Περί πειρασμών καί θλίψεων - Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

«Του βίου την θάλασσαν, ύψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι, τω εύδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ Σοι· άνάγαγε έκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».
Ό ύμνογράφος της εκκλησίας, φωτισμένος άπό τό άγιον Πνεύμα, έρχεται νά μας μιλήσει καί νά μας εκφράσει, μέσω αύτού τού είρμού, ότι ό βίος κάθε ανθρώπου είναι μιά θάλασσα, καί αύτη ή θάλασσα πότε έχει γαλήνη, πότε αρχίζει νά έχει λίγη τρικυμία, πότε μεγαλώνει κι αποκτά μποφόρ καί πότε - πότε γίνεται άκρως απειλητική στό νά καταποντιστούν, όχι μόνο βάρκες καί καΐκια αλλά καί υπερωκεάνια.
Κάθε άνθρωπος πού ζει σ' αύτή τή ζωή πλέει στή θάλασσα τού βίου. Κι επομένως, έφ' όσον πλέει στή θάλασσα, είναι πάρα πολύ φυσικό καί έπόμενο νά συναντήσει όλες αυτές τίς άλλοιώσεις πού διαδέχεται ή μιά τήν άλλη σέ όλη τή ζωή του άνθρωπου.
Κάθε καπετάνιος πού ή εργασία του είναι νά κάμνει ταξίδια, νά πλέει τή θάλασσα, προσπαθεί, όσο τό δυνατόν, τό καράβι, τό εργαλείο τού εμπορίου του νά τό κάνει στερεό καί άνάλογο σέ άντοχή με τίς φουρτούνες πού προβλέπει ή πείρα του. Καί όπως τά σημερινά αεροπλάνα, τά κατασκευάζουν κατά τέτοιον τρόπο, ώστε νά αντέχουν σέ κάθε καιρό διά νά είναι, κατά κάποιο τρόπο, άπρόσβλητα στίς άλλοιώσεις πού θά διαδέχονται στή διαδρομή τους καί στήν πορεία τους, έτσι όπως τά καράβια.
Αυτό θέλει νά πει ότι καί εμείς, πού θές είμεθα καπετάνιοι, θές ότι είμεθα καράβια οι ίδιοι, οφείλουμε νά προβλέπουμε αύτές τίς τρικυμίες της ζωής οί όποιες είναι ολοφάνερες καί από προσωπική, έμπειρία καί από ό,τι βλέπουμε στήν ανθρώπινη ζωή, τά πόσα κάθε άνθρωπος περνάει. Οικογενειακά βάρη, στενοχώριες, πειρασμούς, θλίψεις από ασθένειες, από οικονομικά, από τά παιδιά, άπό τόσα καί τόσα τά όποια βέβαια δέν μπορούμε νά τά άριθμήσουμε: Όλα αυτά δημιουργούν τίς διάφορες τρικυμίες, τίς διάφορες άλλοιώσεις καί στή θάλασσα καί στόν άέρα. Καί επομένως οφείλουμε, κατά χρέος, κατά κανόνα καί κατ' ανάγκη, νά βρεθούμε άπέναντι όλων αυτών των άλλοιώσεων, των τρικυμιών, νά βρεθούμε σέ κατάσταση άντοχής, ώστε νά μήν ύποστούμε ναυάγιο, πτώση, καταστροφή.
Γι αυτό άκριβώς, αύτό τό όποίο πρέπει νά κατασκευάσουμε είναι ό εαυτός μας. Νά είμεθα κοντά στό μεγάλο καπετάνιο, ό όποιος είναι ό Χριστός, πού μας δίνει τίς σωστές κατευθύνσεις καί τόν Όποιον πρέπει νά έχουμε στό τιμόνι μας σάν οδηγό, σάν καπετάνιο, σάν πυξίδα. Πρέπει όλ' αύτά νά τά λάβουμε ύπ' όψιν ώστε, διερχόμενοι τή θάλασσα καί πλέοντες στόν άέρα, νά βρεθούμε έτσι άντοχικοί νά τά άντιμετωπίσουμε.
Οί θλίψεις, είναι οί διάφορες τρικυμίες, καί στίς τρικυμίες πρέπει νά βρεθούμε άντοχικοί. Τί θέλει νά πει αύτό; Ότι πρέπει νά προετοιμάζουμε τόν εαυτό μας εκ πείρας καί άπό πρόβλεψη, όπως προβλέπουν καί οί καπεταναίοι άπό τά διάφορα σημεία τό τί μέλλει νά γίνει στή θάλασσα καί παίρνουν τά άνάλογα μέτρα. Έτσι καί εμείς οί ίδιοι θά παίρνουμε τά άνάλογα μέτρα άντιμετωπίσεως στό νά ύπομείνουμε τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς. Μέ τί; Μέ τό πνεύμα της ύπομονής, της καρτερίας, της μακροθυμίας καί μάλιστα μέ τήν παραμονή μας στό Νόμον του Θεού, στό Νόμον τού Ευαγγελίου, στά διατάγματα της Όρθοδόξου Εκκλησίας μας, ώστε νά είμεθα άπρόσβλητοι τόσο άπό τίς κατά κόσμον θλίψεις όσο καί άπό τίς τρικυμίες, οί όποιες δημιουργούνται άπό διάφορες τού Σατανά επιβουλές, πού έχουν σκοπόν νά μας ύποσκελίσουν καί νά μας κάνουν νά ξεφύγουμε άπό τήν Έκκκλησία. Καί έτσι νά διακινδυνέψουμε νά πέσουμε σέ αίρεση καί σ΄ οτιδήποτε άλλο τό όποιο μπορεί νά μας βγάλει άπό τήν έκκλησία, διότι μόνο διά της Εκκλησίας γίνεται ή σωτηρία κάθε χριστιανού.
Γέροντος Έφραίμ Φιλοθεΐτου
Πηγή: http://www.orthodoxfathers.com/logos/Peri-peirasmon-thlipseon-Gerontos-Ephraim-PHilotheitoy