06/03 ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ἁγιολόγιον - Μάρτιος 06

● Οἱ Ἅγιοι 42 Μάρτυρες ἀπὸ τὸ Ἀµόριο

● Οἱ Ἅγιοι Θεόδωρος, Κωνσταντῖνος, Κάλλιστος, Θεόφιλος, Βασσόης 

    (ἢ  Βασσώης), Ἀέτιος, Δύο (2) Κρατεροί, Μελισσηνὸς καὶ Κύριλλος

● Ὁ Ὅσιος Ἀρκάδιος

● Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ Θαυµατουργός

● Ὁ Ὅσιος Μάξιµος Ὁσιοµάρτυρας

● Ὁ Ἅγιος Εὐφρόσυνος

● Ἡ Εὕρεσις τοῦ Τιµίου Σταυροῦ παρὰ τῆς µακαρίας Ἑλένης

● Ἡ Εὕρεσις τῶν Τιµίων Ἥλων (Καρφιῶν)

● Οἱ Ἅγιοι Ἰουλιανὸς καὶ Εὔβουλος

Οἱ Ἅγιοι 42 Μάρτυρες ἀπὸ τὸ Ἀµόριο

Τὸ Ἀµόριο, πόλη τῆς Φρυγίας, ἀπὸ τὸν 6ο αἰῶνα ἦταν ἐπίσηµο στρατιωτικὸ κέντρο τοῦ βυζαντινοῦ κράτους στὴν κεντρικὴ Ἀσία. Ὅταν τὸ 838 κυριεύθηκε ἀπὸ τοὺς Ἄραβες, µὲ πολιορκητὴ τὸ χαλίφη Μουτασίµ, ὕστερα ἀπὸ προδοσία, λέγεται ὅτι σκοτώθηκαν καὶ αἰχµαλωτίσθηκαν ἑβδοµήντα χιλιάδες πολῖτες. Μεταξὺ τῶν αἰχµαλώτων ἦταν καὶ 42 διαπρεπέστατοι πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ εὐγενῶν βυζαντινῶν οἰκογενειῶν. Αὐτοὺς τοὺς πῆγαν στὴ Βαγδάτη καὶ τοὺς ἔριξαν στὴ φυλακὴ ἁλυσοδεµένους, µέσα στὸ σκοτάδι καὶ τὴν ὑγρασία. Ἐκεῖ, χωρὶς νερὸ καὶ ψωµί, ἔκαναν συνεχῶς προσευχὴ νὰ πεθάνουν τὸ γρηγορότερο. Κάποια µέρα, τοὺς ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ τοὺς παρουσίασαν στὸ χαλίφη. Αὐτός, µὲ ὕφος φιλικό, ἔταξε νὰ τοὺς ἀποκαταστήσει στὰ ἀξιώµατά τους ἂν γίνονταν µουσουλµάνοι. Οἱ γενναῖοι ἄνδρες, χωρὶς ἀναβολή, εἶπαν στὸ χαλίφη ὅτι αὐτὸ δὲ γίνεται οὔτε κατὰ φαντασία. Τότε ὁ χαλίφης, ἐκνευρισµένος, διέταξε καὶ τοὺς θανάτωσαν µὲ τὸν πιὸ φρικτὸ τρόπο. Ἔτσι, ἡ θυσία αὐτῶν τῶν ἁγίων

µαρτύρων διδάσκει αὐτὸ ποὺ λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὅτι, δηλαδή, οἱ ἀγωνιστὲς τῆς πατρίδας καὶ τῆς πίστης εἶναι διπλὰ ἱεροὶ καὶ ἀποτελοῦν ἐκλεκτὴ παράταξη στὸ χορὸ τῶν ἁγίων του Θεοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Θεόδωρος, Κωνσταντῖνος, Κάλλιστος, Θεόφιλος, Βασσόης (ἢ Βασσώης),

Ἀέτιος, Δύο (2) Κρατεροί, Μελισσηνὸς καὶ Κύριλλος

ΟΙ Ἅγιοι αὐτοὶ ἦταν µεταξὺ τῶν πιὸ πάνω 42 µαρτύρων ἀπὸ τὸ Ἀµόριο. Ὁ Θεόδωρος ἦταν στρατηγὸς καὶ πρωτοσπαθάριος, ὁ Θεόφιλος στρατηγὸς καὶ πατρίκιος, ὁ Κάλλιστος τουρµάρχης, ὁ Κωνσταντῖνος δρουγγάριος, ὁ Βασσόης δροµεύς, οἱ Μελισσηνὸς καὶ Ἄετιος στρατηγοί, ὁ Κρατερὸς Εὐνοῦχος, ὁ ἄλλος Κρατερὸς στρατηγὸς καὶ ὁ Κύριλλος ἐπίσης στρατηγός.

Ὁ Ὅσιος Ἀρκάδιος

Ὀσφὺν νοητὴν ἀρεταῖς ἐζωσμένος,

Εὔζωνος, Ἀρκάδιε, πρὸς πόλον τρέχεις.

Ο Όσιος Αρκάδιος ασκήτεψε στην Κύπρο κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και ήταν «ὀσφὺν νοητὴν ἀρεταὶς ἐζωσμένος». Έκανε πολλούς αγώνες στα χρόνια της βασιλείας του Κωνσταντίνου του Μεγάλου και ωφελούσε πολλούς, όχι μόνο με τον βίο και την αρετή, αλλά και με τη διδασκαλία και τη συμβουλή. Κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ Θαυµατουργός

Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλατία, ἀπὸ ἕνα χωριὸ ποὺ ὀνοµαζόταν Ἀνδρακίνα (κατὰ τὸν Μ. Γαλανὸ Νέα Κλαυδιούπολη). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία, εἶχε κλήση πρὸς τὴν µοναχικὴ πολιτεία. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρίδα του, καὶ πῆγε πρὸς τὰ παραθαλάσσια µέρη τῆς Ἀρδανίας, πρὸς τὸ ὄρος τοῦ Μαΐωνος. Ἐκεῖ ἔκτισε καλύβα καὶ ζοῦσε ἀπὸ τὴν καλλιέργεια τῶν γύρω ἐρηµικῶν τοποθεσιῶν. Ἐπειδὴ ὅµως ὁ τόπος ἦταν ἄνυδρος, κατέβηκε στοὺς πρόποδες τοῦ βουνοῦ, ὅπου βρῆκε πηγὴ νεροῦ καὶ ἐκεῖ ἔκτισε ναὸ ἐπ΄ ὀνόµατι τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα. Ἔζησε αὐστηρότατη ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὸ χάρισµα νὰ κάνει θαύµατα. Πέθανε σὲ µεγάλη ἡλικία καὶ τάφηκε µέσα στὸ ναὸ ποὺ ἔκτισε ὁ ἴδιος, κοντὰ στὴ δεσποτικὴ πύλη καὶ µέσα σὲ πέτρινη λάρνακα. Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης κατὰ τὸ ἔτος 781, ὁ ἐπίσκοπος Ἀµάσειας Θεοφύλακτος, µετέφερε τὸ Ἱερὸ λείψανο αὐτοῦ τοῦ µεγάλου ἀσκητῆ στὴν Ἀµάσεια, καὶ ἐναπόθεσε αὐτὸ στὸ δεξιὸ µέρος τοῦ θυσιαστηρίου.

Ὁ Ὅσιος Μάξιµος Ὁσιοµάρτυρας

Μαρτύρησε διὰ λιθοβολισµοῦ.

Ὁ Ἅγιος Εὐφρόσυνος

Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν περιέλουσαν µὲ βραστὸ νερό.

Ἡ Εὕρεσις τοῦ Τιµίου Σταυροῦ παρὰ τῆς µακαρίας Ἑλένης

Ἡ Εὕρεσις τῶν Τιµίων Ἥλων (Καρφιῶν)

Οἱ Ἅγιοι Ἰουλιανὸς καὶ Εὔβουλος

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ιουλιανός και Εύβουλος ο ιατρός, ήταν μαθητές του Οσίου Αρκαδίου (βλέπε ίδια ημέρα). Ερχόμενοι προς αυτόν και στηριζόμενοι στα λόγια του φρόντιζαν για την αρετή και την κατά Θεόν αύξησή τους.

Συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες κατά την βασιλεία του ασεβούς Ιουλιανού του Παραβάτου (361 - 363 μ.Χ.) και αφού βασανίσθηκαν υπερβολικά, αποκεφαλίσθηκαν.

Όταν έμαθε τα γενόμενα ο Όσιος Αρκάδιος λυπήθηκε, ευχαρίστησε όμως τον Θεό, ο Οποίος τα οικονόμησε έτσι.