Χωρὶς φιλοσοφίες, χωρὶς ἐπιχειρήματα…

Στὸν πατέρα Παΐσιο πῆγε ἕνα παιδὶ καὶ τοῦ λέει:

 "Εἶμαι ἕνας ἀλήτης. Ἐγὼ δὲν σώζομαι".

Καὶ τοῦ λέει ὁ πατήρ Παϊσιος: "Θὰ κάνω ἐγὼ προσευχὴ στὸν Θεὸ καὶ θὰ γίνεις τὸ πιὸ καλὸ παιδὶ τοῦ κόσμου!" -τοῦ λέει.

"Πάτερ ἐγὼ δὲν σώζομαι οὔτε μὲ σφαῖρες!".

"Βρέ, θὰ κάνω ἐγὼ προσευχὴ καὶ θὰ γίνεις τὸ πιὸ καλὸ παιδί. Ξέρεις τί καλὸ παιδὶ ποῦ εἶσαι; Ἄντε, γειά σου" καὶ ἔφυγε.

Καὶ ἀπὸ ΄κείνη τὴν ἡμέρα (είπε) ἄρχιζε νὰ νιώθει ν'ἀλλάζει κάτι μέσα του.

Σεισμός. Σεισμός. Ἡ ψυχή του... Κάτι, κάτι γίνεται... "Ἐγὼ ἤθελα ἁμαρτίες. Τώρα δὲν θέλω.

Ἐγὼ εἶχα τὸ μυαλό μου, ἤτανε καζάνι ἀπὸ σκέψεις καὶ ἀπὸ τὴν θολούρα, τώρα ξαστέρωσα. Τί γίνεται;".

Μία προσευχὴ τὸν συνόδευε. Χωρὶς λόγια, χωρὶς ἐπιχειρήματα, χωρὶς φιλοσοφίες, χωρὶς ἀναλύσεις!
ao