ΑΛΙΚΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

12 Μαρτίου 2020

Το Σύμβολο της Πίστεως και τα γράμματα που εμπεριέχει

Πηγή εικόνας: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/31/Nicaea_icon.jpg
Εικόνα που απεικονίζει τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο , συνοδευόμενο από τους επισκόπους του Πρώτου Συμβουλίου της Νίκαιας (325), που κρατούσε το Κρήνη Νικενο-Κωνσταντινουπολίτου 381.

Το Σύμβολο της Πίστεως εμπεριέχει όλα τα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου εκτός από το (Ψ).
Σύμφωνα με τον μακαριστό Γέροντα π. Σάββα Αχιλλέως το γράμμα (Ψ) δεν υπάρχει στο Σύμβολο της Πίστεως διότι είναι το αρχικό γράμμα της λέξεως ψέμα.
Όλες οι Δογματικές μαρτυρίες του Συμβόλου της Πίστεως είναι Αληθείς.
+ + +
Σύμβολο της Πίστεως ή Πιστεύω ονομάζεται μια σύντομη και περιληπτική ομολογία των βασικών δογμάτων της χριστιανικής πίστης.
Το Σύμβολο της Πίστεως που έχει επικρατήσει θεσπίστηκε κατά την Α΄ και Β΄ Οικουμενική Σύνοδο και γίνεται δεκτό από όλες τις χριστιανικές ομολογίες.
Ιστορία-Διάφορα Σύμβολα
Υπήρχαν διάφορα Σύμβολα Πίστεως όπως των Αποστόλων, του Αγίου Αθανασίου κ.α., και μάλιστα "η διήγηση του κατά Λουκάν" για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου "είναι παρούσα στα αρχαιότερα Σύμβολα της πίστεως (ήδη από το 2ο αι.)" [1]

Σύμβολο των Αποστόλων
Το "Σύμβολο των Αποστόλων" είναι πολύ παλιό και σύμφωνα με θρύλο του 6ου αιώνα φέρεται να το έχουν γράψει οι ίδιοι οι δώδεκα Απόστολοι μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή, και μάλιστα ο καθένας τους να έχει προσθέσει από έναν στίχο.[2] Η πρώτη φορά που καταγράφεται αδιαμφισβήτητα η ύπαρξή του είναι σε επιστολή της Συνόδου του Μιλάνου προς τον Πάπα Σιρίκιο, αλλά αυτά που γράφονται εκεί δείχνουν ότι ήταν πολύ παλαιότερο της εποχής εκείνης. Το συγκεκριμένο σύμβολο δίνει έμφαση στην πραγματική παρουσία και πάθος του Χριστού επάνω στη γη, σαν να απαντά στη γνωστικιστική δοξασία ότι ο Λόγος μόνο φαινομενικά πήρε ανθρώπινο σώμα, και δεν έπαθε, ούτε θανατώθηκε στην πραγματικότητα. Πάντως δεν έχει σαφείς τριαδολογικές διατυπώσεις γι' αυτό και γίνεται δεκτό και από κάποιους αντιτριαδιστές. Το κείμενο έχει ως εξής:

Πιστεύω εἰς θεòν Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς.
Καὶ εἰς Ἰησοῦν Χριστòν, Υἱὸν Αὐτοῦ τòν Μονογενῆ, τòν Κύριον ἡμῶν, τòν συλληφθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου, γεννηθέντα ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου, παθόντα ὑπὸ Ποντίου Πιλάτου, σταυρωθέντα, θανόντα, καὶ ταφέντα, κατελθόντα εἰς τὰ κατώτατα, τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστάντα ἀπò τῶν νεκρῶν, ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καθεζόμενον ἐν δεξιᾷ θεοῦ πατρὸς παντοδυνάμου, ἐκεῖθεν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς.
Πιστεύω εἰς τò Πνεῦμα τò Άγιον, Αγίαν Καθολικὴν Εκκλησίαν, Αγίων κοινωνίαν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, σαρκὸς ἀνάστασιν, ζωὴν αἰώνιον. Αμήν.

(Triglot Concordia, St. Louis: Concordia Publishing House, 1921, σ. 12)

Σύμβολο Αλεξάνδρειας
Ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Αλέξανδρος αναφέρει το σύμβολο πίστεως της τοπικής εκκλησίας ως αποστολικό δόγμα. Με αυτό τον τρόπο προσπάθησε να αποδείξει τη συμφωνία των επισκόπων της Αιγύπτου με την πίστη των υπόλοιπων τοπικών εκκλησιών. Θεματολογικά πλησιάζει το σύμβολο των τοπικών εκκλησιών Ρώμης και Ιεροσολύμων και θεωρείται αρκετά πλούσιο στις διατυπώσεις. Η επιστολή του Αλεξάνδρου Αλεξανδρείας προς τον Αλέξανδρο Θεσσαλονίκης που γράφτηκε το 324[3] φανερώνει ότι το σύμβολο διαδόθηκε και σε άλλες σημαίνουσες τοπικές εκκλησίες της εποχής. Μολονότι δεν έχει διασωθεί αυτούσιο το σύμβολο αυτό, είναι δυνατή η αποκατάσταση του, ως εξής:

Πιστεύω εις Πατέρα Κύριον.
Και εις ένα κύριον Ιησούν Χριστόν,
τον Υιόν του Θεού Μονογενή,
γεννηθέντα εκ του όντος Πατρός,
επιδημήσαντα τω γένει των ανθρώπων,
σταυρωθέντα και αποθανόντα,
αναστάντα εκ νεκρών,
αναληφθέντα εν ουρανοίς,
καθήμενον εν δεξιά της Μεγαλοσύνης.
Εν Πνεύμα Άγιον ομολογούμεν,
το κινήσαν τους τε της Παλαιάς Διαθήκης αγίους ανθρώπους
και τους της Καινής παιδευτάς θείους.
Εις μίαν και μόνην Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.
Εις την εκ νεκρών ανάστασιν.
(Δέσπω Λιάλιου, "Η Επιστολή Αλεξάνδρου Αλεξανδρείας προς Αλέξανδρον Θεσσαλονίκης", Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, Θεσσαλονίκη, 2004, τόμ. 9, σσ. 9-16)

Σύμβολο του Αγίου Αθανασίου
Το "Σύμβολο του Αθανασίου" ή Symbolum Quicunque φέρεται να έχει πρωτογραφτεί στα Λατινικά και ασχολείται ιδιαίτερα με την τριαδικότητα του Θεού. Καταπολεμά τον Αρειανισμό, τον Νεστοριανισμό, τον Μονοφυσιτισμό και την αίρεση του Μακεδονίου. Το κείμενό του έχει ως εξής:

 1.Quicumque vult salvus esse, ante omnia opus est, ut teneat catholicam fidem: (Όποιος θέλει να σωθεί, είναι αναγκαίο πρώτα απ' όλα, να τηρεί την καθολική πίστη).
2.Quam nisi quisque integram inviolatamque servaverit, absque dubio in aeternam peribit. (Όποιος δεν την διαφυλάξει πλήρη και απαραβίαστη, χωρίς αμφιβολία θα χαθεί αιώνια).
3.Fides autem catholica haec est: ut unum Deum in Trinitate, et Trinitatem in unitate veneremur. (Η καθολική πίστη λοιπόν είναι αυτή: Τιμούμε ένα Θεό εν Τριάδι, και την Τριάδα εν Μονάδι)
4.Neque confundentes personas, neque substantiam seperantes. (Χωρίς να συγχέουμε τα πρόσωπα, χωρίς να διαιρούμε τη Θεία Ουσία)
5.Alia est enim persona Patris alia Filii, alia Spiritus Sancti: (Γιατί άλλο Πρόσωπο είναι ο Πατέρας, άλλο ο Υιός κι άλλο το Πνεύμα το Άγιο)
6.Sed Patris, et Fili, et Spiritus Sancti una est divinitas, aequalis gloria, coeterna maiestas. (Αλλά είναι μία η Θειότητα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, ίση σε δόξα, συναιώνια σε μεγαλοπρέπεια).
7.Qualis Pater, talis Filius, talis Spiritus Sanctus. (Ότι είναι ο Πατέρας, είναι και ο Υιός, και το Άγιο Πνεύμα).
8.Increatus Pater, increatus Filius, increatus Spiritus Sanctus. (Άκτιστος (αδημιούργητος) ο Πατέρας, άκτιστος ο Υιός, άκτιστο και το Άγιο Πνεύμα).
9.Immensus Pater, immensus Filius, immensus Spiritus Sanctus. (Άπειρος ο Πατήρ, άπειρος ο Υιός, άπειρο το Άγιο Πνεύμα).
10.Aeternus Pater, aeternus Filius, aeternus Spiritus Sanctus. (Αιώνιος ο Πατέρας, αιώνιος ο Υιός, αιώνιο το Άγιο Πνεύμα).
11.Et tamen non tres aeterni, sed unus aeternus. (Και όμως δεν είναι τρεις αιώνιοι, αλλά ένας αιώνιος).
12.Sicut non tres increati, nec tres immensi, sed unus increatus, et unus immensus. (Όπως δεν είναι τρεις άκτιστοι, ούτε τρεις άπειροι, αλλά ένας άκτιστος και ένας άπειρος).
13.Similiter omnipotens Pater, omnipotens Filius, omnipotens Spiritus Sanctus. 14.Et tamen non tres omnipotentes, sed unus omnipotens. (Παρομοίως, παντοδύναμος είναι ο Πατήρ, παντοδύναμος ο Υιός, παντοδύναμο το Άγιο Πνεύμα. Και όμως δεν είναι τρεις παντοδύναμοι, αλλά ένας παντοδύναμος).
15.Ita Deus Pater, Deus Filius, Deus Spiritus Sanctus. 16.Et tamen non tres dii, sed unus est Deus. (΄Έτσι Θεός είναι ο Πατέρας, Θεός ο Υιός, Θεός το Άγιο Πνεύμα. Και όμως δεν είναι τρεις θεοί, αλλά ένας Θεός).
17.Ita Dominus Pater, Dominus Filius, Dominus Spiritus Sanctus. 18.Et tamen non tres Domini, sed unus est Dominus. (Έτσι Κύριος είναι ο Πατήρ, Κύριος ο Υιός, Κύριος το Άγιο Πνεύμα. Και όμως δεν είναι τρεις Κύριοι, αλλά ένας Κύριος).
19.Quia, sicut singillatim unamquamque personam Deum ac Dominum confiteri christiana veritate compelimur: (Γιατί, όπως μας υποχρεώνει η χριστιανική αλήθεια να αναγνωρίζουμε το κάθε Πρόσωπο να είναι Θεός και Κύριος αφ' εαυτού Του)
20.ita tres Deos aut Dominos dicere catholica religione prohibemur. (Έτσι και η καθολική θρησκεία μας απαγορεύει να λέμε ότι υπάρχουν τρεις Θεοί και Κύριοι).
21.Pater a nullo est factus: nec creatus, nec genitus. (Ο Πατήρ δεν έχει φτιαχτεί από κανέναν: ούτε έχει δημιουργηθεί, ούτε έχει γεννηθεί).
22.Filius a Patre solo est: non factus, nec creatus, sed genitus. (Ο Υιός, είναι μόνο του Πατρός. Δεν είναι κτιστός ούτε δημιουργημένος, αλλά γεννημένος).
23.Spiritus Sanctus a Patre et Filio: non factus, nec creatus, nec genitus, sed procedens. (Το Άγιο Πνεύμα είναι του Πατρός και του Υιού. Δεν είναι κτιστό ούτε δημιουργημένο, ούτε γεννημένο, αλλά εκπορευόμενο).
24.Unus ergo Pater, non tres Patres: unus Filius, non tres Filii: unus Spiritus Sanctus, non tres Spiritus Sancti. Έτσι υπάρχει ένας Πατήρ, όχι τρεις Πατέρες. Ένας Υιός, όχι τρεις Υιοί. Ένα Άγιο Πνεύμα, όχι τρία Άγια Πνεύματα.
25.Et in hac Trinitate nihil prius aut posterius, nihil maius aut minus: (Και σ' αυτή την Τριάδα κανείς δεν προηγείται και κανείς δεν έπεται, κανείς δεν είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος (από τον άλλο).
26.sed totae tres personae coaeternae sibi sunt et coaequales. (Αλλά καθ' ολοκληρία τα τρία πρόσωπα είναι συναιώνια και ίσα μεταξύ τους).
27.Ita ut per omnia, sicut iam supra dictum est, et unitas in Trinitate, et Trinitas in unitate veneranda sit. (Έτσι ώστε σε όλα τα πράγματα, όπως έχει ειπωθεί παραπάνω, η Μονάδα εν Τριάδι, και η Τριάδα εν Μονάδι πρέπει να λατρεύεται).
28.Qui vult ergo salvus esse, ita de Trinitate sentiat. (Όποιος θέλει να σωθεί, έτσι πρέπει να σκέπτεται για την Τριάδα).
29.Sed necessarium est ad aeternam salutem, ut incarnationem quoque Domini nostri Iesu Christi fideliter credat. (Επιπλέον είναι απαραίτητο για την αιώνια σωτηρία, να πιστεύει σωστά στην ενσάρκωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού).
30.Est ergo fides recta ut credamus et confiteamur, quia Dominus noster Iesus Christus, Dei Filius, Deus et homo est. (Γιατί η ορθή πίστη είναι αυτή που πιστεύουμε και ομολογούμε, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, Υιός του Θεού, είναι Θεός και άνθρωπος).
31.Deus est ex substantia Patris ante saecula genitus: et homo est ex substantia matris in saeculo natus. (Είναι Θεός από την ουσία του Πατέρα Του, γεννημένος πριν από τους κόσμους. Και άνθρωπος από την ουσία της μητέρας Του, γεννημένος μέσα στον κόσμο).
32.Perfectus Deus, perfectus homo: ex anima rationali et humana carne subsistens. (Τέλειος Θεός, τέλειος άνθρωπος. Αποτελούμενος από ψυχή λογική και ανθρώπινη σάρκα). 33.Aequalis Patri secundum divinitatem: minor Patre secundum humanitatem. (Ίσος με τον Πατέρα όσον αφορά τη Θεότητα. Κατώτερος απ' τον Πατέρα όσον αφορά την ανθρώπινη φύση Του).
34.Qui licet Deus sit et homo, non duo tamen, sed unus est Christus. (Όμως παρότι είναι Θεός και άνθρωπος, δεν είναι δύο, αλλά ένας Χριστός).
35.Unus autem non conversione divinitatis in carnem, sed assumptione humanitatis in Deum. (Ένας, όχι με μετατροπή της θεότητας σε σάρκα, αλλά με πρόσληψη της ανθρωπότητας από τον Θεό).
36.Unus omnino, non confusione substantiae, sed unitate personae. (Ένας, ολόκληρος, όχι δια της σύγχυσης των ουσιών (της θείας & ανθρώπινης ουσίας), αλλά στην ενότητα του Προσώπου).
37.Nam sicut anima rationalis et caro unus est homo: ita Deus et homo unus est Christus. (Γιατί όπως η λογική ψυχή και η σάρκα κάνουν έναν άνθρωπο, έτσι ο Θεός και ο Άνθρωπος είναι Ένας Χριστός).
38.Qui passus est pro salute nostra: descendit ad inferos: tertia die resurrexit a mortuis. (που υπέφερε για τη σωτηρία μας. Κατέβηκε στην κόλαση. Την τρίτη μέρα αναστήθηκε από τους νεκρούς).
39.Ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Dei Patris omnipotentis: (Ανελήφθη στους ουρανούς, κάθισε εκ δεξιών του Θεού Πατρός του Παντοδύναμου)
40.inde venturus est iudicare vivos et mortuos. (Από όπου και θα έρθει να κρίνει ζώντες και νεκρούς).
41.Ad cuius adventum omnes homines resurgere habent cum corporibus suis: (Στην έλευση του οποίου όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν με τα σώματά τους)
42.et reddituri sunt de factis propriis rationem. (και θα δώσουν λόγο για τα έργα τους).
43.Et qui bona egerunt, ibunt in vitam aeternam: qui vero mala, in ignem aeternum. (Κι αυτοί που έχουν έργα καλά, θα μεταβούν σε αιώνια ζωή, κι αυτοί που έχουν έργα κακά, σε αιώνια κόλαση).
44.Haec est fides catholica, quam nisi quisque fideliter firmiterque crediderit, salvus esse non poterit. Amen. (Αυτή είναι η καθολική πίστη, την οποία αν δεν πιστεύει κανείς ειλικρινά και σταθερά, δεν μπορεί να σωθεί. Αμήν).

Πάντως ο J.N.D. Kelly, σύγχρονος μελετητής Πατερικών κειμένων, έχει εκφράσει την άποψη ότι συγγραφέας του συγκεκριμένου συμβόλου δεν είναι ο άγιος Αθανάσιος, αλλά ο Βικέντιος του Λερίν.[4]

Το Σύμβολο της Νικαίας / Κωνσταντινουπόλεως
Πρόκειται για το Σύμβολο της Πίστεως, ή αλλιώς "Πιστεύω", που έχει επικρατήσει και λέγεται κυρίως στο μυστήριο του Βαπτίσματος αλλά και στις άλλες ακολουθίες. Αποτελείται από 12 άρθρα (στίχους). Τα 7 πρώτα έγιναν στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325. Τα υπόλοιπα 5 προστέθηκαν στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο το 381, που και μετέβαλε τα προηγούμενα άρθρα.[5][6] Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος που έγινε στην Έφεσο το 431 διευκρίνισε ότι δεν θα γίνονταν άλλες αλλαγές και προσθήκες στο Σύμβολο της Νικαίας (325), και δεν θα υιοθετούνταν άλλα Σύμβολα.[7] Τέλος, η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος που έγινε στη Χαλκηδόνα το 451 επιβεβαίωσε τη μορφή που είχε το "Σύμβολο της Πίστεως" το 381.[8][9]

Στα 9 πρώτα άρθρα του Συμβόλου αυτού κυριαρχεί το ρήμα "πιστεύομεν", στο 10ο το ρήμα "ὁμολογοῦμεν" και στα άρθρα 11 και 12 το ρήμα "Προσδοκοῦμεν". Το 1ο άρθρο αναφέρεται στον Πατέρα. Από το 2ο μέχρι το 7ο, τα άρθρα αναφέρονται στον Υιό. Το 8ο αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα. Το 9ο άρθρο αναφέρεται στην Εκκλησία, το 10ο στο Βάπτισμα, το 11ο στην Ανάσταση των νεκρών, και το 12ο στην Δευτέρα Παρουσία. Το κείμενό του έχει ως εξής:[5][10][9][11]

1. Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
3. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
5. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς.
6. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
7. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
8. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς* ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
9. Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
10. Ὁμολογοῦμεν ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
11. Προσδοκοῦμεν ἀνάστασιν νεκρῶν.
12. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ἀμήν.

* Στον συγκεκριμένο στίχο η Καθολική Εκκλησία δέχεται την προσθήκη της φράσης "και εκ του Υιού" (Filioque), η οποία χρησιμοποιήθηκε από μία τοπική Σύνοδο της Συριακής Εκκλησίας και αργότερα από την Σύνοδο του Τολέδο, και εγκρίθηκε από την Καρλομάγνεια Σύνοδο του Άαχεν το 809. Η προσθήκη αυτή καταδικάστηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία στην 4η Σύνοδο Κωνσταντινουπόλεως (879-880) (κατ' άλλους Ογδόη Οικουμενική Σύνοδο), με τη σύμφωνη γνώμη του Πάπα Ρώμης Ιωάννη Η΄ και αποτελεί σημείο διαφωνίας ανάμεσα στις δύο Εκκλησίες. (Βλ. λήμμα Filioque).

Απόδοση στη νέα ελληνική (με "πιστεύω" αντί του "πιστεύομε")
1. Πιστεύω σε ένα Θεό που είναι Πατέρας και Παντοκράτορας, που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, όλα όσα βλέπουμε κι όσα είναι αόρατα σε μας.
2. (Πιστεύω) Και σε ένα Κύριο τον Ιησού Χριστό, τον μονάκριβο Υιό του Θεού, που γεννήθηκε από τον Πατέρα πριν από όλους τους αιώνες. Είναι φως που προήλθε από φως, είναι Θεός αληθινός (γεννημένος) από Θεό αληθινό, που γεννήθηκε και δεν δημιουργήθηκε, είναι από την ίδια ουσία με τον Πατέρα, και μέσω του οποίου έγιναν τα πάντα.
3. Για μας τους ανθρώπους και για τη σωτηρία μας κατέβηκε από τους ουρανούς και πήρε σάρκα (σαν και τη δική μας) από το Άγιο Πνεύμα και την Παρθένο Μαρία, και έγινε άνθρωπος.
4. Σταυρώθηκε για μας όταν ήταν ηγεμόνας ο Πόντιος Πιλάτος, και έπαθε, και τάφηκε.
5. Την τρίτη ημέρα μετά το θάνατό του αναστήθηκε από τους νεκρούς σύμφωνα με τις (προφητείες στις) Γραφές.
6. Και ανέβηκε στον ουρανό και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα.
7. Και θα έρθει πάλι με δόξα να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, και δεν θα υπάρξει τέλος στη βασιλεία Του.
8. (Πιστεύω) Και στο Πνεύμα το Άγιο, το Κύριο, το ζωοποιό, που εκπορεύεται από τον Πατέρα, που προσκυνείται και δοξάζεται μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό, το οποίο μίλησε μέσω των προφητών.
9. (Πιστεύω και) Σε μία, άγια, καθολική και αποστολική Εκκλησία.
10. Ομολογώ ένα βάπτισμα για άφεση των αμαρτιών.
11. Προσδοκώ την ανάσταση των νεκρών
12.Και τη ζωή στη μέλλουσα αιωνιότητα.
Πηγή 2ου κειμένου:  el.wikipedia.org/wiki/Σύμβολο_της_Πίστεως

31 Ιουλίου 2019

ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΡΟΦΩΝ)


  • Η λέξη νηστεία είναι αρχαία Ελληνική και σύνθετος.
  • Συντίθεται από 2 λέξεις: το Δωρικό νή (στερητικό) που σε αυτή την περίπτωση σημαίνει δεν και την λέξη εσθίω δηλαδή τρώγω. Στη σύνθεσή της μεταφράζεται «δεν τρώγω».
  • Το στερητικό νή το συναντούμε και σε άλλες σύνθετες λέξεις της Ελληνικής γλώσσης.
  • Μία από αυτές είναι η νηνεμία που στην καθομιλουμένη σημαίνει άπνοια (χωρίς αέρα) από το στερητικό νή  και τον άνεμο.
Η νηστεία στους Ιερούς Κανόνες
Στην Εκκλησία, ο τρόπος, η διάρκεια και ο αριθμός των νηστειών ποικίλλει[14]. Κατά τον 69ο (ξθ΄) Αποστολικό Κανόνα ισχύουν οι νηστείες Τετάρτης , για την προδοσία του Ιούδα,και Παρασκευής για τον σταυρικό θάνατο του Ιησού , όπως και της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει από την Καθαρά Δευτέρα. Συγκεκριμένα αναφέρει: "Ει τις επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, ή υποδιάκονος, ή αναγνώστης, ή ψάλτης, την αγίαν Τεσσαρακοστήν του Πάσχα ου νηστεύει, ή τετράδα, ή παρασκευήν, καθαιρείσθω• εκτός ει μη δι' ασθένειαν σωματικήν εμποδίζοιτο• ει δε λαϊκός είη, αφοριζέσθω

Η νηστεία τηρείται με την κατά περίπτωση αποχή από κρέατα, αυγά, γαλακτερά είδη, ψάρια, λάδι κ.λπ. Εκτός από το Μεγάλο Σάββατο, όλα τα Σάββατα και τις Κυριακές του έτους γίνεται κατάλυση ελαίου. Γενικά, στα βιβλία της Εκκλησίας γίνεται λόγος για τις εξής περιπτώσεις:

Ξηροφαγία (τρώμε φυτικά προϊόντα ώμά, χωρίς λάδι και ξηρούς καρπούς).
Νηστεία αλάδωτη [τρώμε φαγητό από φυτικές ουσίες, βρασμένο χωρίς λάδι (και θαλασσινά, μαλάκια και οστρακοειδή χωρίς λάδι)].
Κατάλυση "ελαίου και οίνου".
Κατάλυση ιχθύος (τρώμε και ψάρια).
Κατάλυση σε αυγά και γάλα και όλα τα προϊόντα τους.
Κατάλυση "εις πάντα" (τρώμε κάθε είδους φυτική και ζωική τροφή).
Κατά τις ημέρες της Τεσσαρακοστής απαγορεύεται η τέλεση χειροτονιών, γάμων και κάθε άλλη εορταστική/πανηγυρική τελετή.

Εκτός από τις προαναφερθείσες νηστείες, η Εκκλησία έχει θεσπίσει και τις νηστείες των Χριστουγέννων (15 Νοεμβρίου - 24 Δεκεμβρίου), των Αγ. Αποστόλων (Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγ. Πάντων - 28 Ιουνίου) και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (1-14 Αυγούστου). Τέλος, υπάρχει και η νηστεία της παραμονής των Θεοφανείων (5 Ιανουαρίου), της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) και της μνήμης της Απότομης της κεφαλής (αποκεφαλισμού) του Τιμίου Προδρόμου (29 Αυγούστου).

Επίσης, κατά την εβδομάδα της Διακαινησίμου, η οποία ξεκινά την ημέρα του Πάσχα και λήγει την Κυριακή του Θωμά (ολόκληρη η εβδομάδα αυτή θεωρείται ως μία εόρτια ημέρα), όπως και κατά την εβδομάδα, που ακολουθεί μετά την Πεντηκοστή, λύεται η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής (καταλύονται τα πάντα).

Η Εκκλησία διδάσκει ότι τις νηστείες πρέπει να τηρούν όλοι οι πιστοί, εκτός αυτών που λόγω υγείας ακολουθούν ένα συγκεκριμένο διαιτολόγιο. Σε αυτή την περίπτωση ενημερώνουμε τον πνευματικό μας και πέρνουμε την ευλογία του.
Πηγή: https://el.orthodoxwiki.org/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1

15 Ιουνίου 2019

Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥ


Πρόσφορο ονομάζεται ο άρτος που προσφέρουν οι πιστοί στον Ιερό Ναό.
Τμήματα του προσφόρου τοποθετεί ο ιερέας στο δισκάριο της Αγίας Τραπέζης κατά την τελετή της Αγίας Προσκομηδής.
Με αυτή την τελετή ο άρτος θα μετουσιωθεί Σώμα Χριστού.
Ο οίνος που προσφέρουν οι πιστοί μαζί με το πρόσφορο θα μετουσιωθεί δια του ιερέως σε Αίμα Χριστού, κατά την τέλεση της Αγίας Προσκομιδής.
Με την συγκεκριμένη σφραγίδα Πιέζουμε τη ζύμη του προσφόρου για να αποτυπωθούν επάνω της τα ανάγλυφα σύμβολα.
Το στρογγυλό σχήμα της σφραγίδος συμβολίζει την Υπεραγία Θεοτόκο δια της οποίας εγεννήθει ο Θεάθρωπος Ιησούς Χριστός

Συμβολισμός αναγλύφων συμβόλων της σφραγίδας:
       
    "Ο Αμνός" 



Το κεντρικό ανάγλυφο σχήμα της σφραγίδας με τα γράμματα ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ (που σημαίνει: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ) ονομάζεται "Αμνός", σύμφωνα με την προφητεία του προφήτου Ησαΐα  που είπε: «Ο Μεσίας θα οδηγηθεί στη Θυσία ως ένα άκακο αρνάκι. Ο δε Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος επιβεβαίωσε αυτή την προφητεία λέγοντας στους μαθητές του «Ιδού ο "Αμνός" του Θεού» και δείχνοντας τους τον Χριστό. (Ιωάν.1α', 29). Επίσης ο Απόστολος Πέτρος στην Α΄ Επιστολή (1α, 18-19) γράφει: "Ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής... τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού".
Ο ιερέας στην τελετή της Αγίας Προσκομιδής το αφαιρεί με την Αγία Λόγχη από το πρόσφορο και το τοποθετεί στο δισκάριο προς Μετουσίωση σε Σώμα Χριστού.

Το Τρίγωνο της Θεοτόκου"

Αριστερά του "Αμνού" υπάρχει το ανάγλυφο τρίγωνο της Παναγίας που σχηματίζει δύο γράμματα κεφαλαία: το "Μ" (αρχικό γράμμα της λέξεως "Μήτηρ") και το "Θ" (αρχικό γάμμα της λέξεως "Θεού")  -  "ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ"
Αυτό το τεμάχιο εφόσον ο ιερέας του αφαιρέσει από το πρόσφορο με την Αγία Λόγχη το τοποθετεί στο δισκάριο,  δεξιά του ¨Αμνού" με τα λόγια: «Εις τιμήν και μνήμην της υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, και αειπαρθένου Μαρίας, της ταις πρεσβείαις πρόσδεξαι, Κύριε, την Θυσίαν ταύτην εις το υπερουράνιόν σου Θυσιαστήριον». (Συνεχίζει με τον 10ο στίχο του 44ου ψαλμού) «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ δια χρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». (Δηλαδή: Προσφέρουμε τη μερίδα αυτή προς τιμή και μνήμη της υπερευλογημένης ένδοξης Κυρίας μας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, με τις πρεσβείες της οποίας δέξου, Κύριε, τη Θυσία αυτή στο υπερουράνιό σου Θυσιαστήριο. Τιμητικά στάθηκε η Βασίλισσα στα δεξιά σου με ιματισμό χρυσό ντυμένη, στολισμένη). Η Παναγία στη Βασιλεία του Θεού έχει το πρωτείο τιμής.



Τα 9 μικρά "Αγγελικά Τρίγωνα".

Από τα εννέα μικρά "Τρίγωνα", που βρίσκονται στο δεξί μέρος του προσφόρου, εξάγονται οι μερίδες των αγγέλων και όλων των αγίων και τοποθετούνται αριστερά του Αμνού. Οι άγιοι που μνημονεύονται είναι οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Ιεράρχες, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Ανάργυροι, οι Θεοπάτορες μαζί με τον άγιο της ημέρας και τελευταίος ο Πατέρας της Εκκλησίας που συνέγραψε την τελούμενη Θεία Λειτουργία. Οι άγιοι, επειδή δεν έχει γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και δεν έχουν εισέλθει ακόμα στον Παράδεισο, ωφελούνται κι αυτοί από τη μνημόνευση στις Θείες Λειτουργίες. Εξάλλου και στον Παράδεισο θα προχωρούν από "Δόξης εις Δόξαν", δηλ. θα βελτιώνεται η κατάστασή τους και θα απολαμβάνουν σταδιακά μεγαλύτερες θείες ευλογίες. Επίσης, κατά τον Καβάσιλα προσφέρεται η αναίμακτη θυσία ως ευχαριστία στον Θεό, που μας έδωσε τους αγίους. Αυτοί αποτελούν τα πρότυπα όλων των χριστιανών, αυτοί τους καθοδηγούν και μεσιτεύουν γι' αυτούς με τις προσευχές τους.



Τα 4 ακρογωνιαία ανάγλυφα υπό  μορφή ακτίνων:

Από υπόλοιπα ανάγλυφα τμήματα του  Προσφόρου που βρίσκονται στις γωνίες του,  εξάγονται δια τομής με την Αγία Λόγχη οι μερίδες υπέρ των ζώντων και των κεκοιμημένων, οι οποίοι ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτές τοποθετούνται εμπρός από τον Αμνό και, όταν πριν τη Θεία Κοινωνία κατά τη συστολή (ένωση) Σώματος και Αίματος ο Λειτουργός τις ρίχνει στο Δισκοπότηρο, λέει συγχρόνως τα ακόλουθα αξιοπρόσεκτα λόγια: «Απόπλυνον, Κύριε,τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω· πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των αγίων. Αμήν». (Δηλαδή: Σβήσε εντελώς, Κύριε, τις αμαρτίες όσων εδώ μνημονεύθηκαν δούλων Σου με το Αίμα Σου το Άγιο· με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και όλων Σου των αγίων. Αμήν). Στήν αρχή της Προσκομιδής ο Ιερουργός υψώνει (σηκώνει ψηλά) το Πρόσφορο μέχρι το μέτωπο και μ αυτή την κίνηση συμβολίζει την ύψωση του Χριστού στον Σταυρό, όπου έχυσε το τίμιο Αίμα Του για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Η Προσευχή για το πρόσφορο
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Η ευχή για τα πρόσφορο
Κύριε Σὲ εὐχαριστῶ γι᾿ αὐτὴν τὴν ἅγια ὥρα, ποὺ μὲ τὰ ἁμαρτωλά μου χέρια μὲ ἀξιώνεις νὰ ζυμώνω τὰ Πανάχραντα Δῶρα τῆς ἀγάπης Σου. Σὲ παρακαλῶ κατάπεμψε τὸ Πανάγιό Σου Πνεῦμα ποὺ εὐλογεῖ ὅλα τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, νὰ εὐλογήσει καὶ τοῦτα τὰ Δῶρα γιὰ νὰ γίνουν καλὰ καὶ εὐπρόσδεκτα στὸ Ἅγιό Σου θυσιαστήριο. Καὶ σὲ παρακαλῶ νὰ τὰ δεχθῇς ὅπως ἐδέχθης τὴ θυσία τοῦ Ἄβελ, τὴ δοξολογία τῶν Ποιμένων, τὰ δῶρα τῶν Μάγων, τὰ δάκρυα τοῦ Πέτρου, καὶ τοῦ Ληστοῦ τὴν μετάνοιαν. Καὶ ἂς μὲ ἀξιώνεις νὰ σοῦ τὰ προσφέρω πάντοτε εὐσυνείδητα. Ἀμήν.
Δι᾿ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Δείτε αναλυτικά την συνταγή παρασκευής προσφόρου πατώντας στον κάτωθι σύνδεσμο:
https://pneumatikesparaineseis.blogspot.com/2019/06/blog-post_15.html

19 Μαΐου 2019

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ἡ "ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ" ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ


Ἡ νοερὴ καὶ καρδιακὴ προσευχή, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τοὺς καλουμένους Νηπτικούς, εἶναι ἡ συγκέντρωσις τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ στὴν καρδιά του κυρίως, καὶ χωρὶς νὰ ὁμιλῇ μὲ τὸ στόμα, μὲ μόνο τὸν ἐνδιάθετο λόγο, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖται μέσα στὴν καρδιά, νὰ λέγῃ αὐτὴ τὴ σύντομη καὶ μονολόγιστη προσευχή· δηλαδὴ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», κρατώντας λίγο καὶ τὴν ἀναπνοή (1). Καταχρηστικὰ ὅμως καὶ εὐρύτερα νοερὴ προσευχὴ λέγεται καὶ κάθε ἄλλη δέησις ποὺ δὲν θὰ γίνῃ μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο τῆς καρδιᾶς ποὺ ἀναφέρθηκε.

Ἄν, λοιπόν, ἀδελφέ, ἀγαπᾷς νὰ εἰσακουσθῇς πιὸ εὔκολα ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβης ἐκεῖνο ποὺ τοῦ ζητᾶς, ἀγωνίζου ὅσο μπορεῖς σ᾿ αὐτὴ τὴ νοερὴ προσευχή, παρακαλώντας τὸν Θεὸ μὲ ὅλο σου τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ γιὰ νὰ σὲ ἐλεήσῃ καὶ νὰ σοῦ δώσῃ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ σὲ συμφέρουν γιὰ τὴ σωτηρία σου. Διότι, ὅσο περισσότερο κόπο ἔχει αὐτὴ ἡ νοερὴ προσευχή, ἀπὸ ἐκείνη ποὺ λέγεται μὲ τὸ στόμα προφορικά, τόσο περισσότερο τὴν ἀκούει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἀκούει καλύτερα τὴν νοερὴ βοὴ τῆς καρδιᾶς, παρὰ τὶς δυνατὲς φωνὲς τοῦ στόματος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔλεγε στὸν Μωυσῆ ποὺ μόνο νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιὰ τὸν παρακαλοῦσε γιὰ τοὺς Ἰουδαίους: «Γιατὶ φωνάζεις δυνατὰ πρὸς ἐμένα;» (Ἐξόδ. 14,15).

Γνώριζε ἀκόμη ὅτι, ἐπειδὴ καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, εἶναι καθολικὸ Ὄνομα καὶ περιέχει ὅλες τὶς χάρες, ποὺ ζητᾶμε καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ὁ Θεὸς μᾶς τὶς δίνει, γι᾿ αὐτὸ γιὰ κάθε ὑπόθεσι καὶ χάρι ποὺ ζητᾷς ἀπὸ τὸν Θεό, μπορεῖς νὰ χρησιμοποιῇς τὴν προρρηθεῖσα σύντομη αὐτὴν προσευχή, τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Γιατὶ καὶ ὁ νοῦς συμμαζεύεται μὲ αὐτὴν πιὸ εὔκολα, ἐνῷ στὶς ἄλλες προσευχές, στὶς ἐκτενέστερες καὶ πολλές, ὁ νοῦς διασκορπίζεται. Ἐὰν ὅμως καὶ ἐπιθυμῇς, κατὰ τὶς διάφορες ὑποθέσεις καὶ χάριτες ποὺ ζητᾷς, νὰ προσεύχεσαι, ἐδῶ σοῦ παραθέτω μερικὲς προσευχές, γιὰ νὰ τὶς ἔχῃς ὡς παράδειγμα. Γιὰ παράδειγμα, ὅταν ζητᾷς κάποια ἀρετὴ καὶ χάρι, μπορεῖς νὰ πῇς μὲ τὴν καρδιά σου τὰ ἑξῆς·

«Κύριε, ὁ Θεός μου, δός μου αὐτὴ τὴ χάρι καὶ ἀρετὴ γιὰ δόξα καὶ τιμὴ δική σου»· ἢ ἔτσι· «Κύριέ μου, ἐγὼ πιστεύω ὅτι σοῦ ἀρέσει καὶ εἶναι δόξα δική σου τὸ νὰ ζητήσω ἐγὼ καὶ νὰ λάβω αὐτὴ τὴν χάρι· ἐκπλήρωσέ μου λοιπὸν αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά σου». Ὅταν ἔμπρακτα πολεμῆσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, θὰ προσευχηθῇς ἔτσι· «Τρέξε γρήγορα, Θεέ μου, νὰ μὲ βοηθήσῃς, γιὰ νὰ μὴ νικηθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούςμου· ἢ Θεὲ μου, καταφυγή μου, δύναμις τῆς ψυχῆς μου, βοήθησέ με γρήγορα, γιὰ νὰ μὴν πέσω». Ὅταν ἀκολουθῇ ἡ μάχη, ἀκολούθησε καὶ ἐσὺ αὐτὸν τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς, ἀντιστεκόμενος γενναῖα σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ σὲ πολεμεῖ. Ἔπειτα, ἀφοῦ τελειώσει ἡ σκληρότητα τῆς μάχης, στρέψου πρὸς τὸν Θεό, παρουσίασε μπροστά του τὸν ἐχθρὸ ποὺ σὲ πολέμησε καὶ τὴν ἀδυναμία σου νὰ τοῦ ἀντισταθῇς λέγοντας· «Νά, Κύριε, τὸ δημιούργημα τῶν χεριῶν τῆς ἀγαθότητός σου, τὸ ἐξαγορασμένο μὲ τὸ Αἷμα σου. Νὰ ὁ ἐχθρός σου ποὺ ζητᾷ νὰ τὸ ἐξαφανίσῃ καὶ νὰ τὸ καταφάγη· σὲ σένα προστρέχω· σὲ σένα μόνον ἐλπίζω ποὺ εἶσαι ἀγαθὸς καὶ παντοδύναμος· καὶ κύταξε τὴν ἀδυναμία μου καὶ τὴν ταχύτητα (ἂν δὲν μὲ βοηθήσῃς ἐσύ) νὰ ὑποταχθῶ ἐκούσια· βοήθησέ με λοιπόν, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ δύναμις τῆς ψυχῆς μου».
                     
Σοῦ ὑπενθυμίζω καὶ τὸ ἑξῆς: Ὅταν κουρασθῇς νὰ προσεύχεσαι νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά, μπορεῖς νὰ λὲς καὶ μὲ τὸ στόμα καὶ προφορικὰ τόσο τὴν εὐχὴ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες, ὅσο καὶ τὶς ἄλλες προσευχὲς ποὺ θὰ θελήσῃς. Φρόντιζε ὅμως καὶ νὰ συμμαζεύῃς τὸν νοῦ σου τότε γιὰ νὰ προσέχης στὰ λόγια τῆς προσευχῆς.

Μερικοὶ μάλιστα λέγουν ὅτι νοερὰ προσευχὴ λέγεται ἀκόμη καὶ τὸ ἑξῆς· ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφοῦ συμμαζέψη ὅλες τὶς νοερὲς δυνάμεις τῆς ψυχῆς του μέσα στὴν καρδιά, χωρὶς νὰ πῇ κανένα λόγο οὔτε προφορικό, οὔτε ἐνδιάθετο, μὲ μόνο τὸ νοῦ του σκέπτεται καὶ ἀμετάβατα ἀναλογίζεται ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παρὼν ἐνώπιόν του· καὶ ὅτι αὐτὸς στέκεται μπροστά του πότε μὲ φόβο καὶ δέος σὰν ἕνας κατάδικος· πότε μὲ ζωντανὴ πίστι γιὰ νὰ λάβη τὴν βοήθειά του· καὶ πότε μὲ ἀγάπη καὶ χαρὰ γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσῃ παντοτεινά. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ Δαβίδ· «Ἔβλεπα πάντοτε τὸν Κύριό μου ἐνώπιόν μου» (Ψαλμ. 15,8). Μπορεῖ ἡ προσευχὴ αὐτὴ νὰ γίνῃ καὶ μόνο μὲ ἕνα ἀμετάβατο βλέμμα τοῦ νοῦ πρὸς τὸν Θεό, πενθικὸ καὶ παρακαλεστικό, τὸ ὁποῖο βλέμμα εἶναι σὰν μία σιωπηλὴ ὑπενθύμησι ἐκείνης τῆς χάριτος, ποὺ τοῦ εἴχαμε ζητήσει προηγουμένως μὲ τὸν λόγο καὶ μὲ τὴν καρδιακὴ προσευχή. Γι᾿ αὐτό, ἐπειδὴ ἡ προσευχὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ γίνῃ εὔκολα σὲ κάθε τόπο καὶ γιὰ κάθε ἀφορμὴ καὶ περίστασι, κράτησέ την στὰ χέρια σου σὰν ἕνα ὅπλο δυνατὸ καὶ εὐκολομεταχείριστο, καὶ θὰ ὠφεληθῇς καὶ θὰ βοηθηθῇς πολύ.

 1. Πολλὰ καὶ μεγάλα εἶναι τὰ χαρίσματα ποὺ προκαλεῖ αὐτὴ ἡ ἱερὴ καὶ νοερὴ προσευχή, τὰ ὁποῖα ἀπαριθμοῦν οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες, οἱ καλούμενοι Νηπτικοί, καὶ βλέπε στὴν Φιλοκαλία. Ἐγὼ ὅμως ἀναφέρω ἐδῶ τὸ γενικώτερο καὶ σπουδαιότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι καὶ λέγεται κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ἔχοντας νοῦ, λόγο καὶ ζωοοποιὸ πνεῦμα τοῦ σώματος, δηλαδὴ φυσικὴ θέλησι καὶ ἀγάπη. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι τρία καὶ ἕνα, καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ νὰ γίνῃ καὶ τρία καὶ ἕνα, γιὰ νὰ μοιάζῃ μὲ τὸ πρωτότυπό του καὶ στὴ συνέχεια νὰ ἑνωθῆ μὲ αὐτό. Αὐτὴ ἡ ἕνωσις καὶ ὁμοιότητα μὲ τὸν Θεὸ δὲν γίνεται μὲ ἄλλον τρόπο παρὰ μόνο μὲ τὴν προσευχὴ αὐτή. Ὅταν λοιπὸν ὁ νοῦς ἔχῃ ὅλη του τὴν προσοχὴ στραμένη στὸν ἐνδιάθετο λόγο, ποὺ εἶναι μέσα στὴν καρδιὰ καὶ ὁ ἐνδιάθετος λόγος λέγῃ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», ἐνῷ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ φυσικὴ θέλησις μὲ ὅλη της τὴν δύναμι ἀγαπᾷ καὶ ἀφιερώνεται στὰ λόγια αὐτὰ τῆς προσευχῆς, τότε αὐτὲς οἱ τρεῖς δυνάμεις, μένοντας τρεῖς γίνονται ἕνα· Καὶ ὁ ἕνας ἄνθρωπος γίνεται τρία, μένοντας ἕνα· Καὶ αὐτὸ σημαίνει ἐκεῖνο ποὺ λέγει ἀμυδρὰ ὁ μέγας τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, ὁ μεγάλος ἐκεῖνος ἐργάτης καὶ διδάσκαλος τῆς Νοερᾶς Προσευχῆς: «Ὅταν τὸ ἑνιαῖο τοῦ νοῦ γίνεται τρία, μένοντας ἕνα, τότε ἑνώνεται μὲ τὴν Θεαρχικὴ Τριαδικὴ Μονάδα, ἀποκλείοντας κάθε εἴσοδο πλάνης, καὶ βρίσκεται πάνω ἀπὸ κάθε καθεστὼς σάρκας κόσμου καὶ κοσμοκράτορος». Καὶ στὴ συνέχεια λέγει ὁ ἅγιος ὅτι, κι ἂν αὐτὴ ἡ ἕνωσις τῶν τριῶν, μὲ τὴν προσευχὴ αὐτή, εἶναι πιὸ κοπιαστικὴ ἀπὸ κάθε ἄλλο κόπο ἀρετῆς, ὅμως δίνει τὰ ἀπόρρητα μυστήρια καὶ τὶς ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ, ὅταν κανεὶς ὑπομένῃ πολὺ χρόνο στὴν ἐργασία καὶ ἕνωσι αὐτή. Καὶ γιατί νὰ πολυλογῶ; Μὲ ἄλλον τρόπο δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ φυλάξη τὴν πρώτη ἐντολή, δηλαδή, τὸ «νὰ ἀγαπήσῃς τὸν Κύριο τὸ Θεό σου μὲ ὅλη σου τὴν ψυχή...», ὅπως προστάσσει ὁ Κύριος (Λουκ. 10,27), παρὰ μὲ τὸ μέσο τῆς Νοερᾶς αὐτῆς Προσευχῆς. Σημειώνω δὲ καὶ τὰ ἑξῆς σὲ ὅσους εἶναι ἀντίθετοι στὸν τρόπο τῆς προσευχῆς αὐτῆς, τὴν ἀπόφασι ποὺ ἔχει ὁ Συνοδικὸς Τόμος, κατὰ τοῦ Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου, ἐπὶ Βασιλέως Ἀνδρονίκου Παλαιολόγου, ἐνώπιον τῆς Συγκλήτου καὶ τῶν Ρωμαίων κριτῶν. Ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς: «Φάνηκε ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἐλέγχθηκε ὁ Βαρλαὰμ ὅτι βλασφημεῖ καὶ ὁμιλεῖ κακόδοξα γιὰ τὸ Θαβώρειο Φῶς, καὶ γιὰ ἐκείνους τοὺς Μοναχοὺς καὶ γιὰ τὴν ἱερὴ εὐχὴ ποὺ προφέρουν αὐτοί. Οἱ Μοναχοὶ ἀποδείχθηκαν ἀνώτεροι ἀπὸ τὴν κατηγορία του, ὡς μένοντες στὶς ἐξηγήσεις καὶ παραδόσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων… Γι᾿ αὐτό... ὁ ἴδιος ὁ Βαρλαάμ... ἀλλὰ καὶ ὅποιος ἄλλος ἀναφανῆ νὰ ὁμιλῇ βλάσφημα καὶ κακόδοξα μὲ βάσι ἐκεῖνα τὰ βλάσφημα ποὺ εἶπε αὐτὸς καὶ στρέφονται κατὰ τῶν Μοναχῶν, μᾶλλον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἢ ὅποιος φανῆ νὰ ἀσχολῆται γενικὰ μὲ τὰ παρόμοια, στὴν ἴδια καταδίκη ἀπὸ τὴν δική μας Μετριότητα ὑποβαλλόμενος, ἀποκηρυγμένος θὰ εἶναι καὶ αὐτὸς καὶ ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἀνατολικὴ Ἐκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου συστήματος τῶν χριστιανῶν».

2. Ἀπὸ ποῦ εἶναι φανερὸ αὐτό; Διότι τόσο ἡ χάρις, ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στὴν παροῦσα ζωή, ὅσο καὶ ἡ δόξα ποὺ πρόκειται νὰ δώσῃ στὴν ἄλλη, γιὰ τὶς ὁποῖες εἶπε ὁ Δαβὶδ «χάρι καὶ δόξα θὰ δώσῃ» (Ψαλμ. 83,12), καὶ τὰ δυὸ ὀνομάζονται ἔλεος· ἡ μὲν χάρις, γιατὶ ὅσοι χαριτώθηκαν ἀπὸ τὸν Θεό, ἁπλὰ κατὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὀνομάζονται ἐλεημένοι «Ἐσεῖς ποὺ κάποτε δὲν ἤσασταν λαός, τώρα γίνατε λαὸς τοῦ Θεοῦ· ἐσεῖς ποὺ ἄλλοτε δὲν εἴχατε ἐλεηθῆ, τώρα βρήκατε ἔλεος» (Α´ Πέτρ. 2,10). Καὶ ὁ θεῖος Παῦλος, αὐτὸς ποὺ ἐλεήθηκε τόσο πολὺ ὀνομάζει τὸν ἑαυτό του ἐλεημένο· «Ἐκφράζω τὴ γνώμη μου σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἐλεηθῆ» (Α´ Κορ. 7,25)· καὶ ἀλλοῦ λέγει· «Ἀλλὰ ἐλεήθηκα διότι τὸ ἔκανα ἀπὸ ἄγνοια» (Α´ Τιμ. 1,13). Παρόμοια καὶ ἡ δόξα τῶν ἁγίων στοὺς οὐρανοὺς καὶ ὁ στέφανος λέγεται ἔλεος καὶ ἀπὸ ἔλεος δίνεται, ὅπως λέγει ὁ ψαλμῳδός· «Αὐτὸν ποὺ σὲ στεφανώνει μὲ ἔλεος καὶ οἰκτιρμούς» (Ψαλμ. 102,4). Ἐρμηνεύοντας αὐτὸ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει· «Λοιπὸν ὁ στέφανος εἶναι ἀποτέλεσμα χάριτος καὶ φιλανθρωπίας».

Ορθόδοξοι Πατέρες

17 Μαΐου 2019

ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ – Λόγος Αγίου Βασιλείου

  • Να εύχεσθε για όλους εκείνους που σας καταδιώκουν.
  • Να εύχεσθε και να λέτε για όλους καλά, η ζωή σας να είναι για όλους ευλογία και ποτέ να μη καταράσθε.
  • Διότι εκείνο για το οποίο καυχόμαστε είναι η μαρτυρία της συνείδησής μας (Β’ Κορινθ. 1, 12) ότι με αγιότητα και ειλικρίνεια εγνωρίσαμε το Θεό.
  • Και ότι αυτή η γνωριμία σαν επίγνωση του θελήματός Του μας οδηγεί να ζούμε με αγιότητα, ευθύτητα και ειλικρίνεια.
  • Έτσι όταν παρουσιάζεται στη ζωή μας διωγμός, με την ελάχιστη αυτή πρόφαση, μας δίδεται η ευκαιρία να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας σε όσους μας καταδιώκουν, γιατί τη συμπεριφορά μας δεν την κατευθύνει η ανθρώπινη σοφία και οι ψεύτικοι συλλογισμοί, αλλά η χάρη του Θεού.
           Άγιος Βασίλειος

15 Μαΐου 2019

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ - Ζωντανή εκδήλωση π.Νικολάου Μανώλη


https://katanixi.gr/
Κάνε εγγραφή στό νέο κανάλι μου πατώντας εδώ: https://bit.ly/2WldGra
Ζωντανή εκδήλωση π.Νικολάου Μανώλη: «Πώς αντιμετωπίζουμε το μάτι και τα μάγια»
Τήν Τετάρτη 15 Μαΐου 2019, στίς 7:00 μμ., ο π.Νικόλαος Μανώλης θά κάνει ὁμιλία μέ θέμα:
«Πῶς ἀντιμετωπίζουμε τό μάτι καί τά μάγια».
Ἔχει ἡ μαγεία ἐπίδραση στή ζωή μας; Γιατί κάποιοι ματιάζονται συνεχῶς; Μπορεῖ νά ὁρίζει τήν καθημερινότητά μας δαιμονική ἐνέργεια; Ὑπάρχει τρόπος νά ἀποφύγουμε ἡ νά ἀντιμετωπίσουμε τίς μαγεῖες;
Στὰ πλαίσια τῆς σειρᾶς ἐκδηλώσεων "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ" τὴν Τετάρτη, 15 Μαΐου 2019, στὶς 7:00 μμ., στὴν αἴθουσα “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ” τοῦ “Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ἠσυχαστής” (Θεσσαλονίκη, Μοναστηρίου 183, 2ος ὄροφος, τηλέφωνο: 2310 515786), θὰ μιλήσει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μανώλης μέ θέμα: ‹‹Πῶς ἀντιμετωπίζουμε τό μάτι καί τά μάγια››.
Ἡ ὁμιλία θά μεταδοθεῖ ζωντανά στό κανάλι τοῦ youtube.
Ἡ ὁμιλία θά πραγματοποιηθεῖ στήν αἴθουσα "Ὀρθοδοξία" τοῦ "Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου Ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Ἠσυχαστής", στή Μοναστηρίου 183, 2ος όροφος - Τηλέφωνο ἐπικοινωνίας τοῦ συλλόγου: 2310 515786
https://katanixi.gr/

30 Απριλίου 2019

ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ


  • Στήν ὁμιλία αὐτή, παρουσιάζεται τό μεγάλο καί σημαντικό θέμα τοῦ θανάσιμου ἁμαρτήματος τῆς πορνείας. 
  • Σοῦ βρωμίζει τή ψυχή καί μολύνει τό σῶμα. 
  • Σέ ἀπομακρύνει ἀπό τό Θεό καί σέ ὁδηγεῖ στήν Κόλαση. 
  • Ἀνήκει στά θανάσιμα ἁμαρτήματα. 
  • Πῶς ἀντιμετωπίζεται;
          π.Νικόλαος Μανώλης, Η αντιμετώπιση του δαιμονίου της Πορνείας
           https://katihisis.blogspot.com/

06 Απριλίου 2019

15 Μαρτίου 2019

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ - ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ


       Νηστεύεις; Απόδειξέ το μέσα από τα έργα σου.
  • Εάν δεις φτωχό, να τον ελεήσεις.
  • Εάν δεις εχθρό, να συμφιλιωθείς μαζί του.
  • Εάν δεις μια όμορφη γυναίκα, να μην την κοιτάξεις.
       Ας μη νηστεύει μόνο το στόμα αλλά και το μάτι και η ακοή         και τα χέρια και τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος.
  • Τα χέρια, από την αρπαγή και την πλεονεξία.
  • Τα πόδια, από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα.
  • Τα μάτια, να μην πέφτουν λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη άλλων.
       Δεν τρως κρέας;
  • Τα μάτια σου, ας μην φάνε την ακολασία.
  • Η ακοή σου, ας μην δέχεται κακολογίες και διαβολές.
  • Το στόμα, ας νηστεύσει από τα αισχρά λόγια και λοιδορίες.
       Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

13 Μαρτίου 2019

ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ - 2019



          Vasileios 
Ακολουθούμε την νηστεία σύμφωνα με τις οδηγίες και την ευλογία του πνευματικού μας, ενημερώνοντας τον αν έχουμε κάποιο πρόβλημα υγείας.

Δείτε εδώ γιατί και πως νηστεύουμε
https://agiameteora.net/index.php/paterika/498-giati-nisteyoume-tin-megali-tessarakosti.html
Ομάδες που θα πρέπει να λαμβάνουν οδηγίες από τον θεράποντα ιατρό τους και τον διατροφολόγο κατά την περίοδο της νηστείας:
Οι έγκυες και οι θηλάζουσες γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, τα άτομα που πάσχουν από έλλειψη σιδήρου, τα άτομα με ασθένειες μεταβολισμού, τα παιδιά, οι έφηβοι και γενικότερα άτομα με παθολογικές ασθένειες. 
Δείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο λεπτομέρειες για την διατροφή κατά τις ημέρες νηστείας.
Ο συνδυασμός των τροφών που ενισχύουν την υγεία μας.
https://www.mednutrition.gr/portal/lifestyle/systaseis-diatrofis/1499-megali-sarakosti-kai-diatrofi

22 Ιανουαρίου 2019

Ο Ύμνος της Αγάπης - Ά Επιστολή προς Κορινθίους του Απ. Παύλου, (ιβ´ 27 - ιγ´ 13).

          Ανάλυση:
  • Στο πρώτο μέρος (στίχοι 13,1 έως 3 ) η αγάπη περιγράφεται ως στάση ζωής, σε σύγκριση με άλλες μορφές αρετών, πιο πλούσια από τα υλικά αγαθά, καθώς ο άνθρωπος όταν δεν έχει αγάπη, δεν έχει καμία ηθική αξία. Ειδικότερα, ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη "αγάπη", η οποία εκφράζει το συνολικό δώρο του εαυτού μας στον άλλο, και όχι την σχεδόν ταυτόσημη λέξη «έρως», που περιλαμβάνει την ιδιοκτησία και την ολοκλήρωση.
  • Στο δεύτερο μέρος (στίχοι 13,3 έως 7 ) περιγράφει τα χαρακτηριστικά της αγάπης. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, δεν φθονεί, δεν αυθαδιάζει και δεν επαίρεται. Δεν ασχημονεί, δεν ζητεί κάτι για τον εαυτό της, δεν παροξύνεται και δεν διαλογίζεται το κακό. Δεν χαίρεται την αδικία, χαίρεται την αλήθεια και πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει και πάντα υπομένει.
  • Το τρίτο μέρος (στίχοι 13,8 - 12 ), ο Απόστολος Παύλος εστιάζει στην αξία της αγάπης που είναι για πάντα, δεν τελειώνει ποτέ, σε σύγκριση με άλλα υλικά ή θεολογικά αγαθά που μπορούν να χαθούν ανά πάσα στιγμή μέχρι την αιώνια ευδαιμονία, δηλαδή τον παράδεισο.
  • Στον τελευταίο στίχο (στίχος 13.13 ), ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει, ότι σε σύγκριση με τις άλλες θεολογικές αρετές, όπως η πίστη, η ελπίδα και η φιλανθρωπία, η αγάπη ως αιώνια αρετή είναι ισχυρότερη και παντοτινή.
Νεοελληνική
Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

Ελληνιστική κοινή

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.

Βιβλιογραφία
Παναγιώτης Δ. Σακελλαρίου, Ύμνος στον ύμνο της αγάπης: Η περικοπή Α' Κορινθίους 13, 1-13 κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα 1997, ISBN 960-315-315-Χ
Αρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης, Ο Ύμνος της Αγάπης, ι.ε., Αθήνα 2006, ISBN 960-92497-6-0

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82

18 Νοεμβρίου 2018

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΖΗΜΙΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ! - ΆΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ


Η νηστεία ενισχύει την προσευχή. Γίνεται φτερό στην πορεία της προς τον ουρανό. Είναι μητέρα της υγείας, παιδαγωγός της νιότης, στολίδι των γηρατειών. Είναι συνοδοιπόρος των ταξιδιωτών και ασφάλεια των συγκατοίκων.

Ο άνδρας δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη συζυγική πίστη της γυναίκας του, όταν τη βλέπει να συζεί με τη νηστεία. Η γυναίκα δεν λιώνει από ζήλεια, όταν βλέπει τον άνδρα της να νηστεύει.

Ποιος ζημιώθηκε ποτέ από τη νηστεία; Υπολόγισε την οικονομική κατάσταση του σπιτιού σου σε μια μέρα νηστείας. Υπολόγισέ την και σε μια συνηθισμένη μέρα. Θα διαπιστώσεις έτσι εύκολα, πόσο μεγάλο κέρδος έχεις με τη νηστεία.

Σκέψου πως ακόμα και οι εφοριακοί αφήνουν τους φορολογουμένους να ζήσουν λίγο καιρό ήσυχοι και ανενόχλητοι. Ας επιτρέψει λοιπόν και η σάρκα μια μικρή ανάπαυλα στο στόμα. Ας κάνει μια μικρή ανακωχή αυτή, που, όταν χορτάσει, φιλοσοφεί γύρω από την εγκράτεια, ενώ, όταν πεινάσει, ξεχνάει όσα δέχτηκε πριν.

Όποιος νηστεύει, δεν έχει ανάγκη από δάνεια ούτε χρειάζεται να πληρώνει τόκους. Η νηστεία γίνεται αφορμή να ευφραίνεται ο άνθρωπος. Γιατί όπως η δίψα κάνει γλυκό το πιοτό και η πείνα ευχάριστο το τραπέζι, έτσι και η νηστεία κάνει απολαυστικά τα φαγητά. ·

Αν θέλεις λοιπόν να 'ναι ευχάριστο το τραπέζι σου, δέξου την αλλαγή της νηστείας. Αν όμως είσαι πάντα κυκλωμένος από πλούσια φαγητά, αδικείς τον εαυτό σου, γιατί εξαφανίζεις την απόλαυση με την άμετρη φιληδονία.

Τίποτα δεν υπάρχει, που να μην περιφρονηθεί με τη συνεχή απόλαυσή του. Ενώ, αντίθετα, συχνά επιθυμούμε εκείνα τα φαγητά, που σπάνια γευόμαστε. Γι' αυτό και ο Δημιουργός μας επινόησε την ποικιλία στη ζωή μας, ώστε να νιώθουμε την απόλαυση όλων των αγαθών Του.

Παρατήρησε τί συμβαίνει στη φύση: Ο ήλιος δεν είναι λαμπρότερος μετά τη νύχτα; Ο ύπνος δεν είναι γλυκύτερος μετά την αγρυπνία; Η υγεία δεν είναι περισσότερο επιθυμητή μετά τη δοκιμασία της αρρώστιας; Έτσι και το τραπέζι γίνεται περισσότερο ευχάριστο μετά τη νηστεία. Αυτό μάλιστα ισχύει για όλους. Και για τους πλουσίους, που έχουν άφθονα φαγητά, και για τους φτωχούς, που διαθέτουν λιγότερη τροφή.
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
---------------------------------------------------------------
  • Δεν κατηγορούμε αυτούς που ακολουθούν το νηστειολόγιο του διατροφολόγου τους για λόγους υγείας.
  • Σε περίπτωση προβλημάτων υγείας ενημερωνόμαστε από τον θεράποντα ιατρό μας για το κατάλληλο διαιτολόγιο που μας ωφελεί και υπό την ευλογία του πνευματικού μας το εφαρμόζουμε.
  • Ο Όσιος Παΐσιος όταν νοσηλευόταν κλινήρης στο νοσοκομείο έκανε υπακοή στον θεράποντα ιατρό του και γευμάτιζε σύμφωνα με τις εντολές του διατροφολόγου του.
  • Ο ασθενής λοιπόν που ακολουθεί ένα συγκεκριμένο διαιτολόγιο δεν μπορεί να το παραβλέψει και να νηστέψει με αυθαίρετο και εγωιστικό, τρόπο εις βάρος της υγείας του.
  • Όταν νηστεύουμε δεν κατηγορούμε τους άλλους που απέχουν από την νηστεία γιατί τότε πέφτουμε στην πλάνη του φαρισαίου.

19 Μαρτίου 2018

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΟΥΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ

 
Αλλά τώρα δεν παθαίνουμε κανένα κακό και γι’ αυτό πρέπει να φοβόμαστε πολύ περισσότερο. Διότι δεν διατηρούμαστε , για να μη τιμωρηθούμε, αλλά για να τιμωρηθούμε χειρότερα, εάν δεν θελήσουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Διότι εκείνοι μεν δεν γνώρισαν την γέεννα του πυρός και παρεδίδονταν στις εδώ τιμωρίες, εμείς όμως όσες αμαρτίες και αν διαπράξουμε και αν ακόμη δεν πάθουμε κανένα κακό στην παρούσα ζωή, θα υποστούμε τα πάντα στο μέλλον. Διότι πως θα μπορούσε να είναι σωστό, εκείνοι μεν που βρίσκονταν σε νηπιωδέστερη κατάσταση να έχουν τιμωρηθή με αυτόν τον τρόπο, ενώ εμείς, που διδαχθήκαμε τελειότερη διδασκαλία και έχουμε διαπράξει αμαρτήματα πολύ χειρότερα από εκείνους, να διαφύγουμε τις τιμωρίες;

Θέλετε να ακούστε τις υπόλοιπες συμφορές, όσες έπαθαν στην Παλαιστίνη από τους Βαβυλώνιους και Ασσύριους και από τους Μακεδόνες; Όσες πείνες και ασθένειες και πολέμους και αιχμαλωσίες υπέστησαν στην εποχή του Τίτου και του Βεσπασιανού; Αναγνώστε το βιβλίο του Ιωσήπου, που αναφέρεται στην άλωση των Ιεροσολύμων και θα πληροφορηθείτε την πικρή εκείνη τραγωδία. Διότι μεταξύ των άλλων δεινών περιέπεσαν σε τόση μεγάλη πείνα, ώστε έφθασαν στο σημείο να τρώνε τις ζώνες τους και τα υποδήματά τους και τα αηδέστερα από αυτά. Διότι η ανάγκη τα έφερε όλα στα δόντια τους, όπως κάπου λέει στο βιβλίο του ο προαναφερθείς συγγραφέας. Και δεν αρκέσθηκαν μόνο σε αυτά, αλλά και δοκίμασαν και την γεύση των ιδίων των παιδιών τους.

Πώς λοιπόν, ενώ εκείνοι υπέστησαν τόσες τιμωρίες , εμείς που διαπράττουμε χειρότερες αμαρτίες θα αποφύγουμε τις τιμωρίες; Εάν λοιπόν εκείνοι τιμωρήθηκαν τότε, γιατί εμείς δεν τιμωρούμαστε τώρα; Δεν είναι φανερό και στον τυφλό ακόμη, ότι αυτό συμβαίνει επειδή επιφυλάσσεται για εμάς η τιμωρία της μελλούσης ζωής, όπως πολλές φορές σας είπα;

Πρέπει λοιπόν να σκεπτόμαστε μαζί με τα άλλα και αυτά, που συμβαίνουν στην παρούσα ζωή και δεν θα απιστήσουμε τότε για την γέεννα του πυρός. Διότι, εάν ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος όπως και είναι, για ποιόν λόγο άλλοι μεν τιμωρούνται εδώ για φόνους, ενώ άλλοι όχι; Άλλοι μεν από τους μοιχούς τιμωρούνται και άλλοι πεθαίνουν ατιμώρητοι; Πόσοι τυμβωρύχοι διέφυγαν την τιμωρία; Πόσοι πλεονέκτες; Πόσοι άρπαγες; Αν λοιπόν δεν υπάρχη τιμωρία, πού θα τιμωρηθούν αυτοί;

Άραγε πείθουμε τους αντιλέγοντες , ότι δεν είναι μύθος ο λόγος γι’ αυτήν; Είναι τόσο αληθινός ο λόγος μας, διότι όχι μόνον εμείς , αλλά και ποιητές και φιλόσοφοι και συγγραφείς φιλοσόφησαν για την μέλλουσα ανταπόδοσι, και έχουν πει, ότι θα τιμωρηθούν στον Άδη οι πονηροί. Μολονότι όμως δεν μπόρεσαν να τα πουν αυτά με λεπτομέρεια, όπως ακριβώς έχουν, καθόσον παρακινήθηκαν στις σκέψεις τους αυτές από τους συλλογισμούς τους και από τα όσα άκουσαν από εμάς, όμως σχημάτισαν κάποια εικόνα της μελλούσης κρίσεως. Μερικοί μάλιστα χαρακτηρίζουν τις τιμωρίες εκείνες ως θρήνους και ποταμούς όμοιους με πύρινες φλόγες και Στυγός ύδωρ, και Τάρταρο που απέχει τόσο από τη γη, όσο αυτή από τον ουρανό και αναφέρουν πολλούς άλλους τρόπους τιμωρίας∙ και πάλι μιλούν για Ηλύσιο Πεδίο και για νήσουν μακαρίων και λιβάδια με ωραία άνθη και με πολλή ευωδία και για λεπτή αύρα και για ομίλους που ζουν εκεί και που είναι ντυμένοι με λευκή στολή και ψάλλουν κάποιους ύμνους και ότι οπωσδήποτε υπάρχει και για τους αγαθούς και για τους πονηρούς ανταπόδοσις των πράξεων μετά την έξοδο από την ζωή αυτή.

Ας μη απιστούμε λοιπόν για την γέεννα του πυρός, για να μην πέσουμε μέσα σε αυτή

Διότι αυτός που απιστεί, γίνεται οκνηρότερος ∙ ενώ αυτός που είναι ράθυμος οπωσδήποτε θα πάει σε αυτήν∙ αλλά και να πιστεύουμε χωρίς καμιά αμφιβολία και να συζητούμε συνέχεια γι’ αυτήν και έτσι δεν θα αμαρτάνουμε εύκολα. Διότι η μνημόνευση των λόγων αυτών θα μπορέση , σαν κάποιο πικρό φάρμακο, να καθαρίση κάθε κακία και να παραμείνη για πάντα μέσα στην ψυχή μας.

Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν το φάρμακο αυτό, ώστε, αφού καθαρισθούμε καλά, να αξιωθούμε να δούμε τον Θεό , όσο είναι δυνατό να τον ιδούν οι άνθρωποι και να απολαύσουμε των μελλόντων αγαθών με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού . Σε αυτόν ανήκει η δόξα εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Περί τελείας αγάπης, ΕΠΕ 31 , 366- 374,
PG 56, 287-290 ) .
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ 2013
agionoros

22 Φεβρουαρίου 2018

Τι σημαίνουν τα επίθετα των Αγίων: Δίκαιος, Όσιος, Μάρτυρας, Απολογητής, Ομολογητής,Οσιομάρτυρας, Ιερομάρτυρας...


Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.
Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α',7 - Α' Κορ. α',1-2 - Εβρ. ς',10).
Στον 4ο αιώνα ο τίτλος "Άγιος" αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄"φίλους του Θεού", που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: "Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα".

Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:

- Δίκαιοι. Ονομάζονται όλοι οι άγιοι άνθρωποι που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν στον ερχομό του Μεσσία - Χριστού.

- Προφήτες. Όνομάζονται οι Δίκαιοι που προφήτευσαν για το πρόσωπο του Χριστού και για την Σωτηρία του ανθρώπου.

- Απόστολοι και Αποστολικοί Πατέρες. Τον τίτλο αυτό πήραν οι μαθητές του Κυρίου και οι μαθητές αυτών.

- Μάρτυρες. Ονομάζονται όλοι όσοι μαρτύρησαν για την πίστη τους, βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μεγάλους διωγμούς. οι Μάρτυρες είναι χιλιάδες: Γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά, και φυσικά δεν είναι όλοι γνωστοί.

- Μεγαλομάρτυρες. Όσοι από τους Μάρτυρες υπέστησαν μεγάλα βασανιστήρια και θανατώθηκαν με φρικτό - βάρβαρο τρόπο, έχουν πάρει από την Εκκλησία αυτόν τον τίτλο, ακόμα ονομάζονται και οι Μάρτυρες των οποίων η μαρτυρία τους επηρέασε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι έγιναν χριστιανοί.

- Ιερομάρτυρες. Ονομάζονται όσοι από τους Μάρτυρες ήταν Ιερομένοι.

- Οσιομάρτυρες. Οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες έλαβαν αυτόν τον τίτλο, είχαν οσιακό βίο και μαρτυρικό τέλος.

- Νεομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι Άγιοι που μαρτύρησαν επί Τουρκοκρατίας, μετά το 1453 (Άλωση της Κων/πολης)

- Ομολογητές. Ονομάζονται οι Άγιοι που διώχθηκαν και βασανίσθηκαν, που ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά που τελικά δεν θανατώθηκαν.

- Όσιοι. Οι Άγιοι (ερημίτες, αναχωρητές, ασκητές...) που εγκατέλειψαν τον κόσμο και αφιερώθηκαν εξ ολοκλήρου στον Θεό. Τον λάτρεψαν σε ερήμους και σε κακοτοπιές με πίστη και εγκαρτέρηση για όλη τους την ζωή και τελικά "κοιμήθηκαν εν ειρήνη", ονομάσθηκαν Όσιοι.

- Οσιοπαρθενομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι παρθένες γυναίκες μοναχές, που θανατώθηκαν με μαρτυρικό τρόπο.

- Ισαπόστολοι. Όλοι όσοι έκαναν αποστολικό έργο ισάξιο των Αποστόλων ονομάσθηκαν έτσι.

- Πατέρες της Εκκλησίας. Οι μοναχοί, οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι Επίσκοποι που διακρίθηκαν για το συγγραφικό, αντιαιρετικό και ποιμαντικό έργο τους.

- Απολογητές. Όλοι όσοι υπερασπίστηκαν τον Χριστιανισμό απέναντι σε φιλόσόφους, ηγεμόνες, βασιλείς και αυτοκράτορες, θεωρητικά ή γραπτά, με επιστολές ή με τον λόγο τους.

- Θεολόγοι. Φυσικά τρεις μόνο κατέχουν αυτόν τον τίτλο. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος ο Ευαγγελιστής, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος επίσκοπος Ναζιανζού, και ο Συμεών ο νέος, ο Θεολόγος. Αυτοί όχι μόνο Θεολόγησαν με τα γραπτά τους, αλλά και με το παράδειγμα της ζωής τους.

 

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αναγνώστες