μη παρίδεις χρείαν των τέκνων Σου.

Χαίρε η γεννήσασα Λυτρωτήν ημίν και Σωτήρα τον Δοτήρα των αγαθών, Πύλη γαρ εδόθης πιστών εις Σωτηρίαν, η Κεχαριτωμένη, Χαίρε Θεόνυμφε

Τι ανταποδώσωμεν οι πιστοί δούλοι Σόυ Παρθένε αντί της χάριτος Σου πολλής ήνπερ έδωσας μας χαρισαμένη Μήτερ Εικόνα Σου Αγίαν ως πλούτον άφθορον

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.

Ήχος Β Πάντων προστατεύεις Αγαθή

Πάντων προστατεύεις ο Σεπτή, τον καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά Σου χειρί. άλλων γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν οι κτατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών. Εικοσιφοίνισσα Μήτερ. Συ υπάρχεις. Άχραντε. σπεύσον δυσωπούμεν ρύσασθαι τους δούλους Σου.

Ήχος Πλ. Α’

Δέσποινα πρόσδεξε τας δεήσεις των δούλων Σου και λύτρωσε ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

ΉχοςΒ'

Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού φύλαξον ημάς υπό την σκεπήν Σου.


Δι ευχών ……


24 Φεβρουαρίου 2017

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΤΗΝ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΝ ΓΛΥΚΟΦΥΛΟΥΣΑΝ - pdf


Downloand or print

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΖΟΥΣΑΣ


Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την Διασώζουσαν, Πάτμος
Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου
 
Εΰλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον 142ον Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὂτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοῖ ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
 
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὀνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
 
Εἶτα τὰ παρόντα τροπάρια.
 
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς τὸν Σωτῆρα τῶν ἁπάντων τεκοῦσα, μετὰ Θεὸν Σώτειρα ὤφθης τοῦ κόσμου, καὶ διασῴζεις μητρικῇ πρεσβείᾳ Σου, πάντας τοὺς προστρέχοντας τῇ σεπτῇ Σου Εἰκόνι, ἥ προσφόρως κέκληται, Διασῴζουσα, Κόρη, ἐξ ἧς πηγάζεις πᾶσι δαψιλῶς, τῶν Σῶν θαυμάτων τὴν χάριν τὴν ἄφθονον.
 
Δόξα. Καὶ νῦν. Ὅμοιον.
Ἡ νῆσος Πάτμος ὡς θησαύρισμα θεῖον, τὴν χαριτόβρυτόν Σου Κόρη Εἰκόνα, καταπλουτοῦσα μέλπει Σου τὰ θαύματα· πάντας διασῴζεις γάρ τοὺς αὐτὴν προσκυνοῦντας, καὶ παρέχεις ἅπασι, τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς πόῤῥω, ἀπαλλαγὴν παντοίων ὀδυνῶν, καὶ πάσης βλάβης, ἀεὶ διασῴζουσα.
 
50ος Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
 
Καἰ ό Κανών, ού ή άκροστιχίς
«Σώζε Διασωζουσα ημάς Κόρη. Γερασίμου».

 
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Σωτῆρα τεκοῦσα καὶ Ποιητήν, ἀεὶ διασῴζεις, ἐκ κινδύνων πολυειδῶν, μόνη Διασῴζουσα Παρθένε, τοὺς προσιόντας τῇ θείᾳ Εἰκόνι Σου.
 
Ὡς πλοῦτον οὐράνιον ἀληθῶς, πάλαι κεκτημένη, τὴν Εἰκόνα Σου τὴν σεπτήν, ἡ Πάτμος εὐσήμως μεγαλύνει, τὴν πρὸς αὐτὴν, Διασῴζουσα, χάριν Σου.
 
Ζωὴν εἰρηναίαν καὶ εὐσταθῆ, ἐν ἔργοις ἁγίοις, διανύειν εἰλικρινῶς, ἡμᾶς καταξίωσον, Παρθένε, τοὺς πεποιθότας στεῤῥῶς τῇ πρεσβείᾳ Σου.
 
Ἐν πάσῃ ὀδύνῃ καὶ συμφορᾷ, ἀεὶ ἡμῖν δίδου, τὴν ταχεῖάν Σου ἀρωγήν καὶ πλήρου χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης, τὰς διανοίας ἡμῶν, Διασῴζουσα.
 
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος.
Διασῴζεις ἀπαύστως, ὡς συμπαθὴς Δέσποινα, τοὺς πιστῶς φωνοῦντας ἐν θλίψει, τὴν θείαν κλῆσίν σου· ᾧ Διασῴζουσα, ὅθεν τὴν Σὴν προστασίαν καὶ θερμὴν ἀντίληψιν ἀνακηρύττομεν.
 
Ἰατρεύουσα πάθη, τὰ χαλεπά, Δέσποινα, ἡ τῆς θαυμαστῆς Σου Εἰκόνος, χάρις σωτήριος, προφθάνει ἅπαντας, τοὺς ἐν κινδύνοις τελοῦντας, καὶ διώκει ἅπασαν ἐχθρῶν ἐπήρειαν.
 
Ἁγιάσματος κρήνη, ὡς ἀληθῶς πέφηνεν, ἡ θαυματουργός Σου ἐν Πάτμῳ Εἰκὼν Πανάχραντε, καθαγιάζουσα καὶ διασῴζουσα πάντας, Κόρη Διασῴζουσα, τοὺς ταύτῃ σπεύδοντας.
 
Σωτηρίαν καὶ ῥῶσιν, καὶ τῶν παθῶν ἴασιν καὶ ἀπαλλαγὴν πάσης νόσου καὶ πάσης θλίψεως, δίδου Πανάχραντε, τοῖς εὐλαβῶς προσκυνοῦσιν, ἥνπερ ἐχαρίτωσας θείαν Εἰκόνα Σου.
 
Διάσωσον, ὡς Διασῴζουσα Δέσποινα, φερωνύμως, πάσης βλάβης καὶ ἐπηρείας καὶ θλίψεως, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν Σου προστασίαν.
 
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
 
Αῖτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Ἡ Πάτμος ἐν Σοί, Παρθένε Διασῴζουσα, σκιρτᾷ μυστικῶς, τιμῶσα τὴν Εἰκόνα Σου· ἐξ αὐτῆς λαμβάνει γάρ, τῆς λαμπρᾶς Σου εὐνοίας τὰς χάριτας καὶ τῶν πολλῶν Σου θαυμάτων, Ἁγνή, κηρύττει ἀεὶ τὰ ἐνεργήματα.
 
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Τὴν ἡμᾶς ἐνδυνάμωσον, ἔργοις ἐναρέτοις, Θεοχαρίτωτε, καὶ πταισμάτων αἶτει ἄφεσιν, τοῖς θερμῶς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ Σου.
 
Οἱ δεινοῖς ἐταζόμενοι, τῆς Διασῳζούσης Εἰκόνι δράμετε, ἵνα λάβητε τὴν ἴασιν, τῆς ψυχῆς ὁμοῦ τε καὶ τοῦ σώματος.
 
Ὑπὲρ πᾶσαν λαμπρότητα, ἡ τῆς Εἰκόνος χάρις ἡ ἔνθεος ἀπαστράπτει, Διασῴζουσα, καὶ παθῶν ἐλαύνειν τὴν σκοτόμαιναν.
 
Σὲ ὡς εἶδεν ὁ δέσμιος, τῆς αἰχμαλωσίας ἄφνω λελύτρωται, τὸ Σὸν μέγα θαυματούργημα, μεγαλύνων Κόρη λαμπρῷ στόματι.
 
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Σκέπασον ἡμᾶς, τῇ θερμῇ, Παρθένε, σκέπη Σου, ἐκ παντοίων τοῦ δολίου προσβολῶν, διασῴζουσα ἡμᾶς πάσης κακώσεως.
 
Ἅπας εὐσεβής, προσπελάζων τῇ Εἰκόνι Σου, Διασῴζουσα, πληροῦται χαρμονῆς καὶ κηρύττει Σου τὴν χάριν τὴν σωτήριον.
 
Ἤκουσας φωνῆς, γυναικὸς πασχούσης, Ἄχραντε, ᾖ καὶ ὤφθης ἐπιστάσα μυστικῶς καὶ τῆς νόσου ταύτην, Δέσποινα, ἀπήλλαξας.
 
Μόνον τὸ σεπτόν, ὄνομά Σου, Διασῴζουσα, ὡς φωνοῦμεν μετὰ πίστεως θερμῆς, ἐπελθόντων θλιβερῶν θᾶττον ῥυόμεθα.
 
