Σύναξις (Πανήγυρις) Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόµου - Ἑορτή τῆς 7ης Ἰανουαρίου

 

Ἦταν γιὸς τοῦ ἱερέα Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ.

Μέχρι τὰ τριάντα του χρόνια, ζεῖ ἀσκητικὴ ζωὴ στὴν ἔρηµο τῆς Ἰουδαίας, ἀφιερωµένη ὁλοκληρωτικὰ στὴν προσευχή, τὴν µελέτη καὶ τὴν πνευµατικὴ καὶ ἠθικὴ τελειοποίηση, ποὺ εἶναι βασικοὶ παράγοντες γιὰ τὴν ἐκτέλεση ὑψηλῶν καὶ θείων ὑπουργηµάτων.

Τὸ ῥοῦχο του ἦταν ἀπὸ τρίχες καµήλας, στὴ µέση του εἶχε δερµάτινη ζώνη καὶ τὴν τροφή του ἀποτελοῦσαν ἀκρίδες καὶ ἄγριο µέλι.

Μὲ µορφὴ ἡλιοκαµένη, σοβαρός, ἀξιοπρεπὴς καὶ δυναµικός, ὁ Ἰωάννης φανέρωνε ἀµέσως φυσιογνωµία ἔκτακτη καὶ ὑπέροχη.

Εἶχε ὅλα τὰ προσόντα µεγάλου καὶ ἐπιβλητικοῦ κήρυκα τοῦ θείου λόγου.

Ἔτσι, µὲ µεγάλη χάρη κήρυττε «τὰ πλήθη».

Κατακεραύνωνε καὶ κτυποῦσε σκληρὰ τὴν φαρισαϊκὴ ἀλαζονικὴ ἔπαρση, ποὺ κάτω ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἔνδυµα τῆς ψευτοαγιότητας ἔκρυβε τὶς πιὸ ἀηδιαστικὲς πληγὲς ψυχικῆς σκληρότητας καὶ ἀκαθαρσίας.

Γενικά, ἡ διδασκαλία του συνοψίζεται στὴ χαρακτηριστικὴ φράση του: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν», προετοιµάζοντας, ἔτσι, τὸ δρόµο τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸ σωτήριο ἔργο Του. Ὅταν ὁ Χριστὸς ἄρχισε τὴν δηµόσια δράση του, ὁ κόσµος ἄφηνε σιγὰ-σιγὰ τὸν Ἰωάννη καὶ ἀκολουθοῦσε Αὐτόν.

Ἡ ἀντιστροφὴ αὐτή, βέβαια, θὰ προκαλοῦσε µεγάλη πίκρα καὶ θὰ γεννοῦσε ἀγκάθια ζήλειας καὶ φθόνου σ΄ ἕναν, ἐκτὸς χριστιανικοῦ πνεύµατος, διδάσκαλο ἢ φιλόσοφο.

Ἀντίθετα, στὸν Ἰωάννη προκάλεσε µεγάλη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.

Ἡ γιορτὴ αὐτὴ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόµου, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος εἶπε ὅτι κανεὶς ἄνθρωπος δὲ στάθηκε µεγαλύτερός του, καθιερώθηκε τὸν 5ο µ.Χ. αἰῶνα.