Ο παστός μπακαλιάρος (υγράλατος) εισηχθεί στην πατρίδα μας κατά τον 15ο αιώνα από τις παράκτιες χώρες της δυτικής Ευρώπης (Πορτογαλλία, Ισλανδία κ.λ.π.), την εποχή της τουρκοκρατίας.
Η μέθοδος παστώματος ήταν μία καλή λύση αποθήκευσης του ψαριού καθ' όλο το έτος εφόσον εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ψυγεία.
Το αλάτισμα του μπακαλιάρου γίνεται αμέσως μετά την αλίευση του και εφόσον πρώτα τεμαχιστεί σε φιλέτα με ή χωρίς κόκαλα.
Μπορούμε να βρούμε στους καταψύκτες των καταστημάτων τροφίμων και μπακαλιάρο ξαρμυρισμένο.
Σύμφωνα με την νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής (πριν το Άγιο Πάσχα) η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την κατάλυση ιχθύος την ημέρα εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου η οποία συμπίπτει με την εθνική μας εορτή της 25ης Μαρτίου.
Μία δεύτερη ημέρα κατάλυσης ιχθύος είναι αυτή της Κυριακής των Βαΐων.
Οι κάτοικοι των νησιών και των παραλιακών πόλεων έτρωγαν αυτή την ημέρα φρέσκα ψάρια εν αντιθέσει μα τους κατοίκους που ζούσαν σε περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας και δεν μπορούσαν να προμηθευτούν φρέσκο ψάρι για την εορτή της 25ης Μαρτίου.
Έλυσαν αυτό το πρόβλημα του εθίμου με την αγορά παστού μπακαλιάρου.
Ήταν ένα ψάρι φθηνό, θρεπτικό και όλοι μπορούσαν να το προμηθευτούν από τα παντοπωλεία των πόλεων και των χωριών όπου κατοικούσαν.
Ο παστός μπακαλιάρος δεν επιτρέπεται να καταναλώνεται πολύ συχνά από άτομα με προβλήματα υψηλής πίεσης και γενικότερα με προβλήματα στο κυκλοφορικό.
Ο μπακαλιάρος και η γλώσσα είναι ψάρια με τα λιγότερα βλαβερά για τον οργανισμό μας λιπαρά. Είναι όμως πλούσια σε λιπαρά οξέα Ω3, τα οποία προστατεύουν την καρδιά και το κυκλοφορικό του οργανισμού μας.
Περιέχουν πρωτεΐνες, η οποίες ενισχύουν την μυική μάζα του σώματος.
Στην σημερινή εποχή ο καταναλωτής μπορεί να βρει στην αγορά φρέσκα ψάρια για το τραπέζι του.
Πιο υγιεινά είναι τα ψάρια που αλιεύονται στην ανοιχτή θάλασσα εν συγκρίσει με τα ψάρια της ιχθυοκαλλιέργειας.
Vasileios
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια