Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ - ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΜΟΣ

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνα ἀποτελεῖ κόσμημα στὸ χορὸ τῶν μαρτύρων τοῦ 4ου αἰῶνα μ.Χ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἦταν θυγατέρα εὐγενῶν στὴν καταγωγὴ γονέων (τοῦ Βασιλίσκου Κώνστα). Ἦταν ὡραία στὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ στὴ χριστιανικὴ εὐσέβεια.

Εἶχε ἔξοχη εὐφυΐα καὶ σὲ ἡλικία 18 χρονῶν εἶχε σπουδάσει ἄριστα ὅλες τὶς ἑλληνικὲς ἐπιστῆμες, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ δόγματα τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας.
Ὅταν, λοιπόν, ἐπὶ αὐτοκρατόρων Μαξιμιανοῦ καὶ Μαξεντίου οἱ χριστιανοὶ διώκονταν σκληρά, ἡ νεαρὴ Αἰκατερίνα δὲ δίστασε νὰ παρουσιαστεῖ καὶ νὰ ὁμολογήσει Θεὸ τὸ Σωτῆρα Χριστό.
Ὁ ἔπαρχος πληροφορήθηκε ὅτι ἡ Αἰκατερίνα ἦταν πολυμαθέστατη καὶ φιλόσοφος, καὶ προσπάθησε νὰ τὴν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ θρησκεία, φέρνοντας σὲ δημόσια συζήτηση μαζί της τοὺς πιὸ σπουδαίους φιλοσόφους τῆς Ἀλεξάνδρειας.
Ἀλλὰ ἡ μόρφωση τῆς Αἰκατερίνης, μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε τοὺς «ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν». Ὥστε, δηλαδή, νὰ ἀποστομώνει ἐκείνους ποὺ ἀντιλέγουν στὴν ὀρθὴ διδασκαλία. Καὶ μάλιστα, πολλοὺς ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔκανε χριστιανούς.
Μπροστὰ σ᾿ αὐτὸν τὸν κίνδυνο, ὁ ἔπαρχος ἀφοῦ σκληρὰ τὴν βασάνισε, τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε. Ἀργότερα, στὸ ὄρος Σινᾶ ὁ Ἰουστινιανὸς ἔκτισε μοναστήρι, ποὺ σῴζεται μέχρι σήμερα καὶ τιμᾶται στὴ χάρη της.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

O χρησμός του Απόλλωνος, τον οποίο η Αγία Αικατερίνη εξέφερε προς τους πενήντα σοφούς ρήτορες, είναι η προ Χριστού μεγαλύτερη ομολογία προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Χειρόγραφο του χρησμόυ  ευρίσκεται στην βιβλιοθήκη της Ι.Μ. Αγίας Αικατερίνης Σινά με κωδικό αρχείου 327, 15ος αι., 235β΄.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΣΤΙ Ο ΕΜΟΣ ΘΕΟΣ, διακηρύττει ο Απόλλων, φανερώνοντας ότι ο ίδιος και οι υπόλοιποι Ολύμπιοι είναι υπηρέτες του Χριστού!

(Μονή Σινά, κώδιξ 327, 15ος αι., φφ. 235β. )

ΧΡΗΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΔΟΘΕΙΣ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΑΥΤΟΥ: 
ΕΙΣ ΜΕ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΦΩΣ. ΚΑΙ Ο ΠΑΘΩΝ ΘΕΟΣ ΕΣΤΙΝ. ΚΑΙ ΟΥ ΘΕΟΤΗΣ ΠΑΘΕΝ ΑΥΤΗ. ΑΜΦΩ ΓΑΡ ΒΡΟΤΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΜΒΡΟΤΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΘΕΟΣ ΗΔΗ ΚΑΙ ΑΝΗΡ. ΠΑΝΤΑ ΦΕΡΩΝ ΠΑΡΑ ΠΑΤΡΟΣ, ΕΧΩΝ ΤΕ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ. ΠΑΤΡΟΣ ΜΕΝ ΕΧΩΝ ΖΩΟΝ,. ΑΛΚΗ ΜΗΤΡΟΣ ΔΕ, ΧΘΙΝΗΤΟΙ ΣΤΑΥΡΟΝ. ΤΑΦΟΝ, ΥΒΡΙΝ, ΑΝΙΑΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΒΛΕΦΑΡΩΝ ΠΟΤΕ ΧΕΥΑ<ΤΟ> ΔΑΚΡΥΑ ΘΕΡΜΑ. ΠΕΝΤΕ ΔΕ ΧΙΛΙΑΔΑΣ ΕΚ ΠΕΝΤΕ ΠΥΡΡΩΝ ΚΟΡΕΣΑΙ. ΤΟ ΓΑΡ ΘΕΛΕΙΝ, ΑΒΡΟΤΟΣ ΕΛΚΕΙ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΜΟΣ ΘΕΟΣ ΕΣΤΙΝ1. ΕΝ ΞΥΛΩ ΤΑΝΥΣΘΕΙΣ. ΩΣ ΘΑΝΕΝ ΕΚ ΤΑΦΗΣ, ΕΙΣ ΠΟΛΟΝ ΕΛΚΩΝ.

Μετάφραση:

Ένας ουράνιος με πιέζει, το φως, και αυτός είναι ο παθών θεός, και δεν υπέφερε η θεότητά του, διότι είναι συγχρόνως και τα δύο, θνητός και μη θνητός, ο ίδιος Θεός και άνθρωπος, φέρει τα πάντα από τον Πατέρα και έχει τα πάντα από την μητέρα. Την ζωή όμως από τον Πατέρα, έχοντας την σωματική δύναμη από μητέρα θνητή, (θα υποστεί) τον σταυρό, την ταφή, την ύβρη. Από τα βλέφαρά του κάποτε θα κυλήσουν δάκρυα θερμά. Πέντε χιλιάδες άνδρες θα χορτάσει από πέντε άρτους, διότι ήθελε να εξουσιάσει ως Θεός. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος σταυρώθηκε σε ξύλο, αυτός που εξέπνευσε και από τον τάφο έλκει πολλούς στον ουρανό.

 (Μονή Σινά, κώδιξ 327, 15ος αι., φφ. 235β. )