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἀγγέλων, ἁγιωτέρα, Παρθένε, καθαγίασον ἡμῶν τὰς καρδίας, χαμαιπετῶν ἐννοιῶν καὶ προσύλων, τῶν προσκυνούντων τὴν θείαν Εἰκόνα Σου, τὴν ἀναβλύζουσαν ἀεί, Διασῴζουσα, χάριν καὶ ἔλεος.
 
Σωμάτων, καὶ τῶν ψυχῶν τὰς ὀδύνας, θεραπεύεις, Διασῴζουσα Κόρη, καὶ ἐν Αἰγύπτῳ θανάτου ἐξαίρεις, τὸ κινδυνεῦον παιδίον, Πανύμνητε, ἐπιστασίᾳ Σου φρικτῇ, τῆς τεκούσης καμφθεῖσα τοῖς δάκρυσι.
 
Κινδύνοις, τοῖς χαλεποῖς συσχεθέντας καὶ νοσήμασι δεινῶς τρυχωμένους, ἐπισκοπῇ Σου ταχείᾳ λυτροῦσαι, καὶ τοῖς ἐγγὺς καὶ μακρὰν δίδως πάντοτε, τὴν σωματικήν Σου ἀρωγήν, καταλλήλως τῇ κλήσει Σου, Δέσποινα.
 
Ὁ θεῖος, καὶ φωτοφόρος ναός Σου, ὥσπερ κῆπος ἀνθηφόρος ὁρᾶται, ἔνθα ὡς ἄνθος ζωῆς ἡ Εἰκών Σου, εὐωδιάζει ταῖς Σαῖς ἀντιλήψεσιν· ἔνθεν ἡ Πάτμος εὐλαβῶς, Διασῴζουσα, σπεύδει τῇ σκέπῃ Σου.
 
Διάσωσον, ὡς Διασῴζουσα Δέσποινα, φερωνύμως, πάσης βλάβης καὶ ἐπηρείας καὶ θλίψεως, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν Σου προστασίαν.
 
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
 
Αῖτησις καί τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Ταῖς τῶν αἱμάτων Σου.

Τῇ φερωνύμῳ Σου κλήσει, Πανάχραντε, ὡς θησαυρὸς ἀκενώτου χρηστότητος, διάσῳζε πάσης στενώσεως καὶ προσβολῶν τοῦ δολίου ἀλάστορος, ἡμᾶς τοὺς πιστῶς Σὲ δοξάζοντας.
 
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνοματός Σου, ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ.
Στ. Ἄκουσον,  Θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὗς Σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός Σου καί ἐπιθυμήσει ὁ  Βασιλεύς τοῦ κάλλους Σου.
 
Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (Κεφ. α΄ 39-49, 56).
Ἐν  ταῖς  ἡμέραις  ἐκείναις, ἀναστᾶσα  Μαριάμ, ἐπορεύθη  εἰς  τήν  Ὀρεινήν μετά σπουδῆς, εἰς  πόλιν  Ἰοῦδα. Καί  εἰσῆλθεν  εἰς  τόν  οἶκον  Ζαχαρίου  καί  ἠσπάσατο  τήν  Ἐλισάβετ. Καί  ἐγένετο, ὡς  ἤκουσεν  Ἐλισάβετ  τόν  ἀσπασμόν  τῆς  Μαρίας, ἐσκίρτησε  τό  βρέφος  ἐν  τῇ  κοιλίᾳ  αὐτῆς. Καί  ἐπλήσθη  Πνεύματος  Ἁγίου  ἡ  Ἐλισάβετ  καί  ἀνεφώνησε  φωνῇ  μεγάλῃ  καί  εἶπεν. Εὐλογημένη  σύ  ἐν  γυναιξί  καί  εὐλογημένος  ὁ  καρπός  τῆς  κοιλίας  σου. Καί  πόθεν  μοι  τοῦτο, ἵνα  ἔλθῃ  ἡ  μήτηρ  τοῦ  Κυρίου  μου  πρός  με; Ἰδού  γάρ, ὡς  ἐγένετο  ἡ  φωνή  τοῦ  ἀσπασμοῦ  σου  εἰς  τά  ὦτά  μου, ἐσκίρτησε  τό  βρέφος  ἐν  ἀγαλλιάσει  ἐν  τῆ  κοιλίᾳ  μου. Καί  μακαρία  ἡ  πιστεύσασα, ὅτι  ἔσται  τελείωσις  τοῖς  λελαλημένοις  αὐτῇ παρά  Κυρίου.  Καί  εἶπε  Μαριάμ. Μεγαλύνει  ἡ  ψυχή  μου  τόν  Κύριον  καί  ἠγαλλίασε  τό  πνεῦμα  μου  ἐπί  τῷ  Θεῷ  τῷ  σωτῆρί  μου, ὅτι  ἐπέβλεψεν  ἐπί  τήν  ταπείνωσιν  τῆς  δούλης  Αὐτοῦ. Ἰδού  γάρ  ἀπό  τοῦ  νῦν  μακαριοῦσί  με  πᾶσαι  αἱ  γενεαί· ὅτι  ἐποίησέ  μοι  μεγαλεῖα  ὁ  Δυνατός  καί  ἅγιον  τό  ὄνομα  Αὐτοῦ. Ἔμεινε  δέ  Μαριάμ  σύν  αὐτῇ  ὡσεί  μῆνας  τρεῖς  καί  ὑπέστρεψεν  εἰς  τόν  οἶκον  αὐτῆς.
 
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα Τριᾶς η ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
 
Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου,  πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
 
Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ὄλβον ἀναφαίρετον, τὴν θαυμαστήν Σου Εἰκόνα, Πάτμος ἡ περίφημος, θείᾳ εὐδοκίᾳ Σου, Κόρη κέκτηται· δωρεὰν πᾶσι γάρ, ἐξ αὐτῆς παρέχεις, τοῖς αἰτοῦσι τὰ χαρίσματα, ἥν Διασῴζουσαν, ὄντως προσφυῶς ὀνομάζομεν, ὡς σῴζουσαν ἐκ θλίψεως, τοὺς ἐν πίστει ταύτῃ προστρέχοντας· ὅθεν ἀεὶ δίδου, ἡμῖν τὴν Σὴν βοήθειαν Ἁγνή, καὶ τῆς λαμπρᾶς προστασίας Σου, τὰς ἐκφάνσεις, Ἄχραντε.
 
Σῶσον ὀ Θεός τὸν Λαό σου…
 
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ῥῶσι δέδωκας Κόρη, γυναικὶ τῇ πασχούσῃ, ἐπιστασία Σου· οὕτω καὶ νῦν Παρθένε, ἡμῶν τὰς ἀσθενείας, Διασῴζουσα, ἴασαι, καὶ εὐπράγια ἡμῖν, παράσχου ἐν τῷ βίῳ.
 
Ἡ Σὴ χάρις Παρθένε, πανταχοῦ ἁπλουμένη, σώζει τοὺς ἅπαντας· ἐντεῦθεν οἱ τυχόντες, τῶν εὐεργετημάτων, Διασῴζουσα σπεύδουσι, τῷ Σῷ ἁγίῳ ναῷ, αἰνοῦντές Σου τὴν δόξαν.
 
Γέρας εὕρατο μέγα, τὴν σεπτήν Σου Εἰκόνα, ἡ Πάτμος Δέσποινα· ἐντεῦθεν καρπουμένη, εὐνοίας Σου τὸν πλοῦτον, τὰ πολλά Σου θαυμάσια, ἀνακηρύττει ἀεί φωναῖς εὐχαριστίας.
 
Ἐκ δεινῆς ἀνομβρίας, καὶ παθῶν καταιγίδος, Θεοχαρίτωτε, καὶ πάσης δυσπραγίας, καὶ βλάβης καὶ μανίας, καὶ φθορᾶς ῥύου πάντοτε, τοὺς προσκυνοῦντας πιστῶς, τὴν θείαν Σου Εἰκόνα.
 
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ῥῦσαί με Κόρη, θανατηφόρου κακίας, ὡς διέσωσας βεβαίου ἐκ θανάτου, τοὺς τῇ Σῇ Εἰκόνη, ἐν πίστει προσπεσόντας.
 
Ἀΰλῳ ὄψει, ὡς ὁρωμένη παρέχεις, τὰ αἰτήματα τοῖς Σὲ παρακαλοῦσι, οὕτω κᾀμοὶ δίδου, βοήθειαν ἐξ ὕψους.
 
Σώματος κόρας, ὡς ἐξιάσω Παρθένε, οὕτως ἄνοιξον τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς μου, ἵνα τὸ φῶς ἴδω, τῶν θείων προσταγμάτων.
 
Ἰσχὺν παράσχου, τοῖς ἀσθενέσι Παρθένε, καὶ ἀνάψυξιν τοῖς καταπονουμένοις, πίστει ἐξαιτοῦσι τὴν θείαν ἀρωγήν Σου.
 
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Μὴ παύσῃ ἐφορῶσα, ταύτην Σου τὴν νῆσον, τὴν κεκτημένην τὴν θείαν Εἰκόνα Σου, ὡς ἀσφαλὲς καταφύγιον, Διασῴζουσα.
 
Ὀμβρίζεις καθ’ ἑκάστην, τῆς Σῆς εὐσπλαγχνίας, οἷα νεφέλης ζωῆς δρόσον ἄϋλον, τοῖς καταφεύγουσι Κόρῃ, τῇ σῇ χρηστότητι.
 
Ὑφέρποντα  δολίως, καθ’ ἡμῶν τὸν ὄφιν τὸν πονηρὸν, Διασῴζουσα, σύντριψον καὶ ἐν εἰρήνῃ, τὸν βίον ἡμῶν συντήρησον.
 
Ὑμνοῦμεν κατὰ χρέος, Κεχαριτωμένη, τὴν πρὸς ἡμᾶς ἀπροσμέτρητον χάριν Σου, ἥν μὴ ἐλίπῃς διδόνα ἡμῖν ἑκάστοτε.
 
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί  παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί  ἐνδοξοτέραν  ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν  ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
 
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια
Χαίρει κεκτημένη ὡς θησαυρόν, ἡ Πάτμος Παρθένε, τὴν Εἰκόνα Σου τὴν σεπτήν, ἐξ ἧς τήν σωτηρίαν λαμβάνοντες πλουσίαν, ταύτην καλοῦμεν, Δέσποινα, Διασῴζουσαν.
 
Πάλαι ἐχαρίτωσας θαυμαστῶς, τῇ ἐπισκιάσει, τῶν ἀΰλων Σου δωρεῶν, Κεχαριτωμένη, τὴν θείαν Σου Εἰκόνα, διό ἄφεσιν πταισμάτων, πᾶσιν ἐξαίτησαι.
 
Σώζεις τοὺς τελοῦντας ἐν χαλεποῖς, κινδύνοις, Παρθένε, καὶ λυτροῦσαι πικρῶν παθῶν, καὶ χαρὰν παρέχεις καὶ πᾶσαν θείαν δόσιν, τοῖς Σὲ δοξολογοῦσιν, ὦ Διασῴζουσα.
 
Πανταχοῦ ἡ χάρις τῆς ἱερᾶς, Εἰκόνος Σου, Κόρη, ἐξελήλυθεν θαυμαστῶς, καὶ πᾶσι παρέχει, τοῖς πέλλα καὶ τοῖς πόῤῥω, χαρὰν καὶ σωτηρίαν, ὦ Διασῴζουσα.
 
Χεῖρα βοηθείας δίδου ἡμῖν, λύσιν ἀνομβρίας, εὐφορίαν δὲ ἐν τῇ γῇ καὶ ζωῆς ἀμέμπτου, εἰρήνην τε καὶ κτῆσιν, τοῖς πίστει προσιοῦσί Σοι, Διασῴζουσα.
 
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
 
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
 
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
 
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
 
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
 
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
 
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
 
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου  καί  τό  ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
 
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν  περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
 
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς
 
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας τοὺς προσπίπτοντας πιστῶς, τῇ Σῇ Θεοτόκε Εἰκόνι, καὶ προσκυνοῦντας αὐτήν, σκέπε καὶ διάσῳζε ἐκ πάσης θλίψεως, καὶ παθῶν κατάστρεψον, τὸν σάλον, Παρθένε, ἅπασι παρέχουσα χάριν σωτήριον· Σὺ γὰρ σωτηρία καὶ σκέπη, ὤφθης ἀληθῶς ἡμῖν, Κόρη· ὅθεν Διασῴζουσαν καλοῦμέν Σε.
 
Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
 
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
 
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αναγνώστες