ΑΛΙΚΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ

11 Μαρτίου 2017

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ - 12 ΜΑΡΤΙΟΥ - Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ


Ἁγιολόγιον - Μάρτιος 12
Ὁ Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ὁµολογητὴς τῆς Συγριανῆς
Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Α´ ὁ Διάλογος Πάπας Ῥώµης
Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες
Ὁ Δίκαιος Φινεές
Ὁ Ἅγιος Συµεὼν ὁ ευλαβής
Ὁ Ἅγιος Λαυρέντιος


Ὁ Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ὁµολογητὴς τῆς Συγριανῆς


Ὁ γνωστὸς χρονογράφος καὶ εὐθαρσὴς Ὁµολογητής, γεννήθηκε τὸ 760 µ.Χ. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Ἰσαὰκ καὶ τὴν µητέρα του Θεοδότη. Σὲ ἡλικία ὀκτὼ ἐτῶν ἔµεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα, ἀλλὰ ἡ µητέρα του κατόρθωσε νὰ τὸν µορφώσει καλὰ καὶ νὰ τὸν παντρέψει σὲ νεαρὴ ἡλικία, µὲ ἐνάρετη καὶ πλούσια κόρη, τὴν Μεγαλῶ, τὴν ἔπειτα µοναχὴ καὶ µετονοµασθεῖσα Εἰρήνη. Ὁ Θεοφάνης ὅµως, εἶχε µοναχικὴ κλίση καὶ ἔτσι ὁ γάµος διαλύθηκε. Καὶ ἡ µὲν σύζυγός του µὲ τὴν θέλησή της κλείστηκε στὴ γυναικεία Μονὴ τῆς νήσου τοῦ Πρίγκηπος, καὶ αὐτὸς σ᾿ ἕνα µοναστήρι κοντὰ στὸ βουνὸ τῆς Συγριανῆς, τὸ Πολίχνιο. Ἀπὸ τὴν µονὴ αὐτή, προσεκλήθη µαζὶ µὲ ἄλλους ἡγουµένους στὴ Ζ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια, ὅπου καὶ διέπρεψε. Ὅταν ἐπέστρεψε, ἐγκατέστησε ἡγούµενο τὸ µοναχὸ Στρατήγιο καὶ ἀποχώρησε στὴν ἀπέναντι νῆσο Κολώνυµο. Ἐκεῖ ἵδρυσε νέα µεγάλη µονὴ καὶ ἐπὶ ἕξι χρόνια καλλιγραφοῦσε καὶ συνέγραψε. Ἡ ὑγεία του ὅµως, προσβλήθηκε ἀπὸ ὀξεῖα λιθίαση. Καὶ ἐπειδὴ δὲ συµµερίστηκε τὶς αἱρετικὲς ἰδέες τῶν εἰκονοµάχων Λέοντα τοῦ Ἀρµενίου καὶ Ἰωάννου τοῦ πατριάρχου, ἐξορίσθηκε στὴ Σαµοθράκη ὅπου µετὰ 23 ἡµέρες πέθανε (815 ἢ κατ᾿ ἄλλους τὸ 818). Ἀργότερα οἱ µαθητές του, µετακόµισαν τὰ λείψανά του στὴ µονή του (822).
-----------------------------------------------------------


Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Α´ ὁ Διάλογος Πάπας Ῥώµης


Ὁ Γρηγόριος γεννήθηκε στὴ Ῥώµη τὸ 540, ἀπὸ πλούσια καὶ χριστιανικὴ οἰκογένεια.
Σπούδασε νοµικὰ καὶ φιλοσοφία. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ πατέρα του, κληρονόµησε µεγάλη περιουσία. Αὐτὸς ὅµως ἄφησε τὰ τοῦ κόσµου, ἔκτισε ἕξι µοναστήρια στὴ Σικελία καὶ ἕνα στὴ Ῥώµη, ὅπου µόνασε καὶ ὁ ἴδιος. Τὸ 590 διαδέχεται τὸν Πάπα Πελάγιο τὸν Β´. Ὅταν ἀνέλαβε Πάπας ὁ Γρηγόριος, ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἡ πολιτικὴ κατάσταση τῆς ἐποχῆς εἶχε µεγάλες ἀθλιότητες. Καὶ γράφει χαρακτηριστικὰ σὲ µία ἐπιστολή του:
«Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὡσὰν ἕνα καράβι παλαιόν, ποὺ κυµατίζεται σφοδρότατα καὶ κάµνει νερὰ σὲ ὅλα του τὰ µέρη, µὲ τὰ ξύλα του σαρακοφαγωµένα, καθηµερινῶς πληττόµενον ἀπὸ τὴν τρικυµίαν καὶ κινδυνεῦον νὰ χαθεῖ».
Ἐπιπλέον, ὁ Γρηγόριος ἦταν καὶ πολὺ ἀσθενικὸς στὸ σῶµα. Τί νὰ κάνει; Ἀµέσως τότε, πέρασαν ἀπὸ τὸ µυαλό του τὰ λόγια του Κυρίου µας: «Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις µου· ἡ γὰρ δύναµίς µου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Δηλαδή, σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρη ποὺ σοῦ δίνω. Διότι ἡ δύναµή µου ἀναδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής, καὶ µὲ τὴν ἐνίσχυσή µου κατορθώνει µεγάλα καὶ θαυµαστά. Πράγµατι, µέσα στὰ 14 χρόνια ποὺ ἡ Ἐκκλησία ποιµάνθηκε ἀπὸ τὸ Γρηγόριο, κατάφερε νὰ ὀρθοποδήσει, καὶ καλλιεργήθηκε σωστὰ ἡ ὅλη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση.
Πέθανε εἰρηνικὰ στὶς 12 Μαρτίου τοῦ ἔτους 604.
-----------------------------------------------------------

Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες


Μαρτύρησαν διὰ πυρός. (Ἴσως εἶναι οἱ ἴδιοι µ᾿ αὐτοὺς ποὺ µαρτύρησαν µαζὶ µὲ τὸν Ἅγιο ἐπίσκοπο Αὐδᾶ στὴν Περσία, ποὺ ἡ µνήµη τους ἑορτάζεται τὴν 31η Μαρτίου).
-----------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Λαυρέντιος


Ἀνήκει καὶ αὐτὸς στὸ χορὸ τῶν 300 Μαρτύρων καὶ Ὁσίων της Κύπρου, τοὺς ἐπονοµαζόµενους Ἀλαµανούς. Βλέπε καὶ Μάρτυρες 300 Ἀλαµανοὶ στοὺς Α.Χ.Ε.Χ.
-----------------------------------------------------------


Όσιος Συμεών ο Ευλαβής

Η μνήμη του αποσιωπάται από τους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελ. 220. Έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα μ.Χ. και έγινε δάσκαλος του Συμεών του νέου Θεολόγου (βλέπε 12 Οκτωβρίου), ο όποιος και συνέθεσε Ακολουθία σ' αυτόν, που δεν σώζεται.
------------------------------------------------
ΠΗΓΗ: Intex split 006

Ὁ Δίκαιος Φινεές



Ήταν ιερέας των Εβραίων από τη φυλή του Ααρών, περί του οποίου διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη: «Ὁ Κύριος ὡμίλησε πρὸς τὸν Μωυσὴν καὶ εἶπεν: ὁ Φινεές, ὁ υἱὸς τοῦ Ἐλεάζαρ υἱοῦ τοῦ Ἀαρῶν, ἔπαυσε τὸν θυμόν του κατὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν, διότι οὗτος μὲ ἱερὰν ἀγανάκτησιν, διὰ τὴν ἁμαρτίαν τῶν Ἰσραηλιτῶν, φονεύσας τοὺς ἐνόχους πρωταιτίους καὶ οὕτω δὲ κατέστρεψα ἐν τὴ ἱερά μου ἀγανακτήσει ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας. Ἕνεκεν τῆς τοιαύτης διαγωγῆς του δηλῶ: Νά! Συνάπτω μετ’ αὐτοῦ ἐγὼ ὁ Θεὸς συμβόλαιον ἰδιαιτέρων εἰρηνικῶν σχέσεων. Ὑπόσχομαι νὰ δώσω εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους του ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸν τὴν ἱεροσύνην παντοτεινήν, ἐπειδὴ ἔδειξε ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξιλέωσε τὸν θυμόν μου κατὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν».
Ο Φινεές διαδέχθηκε στην αρχιερωσύνη τον Δίκαιο Ελεάζαρ. Ως προς τους απογόνους του, εκτός μιας διακοπής από του Ηλί μέχρι του Δαβίδ, οι απόγονοί του έγιναν οι κληρονομικοί διάδοχοι της αρχιερωσύνης μέχρι της καταστροφής του Ιουδαϊκού έθνους.
Η μνήμη του Δικαίου Φινεές εορτάζεται και στις 2 Σεπτεμβρίου μετά του δικαίου Ελεάζαρ.
-------------------------------------------------------

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς


Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήταν δεινός θεολόγος και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος. Δεν γνωρίζουμε το χρόνο και τον τόπο της γέννησής του. (Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως, στο αγιολόγιο του, αναφέρει ότι ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1296 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, από τον Κωνσταντίνο τον Συγκλητικό και την ευσεβέστατη Καλλονή). Ξέρουμε όμως, ότι κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα μ.Χ. ήταν στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινούπολης, απ' οπού και αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος χάρη ησυχότερης ζωής, και αφιερώθηκε στην ηθική του τελειοποίηση και σε διάφορες μελέτες.
Το 1335 μ.Χ. με τους δύο αποδεικτικούς λόγους του «Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος», ήλθε σε σύγκρουση με τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό, ο οποίος δίδασκε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, κι ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να ενωθεί μαζί Του. Κατά τα λεγόμενα του Βαρλαάμ, ο Θεός είναι «κλειστός στον εαυτό του» και δεν μπορεί να ενωθεί με τους ανθρώπους. Επομένως, οι «ησυχαστές», οι μοναχοί δηλαδή εκείνοι που έλεγαν ότι μπορεί ο άνθρωπος, αν έχει καθαρή καρδιά και αν συγκεντρωθεί στην «καρδιακή προσευχή» (το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με»), να ενωθεί με το Θεό και να φωτισθεί και να δει το Άκτιστο φως, ασχέτως της μόρφωσής του, δεν ήταν Ορθόδοξοι αλλά «μεσσαλιανιστές» και «ομφαλόψυχοι». Μετά από αυτές τις τοποθετήσεις του Βαρλαάμ, ο Παλαμάς εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη από όπου και άρχισε τον αγώνα «υπέρ των Ιερώς ησυχαζόντων», δηλ. αυτών που ασκούσαν τον ησυχασμό, συγγράφοντας μάλιστα και τους ομώνυμους λόγους του. Το ζητούμενο της πάλης αυτής ήταν κυρίως το μεθεκτικόν ή αμέθεκτον της θείας ουσίας. Ο Γρηγόριος, οπλισμένος με μεγάλη πολυμάθεια και ισχυρή κριτική για θέματα αγίων Γραφών, διέκρινε μεταξύ θείας ουσίας αμεθέκτου και θείας ενεργείας μεθεκτής. Και αυτό το στήριξε σύμφωνα με το πνεύμα των Πατέρων και η Εκκλησία επικύρωσε την ερμηνεία του με τέσσερις Συνόδους. Στην τελευταία, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 1351 μ.Χ., ήταν και ο ίδιος ο Παλαμάς. Αλλά ο Γρηγόριος έγραψε πολλά και διάφορα θεολογικά έργα, περίπου 60.
Αργότερα ο Πατριάρχης Ισίδωρος, τον εξέλεξε αρχικά επίσκοπο Θεσσαλονίκης. Λόγω όμως των τότε ζητημάτων, αποχώρησε πρόσκαιρα στη Λήμνο. Αλλά κατόπιν ανέλαβε τα καθήκοντα του. Πέθανε το 1360 μ.Χ. και τιμήθηκε αμέσως σαν Άγιος. Ο Πατριάρχης Φιλόθεος, έγραψε το 1376 μ.Χ. εγκωμιαστικό λόγο στο Γρηγόριο Παλαμά, μαζί και ακολουθία και όρισε την εκκλησιαστική μνήμη του στη Β' Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής.
Το τίμιο σώμα του, μετά από την εκταφή, υπήρξε άφθαρτο, δηλαδή δέν σάπισε, αλλά ευωδίαζε και θαυματουργούσε. Στούς λατίνους όμως, τους υποτελείς του Πάπα, ήταν χονδρό αγκάθι η ενθύμιση του Αγίου και μάλιστα ολόσωμου. Γι αυτό πολλες φορές τον συκοφαντούσαν λέγοντας, πως για τα αμαρτήματά του έμεινε «άλυωτος», δέν δέχθηκε από απέχθεια η γη να τον διαλύσει «στα εξ ων συνετέθη»! Τον 19ο αιώνα μ.Χ. ο ναός του Αγίου καταστράφηκε από φωτιά και το τίμιο σκήνωμά του κάηκε αφήνοντας μόνον τα οστά ανέπαφα!
Τόσο γινάτι κράτησαν οι καθολικοί που όταν τυπώνονταν οι εκκλησιαστικές μας ακολουθίες στην Βενετία - κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας - ο Δόγης έδινε την άδειά του για την έκδοση, μόνον εφόσον δέν υπήρχε σχετική αναφορά στον Αγιο. Έτσι για αρκετά χρόνια που κυκλοφορούσαν τα έντυπα από την Βενετία, η γιορτή του είχε σχεδόν ξεχαστεί. Περί τα μέσα και τέλη του 20ου αιώνα, επανήλθε η μνήμη των ενδόξων αγώνων του και έλαβε την πρέπουσα θέση στον χώρο των Ορθόδοξων ναών.
--------------------------------------------------

ΠΗΓΗ: http://www.saint.gr/3828/saint.aspx


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αναγνώστες