ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ 20ης ΜΑΪΟΥ

          Ἁγιολόγιον - Μάϊος 20

• Ὁ  Ἅγιος Θαλλέλαιος
• Ἡ Ἁγία Λυδία ἡ Φιλιππησία
• Οἱ  Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀστέριος
• Ὁ  Ἅγιος Ἀσκλᾶς ἢ Ἀκλᾶς ἢ Ἀσκαλᾶς
• Οἱ  Ὅσιοι Νικήτας, Ἰωάννης καὶ Ἰωσὴφ οἱ κτήτορες τῆς Νέας Μονῆς Χίου
• Μετακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυµατουργοῦ
• Ὁ  Ὅσιος Θαλάσσιος
• Ὁ  Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἐρηµίτης
• Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Ἀλεξίου (Ρώσου) Μητροπολίτη Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας

+++

  Ὁ  Ἅγιος Θαλλέλαιος

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Νουµεριανοῦ.

Οἱ πλούσιοι ἀλλὰ εὐσεβεῖς γονεῖς Βερούκιος καὶ Ῥωµυλία, σὲ κάποια πόλη τοῦ Λιβάνου, ἀνέθρεψαν τὸ γιό τους Θαλλέλαιο σύµφωνα µὲ τὰ πρότυπά τους, δηλαδὴ τὸ νόµο τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ Θαλλέλαιος, µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πράγµατι ἀποκρίθηκε στὴ διαπαιδαγώγηση τῶν γονιῶν του καὶ ἔγινε ἄνθρωπος πιστός, φιλεύσπλαχνος καὶ πολὺ ἐγκρατής.

Εὐφυέστατος καὶ πολὺ ἐπιµελὴς καθὼς ἦταν στὶς σχολικές του σπουδές, ἀκολούθησε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήµη.

Σὰν γιατρός, ἀκολούθησε τὰ χνάρια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ του Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐξασκοῦσε τὴν ἰατρικὴ ὄχι σὰν ἐπάγγελµα γιὰ τὴν ἀπόκτηση χρηµάτων, ὅπως ἔκαναν οἱ περισσότεροι συνάδελφοί του, ἀλλὰ σὰν γνήσιος χριστιανὸς καὶ µιµητὴς τοῦ Χριστοῦ.

Ὅπου καὶ ἂν πήγαινε, «ἐλάλει αὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο». Δηλαδή, µιλοῦσε στοὺς ἀνθρώπους γὰ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη θεραπείας. Ἔτσι, ἀνακούφιζε τοὺς ἀνθρώπους σωµατικά, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ψυχικὰ τοὺς στήριζε στὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα. Μ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο, ὁ Θαλλέλαιος, πολλοὺς εἰδωλολάτρες ἀπὸ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ὁδήγησε στὸ δρόµο τῆς σωτηρίας.

Ὅµως, ἡ δραστηριότητά του αὐτὴ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Τιβεριανό, πρὶν ὅµως τὸν συλλάβει, ὁ Θαλλέλαιος κατόρθωσε νὰ τοῦ ξεφύγει στὴν Κιλικία, ὅπου συνέχισε τὶς χριστιανικές του δραστηριότητες.

Ἐκεῖ ὅµως συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ποικιλοτρόπως τὸν βασάνισε, τελικὰ τὸν Μάιο τοῦ 289 τὸν ἀποκεφάλισε.

+++

    Ἡ Ἁγία Λυδία ἡ Φιλιππησία

 «Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡµῖν» (Πράξ. 16,9), εἶναι ἡ ἔκκληση τοῦ Μακεδόνα ποὺ βλέπει σὲ ὅραµα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐνῷ βρίσκεται στὴν Τρωάδα.

Τὴ φωνὴ αὐτὴ τὴν θεωρεῖ ὡς φωνὴ Θεοῦ καὶ χωρὶς ἀναβολὴ ἀποφασίζει νὰ διαπεραιωθεῖ στὸ ἐκλεκτότερο τµῆµα τῆς Εὐρώπης, τὴν Μακεδονία.

Μαζί του παίρνει καὶ τοὺς ἐκλεκτούς του συνεργάτες, Τιµόθεο, Σίλα καὶ Λουκᾶ.

Ἀποβιβάζονται στὴ Νεάπολη, σηµερινὴ Καβάλα, κι ἀπὸ κεῖ ἀναχωροῦν γιὰ τοὺς Φιλίππους.

Ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Φιλίππων καὶ κοντὰ στὶς ὄχθες τοῦ Ζυγάκτου ποταµοῦ εἶναι ὁ τόπος προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων.

Στὶς συγκεντρωµένες ἐκεῖ γυναῖκες ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κηρύττει, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Εὐρώπη, τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Οἱ θεοφοβούµενες γυναῖκες ἀκοῦν µὲ προσοχὴ καὶ εὐλάβεια τὰ λόγια του ἀγνώστου Ἰουδαίου.

Ἀλλὰ ἐκείνη ποὺ περισσότερο ἀπ΄ ὅλες ἐνθουσιάζεται εἶναι ἡ Λυδία, ἡ προσήλυτος πορφυρόπωλις ἀπὸ τὰ Θυάτειρα.

Μέσα της γίνεται ἕνας σεισµός.

Ἡ καρδιὰ τῆς Λυδίας ἦταν πάντα ἀνήσυχη.

Δὲν µποροῦσε νὰ λατρεύει θεοὺς καὶ θεὲς ποὺ ὀργίαζαν µεταξύ τους.

Ἔτσι ὁδηγήθηκε στὸν κῆπο προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων.

Γνώρισε τὸ νόµο τοῦ Ἰσραὴλ κι ἄναψε µέσα της ἡ δίψα γιὰ τὴν ἀναζήτηση τοῦ Μεσσία.

Καὶ τώρα ἀκούει γιὰ πρώτη φορὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ µιλάει γιὰ τὸ Λυτρωτὴ τοῦ κόσµου.

Ἡ Λυδία ἀποδέχεται χωρὶς καµιὰ ἀντίῤῥηση τὴν νέα διδασκαλία.

Πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ δηλώνει κατηγορηµατικὰ πὼς καὶ αὐτὴ θέλει νὰ γίνει Χριστιανή. Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁλοκληρώνει τὸ ἔργο του. Στὰ γάργαρα νερὰ τοῦ ποταµοῦ Ζυγάκτου βαπτίζει τὴν Λυδία.

Ἡ πρώτη χριστιανὴ τῆς Μακεδονίας πολιτογραφεῖται στὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Τώρα εἶναι τὸ πρῶτο µέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 Ἡ καρδιά της πληµµυρίζει ἀπὸ αἰσθήµατα εὐγνωµοσύνης πρὸς αὐτοὺς ποὺ ἄνοιξαν τὰ µάτια τῆς ψυχῆς της καὶ ζητᾶ νὰ τοὺς φιλοξενήσει στὸ σπίτι της.

«Καὶ τις γυνὴ ὀνόµατι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβόµενη τὸν Θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ Κύριος διήνοιξε τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουµένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου, ὡς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς, παρεκάλεσε λέγουσα· εἰ κεκρίκατέ µε πιστὴν τῷ Κυρίῳ εἶναι, εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον µου µείνατε· καὶ παρεβιάσατο ἡµᾶς» (Πράξ. 16,14-15).

+++

  Οἱ  Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀστέριος

Αὐτοὶ ἦταν ὑπηρέτες τοῦ ἄρχοντα Θεοδώρου καὶ διατάχτηκαν νὰ τρυπήσουν τοὺς ἀστράγαλους τοῦ Ἁγίου Θαλλελαίου.

Πίστεψαν ὅµως διὰ τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ στὸν Χριστό, τὸν ὁµολόγησαν καὶ στὴ συνέχεια τοὺς ἀποκεφάλισαν.

+++

  Ὁ  Ἅγιος Ἀσκλᾶς ἢ Ἀκλᾶς ἢ Ἀσκαλᾶς

Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Θηβαΐδα.

Ἐργαζόταν δραστηριώτατα ὑπὲρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, γι΄ αὐτὸ καὶ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Ἀῤῥιανό.

Ἐπειδὴ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἄνοιξαν τὰ πλευρά του καὶ ἔκαψαν τὶς πληγές του µὲ ἀναµµένες λαµπάδες.

Ἐπειδή, ὅµως καὶ πάλι τὸ φρόνηµά του παρέµεινε ἄκαµπτο, ὁ Ἀῤῥιανὸς, ἔδεσε µία µεγάλη πέτρα στὸ σῶµα τοῦ µάρτυρα, τὸν ἔῤῥιξε στὰ νερὰ τοῦ Νείλου, ὅπου καὶ βρῆκε τὸν θάνατο ὁ λαµπρὸς ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ.

+++

  Οἱ  Ὅσιοι Νικήτας, Ἰωάννης καὶ Ἰωσὴφ οἱ κτήτορες τῆς Νέας Μονῆς Χίου

Οἱ ὅσιοι αὐτοὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Χίο καὶ ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ 10ου αἰῶνα καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου.

Ἀσκήτευαν σὲ µία σπηλιὰ τοῦ ὄρους λεγοµένου Προβατείου, στὴ Χίο.

Ἐκεῖ κοντά, βρῆκαν σ΄ ἕνα δένδρο µυρσίνης κρεµασµένη τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καὶ ἀνήγειραν πρὸς τιµήν της εὐκτήριο οἶκο, ὅπου καὶ διέµεναν.

Ἀργότερα µὲ τὴν συνδροµὴ τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μονοµάχου (1042-1054), ἔκτισαν τὴν µεγαλοπρεπῆ Νέα Μονή, στὴν ὁποία ὁ αὐτοκράτορας δώρισε κτήµατα καὶ ἀφιερώµατα, σύµφωνα µὲ τὴν ὑπόσχεση ποὺ εἶχε δώσει στοὺς συγκεκριµένους Ὁσίους.

Ἐκεῖ λοιπὸν πέρασαν τὴν ζωή τους ἀσκητικὰ καὶ ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.

+++

  Μετακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυµατουργοῦ

Ἡ µετακοµιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἔγινε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Ἀλεξίου Α΄ τοῦ Κοµνηνοῦ (1081 -1118) καὶ Πατριάρχου Νικολάου Γ΄ τοῦ Κυρδινιάτη (1084-1111).

Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου µετακοµίστηκε στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας, ἐπειδὴ οἱ Τοῦρκοι κατέλαβαν τὴν πόλη τῶν Μύρων καὶ οἱ κάτοικοι φοβήθηκαν µήπως οἱ ἄπιστοι τὸ καταστρέψουν.

+++

  Ὁ  Ὅσιος Θαλάσσιος

Ὁ  Ὅσιος αὐτός, ἔγινε Πρεσβύτερος καὶ ἔπειτα ἡγούµενος.

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Κωνσταντίνου Δ΄ τοῦ Πωγωνάτου (668-685).

Αὐτὸς ὑπῆρξε ἀσκητικὸς συγγραφέας (ἔργα του ὑπάρχουν στὴ Φιλοκαλία), σύγχρονός του Ἁγίου Μαξίµου τοῦ Ὁµολογητῆ.

Συνέγραψε 400 κεφάλαια περὶ Ἀγάπης καὶ Ἐγκράτειας καὶ τῆς κατὰ Νοῦν πολιτείας.

Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 648.

+++

  Ὁ  Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἐρηµίτης

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

  Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Ἀλεξίου (Ρώσου) Μητροπολίτη Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας Τοῦ Θαυµατουργοῦ.

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης