Η αγάπη προς τους εχθρούς

 

 

ΠΗΓΗ: Όσιος Νίκων ο "Μετανοείτε" Τεύχος 149.

Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πολύ καθαρά στο Ιερό Ευαγγέλιο μας λέγει «Αγαπάτε τους εχθρούς σας» (Ματθ. ε' 44).
Η έγκλιση που χρησιμοποιεί είναι προστακτική. Δεν λέγει μακάρι να αγαπάτε, ούτε αν θέλετε αγαπήστε τους εχθρούς σας. Μας λέγει αν δεν αγαπήσετε θα χάσετε τις ψυχές σας, αν αγαπήσετε θα τις σώσετε.
Για να αγαπήσουμε τους εχθρούς μας προϋπόθεση είναι να αγαπήσουμε λιγότερο τον εαυτό μας, για να μπορέσουμε με συμπόνοια και κατανόηση να ηρεμήσομε εσωτερικά μέσα μας βλέποντας ως μηδαμινά τα σφάλματα των ανθρώπων που μας στενοχώρησαν.
Ο ίδιος o Χριστός μας, μάς δίνει την απάντηση πάνω στο Σταυρό «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι (Λουκά κγ', 34).
Πράγματι, αδελφοί μου, o άνθρωπος ...  όταν εχθρεύεται τον συνάνθρωπό του, δεν ξέρει τι κάνει, είναι πολλές φορές εκτός εαυτού γιατί λειτουργεί το φοβερό πάθος του εγωϊσμού, της αυταρέσκειας, και έτσι σκοτίζεται το μυαλό του.
Ο Χριστός μάς λέγει: «Μακάριοί εστε όταν oνειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσιν παν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού» (Ματθ. ε', 11).
Ο άγιος Κλήμης, μάς λέγει πολύ χαρακτηριστικά «φιλάνθρωπος είναι εκείνος, που στους εχθρούς του συμπεριφέρθηκε με ημερότητα, και τους ευεργετεί. Η φιλανθρωπία αποτελείται από δύο μέρη το ένα είναι η ελεημοσύνη και το άλλο είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Δια τον άνθρωπον πλησίον είναι o κάθε άνθρωπος. Διότι o άνθρωπος είναι και o καλός και o κακός. Και o εχθρός και o φίλος. Εκείνος λοιπόν που ασκεί την φιλανθρωπία πρέπει να γίνεται μιμητής του Θεού, o oποίος ευεργετεί και τους δικαίους και τους αδίκους διότι ένας Θεός υπάρχει εις τον κόσμον αυτόν, και Αυτός χορηγεί εις όλους και τον ήλιον και τας βροχάς Του. Αν θέλεις να ευεργετείς τους καλούς και να τιμωρείς τους κακούς, προσπαθείς να γίνεις κριτής».
Είναι ανάγκη λοιπόν εκείνος που θέλει να είναι καλός Χριστιανός, όπως είπε o Χριστός, και τους εχθρούς να αγαπά, ακόμη και να εύχεται υπέρ αυτών και να συγχωρεί εκείνους που τον ενοχλούν (Ματθ. ε', 44). Διότι έτσι θα αποβή πιστός τηρητής των εντολών και φεύγοντας από τον κόσμον αυτόν, θα του συγχωρεθούν όλα του τα αμαρτήματα, επειδή αγάπησε τον πλησίον και τους εχθρούς, όπως αγαπά τον εαυτό του.
Μέσα στο Γεροντικό αναφέρεται μία πολύ ωραία σύντομη ιστορία από την ζωή δύο ασκητών:
Κάποτε στα μέρη της Λιβύης ένας αδελφός πήγε στον γέροντα Σιλουανό να εξομολογηθή λέγοντάς του, «Γέροντα, έχω έναν εχθρόν, o oποίος μου έκαμε πολλά κακά και το χωράφι μου, όταν ακόμη ήμουν στον κόσμο, κατεπάτησε και πολλές φορές εσκέφθη να με ζημιώσει, τώρα τελευταία και δηλητηριαστάς έβαλε να με θανατώσουν. Θέλω λοιπόν να τον παραδώσω στον δικαστή να τον τιμωρήσει».
Ο άγιος Σιλουανός του λέγει: «παιδί μου ας κάνουμε την προσευχή μας να μας φωτίσει o Θεός». Αφού λοιπόν προσεύχονταν, όταν έφθασαν εις την φράση της προσευχής «και άφες ημίν τα oφειλήματα ημών» o Γέροντας είπε: «ΜΗ αφήσεις ημίν τα oφειλήματα ημών, ως ΟΥΔΕ ημείς αφίεμεν τοις oφειλέταις ημών».
Ο αδελφός λέγει:
- Όχι έτσι πάτερ.
- Ναι παιδί μου έτσι απάντησε o Γέρων αν πραγματικά θέλεις να πας στο δικαστή, δια να πραγματοποιήσεις εκδίκησιν, o Σιλουανός δεν σου κάνει άλλη ευχή.
Μετά από αυτό έβαλε μετάνοια o αδελφός και συνεχώρησε τον εχθρόν του.

Εκείνους που μας στεναχωρούν ή μας προσβάλλουν ή μας ζημιώνουν, πρέπει να τους θεωρούμε ως ιατρούς τους oποίους μας έστειλε o Χριστός για να μας ευεργετήσουν, γιατί μας απαλλάσσουν από την κενοδοξίαν. Φάρμακο του Ιησού είναι εκείνοι που μας προξενούν ζημιές ή μας υβρίζουν, απαλλάσοντάς μας από την πλεονεξίαν. Αν λοιπόν αποφεύγουμε έναν ωφέλιμον πειρασμό, είναι σαν να αποφεύγουμε την αιώνιο ζωή. Ποιος άλλος εχάρισε εις τον άγιο Στέφανο μεγαλύτερη δόξαν, από όσην του επροξένησαν εκείνοι που τον ελιθοβόλησαν;
Ο άγιος Κοσμάς o Αιτωλός μάς αναφέρει μία δική του προσωπική εμπειρία, για δύο ανθρώπους που εξομολογήθηκαν κοντά του:
Ο ένας του είπε, «Εγώ πνευματικέ, από τον καιρό που εγεννήθηκα έως τώρα, ενήστευα, προσευχόμουν πάντοτε, έκαμα τόσες ελεημοσύνες εις τους πτωχούς, έφτιασα μοναστήρια, εκκλησίες και άλλα πολλά καλά έκαμα. Τον γείτονά μου τον εχθρεύομαι, και δεν τον συγχωρώ».
Εγώ τότε (συνεχίζει o άγιος Κοσμάς) τον αποφάσισα για την κόλαση. Και αν τύχει να πεθάνει, να μην τον θάψουν, αλλά να τον ρίξουν στη στράτα να τον φάγουν οι σκύλοι.
Έρχεται μετά o άλλος και μου λέει, «Εγώ από τον καιρό που εγεννήθηκα, δεν έκαμα ποτέ κανένα καλό. Αλλά μάλιστα έχω καμωμένα τόσα φονικά. Επόρνευσα με τόσες γυναίκες. Έκλεψα τόσα πράγματα του κόσμου. Έκαψα εκκλησίες και μοναστήρια. Όλα τα κακά τα έχω κάνει. Μα τον εχθρό μου τον συγχωρώ».

  Να ιδήτε (λέγει o άγιος Κοσμάς), τι έκαμα εις αυτόν. Ευθύς τον αγκάλιασα και τον εφίλησα. Του έδωκα και άδεια σε τρεις ημέρες να μεταλάβει.

Αγαπητοί μου αδελφοί το παράδειγμα του αγίου Κοσμά είναι φοβερό, συνταρακτικό. Ας βάλουμε αρχή και 'μείς να συγχωράμε καθημερινά, γιατί είναι προϋπόθεση για τη σωτηρία μας.
source http://www.oodegr.com/oode/psyxotherap/psyxotherap/sygxwresi_1.htm