ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ 17ης ΜΑΪΟΥ

Τοιχογραφία από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή

           Ἁγιολόγιον - Μάϊος 17

• Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία, οἱ Ἀπόστολοι
• Οἱ Ἅγιοι Σολόχων, Παµφαµὴρ καὶ Παµφυλὼν ἢ Παµφαλών
• Μνήµη Ἁλώσεως καὶ Πυρπολήσεως τῆς Ἱερουσαλὴµ ἀπὸ τοὺς Πέρσες
• Οἱ Ὅσιοι Νεκτάριος καὶ Θεοφάνης, οἱ αὐτάδελφοι κτήτορες τῆς Μονῆς Βαρλαὰµ Μετεώρων
• Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὸ Μέτσοβο
• Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Νέος, ὁ Θαυµατουργὸς ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως
• Ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος ὁ Πρεσβύτερος

  Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία οἱ Ἀπόστολοι

 Τὰ σαρκικὰ πάθη, ἰδιαίτερα στην ἐποχή µας, δύσκολα ἀφήνουν νὰ ἀναπτυχθεῖ ἁγνὴ φιλία, καὶ εἰδικότερα ἁγνὴ συνεργασία, µεταξὺ ἑνὸς ἄνδρα καὶ µίας γυναίκας.

Ὅµως, δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο. Κατορθώνεται, ὅταν µέσα στὶς ψυχὲς καὶ τῶν δυὸ φίλων ῥιζώσει τὸ Ἅγιο Πνεῦµα.

Τότε νεκρώνεται τὸ σαρκικὸ φρόνηµα καὶ ἐνδιαφέρει µόνο τὸ συµφέρον τῆς ψυχῆς.

Μ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο συνεργάσθηκαν καὶ οἱ ἀπόστολοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία.

Μὲ τὴν ἁγνή τους συνεργασία, πέτυχαν νὰ ἀποσπάσουν πολλοὺς εἰδωλολάτρες ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων καὶ νὰ κτίσουν πολλὲς ἐκκλησίες.

Συνεργάσθηκαν µὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, γιὰ τοὺς ὁποίους γράφει στὴν πρὸς Ῥωµαίους ἐπιστολή του:

«Ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἴουνιάν τους συγγενεῖς µου καὶ συναιχµαλώτους µου, οἵτινες εἰσὶν ἐπίσηµοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐµοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ».

Δηλαδή, χαιρετῆστε τὸν Ἀνδρόνικο καὶ τήν Ἰουνία, τοὺς συµπατριῶτες µου, ποὺ καταδιώχθηκαν καὶ φυλακίσθηκαν µαζί µου καὶ εἶναι διακεκριµένοι µεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἀποστολὴ τοῦ κηρύγµατος, καὶ οἱ ὁποῖοι

µάλιστα προσῆλθαν στὸ Χριστὸ πρωτύτερα ἀπὸ µένα.

Ὁ Ἀνδρόνικος καὶ ἡ Ἰουνία, ἀφοῦ ἔλαµψαν µὲ τοὺς ἀγῶνες τους γιὰ τὴν πίστη, εἰρηνικὰ ἀποδήµησαν στὴν αἰώνια ζωή.

 (Κατ΄ ἄλλους Συναξαριστὲς ἡ Ἰουνία λαµβάνεται σὰν Ἰουνίας, δηλ. ἀρσενικοῦ γένους).

 +++

  Οἱ Ἅγιοι Σολόχων, Παµφαµὴρ καὶ Παµφυλὼν ἢ Παµφαλών

Ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα καὶ µαρτύρησαν ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Γαλέριος Μαξιµιανός.

Κατάγονταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, καὶ ὑπηρετοῦσαν στὸ στρατό. Βρίσκονταν ὅλοι στὴ Χαλκηδόνα, ὅταν ὁ διοικητής τους Καµπάνας ἄρχισε ἀνακρίσεις, γιὰ νὰ µάθει ποιοὶ ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες ἦταν τυχὸν Χριστιανοί.

Καὶ οἱ τρεῖς ἅγιοι, ὁµολόγησαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἐρώτηση ὅτι πράγµατι ἦταν.

Μάλιστα, ἐπέµειναν στὴν ὁµολογία τους αὐτὴ καὶ πέθαναν µετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια.

Ἰδιαίτερα τοῦ Σολόχωνος ὁ θάνατος, ἐπῆλθε διὰ σίδηρου ὀργάνου, τὸ ὁποῖο, ἀφοῦ τοποθετήθηκε στ΄ αὐτί του, διαπέρασε τὸ κεφάλι του!

 +++

  Μνήµη Ἁλώσεως καὶ Πυρπολήσεως τῆς Ἱερουσαλὴµ ἀπὸ τοὺς Πέρσες

 Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔγινε τὸ ἔτος 614 καὶ τὸ περιέγραψε λεπτοµερῶς ὁ ἁγιοσαββίτης µοναχὸς Ἀντίοχος Στρατήγιος, καὶ τὸ µετέφερε στὴν Ἑλληνικὴ ὁ Ἀρχιµανδρίτης Κάλλιστος.

 +++

   Οἱ Ὅσιοι Νεκτάριος καὶ Θεοφάνης, οἱ αὐτάδελφοι κτήτορες τῆς Μονῆς Βαρλαὰµ Μετεώρων

 Ἦταν ἀδέλφια µεταξύ τους καὶ γεννήθηκαν τὸ δεύτερο µισό του 15ου αἰῶνα στὰ Ἰωάννινα τῆς Ἠπείρου.

Ἡ οἰκογένειά τους ἦταν πλούσια καὶ ἀρχοντική, ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἀψαράδων.

Ἔγιναν µοναχοὶ ὑπὸ τὴν χειραγωγίαν κάποιου σοφοῦ γέροντα Σάββα ὀνοµαζόµενου, µὲ τὸν ὁποῖο ἔµειναν µαζὶ 10 ὁλόκληρα χρόνια.

Λίγο πρὶν τὸ θάνατό του τοὺς ἔκανε ἱερεῖς καὶ ἔπειτα αὐτοὶ πῆγαν στὴ Μονὴ Διονυσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου συνάντησαν τὸν Ἅγιο Νήφωνα, πρώην Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Κατόπιν ἐπέστρεψαν στὸ προηγούµενο ἀσκητήριό τους (Νησὶ Ἰωαννίνων), γιὰ νὰ τὸ ἐγκαταλείψουν ἀργότερα καὶ νὰ ἔλθουν τὸ 1511 στὰ Μετέωρα.

Ἐκεῖ, µετὰ τὴν προσωρινή τους διαµονὴ στὸν ἀπόκρηµνο βράχο, ὀνοµαζόµενο Στῦλο τοῦ Τιµίου Προδρόµου, τὸ 1518 ἀνέβηκαν στὴν ἀπρόσιτη κορυφή, ὀνοµαζοµένη Πέτρα τοῦ Βαρλαὰµ καὶ ἔκτισαν ναὸ στὸ ὄνοµα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (πάνω στὰ παλιὰ ἐρείπια, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ) καὶ ἀργότερα οἰκοδόµησαν καὶ ἄλλο ναὸ στὸ ὄνοµα τῶν Ἁγίων Πάντων, ποὺ ἀποπερατώθηκε τὸ 1544 καὶ ἀποτέλεσε τὸ καθολικὸ τῆς Μονῆς Βαρλαάµ.

Ἐκεῖ  λοιπὸν οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ἀφοῦ ἔζησαν ζωὴ ἀσκητική, µὲ νηστεία, ἀγρυπνία καὶ προσευχή, ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.

Ὁ µὲν Θεοφάνης 17 Μαΐου 1544, ὁ δὲ Νεκτάριος 7 Ἀπριλίου 1550.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὸ Μέτσοβο

 Γεννήθηκε στὸ Μέτσοβο ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ νέος ἀκόµα ἀναχώρησε στὰ Τρίκαλα, ὅπου ἐργαζόταν ὑπάλληλος σὲ ἀρτοπωλεῖο.

Ἐκεῖ τὸν ἐξαπάτησαν οἱ Τοῦρκοι καὶ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό.

Συναισθανόµενος τὸ ἁµάρτηµα τῆς ἀποστασίας του, ἐπέστρεψε στὸ Μέτσοβο καὶ ζοῦσε ζωὴ χριστιανική.

Κάποτε ὅµως ἦλθε στὰ Τρίκαλα γιὰ νὰ πουλήσει δαδὶ καὶ κάποιος Τοῦρκος κουρέας τὸν ἀναγνώρισε, καὶ τὸν ἀπειλοῦσε ὅτι θὰ τὸν προδώσει.

Ὁ Νικόλαος γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν σιωπὴ τοῦ Τούρκου κουρέα, παρέδωσε σ΄ αὐτὸν ὅλο τὸ φορτίο ἀπὸ δαδὶ καὶ τοῦ ὑποσχέθηκε κάθε χρόνο νὰ τοῦ φέρνει τὸ ἴδιο φορτίο.

Ἀργότερα ὅµως ὁ Νικόλαος µετανόησε, προσῆλθε σὲ πνευµατικό, ἐξοµολογήθηκε καὶ ἐπεζήτησε τὸ µαρτύριο.

Τὴν ἑπόµενη λοιπὸν χρονιά, ἦλθε στὰ Τρίκαλα καὶ δὲν ἔφερε στὸν Τοῦρκο κουρέα τὸ ὑποσχόµενο φορτίο δαδιοῦ.

Ὁ Τοῦρκος τὸν πρόδωσε καὶ ὁ Νικόλαος ὁδηγήθηκε στὸν κριτή.

Στὸ κριτήριο ὁµολόγησε µὲ θάῤῥος τὴν πίστη του στὸν Χριστό, παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τοὺς φοβερισµοὺς τῶν Τούρκων.

Τότε τὸν ἔριξαν στὴ φυλακὴ καὶ ὑπέµεινε καρτερικά, βασανιστήρια, πεῖνα καὶ δίψα.

Ὅταν ὁδηγήθηκε γιὰ δεύτερη φορὰ σὲ ἀνάκριση στὸ κριτήριο, ἀποδείχτηκε ἀσάλευτος στὴν πίστη του.

Τότε οἱ Τοῦρκοι πῆραν τὴν ἀπόφαση καὶ τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ στὴ φωτιά, στὶς 17 Μαΐου 1617.

Τὴν κάρα τοῦ Ἁγίου, ἀγόρασε ἀντὶ πολλῶν χρηµάτων κάποιος χριστιανὸς κεραµέας καὶ τὴν ἀποθησαύρισε µετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια στὴ Μονὴ Βαρλαὰµ Μετεώρων.

Ναὸς τοῦ Ἁγίου ὑπάρχει στὸν Τύρναβο καὶ πανηγυρίζει τὴν Κυριακὴ τοῦ Θωµᾶ.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Νέος, ὁ Θαυµατουργὸς ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως

Στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήµου εἶναι ἄγνωστος.

Βιογραφικά του στοιχεῖα παίρνουµε ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία του, ποὺ συνέταξε ὁ ἐπίσκοπος Γορτύνης καὶ Μεγαλουπόλεως Ἰωάννης Μαρτῖνος.

Σύµφωνα λοιπόν, µὲ τὰ στοιχεῖα αὐτά, ὁ Ἀθανάσιος γεννήθηκε στὴν Κέρκυρα τὸ 1664 ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Ἀνδρέα καὶ τὴν Εὐφροσύνη.

 Οἱ γονεῖς του θέλησαν νὰ τὸν παντρέψουν µὲ τὴν βία, ἀλλὰ ὁ Ἀθανάσιος, ποὺ εἶχε ἱερατικὴ κλήση, ἔφυγε ἀπ᾿ αὐτοὺς κρυφὰ καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἐκεῖ χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Γαβριὴλ καὶ ἔπειτα, τὸ 1711, ἐξελέγη ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως (τωρινὴ ἐπαρχία Τριφυλίας, µὲ ὁµώνυµη πρωτεύουσα ποὺ βρισκόταν στὸ τωρινὸ χωριὸ Χριστιάνοι).

Ὁσίως ἀφοῦ ποίµανε γιὰ 24 χρόνια τὸ ποίµνιό του, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸν Νοέµβριο 1735, σὲ ἡλικία 71 ἐτῶν.

 +++

  Ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος ὁ Πρεσβύτερος

Πρεσβύτερος στὴν Ἀντιόχεια τὸν 4ο αἰῶνα, ποὺ µαρτύρησε κατὰ τὴν περίοδο τῆς βασιλείας τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη (360-363).

+++

  Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης