Οἱ δαιμονικὲς ἐνέργειες στὴ ζωή μας

 



Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ ΣΤ΄ Λουκᾶ, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς κοινότητος Ἄλωνας τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (22.10.2017) απομαγνητοφωνημένο).

«…Και μην νομίζετε ότι το φαινόμενο των δαιμονιζομένων είναι αρχαίον. Στις μέρες μας έχουν πολλαπλασιαστεί τα φαινόμενα δαιμονισμού, και στην Κύπρον και σε όλον τον κόσμον και σύντομα αυτό θα φανερωθεί κι εκεί πάτερ Χρήστο θα φανεί η δύναμή μας , εάν μπορούμεν εμείς να βγάλουμεν δαιμόνια από ανθρώπους που υποφέρουν από αυτά, δεν θα τους κρίνουμε, θα τους σώσουμε από αυτά. Σας λέω, προσωπικά έχω επαφή με τρεις. Μου έλεγε προχτές ένας, είναι νεαρός άνθρωπος, καλότατος. Εν σχέσει με άλλους μπορώ να σας πω στέκει πολύ ψηλά. Τι ήταν όμως το πρόβλημα και εδαιμονίστηκε, είχεν έναν παπού, επήγενε στους μάγους και στα μέντιουμ και έκαμνεν και δουλειές με τους μάγους και με τα μέντιουμ, ακάθαρτες εργασίες σαρκικές γιατί τον έπεισαν τον παπού ότι για να πιάνουν οι μαγείες πρέπει να ενώνουντε μαζί, σαρκικά και ο παπούς εδαιμονίστηκεν η ψυχή του όχι το σώμα του, έβγαλε χρήματα πολλά, τα εζήτησε λέει στην προσευχήν του που έκανε προς τον δαίμονα και του έδωσεν το πνεύμα χρήματα πολλά. Με αυτά τα χρήματα εσπούδασε τον εγγονόν του στα καλύτερα πανεπιστήμια αλλά δεν ήταν χρήματα ευλογημένα ήταν χρήματα ως αποτέλεσμα σατανολατρίας και όταν ο νεαρός έγινε 35 χρονών κι έκανε και κάτι δικές του σαρκικές αμαρτίες όπως συνηθίζουν οι νέοι απρόσεκτα στην εποχή μας άρχισε μέσα του ν’ ακούει μιαν άλλη φωνή, είπαν μερικοί, είναι ψυχασθένεια, οι γιατροί του είπαν δεν είναι ψυχασθένεια γιε μου, κάτι άλλο συμβαίνει. Επήγεν εις τον μακαρίτη τον Γιάγκον τον Κελλίδη ο οποίος μπορεί να είχε και βωμολοχίαν και απροσεξίαν εις τους τρόπους του αλλά αυτός επίστευε, είχεν την πίστην της γιαγιάς του της γιαλουσίτισας και του λέει, γιε μου κάτι άλλον έχεις και φοβούμαι να σου το πω. Να πας στο Μόρφου να δούμε τι θα σου πει. Ποιος είναι ο Μόρφου λέει και του εξήγησε και ήλθεν κοντά μου. Όταν ήταν να μπει στην μητρόπολη εχάλασεν τες φωνές γιατί μες την μητρόπολη, έχομε μερικά λείψανα αγίων αι μέγαν αγιασμόν και τα δαιμόνια δεν μπορούν να πλησιάσουν. Και τότε κατάλαβε η μάνα του παιδιού…, ένα παιδί με ντοκτοράτα, …αλλά με προσευχές όχι θεοκεντρικές, χριστοκεντρικές αλλά δαιμονοκεντρικές και δαιμονοκίνητες και αυτά τον επηρέασαν. Και τώρα είμαστε σε μια διαδικασία με μερικούς ευλαβείς ιερείς μας  σιγα, σιγά να τον βοηθήσομεν να ελευθερωθεί, και θα ελευθερωθεί, έχει καλή διάθεση αλλά δεν έχει υπομονή. Οι σημερινοί νέοι έχουν μάθει από την εποχή της ταχύτητας όλα να γίνονται γρήγορα και χωρίς κόπον και αυτό δεν αρέσει του Χριστού μας. Αφού το λέει και στο ψαλτήριν, είδε την ταπείνωσήν μου λέει, και τον κόπον μου και άφες πάσας τας αμαρτίας μου. Όποιος θέλει να γειάνει ψυχικά και σωματικά πρέπει σε κάτι να κοπιάσει πρώτα, σωματικά και ύστερα ψυχικά. Και του λέω αυτά.. γιε μου να κάνεις υπομονή κι αν δεν έχεις να του πεις: «Χριστέ μου δως μου υπομονήν και την πίστην των αγίων». Δεν είναι καλό να σας περιγράψω άλλα πράγματα απ’ αυτήν την περίπτωση αλλά το λέω για να δούμε ότι οι σημερινοί νέοι με τες πολλές σαρκικές αμαρτίες που κάνουν εκτός γάμου και εντός γάμου, πράγματα που δεν είναι της φύσης του ανθρώπου γίνονται μαγνήτες όχι του Αγίου Πνεύματος αλλά των δαιμονικών πνευμάτων, κι αυτά τα φαινόμενα αυξάνονται καθημερινά και νομίζουν μερικοί ότι είναι ψυχασθένειες για τους γιατρούς. Και οι γιατροί τα χάνουν, λέει, μας πως γίνεται να έρχεται εδώ και να μου λέει τα δικά μου λάθη και τα δικά μου αμαρτήματα ο άρρωστος! Ποιος του τα λέει? Αυτός που έχει μέσα του. Γι αυτόν η κοινωνία και η επικοινωνία με τον Θεό μας και τους συνανθρώπους μας έχει και αυτόν το καλόν, ότι μας βοηθά να διώχνουμε τις δαιμονικές από μέσα μας. Κι έτσι όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος απ’ αυτές τις αρνητικές ενέργειες γίνεται κατηγορητήριο του Αγίου Πνεύματος και σιγά, σιγά αγιαζόμεθα, αλλά όλα ξεκινούν από τη λίγην επιθυμίαν: Σε θέλω Χριστέ μου, έλα στη ζωή μου. Να λέμε το «Βασιλεύ Ουράνιε» που είναι προσευχή στο Άγιον Πνεύμα με όλη μας την καρδιά «Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν» και τι λέει μετά: «Και καθάρισον ημάς», βλέπετε! Έχομεν καθαριστήριον και είναι το Άγιον Πνεύμα! Από τι μας καθαρίζει: από τα πάθη μας, από τα λάθη μας και τις δαιμονικές ενέργειες αι τις κακές ενέργειες των συνανθρώπων μας διότι υπάρχουν . Άρα η Εκκλησία είναι ένα καθαριστήριον, ένα φωτειστήριο και ένα αγιαστήριο. Οι πρωτεινοί τα ήξεραν να τα μάθουμεν κι εμείς. Τώρα που βλέπομεν το ευρωπαϊκόν πείραμαν που μας εισηγήθηκαν ως τρόπον ύπαρξης να αποτυγχάνει, επιτέλους να επιστρέψουμε σ’ αυτόν που εκράτησεν αυτόν τον τόπον, τον κοινόν βίον κι ο κοινός βίος δεν είναι γύρω από τα καφενεία και τους συλλόγους, κι αυτά χρειάζονται, δεν τα κατηγορώ αλοίμονο αλλά κατά κύριον λόγον ο κοινός βίος είναι το Κοινόν Ποτήριον, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και μας δίδει την δυνατότητα Κοινωνίας και επικοινωνίας. Την εύχομαι για ‘σας, εύχεσται κι εσείς για εμάς.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=Mw_dxSxpDhs