Ἁγιολόγιον 30ής Ἀπριλίου 2019

Ιερά λείψανα των Αγίων Ῥαφαήλ, Νικολάου, Εἰρήνης

Οἱ Ἅγιοι Ῥαφαήλ, Νικόλαος, Εἰρήνη καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς (Κινητή εορτή)

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μαρτύρησαν τὸ 1463 στὸ χωριὸ Θερμή της Λέσβου, στὴν ἐκεῖ τιμωμένη Μονὴ τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου, ποὺ βρίσκεται στὴν τοποθεσία Καρυές. Τὸ ἔτος 1959, ἀποκαλύφθηκαν ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς γῆς θαυματουργικά. Εἶπε λοιπὸν σὲ κάποιο εὐσεβῆ, ποὺ τοῦ παρουσιάστηκε, ὁ Ἅγιος Ῥαφαήλ, ὅτι λέγεται Ῥαφαήλ. Πατρίδα του ἦταν τὸ νησὶ Ἰθάκη καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του Διονύσιος, ποὺ τὸν ἀνέθρεψε μὲ μεγάλη χριστιανοπρέπεια καὶ τὸν σπούδασε ἀρκετά. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Γεώργιος, ἀλλ᾿ ὅταν ἔγινε μοναχὸς ὀνομάσθηκε Ῥαφαήλ. Εἶχε τὸν βαθμὸ τοῦ Πρεσβυτέρου καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη καὶ τοῦ Πρωτοσυγγέλου. Ὅταν ἔγινε ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453), αὐτὸς μόναζε μαζὶ μὲ τὸν Διάκονο Νικόλαο στὴ Μακεδονία. Κατόπιν μέσῳ Ἀλεξανδρουπόλεως πῆγαν τὸ 1454 στὴ Λέσβο καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὴ Μονὴ τῆς Θεοτόκου, ὅπου ὁ Ῥαφαὴλ ἔγινε ἡγούμενος. Τὸ 1463 ἐπέδραμαν οἱ Τοῦρκοι στὴ Μονὴ καὶ ἀφοῦ τοὺς συνέλαβαν τοὺς θανάτωσαν μὲ διάφορους τρόπους. Τὸν μὲν Ῥαφαὴλ ἔσφαξαν μὲ πριόνι ἀπὸ τὸ στόμα, τὴν Τρίτη Διακαινησίμου 9 Ἀπριλίου, τὸν δὲ Νικόλαο θανάτωσαν μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια. Μαζὶ μ᾿ αὐτούς, μαρτύρησε καὶ ἕνα δωδεκάχρονο κορίτσι, ἡ Εἰρήνη, κόρη τοῦ προεστοῦ τοῦ χωριοῦ Θερμῆς Βασιλείου. Καὶ ἡ Εἰρήνη μαρτύρησε μὲ φρικτὸ τρόπο. Ἀφοῦ τῆς ἔκοψαν τὰ χέρια, τὴν ἔβαλαν μέσα σ᾿ ἕνα πιθάρι καὶ τὴν ἔκαψαν ζωντανή, μπροστὰ στὰ μάτια τῶν γονιῶν της. Ἡ μνήμη τους γιορτάζεται πανηγυρικὰ στὴ Μονὴ ποὺ φέρει τὴν ὀνομασία τους στὴν Λέσβο.

---

Ἁγιολόγιον - Ἀπρίλιος 30

● Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος, ἀδελφὸς Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

● Ὁ Ἅγιος Κλήµης ὁ ὑµνογράφος

● Ὁ Ἅγιος Μάξιµος

● Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀµασείας

● Ὁ Ἅγιος Δονᾶτος ἐπίσκοπος Εὐρείας

● Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίας Ἀργυρῆς

● Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Θεοδώρου Νεοµάρτυρα τοῦ Βυζαντίου

● Ὁ Ἅγιος Erconwaid (Ἀγγλοσάξωνας)

Ὁ  Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος, ἀδελφὸς Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

Ἦταν γιὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἀδελφὸς τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Ὁ Χριστὸς τὸν βρῆκε κοντὰ στὴ λίµνη τῆς Τιβεριάδος, στὸ πλοῖο τοῦ πατέρα του, νὰ διορθώνει δίχτυα. Ἐκεῖ, τὸν κάλεσε µαζὶ µὲ τὸν ἀδελφό του Ἰωάννη, ἀφοῦ προηγουµένως εἶχε καλέσει καὶ τὰ ἄλλα ἀδέλφια, Ἀνδρέα καὶ Πέτρο. Ὁ Ἰάκωβος εἶχε ἰδιαίτερη ἐκτίµηση ἀπὸ τὸν Κύριο, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις τὸν ἔπαιρνε κοντά Του. Μάλιστα, ἡ µητέρα τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννη, βλέποντας αὐτὴν τὴν εὔνοια ποὺ ἔδειχνε ὁ Κύριος στοὺς γιούς της, ζήτησε νὰ καθίσουν τὰ παιδιά της δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἀπὸ τὸ θρόνο Του, τὴν ἡµέρα της δόξας Του. Ὁ Κύριος µεταξὺ ἄλλων ἀπάντησε ὅτι θἄρθει καιρὸς ποὺ θὰ πιοῦν τὸ ποτήρι ποὺ θὰ πιεῖ Αὐτός, ἐννοῶντας, φυσικά, τὸ µαρτύριό Του. Πράγµατι, ἡ προφητεία γιὰ τὸν Ἰάκωβο ἐκπληρώθηκε µετὰ 49 χρόνια. Τότε ὁ Ἰάκωβος ἦταν στὰ Ἱεροσόλυµα καὶ κήρυττε στὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία. Ὁ Ἡρῴδης Ἀγρίππας γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὸ µῖσος τῶν Ἰουδαίων, συνέλαβε µαζὶ µὲ ἄλλους χριστιανοὺς τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν σκότωσε µὲ µαχαῖρι. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουµε ὅτι ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης ὀνοµάστηκαν υἱοὶ βροντῆς, γιὰ τὴν δύναµη τοῦ κηρύγµατός τους.

Ὁ  Ἅγιος Κλήµης ὁ ὑµνογράφος

Ἦταν Στουδίτης Μοναχὸς καὶ µαθητὴς τοῦ Θεοδώρου Στουδίτου, ποὺ, µετὰ τὸν θάνατό του, ἀντικατέστησε τὸν διδάσκαλό του στὴν ἡγουµενία της Μονῆς. Ὑπῆρξε ἔνθερµος ὀπαδὸς τῆς προσκύνησης τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ πέθανε ἀπὸ κακουχίες στὴν ἐξορία σὰν ὁµολογητὴς τῆς πίστης µας. Φυσικὰ εἶναι γνωστό, ὅτι ὑπῆρξε Βυζαντινὸς Ὑµνογράφος τοῦ 9ου αἰῶνα (ποιητὴς τῶν Κανόνων).

Ὁ  Ἅγιος Μάξιµος

Μαρτύρησε ἀφοῦ τοῦ διαπέρασαν τὴν κοιλιὰ µὲ ξίφος.

Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀµασείας

Ἡ κυρίως µνήµη τοῦ γιορτάζεται στὶς 26 Ἀπριλίου.

Ὁ  Ἅγιος Δονᾶτος ἐπίσκοπος Εὐρείας

Ἔζησε στὰ χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395), καὶ ἔλαµψε σὰν ἐπίσκοπος Εὐρείας της Ἠπείρου. Παροιµιώδης ἔµεινε ἡ µέριµνα καὶ ἡ αὐταπάρνησή του γιὰ τοὺς φτωχούς του ποιµνίου του. Ὑπῆρξε ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ χάρισε τὴν δύναµη νὰ θαυµατουργεῖ. Ἔτσι κάποτε, ἀπάλλαξε µὲ τὶς δεήσεις του τὸ Σούλι ἀπὸ κάποιο µεγάλο καὶ φοβερὸ δράκοντα, ποὺ ἦταν φόβητρο καὶ µάστιγα τῶν κατοίκων. Ἀκόµα, ὅταν κάποτε πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ αὐτοκράτορας τοῦ ἀπέδωσε µεγάλες τιµὲς καὶ τοῦ χάρισε πλούσια δῶρα. Διότι διὰ τῆς προσευχῆς του, θεράπευσε τὴν κόρη του ποὺ ἔπασχε ἀπὸ σεληνιασµό. Καὶ ὅπως κάποτε ὁ Ἠλίας, ἔτσι καὶ αὐτὸς µὲ τὴν δέησή του ἔλυσε τὴν ἀνοµβρία, ποὺ µάστιζε τὴν πρωτεύουσα καὶ τὰ προάστια, τὰ ὁποῖα «λούστηκαν» µὲ ἄφθονη βροχή. Ὅταν ἐπανῆλθε στὴν ἐπαρχία του, ἐξακολούθησε τὸ ποιµαντικό του ἔργο µὲ τὸν ἴδιο ζῆλο. Ἔκτισε µὲ τὰ βασιλικὰ χρήµατα ναό, ποὺ διακόσµησε µὲ µεγαλοπρέπεια. Πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράµατα.

Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίας Ἀργυρῆς

Ἡ κυρίως µνήµη της γιορτάζεται στὶς 5 Ἀπριλίου. Ἐδῶ γιορτάζουµε τὴν ἀνακοµιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της, ποὺ ἔγινε στὶς 30 Ἀπριλίου 1725, στὸν ναὸ τῆς ἁγίας Παρασκευῆς στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Θεοδώρου Νεοµάρτυρα τοῦ Βυζαντίου

Ἡ κυρίως µνήµη του γιορτάζεται τὴν 17η Φεβρουαρίου, ὅπου καὶ τὰ βιογραφικά του στοιχεῖα.

Ὁ Ἅγιος Erconwaid (Ἀγγλοσάξωνας)

Λεπτοµέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, µπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κοµµοδάτου, ἐπισκόπου Τελµησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

Πνευματικά δικαιώματα, (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης