ΑΓΙΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ - Εορτή της 21ης Μαΐου

Εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης μετά τεμαχίου Τιμίου Ξύλου

          Ἁγιολόγιον - Μάϊος 21

• Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη
• Ὁ Ἅγιος Βόρος
• Ὁ Νέος Ὁσιοµάρτυς Παχώµιος
• Ὁ Ὅσιος Κασσιανός
• Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ τὰ παιδιά του Μιχαὴλ καὶ Θεόδωρος
• Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Νεοµάρτυρας, ὁ ἐξ Εὐρυτανίας (+ 1752)

+++

  Οἱ  Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος γεννήθηκε τὸ 274 µ.Χ. Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος ὁ Α´ ὁ Χλωρὸς καὶ µητέρα του ἡ Ἑλένη, ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας.

Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπὸ 18 χρονῶν ἔγινε στρατιωτικὸς καί, χάρη στὴν ἀνδρεία του, τιµήθηκε µὲ τὰ ἀνώτατα ἀξιώµατα τοῦ στρατοῦ.

Ἦταν αὐτός, ποὺ µὲ τὸ χριστιανικὸ σταυροειδὲς λάβαρο µὲ τὸ ἑλληνόγραµµα «ἐν τούτῳ νίκα», κατατρόπωσε τὰ στρατεύµατα τοῦ Μαξεντίου καὶ ἔπειτα τοῦ Λικινίου.

Ἐπίσης, ἦταν ὁ πρῶτος αὐτοκράτωρ ποὺ εὐνόησε τὴν Ἐκκλησία, µετὰ ἀπὸ τρεῖς αἰῶνες ἀνελέητου διωγµοῦ. Μετέφερε τὴν πρωτεύουσα τοῦ κράτους του στὸ ἀρχαῖο βυζάντιο, καὶ ἐκεῖ ἔκτισε τὴν βασίλισσα τῶν πόλεων, τὴν Κωνσταντινούπολη.

Στὸ τέλος, ὁ Κωνσταντῖνος ἀξιώθηκε καὶ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσµατος, καὶ ἀµέσως µετὰ εἶπε: «Νῦν ἀληθεῖ λόγω µακάριον οἴδ΄ ἑµαυτόν, νῦν τῆς ἀθανάτου ζωῆς πεφάναι ἄξιον, νῦν τοῦ θείου µετειληφέναι φωτὸς πεπίστευκα».

Τώρα, δηλαδή, σύµφωνα µὲ τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας, ξέρω ὅτι εἶµαι µακάριος, τώρα ἔχω γίνει ἄξιος τῆς ἀθανάτου ζωῆς, τώρα ἔχω πιστέψει πὼς ἔλαβα τὸ θεῖο φῶς.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος πέθανε σὲ ἡλικία 63 ἐτῶν (21 Μαΐου 337).

Ἡ δὲ µητέρα του Ἑλένη, ποὺ συνεορτάζεται µὲ τὸ γιό της, ἦταν αὐτὴ ποὺ βρῆκε τὸν Τίµιο Σταυρὸ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἔδωσε στὸ Μ. Κωνσταντῖνο τὴν πρέπουσα διαπαιδαγώγηση.

Ἄλλωστε, καὶ ὁ ἴδιος τὴν τίµησε, ὅταν στὴ µεγάλη πλατεῖα τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκτισε δυὸ στῆλες, µία δική του καὶ µία τῆς Ἑλένης, ποὺ ἔφερε τὴν ἐπιγραφή: «Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, Ἀµήν».

 +++

  Ὁ Ἅγιος Βόρος

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται µὲ τὸν Ἰσίδωρο καὶ τὸν Θεόδωρο στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο (ἐκδ. Καλλίστου Ἀρχιµανδρίτου σελ. 93). Πιθανῶς νὰ εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο µ΄ αὐτὸ τοῦ Ἁγ. Βάρα (βλέπε σχετικῶς Α.Χ.Ε.Χ.).

 +++

  Ὁ Νέος Ὁσιοµάρτυς Παχώµιος

Γιὸς γονέων εὐσεβῶν, ποὺ ζοῦσαν στὴ µικρὰ Ῥωσία.

Μικρὸς ἀκόµα αἰχµαλωτίστηκε ἀπὸ τοὺς Τατάρους, ποὺ τὸν πούλησαν σ΄ ἕνα Τοῦρκο βυρσοδέψη ἀπὸ τὸ Οὔσακι τῆς Φιλαδέλφειας.

Ὁ Τοῦρκος αὐτὸς προσπάθησε νὰ ἐξισλαµίσει τὸν Παχώµιο, ὑποσχόµενος ὅτι θὰ τὸν κάνει κληρονόµο του καὶ θὰ τοῦ ἔδινε γιὰ γυναῖκα τὴν κόρη του.

Ὁ Παχώµιος ὅµως ἔµεινε σταθερὸς στὴ χριστιανικὴ πίστη. Κάποτε ὅµως ἀῤῥώστησε καὶ κάποιοι Τοῦρκοι ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκαν, τὸν ἕντυσαν µὲ τὴν βία τούρκικα ῥοῦχα.

Στενοχωρηµένος γιὰ τὸ γεγονὸς ὁ Παχώµιος, ἔφυγε σὰν πραγµατευτὴς στὴ Σµύρνη, ὅπου πέταξε τὰ τούρκικα ῥοῦχα καὶ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος.

Ἔφθασε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου, ἐξοµολογήθηκε στὸν ἐνάρετο ἱεροµόναχο Ἰωσὴφ καὶ ἔζησε κοντά του 12 χρόνια, ἀσκούµενος στὴν ἀρετή.

Ἔπειτα πῆγε στὰ Καυσοκαλύβια, κοντὰ στὸν ὅσιο Ἀκάκιο, ὅπου ἔζησε κοντά του ἕξι χρόνια καὶ ἔγινε τύπος καὶ παράδειγµα ἐναρέτου µοναχοῦ.

Τὸν κατέλαβε ὅµως ὁ πόθος τοῦ µαρτυρίου καὶ ἀφοῦ πῆρε τὴν εὐλογία τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ἀναχώρησε γιὰ τὸ Οὔσακι, µὲ τὴν συνοδεία τοῦ γέροντα πατρὸς Ἰωσήφ.

Ὅταν λοιπὸν ἔφτασε στὴν πατρίδα τοῦ ἀφέντη του ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, στὸν ὁποῖο µπροστὰ ὁµολόγησε µὲ θάῤῥος τὸν Χριστὸ καὶ ἀποκήρυξε τὸν µουσουλµανισµό.

Τότε τὸν ἔριξαν στὴ φυλακὴ καὶ τὸν ἄφησαν ἐκεῖ τρεῖς µέρες νηστικό.

Ὅταν πάλι τὸν ὁδήγησαν στὸν κριτή, ὁ Παχώµιος ἐπανέλαβε µὲ µεγαλύτερη τόλµη τὴν ὁµολογία του στὸν Χριστό. Ὁ κριτὴς ἀποφάσισε τὴν θανατική του καταδίκη καὶ ἀφοῦ τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 21 Μαΐου 1730, ἡµέρα Πέµπτη τηςΑναλήψεως.

Τὸ τίµιο λείψανό του ἐνταφιάστηκε µετὰ τρεῖς ἡµέρες ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ σήµερα βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου στὴν Πάτµο.

Τεµάχιο τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του παραχωρήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Παύλου στὸ Ἅγιον Ὄρος, µὲ τὴν ἔγκριση τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας στὶς 26 Ἰανουαρίου 1953.

 +++

  Ὁ Ὅσιος Κασσιανός

Κτήτωρ Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Θεράποντος παρὰ τὸν Βόλγα (+ 1504).

+++ 

  Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ τὰ παιδιά του Μιχαὴλ καὶ Θεόδωρος

Οἱ θαυµατουργοί, Ῥώσοι (+ 12ος αἰ.).

 +++

  Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Νεοµάρτυρας, ὁ ἐξ Εὐρυτανίας (+ 1752)

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ 20ης ΜΑΪΟΥ

          Ἁγιολόγιον - Μάϊος 20

• Ὁ  Ἅγιος Θαλλέλαιος
• Ἡ Ἁγία Λυδία ἡ Φιλιππησία
• Οἱ  Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀστέριος
• Ὁ  Ἅγιος Ἀσκλᾶς ἢ Ἀκλᾶς ἢ Ἀσκαλᾶς
• Οἱ  Ὅσιοι Νικήτας, Ἰωάννης καὶ Ἰωσὴφ οἱ κτήτορες τῆς Νέας Μονῆς Χίου
• Μετακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυµατουργοῦ
• Ὁ  Ὅσιος Θαλάσσιος
• Ὁ  Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἐρηµίτης
• Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Ἀλεξίου (Ρώσου) Μητροπολίτη Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας

+++

  Ὁ  Ἅγιος Θαλλέλαιος

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Νουµεριανοῦ.

Οἱ πλούσιοι ἀλλὰ εὐσεβεῖς γονεῖς Βερούκιος καὶ Ῥωµυλία, σὲ κάποια πόλη τοῦ Λιβάνου, ἀνέθρεψαν τὸ γιό τους Θαλλέλαιο σύµφωνα µὲ τὰ πρότυπά τους, δηλαδὴ τὸ νόµο τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ Θαλλέλαιος, µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πράγµατι ἀποκρίθηκε στὴ διαπαιδαγώγηση τῶν γονιῶν του καὶ ἔγινε ἄνθρωπος πιστός, φιλεύσπλαχνος καὶ πολὺ ἐγκρατής.

Εὐφυέστατος καὶ πολὺ ἐπιµελὴς καθὼς ἦταν στὶς σχολικές του σπουδές, ἀκολούθησε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήµη.

Σὰν γιατρός, ἀκολούθησε τὰ χνάρια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ του Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐξασκοῦσε τὴν ἰατρικὴ ὄχι σὰν ἐπάγγελµα γιὰ τὴν ἀπόκτηση χρηµάτων, ὅπως ἔκαναν οἱ περισσότεροι συνάδελφοί του, ἀλλὰ σὰν γνήσιος χριστιανὸς καὶ µιµητὴς τοῦ Χριστοῦ.

Ὅπου καὶ ἂν πήγαινε, «ἐλάλει αὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο». Δηλαδή, µιλοῦσε στοὺς ἀνθρώπους γὰ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη θεραπείας. Ἔτσι, ἀνακούφιζε τοὺς ἀνθρώπους σωµατικά, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ψυχικὰ τοὺς στήριζε στὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα. Μ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο, ὁ Θαλλέλαιος, πολλοὺς εἰδωλολάτρες ἀπὸ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ὁδήγησε στὸ δρόµο τῆς σωτηρίας.

Ὅµως, ἡ δραστηριότητά του αὐτὴ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Τιβεριανό, πρὶν ὅµως τὸν συλλάβει, ὁ Θαλλέλαιος κατόρθωσε νὰ τοῦ ξεφύγει στὴν Κιλικία, ὅπου συνέχισε τὶς χριστιανικές του δραστηριότητες.

Ἐκεῖ ὅµως συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ποικιλοτρόπως τὸν βασάνισε, τελικὰ τὸν Μάιο τοῦ 289 τὸν ἀποκεφάλισε.

+++

    Ἡ Ἁγία Λυδία ἡ Φιλιππησία

 «Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡµῖν» (Πράξ. 16,9), εἶναι ἡ ἔκκληση τοῦ Μακεδόνα ποὺ βλέπει σὲ ὅραµα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐνῷ βρίσκεται στὴν Τρωάδα.

Τὴ φωνὴ αὐτὴ τὴν θεωρεῖ ὡς φωνὴ Θεοῦ καὶ χωρὶς ἀναβολὴ ἀποφασίζει νὰ διαπεραιωθεῖ στὸ ἐκλεκτότερο τµῆµα τῆς Εὐρώπης, τὴν Μακεδονία.

Μαζί του παίρνει καὶ τοὺς ἐκλεκτούς του συνεργάτες, Τιµόθεο, Σίλα καὶ Λουκᾶ.

Ἀποβιβάζονται στὴ Νεάπολη, σηµερινὴ Καβάλα, κι ἀπὸ κεῖ ἀναχωροῦν γιὰ τοὺς Φιλίππους.

Ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Φιλίππων καὶ κοντὰ στὶς ὄχθες τοῦ Ζυγάκτου ποταµοῦ εἶναι ὁ τόπος προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων.

Στὶς συγκεντρωµένες ἐκεῖ γυναῖκες ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κηρύττει, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Εὐρώπη, τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Οἱ θεοφοβούµενες γυναῖκες ἀκοῦν µὲ προσοχὴ καὶ εὐλάβεια τὰ λόγια του ἀγνώστου Ἰουδαίου.

Ἀλλὰ ἐκείνη ποὺ περισσότερο ἀπ΄ ὅλες ἐνθουσιάζεται εἶναι ἡ Λυδία, ἡ προσήλυτος πορφυρόπωλις ἀπὸ τὰ Θυάτειρα.

Μέσα της γίνεται ἕνας σεισµός.

Ἡ καρδιὰ τῆς Λυδίας ἦταν πάντα ἀνήσυχη.

Δὲν µποροῦσε νὰ λατρεύει θεοὺς καὶ θεὲς ποὺ ὀργίαζαν µεταξύ τους.

Ἔτσι ὁδηγήθηκε στὸν κῆπο προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων.

Γνώρισε τὸ νόµο τοῦ Ἰσραὴλ κι ἄναψε µέσα της ἡ δίψα γιὰ τὴν ἀναζήτηση τοῦ Μεσσία.

Καὶ τώρα ἀκούει γιὰ πρώτη φορὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ µιλάει γιὰ τὸ Λυτρωτὴ τοῦ κόσµου.

Ἡ Λυδία ἀποδέχεται χωρὶς καµιὰ ἀντίῤῥηση τὴν νέα διδασκαλία.

Πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ δηλώνει κατηγορηµατικὰ πὼς καὶ αὐτὴ θέλει νὰ γίνει Χριστιανή. Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁλοκληρώνει τὸ ἔργο του. Στὰ γάργαρα νερὰ τοῦ ποταµοῦ Ζυγάκτου βαπτίζει τὴν Λυδία.

Ἡ πρώτη χριστιανὴ τῆς Μακεδονίας πολιτογραφεῖται στὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Τώρα εἶναι τὸ πρῶτο µέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 Ἡ καρδιά της πληµµυρίζει ἀπὸ αἰσθήµατα εὐγνωµοσύνης πρὸς αὐτοὺς ποὺ ἄνοιξαν τὰ µάτια τῆς ψυχῆς της καὶ ζητᾶ νὰ τοὺς φιλοξενήσει στὸ σπίτι της.

«Καὶ τις γυνὴ ὀνόµατι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβόµενη τὸν Θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ Κύριος διήνοιξε τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουµένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου, ὡς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς, παρεκάλεσε λέγουσα· εἰ κεκρίκατέ µε πιστὴν τῷ Κυρίῳ εἶναι, εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον µου µείνατε· καὶ παρεβιάσατο ἡµᾶς» (Πράξ. 16,14-15).

+++

  Οἱ  Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀστέριος

Αὐτοὶ ἦταν ὑπηρέτες τοῦ ἄρχοντα Θεοδώρου καὶ διατάχτηκαν νὰ τρυπήσουν τοὺς ἀστράγαλους τοῦ Ἁγίου Θαλλελαίου.

Πίστεψαν ὅµως διὰ τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ στὸν Χριστό, τὸν ὁµολόγησαν καὶ στὴ συνέχεια τοὺς ἀποκεφάλισαν.

+++

  Ὁ  Ἅγιος Ἀσκλᾶς ἢ Ἀκλᾶς ἢ Ἀσκαλᾶς

Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Θηβαΐδα.

Ἐργαζόταν δραστηριώτατα ὑπὲρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, γι΄ αὐτὸ καὶ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Ἀῤῥιανό.

Ἐπειδὴ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἄνοιξαν τὰ πλευρά του καὶ ἔκαψαν τὶς πληγές του µὲ ἀναµµένες λαµπάδες.

Ἐπειδή, ὅµως καὶ πάλι τὸ φρόνηµά του παρέµεινε ἄκαµπτο, ὁ Ἀῤῥιανὸς, ἔδεσε µία µεγάλη πέτρα στὸ σῶµα τοῦ µάρτυρα, τὸν ἔῤῥιξε στὰ νερὰ τοῦ Νείλου, ὅπου καὶ βρῆκε τὸν θάνατο ὁ λαµπρὸς ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ.

+++

  Οἱ  Ὅσιοι Νικήτας, Ἰωάννης καὶ Ἰωσὴφ οἱ κτήτορες τῆς Νέας Μονῆς Χίου

Οἱ ὅσιοι αὐτοὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Χίο καὶ ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ 10ου αἰῶνα καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου.

Ἀσκήτευαν σὲ µία σπηλιὰ τοῦ ὄρους λεγοµένου Προβατείου, στὴ Χίο.

Ἐκεῖ κοντά, βρῆκαν σ΄ ἕνα δένδρο µυρσίνης κρεµασµένη τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καὶ ἀνήγειραν πρὸς τιµήν της εὐκτήριο οἶκο, ὅπου καὶ διέµεναν.

Ἀργότερα µὲ τὴν συνδροµὴ τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μονοµάχου (1042-1054), ἔκτισαν τὴν µεγαλοπρεπῆ Νέα Μονή, στὴν ὁποία ὁ αὐτοκράτορας δώρισε κτήµατα καὶ ἀφιερώµατα, σύµφωνα µὲ τὴν ὑπόσχεση ποὺ εἶχε δώσει στοὺς συγκεκριµένους Ὁσίους.

Ἐκεῖ λοιπὸν πέρασαν τὴν ζωή τους ἀσκητικὰ καὶ ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.

+++

  Μετακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυµατουργοῦ

Ἡ µετακοµιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἔγινε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Ἀλεξίου Α΄ τοῦ Κοµνηνοῦ (1081 -1118) καὶ Πατριάρχου Νικολάου Γ΄ τοῦ Κυρδινιάτη (1084-1111).

Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου µετακοµίστηκε στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας, ἐπειδὴ οἱ Τοῦρκοι κατέλαβαν τὴν πόλη τῶν Μύρων καὶ οἱ κάτοικοι φοβήθηκαν µήπως οἱ ἄπιστοι τὸ καταστρέψουν.

+++

  Ὁ  Ὅσιος Θαλάσσιος

Ὁ  Ὅσιος αὐτός, ἔγινε Πρεσβύτερος καὶ ἔπειτα ἡγούµενος.

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Κωνσταντίνου Δ΄ τοῦ Πωγωνάτου (668-685).

Αὐτὸς ὑπῆρξε ἀσκητικὸς συγγραφέας (ἔργα του ὑπάρχουν στὴ Φιλοκαλία), σύγχρονός του Ἁγίου Μαξίµου τοῦ Ὁµολογητῆ.

Συνέγραψε 400 κεφάλαια περὶ Ἀγάπης καὶ Ἐγκράτειας καὶ τῆς κατὰ Νοῦν πολιτείας.

Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 648.

+++

  Ὁ  Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἐρηµίτης

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

  Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Ἀλεξίου (Ρώσου) Μητροπολίτη Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας Τοῦ Θαυµατουργοῦ.

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ἡ "ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ" ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ

Ἡ νοερὴ καὶ καρδιακὴ προσευχή, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τοὺς καλουμένους Νηπτικούς, εἶναι ἡ συγκέντρωσις τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ στὴν καρδιά του κυρίως, καὶ χωρὶς νὰ ὁμιλῇ μὲ τὸ στόμα, μὲ μόνο τὸν ἐνδιάθετο λόγο, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖται μέσα στὴν καρδιά, νὰ λέγῃ αὐτὴ τὴ σύντομη καὶ μονολόγιστη προσευχή· δηλαδὴ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», κρατώντας λίγο καὶ τὴν ἀναπνοή (1). Καταχρηστικὰ ὅμως καὶ εὐρύτερα νοερὴ προσευχὴ λέγεται καὶ κάθε ἄλλη δέησις ποὺ δὲν θὰ γίνῃ μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο τῆς καρδιᾶς ποὺ ἀναφέρθηκε.

Ἄν, λοιπόν, ἀδελφέ, ἀγαπᾷς νὰ εἰσακουσθῇς πιὸ εὔκολα ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβης ἐκεῖνο ποὺ τοῦ ζητᾶς, ἀγωνίζου ὅσο μπορεῖς σ᾿ αὐτὴ τὴ νοερὴ προσευχή, παρακαλώντας τὸν Θεὸ μὲ ὅλο σου τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ γιὰ νὰ σὲ ἐλεήσῃ καὶ νὰ σοῦ δώσῃ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ σὲ συμφέρουν γιὰ τὴ σωτηρία σου. Διότι, ὅσο περισσότερο κόπο ἔχει αὐτὴ ἡ νοερὴ προσευχή, ἀπὸ ἐκείνη ποὺ λέγεται μὲ τὸ στόμα προφορικά, τόσο περισσότερο τὴν ἀκούει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἀκούει καλύτερα τὴν νοερὴ βοὴ τῆς καρδιᾶς, παρὰ τὶς δυνατὲς φωνὲς τοῦ στόματος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔλεγε στὸν Μωυσῆ ποὺ μόνο νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιὰ τὸν παρακαλοῦσε γιὰ τοὺς Ἰουδαίους: «Γιατὶ φωνάζεις δυνατὰ πρὸς ἐμένα;» (Ἐξόδ. 14,15).

Γνώριζε ἀκόμη ὅτι, ἐπειδὴ καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, εἶναι καθολικὸ Ὄνομα καὶ περιέχει ὅλες τὶς χάρες, ποὺ ζητᾶμε καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ὁ Θεὸς μᾶς τὶς δίνει, γι᾿ αὐτὸ γιὰ κάθε ὑπόθεσι καὶ χάρι ποὺ ζητᾷς ἀπὸ τὸν Θεό, μπορεῖς νὰ χρησιμοποιῇς τὴν προρρηθεῖσα σύντομη αὐτὴν προσευχή, τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Γιατὶ καὶ ὁ νοῦς συμμαζεύεται μὲ αὐτὴν πιὸ εὔκολα, ἐνῷ στὶς ἄλλες προσευχές, στὶς ἐκτενέστερες καὶ πολλές, ὁ νοῦς διασκορπίζεται. Ἐὰν ὅμως καὶ ἐπιθυμῇς, κατὰ τὶς διάφορες ὑποθέσεις καὶ χάριτες ποὺ ζητᾷς, νὰ προσεύχεσαι, ἐδῶ σοῦ παραθέτω μερικὲς προσευχές, γιὰ νὰ τὶς ἔχῃς ὡς παράδειγμα. Γιὰ παράδειγμα, ὅταν ζητᾷς κάποια ἀρετὴ καὶ χάρι, μπορεῖς νὰ πῇς μὲ τὴν καρδιά σου τὰ ἑξῆς·

«Κύριε, ὁ Θεός μου, δός μου αὐτὴ τὴ χάρι καὶ ἀρετὴ γιὰ δόξα καὶ τιμὴ δική σου»· ἢ ἔτσι· «Κύριέ μου, ἐγὼ πιστεύω ὅτι σοῦ ἀρέσει καὶ εἶναι δόξα δική σου τὸ νὰ ζητήσω ἐγὼ καὶ νὰ λάβω αὐτὴ τὴν χάρι· ἐκπλήρωσέ μου λοιπὸν αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά σου». Ὅταν ἔμπρακτα πολεμῆσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, θὰ προσευχηθῇς ἔτσι· «Τρέξε γρήγορα, Θεέ μου, νὰ μὲ βοηθήσῃς, γιὰ νὰ μὴ νικηθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούςμου· ἢ Θεὲ μου, καταφυγή μου, δύναμις τῆς ψυχῆς μου, βοήθησέ με γρήγορα, γιὰ νὰ μὴν πέσω». Ὅταν ἀκολουθῇ ἡ μάχη, ἀκολούθησε καὶ ἐσὺ αὐτὸν τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς, ἀντιστεκόμενος γενναῖα σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ σὲ πολεμεῖ. Ἔπειτα, ἀφοῦ τελειώσει ἡ σκληρότητα τῆς μάχης, στρέψου πρὸς τὸν Θεό, παρουσίασε μπροστά του τὸν ἐχθρὸ ποὺ σὲ πολέμησε καὶ τὴν ἀδυναμία σου νὰ τοῦ ἀντισταθῇς λέγοντας· «Νά, Κύριε, τὸ δημιούργημα τῶν χεριῶν τῆς ἀγαθότητός σου, τὸ ἐξαγορασμένο μὲ τὸ Αἷμα σου. Νὰ ὁ ἐχθρός σου ποὺ ζητᾷ νὰ τὸ ἐξαφανίσῃ καὶ νὰ τὸ καταφάγη· σὲ σένα προστρέχω· σὲ σένα μόνον ἐλπίζω ποὺ εἶσαι ἀγαθὸς καὶ παντοδύναμος· καὶ κύταξε τὴν ἀδυναμία μου καὶ τὴν ταχύτητα (ἂν δὲν μὲ βοηθήσῃς ἐσύ) νὰ ὑποταχθῶ ἐκούσια· βοήθησέ με λοιπόν, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ δύναμις τῆς ψυχῆς μου».

                     

Σοῦ ὑπενθυμίζω καὶ τὸ ἑξῆς: Ὅταν κουρασθῇς νὰ προσεύχεσαι νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά, μπορεῖς νὰ λὲς καὶ μὲ τὸ στόμα καὶ προφορικὰ τόσο τὴν εὐχὴ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες, ὅσο καὶ τὶς ἄλλες προσευχὲς ποὺ θὰ θελήσῃς. Φρόντιζε ὅμως καὶ νὰ συμμαζεύῃς τὸν νοῦ σου τότε γιὰ νὰ προσέχης στὰ λόγια τῆς προσευχῆς.

Μερικοὶ μάλιστα λέγουν ὅτι νοερὰ προσευχὴ λέγεται ἀκόμη καὶ τὸ ἑξῆς· ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφοῦ συμμαζέψη ὅλες τὶς νοερὲς δυνάμεις τῆς ψυχῆς του μέσα στὴν καρδιά, χωρὶς νὰ πῇ κανένα λόγο οὔτε προφορικό, οὔτε ἐνδιάθετο, μὲ μόνο τὸ νοῦ του σκέπτεται καὶ ἀμετάβατα ἀναλογίζεται ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παρὼν ἐνώπιόν του· καὶ ὅτι αὐτὸς στέκεται μπροστά του πότε μὲ φόβο καὶ δέος σὰν ἕνας κατάδικος· πότε μὲ ζωντανὴ πίστι γιὰ νὰ λάβη τὴν βοήθειά του· καὶ πότε μὲ ἀγάπη καὶ χαρὰ γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσῃ παντοτεινά. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ Δαβίδ· «Ἔβλεπα πάντοτε τὸν Κύριό μου ἐνώπιόν μου» (Ψαλμ. 15,8). Μπορεῖ ἡ προσευχὴ αὐτὴ νὰ γίνῃ καὶ μόνο μὲ ἕνα ἀμετάβατο βλέμμα τοῦ νοῦ πρὸς τὸν Θεό, πενθικὸ καὶ παρακαλεστικό, τὸ ὁποῖο βλέμμα εἶναι σὰν μία σιωπηλὴ ὑπενθύμησι ἐκείνης τῆς χάριτος, ποὺ τοῦ εἴχαμε ζητήσει προηγουμένως μὲ τὸν λόγο καὶ μὲ τὴν καρδιακὴ προσευχή. Γι᾿ αὐτό, ἐπειδὴ ἡ προσευχὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ γίνῃ εὔκολα σὲ κάθε τόπο καὶ γιὰ κάθε ἀφορμὴ καὶ περίστασι, κράτησέ την στὰ χέρια σου σὰν ἕνα ὅπλο δυνατὸ καὶ εὐκολομεταχείριστο, καὶ θὰ ὠφεληθῇς καὶ θὰ βοηθηθῇς πολύ.

 1. Πολλὰ καὶ μεγάλα εἶναι τὰ χαρίσματα ποὺ προκαλεῖ αὐτὴ ἡ ἱερὴ καὶ νοερὴ προσευχή, τὰ ὁποῖα ἀπαριθμοῦν οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες, οἱ καλούμενοι Νηπτικοί, καὶ βλέπε στὴν Φιλοκαλία. Ἐγὼ ὅμως ἀναφέρω ἐδῶ τὸ γενικώτερο καὶ σπουδαιότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι καὶ λέγεται κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ἔχοντας νοῦ, λόγο καὶ ζωοοποιὸ πνεῦμα τοῦ σώματος, δηλαδὴ φυσικὴ θέλησι καὶ ἀγάπη. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι τρία καὶ ἕνα, καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ νὰ γίνῃ καὶ τρία καὶ ἕνα, γιὰ νὰ μοιάζῃ μὲ τὸ πρωτότυπό του καὶ στὴ συνέχεια νὰ ἑνωθῆ μὲ αὐτό. Αὐτὴ ἡ ἕνωσις καὶ ὁμοιότητα μὲ τὸν Θεὸ δὲν γίνεται μὲ ἄλλον τρόπο παρὰ μόνο μὲ τὴν προσευχὴ αὐτή. Ὅταν λοιπὸν ὁ νοῦς ἔχῃ ὅλη του τὴν προσοχὴ στραμένη στὸν ἐνδιάθετο λόγο, ποὺ εἶναι μέσα στὴν καρδιὰ καὶ ὁ ἐνδιάθετος λόγος λέγῃ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», ἐνῷ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ φυσικὴ θέλησις μὲ ὅλη της τὴν δύναμι ἀγαπᾷ καὶ ἀφιερώνεται στὰ λόγια αὐτὰ τῆς προσευχῆς, τότε αὐτὲς οἱ τρεῖς δυνάμεις, μένοντας τρεῖς γίνονται ἕνα· Καὶ ὁ ἕνας ἄνθρωπος γίνεται τρία, μένοντας ἕνα· Καὶ αὐτὸ σημαίνει ἐκεῖνο ποὺ λέγει ἀμυδρὰ ὁ μέγας τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, ὁ μεγάλος ἐκεῖνος ἐργάτης καὶ διδάσκαλος τῆς Νοερᾶς Προσευχῆς: «Ὅταν τὸ ἑνιαῖο τοῦ νοῦ γίνεται τρία, μένοντας ἕνα, τότε ἑνώνεται μὲ τὴν Θεαρχικὴ Τριαδικὴ Μονάδα, ἀποκλείοντας κάθε εἴσοδο πλάνης, καὶ βρίσκεται πάνω ἀπὸ κάθε καθεστὼς σάρκας κόσμου καὶ κοσμοκράτορος». Καὶ στὴ συνέχεια λέγει ὁ ἅγιος ὅτι, κι ἂν αὐτὴ ἡ ἕνωσις τῶν τριῶν, μὲ τὴν προσευχὴ αὐτή, εἶναι πιὸ κοπιαστικὴ ἀπὸ κάθε ἄλλο κόπο ἀρετῆς, ὅμως δίνει τὰ ἀπόρρητα μυστήρια καὶ τὶς ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ, ὅταν κανεὶς ὑπομένῃ πολὺ χρόνο στὴν ἐργασία καὶ ἕνωσι αὐτή. Καὶ γιατί νὰ πολυλογῶ; Μὲ ἄλλον τρόπο δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ φυλάξη τὴν πρώτη ἐντολή, δηλαδή, τὸ «νὰ ἀγαπήσῃς τὸν Κύριο τὸ Θεό σου μὲ ὅλη σου τὴν ψυχή...», ὅπως προστάσσει ὁ Κύριος (Λουκ. 10,27), παρὰ μὲ τὸ μέσο τῆς Νοερᾶς αὐτῆς Προσευχῆς. Σημειώνω δὲ καὶ τὰ ἑξῆς σὲ ὅσους εἶναι ἀντίθετοι στὸν τρόπο τῆς προσευχῆς αὐτῆς, τὴν ἀπόφασι ποὺ ἔχει ὁ Συνοδικὸς Τόμος, κατὰ τοῦ Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου, ἐπὶ Βασιλέως Ἀνδρονίκου Παλαιολόγου, ἐνώπιον τῆς Συγκλήτου καὶ τῶν Ρωμαίων κριτῶν. Ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς: «Φάνηκε ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἐλέγχθηκε ὁ Βαρλαὰμ ὅτι βλασφημεῖ καὶ ὁμιλεῖ κακόδοξα γιὰ τὸ Θαβώρειο Φῶς, καὶ γιὰ ἐκείνους τοὺς Μοναχοὺς καὶ γιὰ τὴν ἱερὴ εὐχὴ ποὺ προφέρουν αὐτοί. Οἱ Μοναχοὶ ἀποδείχθηκαν ἀνώτεροι ἀπὸ τὴν κατηγορία του, ὡς μένοντες στὶς ἐξηγήσεις καὶ παραδόσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων… Γι᾿ αὐτό... ὁ ἴδιος ὁ Βαρλαάμ... ἀλλὰ καὶ ὅποιος ἄλλος ἀναφανῆ νὰ ὁμιλῇ βλάσφημα καὶ κακόδοξα μὲ βάσι ἐκεῖνα τὰ βλάσφημα ποὺ εἶπε αὐτὸς καὶ στρέφονται κατὰ τῶν Μοναχῶν, μᾶλλον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἢ ὅποιος φανῆ νὰ ἀσχολῆται γενικὰ μὲ τὰ παρόμοια, στὴν ἴδια καταδίκη ἀπὸ τὴν δική μας Μετριότητα ὑποβαλλόμενος, ἀποκηρυγμένος θὰ εἶναι καὶ αὐτὸς καὶ ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἀνατολικὴ Ἐκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου συστήματος τῶν χριστιανῶν».

2. Ἀπὸ ποῦ εἶναι φανερὸ αὐτό; Διότι τόσο ἡ χάρις, ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στὴν παροῦσα ζωή, ὅσο καὶ ἡ δόξα ποὺ πρόκειται νὰ δώσῃ στὴν ἄλλη, γιὰ τὶς ὁποῖες εἶπε ὁ Δαβὶδ «χάρι καὶ δόξα θὰ δώσῃ» (Ψαλμ. 83,12), καὶ τὰ δυὸ ὀνομάζονται ἔλεος· ἡ μὲν χάρις, γιατὶ ὅσοι χαριτώθηκαν ἀπὸ τὸν Θεό, ἁπλὰ κατὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὀνομάζονται ἐλεημένοι «Ἐσεῖς ποὺ κάποτε δὲν ἤσασταν λαός, τώρα γίνατε λαὸς τοῦ Θεοῦ· ἐσεῖς ποὺ ἄλλοτε δὲν εἴχατε ἐλεηθῆ, τώρα βρήκατε ἔλεος» (Α´ Πέτρ. 2,10). Καὶ ὁ θεῖος Παῦλος, αὐτὸς ποὺ ἐλεήθηκε τόσο πολὺ ὀνομάζει τὸν ἑαυτό του ἐλεημένο· «Ἐκφράζω τὴ γνώμη μου σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἐλεηθῆ» (Α´ Κορ. 7,25)· καὶ ἀλλοῦ λέγει· «Ἀλλὰ ἐλεήθηκα διότι τὸ ἔκανα ἀπὸ ἄγνοια» (Α´ Τιμ. 1,13). Παρόμοια καὶ ἡ δόξα τῶν ἁγίων στοὺς οὐρανοὺς καὶ ὁ στέφανος λέγεται ἔλεος καὶ ἀπὸ ἔλεος δίνεται, ὅπως λέγει ὁ ψαλμῳδός· «Αὐτὸν ποὺ σὲ στεφανώνει μὲ ἔλεος καὶ οἰκτιρμούς» (Ψαλμ. 102,4). Ἐρμηνεύοντας αὐτὸ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει· «Λοιπὸν ὁ στέφανος εἶναι ἀποτέλεσμα χάριτος καὶ φιλανθρωπίας».

Ορθόδοξοι Πατέρες

ΚΑΝΕΛΑ ΚΕΫΛΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΣΣΙΑ

Γνήσια κανέλα Κεϋλάνης

Η πραγματική κανέλα είναι αυτή της Κεϋλάνης με φλούδα ανοιχτόχρωμη και χρώμα γλυκό κανελί. 
Αναφέρεται στην βιβλιογραφία της βοτανολογίας ως Κιννάμωμον το γνήσιον.
Έχει λεπτές στρώσεις φύλλων που είναι  εύθραυστες  και όταν τις πιέσουμε με τα δάκτυλα σπάζουν εύκολα.
Αν την αναδεύσουμε στο μπλέντερ θα μετατραπεί σε μία λεπτή αρωματική σκόνη.
Παράγεται από το δένδρο Cinnamomum verum.

Κάσσια

Αντιθέτως η κάσσια αναφέρεται στην βιβλιογραφία της βοτανολογίας ως Cinnamomum cassia και έχει σκληρό φλοιό με σκούρο καστανοκόκκινο χρώμα και χοντρό κορμό τραχύ και άκαμπτο. 

Είναι συγγενές δένδρο με την γνήσια κανέλα Κεϋλάνης.

Λόγω της σκληρότητας της κόβεται δύσκολα και είναι σχεδόν αδύνατο να την μεταρέψουμε σε σκόνη λόγω της ακαμψίας της.

Είναι δε φθηνότερη από την γνήσια κανέλα Κεϋλάνης και χρησιμοποιείται στην μαγειρική και ζαχαροπλαστική ως αρωματική ύλη όπως και η γνήσια κανέλα Κεϋλάνης.

Και τα δύο είδη κανέλας (η γνήσια της Κεϋλάνης και η κάσια) περιέχουν την ουσία κουμαρίνη η οποία σε μικρές ποσότητες που περιέχεται στην γνήσια κανέλα Κεϋλάνης βοηθά στην μείωση της γλυκόζης στο αίμα και κατ' επέκταση είναι ωφέλιμη στους διαβητικούς.

Η λήψη μεγάλων ποσοτήτων κουμαρίνης δρα τοξικά στον οργανισμό  επιβαρύνοντας τη λειτουργία συκωτιού και νεφρών.

Σε μεγάλες ποσότητες υπάρχει στην κάσια και επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η γνήσια κανέλα Κεϋλάνης είναι πιο ασφαλής και ωφέλιμη για τον οργανισμό μας. 

Στην φωτογραφία διακρίνονται οι διαφορές που αναφέραμε

  Vasileios

ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ - ΠΕΡΙ ΛΟΓΙΣΜΩΝ

Ο Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης στο Κελί του (Παναγούδα)

«Ένας αγνός, καλός, λογισμός έχει μεγαλύτερη δύναμη από κάθε άσκηση. Οι λογισμοί μας δείχνουν την πνευματική μας κατάσταση» .

+++

«Ένας που κάνει δουλειά στον εαυτό του, δεν βλέπει σφάλματα στους άλλους.

Ο πνευματικός άνθρωπος τα βλέπει όλα καθαρά, καλά.

Στην αρχή αγωνίζεται κανείς να μην κατακρίνει.

Στο δεύτερο στάδιο προσπαθεί να φέρει καλό λογισμό έναντι στον λογισμό της κατακρίσεως και στο τρίτο στάδιο τα ερμηνεύει όλα καλά.

Μπαίνει η αγάπη και η ταπείνωση.

Όταν η ψυχή εξαγνισθεί, τότε όχι μόνο δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει δεξιούς λογισμούς αλλά ούτε καν της έρχονται αριστεροί, δηλαδή αυτά που φαίνονται κατακριτέα αυτή τα βλέπει καλά.»

+++

«Οι πονηροί λογισμοί άλλοτε είναι του πειρασμού και άλλοτε ο ίδιος ο άνθρωπος σκέφτεται πονηρά».

+++

«Από την ποιότητα των λογισμών ενός ανθρώπου φαίνεται η πνευματική του κατάσταση.

Οι άνθρωποι κρίνουν τα πράγματα ανάλογα με το περιεχόμενο που έχουν μέσα τους.

 Αν δεν έχουν πνευματικό περιεχόμενο, βγάζουν λάθος συμπέρασμα, αδικούν τον άλλον».

+++

«Η καλή αδιαφορία χρειάζεται σε έναν υπερευαίσθητο που τον ταλαιπωρεί το ταγκαλάκι με διάφορους λογισμούς. Τότε καλό είναι να γίνει λίγο αναίσθητος, με την καλή έννοια, και να μη λεπτολογεί μερικά πράγματα.

Ή, ακόμη, χρειάζεται για κάποιον που μπορεί σε πολλά να είναι αδιάφορος, αλλά σε κάτι του έχει δημιουργήσει ο πειρασμός μια υπερευαισθησία, για να τον αχρηστέψει.

Τότε για ένα διάστημα θα τον βοηθήσει η καλή αδιαφορία. Θέλει όμως παρακολούθηση.

Πρέπει να λέει τον λογισμό του και να παρακολουθείται από τον πνευματικό, αλλιώς μπορεί σιγά-σιγά να τα πάρει όλα σβάρνα και να φθάσει στην άλλη άκρη, να γίνει τελείως αδιάφορος».

+++

«Με βλάσφημους λογισμούς βασανίζει ο διάβολος συνήθως τους πολύ ευλαβείς και πολύ ευαίσθητους. Μεγαλοποιεί την πτώση τους, για να τους θλίβει, και αν δεν κατορθώσει να τους φέρει σε απόγνωση, ώστε να αυτοκτονήσουν, προσπαθεί τουλάχιστον να τους τρελάνει και να τους αχρηστέψει. Και εάν δεν μπορέσει να κάνει ούτε και αυτό, τον ευχαριστεί να τους φέρει έστω και μελαγχολία».

+++

«Τους βλάσφημους λογισμούς πρέπει να τους περιφρονούμε».

+++

«Το να εμπιστεύεται ένας πνευματικός άνθρωπος στον λογισμό του είναι αρχή πλάνης. Σκοτίζεται το μυαλό του από την υπερηφάνεια και μπορεί να πλανηθεί. Καλύτερα να τρελαθεί, γιατί τότε θα έχει ελαφρυντικά».

+++

-Γέροντα, όταν κάποιος έχει λογισμό ότι όλοι ασχολούνται μ’ αυτόν κ.λπ., πως θα τον διώξει;

- Αυτό είναι του πειρασμού που πάει να τον αρρωστήσει. Να αδιαφορήσει, να μην πιστεύει καθόλου σ’αυτόν τον λογισμό.

 Ένας λ.χ. που έχει καχυποψία, αν δει έναν γνωστό του να μιλάει σιγά σε έναν άλλον, σκέφτεται: «για μένα λέει. δεν το περίμενα απ’ αυτόν!», ενώ εκείνοι για άλλο θέμα συζητούν.

 Και αν δεν προσέξει, εξελίσσεται σιγά-σιγά και που φθάνει!

Νομίζει ότι τον παρακολουθούν, ότι τον καταδιώκουν.

Ακόμη και αν έχει συγκεκριμένα στοιχεία ότι άλλοι ασχολούνται μ’ αυτόν, να ξέρει ότι και αυτά ο ίδιος ο εχθρός (δηλ. ο διάβολος) τα έχει ταιριάξει έτσι, για να τον πείσει. Και πως τα συνδυάζει ο διάβολος!

+++

-Γέροντα, ο ευαίσθητος είναι ψυχικά αδύνατος, είναι άρρωστος;

- Όχι, το φιλότιμο και η ευαισθησία είναι φυσικά χαρίσματα, αλλά κατορθώνει δυστυχώς ο διάβολος να τα εκμεταλλεύεται.

 Έναν ευαίσθητο άνθρωπο τον κάνει συχνά να μεγαλοποιεί τα πράγματα, για να μην μπορεί να σηκώσει κάποια δυσκολία ή να την σηκώνει λίγο και μετά να κάμπτεται, να απογοητεύεται, να ταλαιπωρείται, και τελικά να σακατεύεται.

Αν αξιοποιεί την κληρονομική ευαισθησία, θα γίνει ουράνια.

 Αν αφήσει να την εκμεταλλευθεί ο διάβολος, θα πάει χαμένη.

Γιατί, αν δεν αξιοποιεί ο άνθρωπος τα χαρίσματά του, τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος. έτσι πετάει τα δώρα του Θεού.

Αντί να ευγνωμονεί τον Θεό, τα παίρνει όλα ανάποδα.

Ο ευαίσθητος, όταν πιστεύει στον λογισμό του, μπορεί να καταλήξει ακόμη και στο ψυχιατρείο, ενώ ο αδιάφορος με το «δε βαριέσαι» δεν πάει βέβαια καλά, αλλά τουλάχιστον δεν καταλήγει στο ψυχιατρείο. Γι’ αυτό το ταγκαλάκι κυνηγάει τους ευαίσθητους ανθρώπους.

+++

«Μεγαλύτερη αρρώστια είναι το να πιστέψει ο άνθρωπος στον λογισμό του ότι έχει κάποια αρρώστια (κατά φαντασίαν ασθενής).

Ο λογισμός αυτός του δημιουργεί άγχος, τον κάνει να στενοχωριέται, να μην έχει όρεξη για φαγητό, να μην μπορεί να κοιμηθεί, να παίρνει φάρμακα, και τελικά να αρρωσταίνει, ενώ ήταν καλά.

Να είναι άρρωστος κανείς και να κάνει θεραπεία, αυτό το καταλαβαίνω. αλλά να είναι υγιής και να νομίζει ότι είναι άρρωστος και να αρρωσταίνει στα καλά καθούμενα, αυτό είναι….»

+++

«Μπορεί κάποιος να είναι έξυπνος, τετραπέρατος, αλλά, αν έχει θέλημα, αυτοπεποίθηση και φιλαυτία, βασανίζεται συνέχεια.

Μπερδεύεται άσχημα και του δημιουργούνται προβλήματα.

Για να βρει τον δρόμο του, πρέπει να ανοίξει την καρδιά του σε κάποιον πνευματικό και να ζητήσει ταπεινά την βοήθειά του».

+++

«Όπως ο εχθρός, πριν κάνει επίθεση με το πυροβολικό, βομβαρδίζει με την αεροπορία τα οχυρά, για να τα σπάσει, έτσι και ο διάβολος πρώτα βομβαρδίζει με λογισμούς τον άνθρωπο και ύστερα του επιτίθεται. Αν δεν χαλάσει τον λογισμό του ανθρώπου, δεν επιτίθεται, γιατί ο άνθρωπος αμύνεται με τον καλό λογισμό».

+++

-Γέροντα, πως θα βοηθηθώ στον αγώνα κατά των αριστερών λογισμών;

-Με την εγρήγορση και την αδιάλειπτη προσευχή. Αν βρίσκεσαι σε εγρήγορση, προσέχεις και φέρνεις καλούς λογισμούς.

+++

«Η καλύτερη επιχείρηση είναι να φτιάξει ο άνθρωπος ένα εργοστάσιο καλών λογισμών».

+++

Ο Γέροντας έλεγε ότι μετά από αγώνα δεν έχει ο άνθρωπος ούτε κακούς αλλά ούτε και καλούς λογισμούς: «Αυτή η φάση φέρνει και κάποια ανησυχία στην ψυχή και ο άνθρωπος αρχίζει να αναρωτιέται:

“Τι συμβαίνει; Τι γίνεται τώρα; Είχα κακούς λογισμούς, έφυγαν. ήρθαν καλοί. Τώρα δεν έχω ούτε κακούς ούτε καλούς”.

 Μετά από αυτό το άδειασμα γεμίζει ο νους με τη θεία Χάρη και έρχεται ο θείος φωτισμός».

+++

Για τους λογισμούς υπόνοιας, είπε ο Γέροντας:

«Να βάζεις πάντα ένα ερωτηματικό σε κάθε λογισμό σου. Αν βάζεις δύο ερωτηματικά, είναι πιο καλά. Αν βάζεις τρία, είναι ακόμη καλύτερα. Έτσι και εσύ ειρηνεύεις και ωφελείσαι, αλλά και τον άλλον ωφελείς. Αλλιώς, με τον αριστερό λογισμό νευριάζεις, ταράζεσαι και στενοχωριέσαι, οπότε βλάπτεσαι πνευματικά».

+++

«Βέβαια χρειάζεται να προσέχει κανείς να μη δίνει και ο ίδιος αφορμές, ώστε ο άλλος να βγάζει λανθασμένα συμπεράσματα.

Για να βάλει λ.χ. κάποιος έναν αριστερό λογισμό για σένα, μπορεί ο ίδιος να έχει εμπάθεια, αλλά κι εσύ μπορεί να έδωσες αφορμή.

 Αν, παρόλο που εσύ πρόσεξες, ο άλλος σκεφθεί κάτι εις βάρος σου, τότε να δοξάζεις τον Θεό και να ευχηθείς για εκείνον».

+++

-Γέροντα, πότε η προσβολή ενός αριστερού λογισμού είναι πτώση;

-Έρχεται ο λογισμός και τον διώχνεις αμέσως. Αυτό δεν είναι πτώση.

Έρχεται και τον συζητάς. Αυτό είναι πτώση.

 Έρχεται, τον δέχεσαι λίγο και μετά τον διώχνεις.

Αυτό είναι μισή πτώση, γιατί και τότε έχεις πάθει ζημιά, επειδή μόλυνε ο διάβολος τον νου σου.

Δηλαδή είναι σαν να ήρθε ο διάβολος και του είπες:

«Καλημέρα, τι γίνεται; Καλά; Κάθισε να σε κεράσω. Α, ο διάβολος είσαι; Φύγε τώρα».

Αφού είδες ότι είναι ο διάβολος, γιατί τον έβαλες μέσα; Τον κέρασες και θα ξανάρθει.

+++

«Για να εξαγνισθούν ο νους και η καρδιά, δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τους πονηρούς λογισμούς που του φέρνει το ταγκαλάκι, ούτε ο ίδιος να σκέφτεται πονηρά».

+++

«Σε προσβολές λογισμών καλύτερη αντιμετώπιση είναι η περιφρόνηση. να μην του δώσει κανείς σημασία. Η συζήτηση με τον λογισμό είναι επικίνδυνη, γιατί και εκατό δικηγόροι να μαζευτούν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με ένα μικρό ταγκαλάκι (έτσι αποκολλούσε τα δαιμόνια και τον διάβολο ο Γέροντας)».

  Λόγοι Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ – Λόγος Αγίου Βασιλείου

• Να εύχεσθε για όλους εκείνους που σας καταδιώκουν.
• Να εύχεσθε και να λέτε για όλους καλά, η ζωή σας να είναι για όλους ευλογία και ποτέ να μη καταράσθε.
• Διότι εκείνο για το οποίο καυχόμαστε είναι η μαρτυρία της συνείδησής μας (Β’ Κορινθ. 1, 12) ότι με αγιότητα και ειλικρίνεια εγνωρίσαμε το Θεό.
• Και ότι αυτή η γνωριμία σαν επίγνωση του θελήματός Του μας οδηγεί να ζούμε με αγιότητα, ευθύτητα και ειλικρίνεια.
• Έτσι όταν παρουσιάζεται στη ζωή μας διωγμός, με την ελάχιστη αυτή πρόφαση, μας δίδεται η ευκαιρία να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας σε όσους μας καταδιώκουν, γιατί τη συμπεριφορά μας δεν την κατευθύνει η ανθρώπινη σοφία και οι ψεύτικοι συλλογισμοί, αλλά η χάρη του Θεού.

           Άγιος Βασίλειος

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ 17ης ΜΑΪΟΥ

Τοιχογραφία από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή

           Ἁγιολόγιον - Μάϊος 17

• Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία, οἱ Ἀπόστολοι
• Οἱ Ἅγιοι Σολόχων, Παµφαµὴρ καὶ Παµφυλὼν ἢ Παµφαλών
• Μνήµη Ἁλώσεως καὶ Πυρπολήσεως τῆς Ἱερουσαλὴµ ἀπὸ τοὺς Πέρσες
• Οἱ Ὅσιοι Νεκτάριος καὶ Θεοφάνης, οἱ αὐτάδελφοι κτήτορες τῆς Μονῆς Βαρλαὰµ Μετεώρων
• Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὸ Μέτσοβο
• Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Νέος, ὁ Θαυµατουργὸς ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως
• Ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος ὁ Πρεσβύτερος

  Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία οἱ Ἀπόστολοι

 Τὰ σαρκικὰ πάθη, ἰδιαίτερα στην ἐποχή µας, δύσκολα ἀφήνουν νὰ ἀναπτυχθεῖ ἁγνὴ φιλία, καὶ εἰδικότερα ἁγνὴ συνεργασία, µεταξὺ ἑνὸς ἄνδρα καὶ µίας γυναίκας.

Ὅµως, δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο. Κατορθώνεται, ὅταν µέσα στὶς ψυχὲς καὶ τῶν δυὸ φίλων ῥιζώσει τὸ Ἅγιο Πνεῦµα.

Τότε νεκρώνεται τὸ σαρκικὸ φρόνηµα καὶ ἐνδιαφέρει µόνο τὸ συµφέρον τῆς ψυχῆς.

Μ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο συνεργάσθηκαν καὶ οἱ ἀπόστολοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἰουνία.

Μὲ τὴν ἁγνή τους συνεργασία, πέτυχαν νὰ ἀποσπάσουν πολλοὺς εἰδωλολάτρες ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων καὶ νὰ κτίσουν πολλὲς ἐκκλησίες.

Συνεργάσθηκαν µὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, γιὰ τοὺς ὁποίους γράφει στὴν πρὸς Ῥωµαίους ἐπιστολή του:

«Ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἴουνιάν τους συγγενεῖς µου καὶ συναιχµαλώτους µου, οἵτινες εἰσὶν ἐπίσηµοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐµοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ».

Δηλαδή, χαιρετῆστε τὸν Ἀνδρόνικο καὶ τήν Ἰουνία, τοὺς συµπατριῶτες µου, ποὺ καταδιώχθηκαν καὶ φυλακίσθηκαν µαζί µου καὶ εἶναι διακεκριµένοι µεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἀποστολὴ τοῦ κηρύγµατος, καὶ οἱ ὁποῖοι

µάλιστα προσῆλθαν στὸ Χριστὸ πρωτύτερα ἀπὸ µένα.

Ὁ Ἀνδρόνικος καὶ ἡ Ἰουνία, ἀφοῦ ἔλαµψαν µὲ τοὺς ἀγῶνες τους γιὰ τὴν πίστη, εἰρηνικὰ ἀποδήµησαν στὴν αἰώνια ζωή.

 (Κατ΄ ἄλλους Συναξαριστὲς ἡ Ἰουνία λαµβάνεται σὰν Ἰουνίας, δηλ. ἀρσενικοῦ γένους).

 +++

  Οἱ Ἅγιοι Σολόχων, Παµφαµὴρ καὶ Παµφυλὼν ἢ Παµφαλών

Ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα καὶ µαρτύρησαν ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Γαλέριος Μαξιµιανός.

Κατάγονταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, καὶ ὑπηρετοῦσαν στὸ στρατό. Βρίσκονταν ὅλοι στὴ Χαλκηδόνα, ὅταν ὁ διοικητής τους Καµπάνας ἄρχισε ἀνακρίσεις, γιὰ νὰ µάθει ποιοὶ ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες ἦταν τυχὸν Χριστιανοί.

Καὶ οἱ τρεῖς ἅγιοι, ὁµολόγησαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἐρώτηση ὅτι πράγµατι ἦταν.

Μάλιστα, ἐπέµειναν στὴν ὁµολογία τους αὐτὴ καὶ πέθαναν µετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια.

Ἰδιαίτερα τοῦ Σολόχωνος ὁ θάνατος, ἐπῆλθε διὰ σίδηρου ὀργάνου, τὸ ὁποῖο, ἀφοῦ τοποθετήθηκε στ΄ αὐτί του, διαπέρασε τὸ κεφάλι του!

 +++

  Μνήµη Ἁλώσεως καὶ Πυρπολήσεως τῆς Ἱερουσαλὴµ ἀπὸ τοὺς Πέρσες

 Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔγινε τὸ ἔτος 614 καὶ τὸ περιέγραψε λεπτοµερῶς ὁ ἁγιοσαββίτης µοναχὸς Ἀντίοχος Στρατήγιος, καὶ τὸ µετέφερε στὴν Ἑλληνικὴ ὁ Ἀρχιµανδρίτης Κάλλιστος.

 +++

   Οἱ Ὅσιοι Νεκτάριος καὶ Θεοφάνης, οἱ αὐτάδελφοι κτήτορες τῆς Μονῆς Βαρλαὰµ Μετεώρων

 Ἦταν ἀδέλφια µεταξύ τους καὶ γεννήθηκαν τὸ δεύτερο µισό του 15ου αἰῶνα στὰ Ἰωάννινα τῆς Ἠπείρου.

Ἡ οἰκογένειά τους ἦταν πλούσια καὶ ἀρχοντική, ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἀψαράδων.

Ἔγιναν µοναχοὶ ὑπὸ τὴν χειραγωγίαν κάποιου σοφοῦ γέροντα Σάββα ὀνοµαζόµενου, µὲ τὸν ὁποῖο ἔµειναν µαζὶ 10 ὁλόκληρα χρόνια.

Λίγο πρὶν τὸ θάνατό του τοὺς ἔκανε ἱερεῖς καὶ ἔπειτα αὐτοὶ πῆγαν στὴ Μονὴ Διονυσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου συνάντησαν τὸν Ἅγιο Νήφωνα, πρώην Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Κατόπιν ἐπέστρεψαν στὸ προηγούµενο ἀσκητήριό τους (Νησὶ Ἰωαννίνων), γιὰ νὰ τὸ ἐγκαταλείψουν ἀργότερα καὶ νὰ ἔλθουν τὸ 1511 στὰ Μετέωρα.

Ἐκεῖ, µετὰ τὴν προσωρινή τους διαµονὴ στὸν ἀπόκρηµνο βράχο, ὀνοµαζόµενο Στῦλο τοῦ Τιµίου Προδρόµου, τὸ 1518 ἀνέβηκαν στὴν ἀπρόσιτη κορυφή, ὀνοµαζοµένη Πέτρα τοῦ Βαρλαὰµ καὶ ἔκτισαν ναὸ στὸ ὄνοµα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (πάνω στὰ παλιὰ ἐρείπια, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ) καὶ ἀργότερα οἰκοδόµησαν καὶ ἄλλο ναὸ στὸ ὄνοµα τῶν Ἁγίων Πάντων, ποὺ ἀποπερατώθηκε τὸ 1544 καὶ ἀποτέλεσε τὸ καθολικὸ τῆς Μονῆς Βαρλαάµ.

Ἐκεῖ  λοιπὸν οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ἀφοῦ ἔζησαν ζωὴ ἀσκητική, µὲ νηστεία, ἀγρυπνία καὶ προσευχή, ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.

Ὁ µὲν Θεοφάνης 17 Μαΐου 1544, ὁ δὲ Νεκτάριος 7 Ἀπριλίου 1550.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὸ Μέτσοβο

 Γεννήθηκε στὸ Μέτσοβο ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ νέος ἀκόµα ἀναχώρησε στὰ Τρίκαλα, ὅπου ἐργαζόταν ὑπάλληλος σὲ ἀρτοπωλεῖο.

Ἐκεῖ τὸν ἐξαπάτησαν οἱ Τοῦρκοι καὶ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό.

Συναισθανόµενος τὸ ἁµάρτηµα τῆς ἀποστασίας του, ἐπέστρεψε στὸ Μέτσοβο καὶ ζοῦσε ζωὴ χριστιανική.

Κάποτε ὅµως ἦλθε στὰ Τρίκαλα γιὰ νὰ πουλήσει δαδὶ καὶ κάποιος Τοῦρκος κουρέας τὸν ἀναγνώρισε, καὶ τὸν ἀπειλοῦσε ὅτι θὰ τὸν προδώσει.

Ὁ Νικόλαος γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν σιωπὴ τοῦ Τούρκου κουρέα, παρέδωσε σ΄ αὐτὸν ὅλο τὸ φορτίο ἀπὸ δαδὶ καὶ τοῦ ὑποσχέθηκε κάθε χρόνο νὰ τοῦ φέρνει τὸ ἴδιο φορτίο.

Ἀργότερα ὅµως ὁ Νικόλαος µετανόησε, προσῆλθε σὲ πνευµατικό, ἐξοµολογήθηκε καὶ ἐπεζήτησε τὸ µαρτύριο.

Τὴν ἑπόµενη λοιπὸν χρονιά, ἦλθε στὰ Τρίκαλα καὶ δὲν ἔφερε στὸν Τοῦρκο κουρέα τὸ ὑποσχόµενο φορτίο δαδιοῦ.

Ὁ Τοῦρκος τὸν πρόδωσε καὶ ὁ Νικόλαος ὁδηγήθηκε στὸν κριτή.

Στὸ κριτήριο ὁµολόγησε µὲ θάῤῥος τὴν πίστη του στὸν Χριστό, παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τοὺς φοβερισµοὺς τῶν Τούρκων.

Τότε τὸν ἔριξαν στὴ φυλακὴ καὶ ὑπέµεινε καρτερικά, βασανιστήρια, πεῖνα καὶ δίψα.

Ὅταν ὁδηγήθηκε γιὰ δεύτερη φορὰ σὲ ἀνάκριση στὸ κριτήριο, ἀποδείχτηκε ἀσάλευτος στὴν πίστη του.

Τότε οἱ Τοῦρκοι πῆραν τὴν ἀπόφαση καὶ τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ στὴ φωτιά, στὶς 17 Μαΐου 1617.

Τὴν κάρα τοῦ Ἁγίου, ἀγόρασε ἀντὶ πολλῶν χρηµάτων κάποιος χριστιανὸς κεραµέας καὶ τὴν ἀποθησαύρισε µετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια στὴ Μονὴ Βαρλαὰµ Μετεώρων.

Ναὸς τοῦ Ἁγίου ὑπάρχει στὸν Τύρναβο καὶ πανηγυρίζει τὴν Κυριακὴ τοῦ Θωµᾶ.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Νέος, ὁ Θαυµατουργὸς ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως

Στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήµου εἶναι ἄγνωστος.

Βιογραφικά του στοιχεῖα παίρνουµε ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία του, ποὺ συνέταξε ὁ ἐπίσκοπος Γορτύνης καὶ Μεγαλουπόλεως Ἰωάννης Μαρτῖνος.

Σύµφωνα λοιπόν, µὲ τὰ στοιχεῖα αὐτά, ὁ Ἀθανάσιος γεννήθηκε στὴν Κέρκυρα τὸ 1664 ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Ἀνδρέα καὶ τὴν Εὐφροσύνη.

 Οἱ γονεῖς του θέλησαν νὰ τὸν παντρέψουν µὲ τὴν βία, ἀλλὰ ὁ Ἀθανάσιος, ποὺ εἶχε ἱερατικὴ κλήση, ἔφυγε ἀπ᾿ αὐτοὺς κρυφὰ καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἐκεῖ χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Γαβριὴλ καὶ ἔπειτα, τὸ 1711, ἐξελέγη ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως (τωρινὴ ἐπαρχία Τριφυλίας, µὲ ὁµώνυµη πρωτεύουσα ποὺ βρισκόταν στὸ τωρινὸ χωριὸ Χριστιάνοι).

Ὁσίως ἀφοῦ ποίµανε γιὰ 24 χρόνια τὸ ποίµνιό του, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸν Νοέµβριο 1735, σὲ ἡλικία 71 ἐτῶν.

 +++

  Ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος ὁ Πρεσβύτερος

Πρεσβύτερος στὴν Ἀντιόχεια τὸν 4ο αἰῶνα, ποὺ µαρτύρησε κατὰ τὴν περίοδο τῆς βασιλείας τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη (360-363).

+++

  Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ - Ζωντανή εκδήλωση π.Νικολάου Μανώλη

https://katanixi.gr/

Κάνε εγγραφή στό νέο κανάλι μου πατώντας εδώ: https://bit.ly/2WldGra

Ζωντανή εκδήλωση π.Νικολάου Μανώλη: «Πώς αντιμετωπίζουμε το μάτι και τα μάγια»

Τήν Τετάρτη 15 Μαΐου 2019, στίς 7:00 μμ., ο π.Νικόλαος Μανώλης θά κάνει ὁμιλία μέ θέμα:

«Πῶς ἀντιμετωπίζουμε τό μάτι καί τά μάγια».

Ἔχει ἡ μαγεία ἐπίδραση στή ζωή μας; Γιατί κάποιοι ματιάζονται συνεχῶς; Μπορεῖ νά ὁρίζει τήν καθημερινότητά μας δαιμονική ἐνέργεια; Ὑπάρχει τρόπος νά ἀποφύγουμε ἡ νά ἀντιμετωπίσουμε τίς μαγεῖες;

Στὰ πλαίσια τῆς σειρᾶς ἐκδηλώσεων "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ" τὴν Τετάρτη, 15 Μαΐου 2019, στὶς 7:00 μμ., στὴν αἴθουσα “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ” τοῦ “Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ἠσυχαστής” (Θεσσαλονίκη, Μοναστηρίου 183, 2ος ὄροφος, τηλέφωνο: 2310 515786), θὰ μιλήσει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μανώλης μέ θέμα: ‹‹Πῶς ἀντιμετωπίζουμε τό μάτι καί τά μάγια››.

Ἡ ὁμιλία θά μεταδοθεῖ ζωντανά στό κανάλι τοῦ youtube.

Ἡ ὁμιλία θά πραγματοποιηθεῖ στήν αἴθουσα "Ὀρθοδοξία" τοῦ "Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου Ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Ἠσυχαστής", στή Μοναστηρίου 183, 2ος όροφος - Τηλέφωνο ἐπικοινωνίας τοῦ συλλόγου: 2310 515786

https://katanixi.gr/

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ 15ης ΜΑΪΟΥ

           Ἁγιολόγιον - Μάϊος 15

• Ὁ Ὅσιος Παχώµιος
• Ὁ Ὅσιος Ἀχίλλειος, ἐπίσκοπος Λαρίσης
• Ὁ Ἅγιος Βάρβαρος ὁ Μυροβλήτης
• Ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας, ὁ Ἐρηµίτης καὶ Θαυµατουργός
• Οἱ Ἅγιοι Ἡσαΐας ἐπίσκοπος Ῥοστοβίας ὁ Θαυµατουργός, Δηµήτριος ὁ βασιλόπαις δούκας, Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας ὁ θαυµατουργὸς καὶ Ἡσαΐας ὁ θαυµατουργὸς τοῦ ἐν Σπηλαίῳ ἢ Σπηλαιώτου (Ῥῶσοι)
• Ἡ Ὁσία Καλή
• Μνήµη τῆς Θεοτόκου ἐν τῷ Περιτειχίσµατι καὶ ἡ ἀνάδειξις τῆς ἀχειροποίητου εἰκόνος ἐν Καµουλιανοῖς
• Ἀνακοµιδὴ τῆς τίµιας κάρας τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Τίτου ἀπὸ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώµης εἰς τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ, τὸ Ἡράκλειον Κρήτης

+++

           Ὁ Ὅσιος Παχώµιος

• Ἡ Ἄνω Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου εἶναι ὁ τόπος ὅπου γεννήθηκε ὁ Παχώµιος ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες, τὸ 292 µ.Χ.
•  Σὲ ἡλικία 20 χρονῶν, κατατάχθηκε στὸν αὐτοκρατορικὸ στρατό, ὅπου συνδέθηκε µὲ χριστιανοὺς στρατιῶτες καὶ ἔτσι γνώρισε τὴν χριστιανικὴ θρησκεία.
• Ὅταν ἀπολύθηκε ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ, βαπτίσθηκε.
• Ἡ ψυχή του, ὅµως, ἐπιθυµοῦσε κάτι περισσότερο καὶ ἀνώτερο πνευµατικά.
• Πῆγε, λοιπόν, κοντὰ σὲ ἕναν φηµισµένο ἡσυχαστή, τὸν Παλαίµονα, ὅπου κοντά του προόδευσε στὴν ἄσκηση, τὴν ἀρετὴ καὶ ἰδιαίτερα στὴ βαθειὰ ταπεινοφροσύνη.
• Ὅταν πέθανε ὁ Παλαίµονας, µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ Παχώµιος ἔκτισε δικό του κελλὶ στὸν τόπο Ταβενησία, κοντὰ στὸ Νεῖλο.
• Μὲ τὸ χρόνο σχηµατίσθηκε ἀδελφότητα, καὶ ἔτσι ἔγινε ἐκεῖ ὁλόκληρη Μονή.
•  Καταπληκτικὰ ὀργανωτικὸ πνεῦµα ὁ Παχώµιος καὶ µὲ βοηθὸ τὴν ταπεινοφροσύνη, κατόρθωσε νὰ δηµιουργήσει ἄριστο κοινοβιακὸ σύστηµα καὶ διοικοῦσε ἁρµονικότατα τοὺς 3.000 περίπου µοναχοὺς ποὺ ἦταν γύρω ἀπ᾿ αὐτόν. Θεωρεῖται, µάλιστα, καὶ ὁ ἱδρυτὴς τῆς κοινοβιακῆς ζωῆς.
• Ὁ Παχώµιος δὲν ἦταν καὶ τόσο πολὺ ἐγγράµµατος, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν τὸν ἐπηρέαζε, διότι πάντα εἶχε κατὰ νοῦ τὴν συµβουλὴ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου:
• «Τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκοµβώσασθε· ὅτι ὁ Θεὸς ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Δηλαδή, κουµπωθεῖτε σὰν ἄλλο ῥοῦχο τὴν ταπεινοφροσύνη, διότι ὁ Θεὸς στοὺς ταπεινοὺς δίνει χάρη.
• Ἔτσι καὶ ὁ Παχώµιος, µὲ τὸ ταπεινὸ φρόνηµα εἶχε τὴν χάρη νὰ συζητᾷ κατὰ τὸν καλύτερο δυνατὸ τρόπο τὰ θεολογικὰ ζητήµατα. Τὸ Μάιο τοῦ 348, προσβλήθηκε ἀπὸ πανώλη καὶ πέθανε.

+++

           Ὁ Ὅσιος Ἀχίλλειος ἐπίσκοπος Λαρίσης

• Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
• Ὁ  νεανικός του πόθος τὸν ἔφερε στοὺς ἅγιους Τόπους καὶ κατόπιν στὴ Ῥώµη.
• Ἐκεῖ ἐπιδόθηκε στὸ ἱερὸ ἔργο τοῦ ἱεροκήρυκα, διδάσκοντας ἀκατάπαυστα τὸ θεῖο λόγο σὲ πόλεις καὶ χωριά, ἀψηφῶντας ἀνάγκες, βρισιές, διωγµοὺς καὶ ταλαιπωρίες.
• Οἱ µεγάλες καὶ σπουδαῖες ὑπηρεσίες του, τὸν ἀνέδειξαν ἐπίσκοπο Λαρίσης.
• Ἀπὸ τὴν νέα του θέση ὁ Ἀχίλλειος ὑπῆρξε ὁ πνευµατικὸς ἀρχηγὸς καὶ διδάσκαλος, αὐτὸς ποὺ ἔλεγε καὶ ἔπραττε. Κήρυττε κάθε µέρα, βοηθοῦσε τὶς χῆρες, προστάτευε τὰ ὀρφανά, ἀνακούφιζε τοὺς φτωχούς, ὑπεράσπιζε τοὺς ἀδικηµένους, ἦταν ὁ ἄγρυπνος φύλακας καὶ φρουρὸς τῆς παρακαταθήκης τῆς πίστεως καὶ τοῦ ποιµνίου ποὺ τοῦ ἐµπιστεύτηκαν.
• Ὁ Ἀχίλλειος διακρίθηκε καὶ στὴν Α´ Οἰκουµενικὴ σύνοδο στὴ Νίκαια, ἐναντίον τοῦ Ἀρείου.
• Καὶ τότε ὁ µέγας Κωνσταντῖνος, ἐκτιµῶντας τὶς ἀρετές του, τοῦ ἔδωσε µεγάλη χρηµατικὴ δωρεὰ τὴν ὁποία, ὅταν ὁ Ἀχίλλειος ἐπέστρεψε στὴ Λάρισα, διέθεσε γιὰ νὰ κτίσει ναοὺς καὶ γιὰ τὴν µέριµνα τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν φτωχῶν. Ὅταν προαισθάνθηκε τὸ θάνατό του, κάλεσε κοντά του ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς ἐπισκοπῆς του καὶ τοὺς ἔδωσε πατρικὲς συµβουλὲς γιὰ τὰ καθήκοντά τους.
• Τὸ λείψανό του, µέχρι τὸν 10ο αἰῶνα κοσµοῦσε τὴν Λάρισα.
• Τὸ ἅρπαξαν ὅµως οἱ Βούλγαροι ὅταν εἰσέβαλαν στὴ Θεσσαλία.

+++

           Ὁ  Ἅγιος Βάρβαρος ὁ Μυροβλήτης

• Στοὺς Συναξαριστὲς δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα γιὰ τὴν ζωή του, µόνο ὅτι µαρτύρησε διὰ ξίφους.
• Στὸν Λαυριωτικὸ ὅµως Κώδικα 70φ. 244 ὑπάρχουν τὰ ἑξῆς:
• Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἦταν βάρβαρος, λεηλατοῦσε καὶ ἔτρωγε σάρκες ἀνθρώπων.
• Κάποιος ἱερέας ὅµως, µαζὶ µ΄ ἕναν βοηθό του, ἦλθαν σὲ ἕνα τόπο ποὺ ὀνοµαζόταν Νῆσα γιὰ νὰ λειτουργήσει στὸν ἐκεῖ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
• Κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας, ὅρµησε ὁ Βάρβαρος γιὰ νὰ τοὺς φάει, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἄνοιξε τὰ µάτια του καὶ εἶδε Ἄγγελο Κυρίου νὰ συλλειτουργεῖ µὲ τὸν ἱερέα.
• Τότε µετανόησε γιὰ ὅλα καὶ τέθηκε ὑπὸ τὴν πνευµατικὴ καθοδήγηση τοῦ ἱερέα, ἀφοῦ κατηχήθηκε καὶ βαπτίστηκε χριστιανός.
• Τότε µὲ τὴν ἄδεια τοῦ πνευµατικοῦ του, γιὰ τρία χρόνια βάδιζε σὰν τετράποδο καὶ ἔτρωγε χόρτα καὶ ῥίζες ἀπὸ διάφορα φυτά.
•  Κάποτε ὅµως, ἕνας γεωργὸς τὸν πέρασε γιὰ ἀρκούδα καὶ τὸν χτύπησε θανάσιµα στὴ δεξιά του πλευρά, καὶ ἔτσι παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν Θεό.
• Στὸν τόπο ὅπου µαρτύρησε ἀναβλύζει µύρο καὶ γίνονται ἰάσεις ἀσθενειῶν.

 +++

           Ὁ  Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ Ἐρηµίτης καὶ Θαυµατουργός

• Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές.
• Στοιχεῖα γιὰ τὴν ζωή του καθὼς καὶ τὴν Ἀκολουθία του, ἔγραψε ὁ Ἀνδρέας ὁ Ἱδρωµένος ὁ Ὑπάργιος (+ 1847). 
• Σύµφωνα λοιπὸν µὲ τὰ στοιχεῖα αὐτά, ὁ  Ὅσιος αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Μονοδένδρι τῆς Ἠπείρου καὶ ὑπῆρξε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Μιχαὴλ Β΄ τοῦ Κοµνηνοῦ δεσπότη τῆς Ἠπείρου (1237- 1271).
• Ὁ  Ὅσιος Ἀνδρέας, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε ἡδονὲς χρηµάτων, περιουσίας καὶ συζύγου, κατοίκησε στὴν ἔρηµο.
•  Ἐκεῖ, µὲ ἄσκηση καὶ προσευχὴ ἁγίασε τὴν ζωή του καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

+++

• Οἱ Ἅγιοι Ἡσαΐας ἐπίσκοπος Ῥοστοβίας ὁ Θαυµατουργός, Δηµήτριος ὁ βασιλόπαις δούκας, Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας ὁ θαυµατουργὸς καὶ Ἡσαΐας ὁ θαυµατουργός του ἐν Σπηλαίῳ ἡ Σπηλαιώτου (Ῥῶσοι)

+++

           Ἡ  Ὁσία Καλή

• Μνήµη τῆς Θεοτόκου ἐν τῷ Περιτειχίσµατι καὶ ἡ ἀνάδειξις τῆς ἀχειροποίητου εἰκόνος ἐν Καµουλιανοῖς

+++

• Ἀνακοµιδὴ τῆς τίµιας κάρας τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Τίτου ἀπὸ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώµης εἰς τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ, τὸ Ἡράκλειον Κρήτης

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΔΥΝΑΜΩΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΉ ΣΟΥ

https://youtu.be/_boBv3amC_w

ΠΌΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ

Ο άγιος Χριστόφορος είναι ο προστάτης των οδηγών και εορτάζει κάθε έτος την 9η Μαΐου.

Για να δείτε τον βίο του πατήστε τον σύνδεσμο που υπάρχει στο τέλος της σελίδας.

Φίλε οδηγέ:

Σίγουρα το αυτοκίνητό σου, το δίκυκλο σου ή οποιοδήποτε άλλο επαγγελματικό όχημα είναι ασφαλισμένο σε περίπτωση ατυχήματος.

Για την προστασία σου από πρόκληση αυτοκινητιστικού ατυχήματος έχεις κάνει κάτι;

           
          Δες ορισμένες απλές ενέργειες που μπορείς να πράξεις προς ίδιον όφελός:

• Αντί για ένα ανατολίτικο διακοσμητικό κομπολόι στόλισε και ευλόγησε την καμπίνα του αυτοκινήτου σου βάζοντας ένα κομποσκοίνι ή έναν ορθόδοξο σταυρό
• Τοποθέτησε σε κάποιο σημείο μία ευλογημένη μικρή εικόνα του Αγίου Χριστόφορου (υπάρχουν ειδικές για αυτοκίνητα με μαγνητάκι ή και κρεμαστές).

• Κάνε τον σταυρό σου πριν ξεκινήσεις μία διαδρομή επικαλούμενος την βοήθεια του Αγίου και οδήγησε προσεκτικά με ηρεμία και νηφαλιότητα.
• Αν αγόρασες πρόσφατα το όχημά σου στάθμευσε το κοντά στον Ιερό Ναό της ενορίας σου και ζήτα από τον ιερέα να τελέσει αγιασμό ραντίζοντας με το αγίασμα τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του
• Αποθήκευσε ποσότητα αυτού του αγιάσματος σε ένα μικρό γυάλινο μπουκαλάκι και τοποθέτησέ το σε ένα ασφαλές σημείο της καμπίνας του οχήματος.

Έτσι ίσως δεν θα χρειαστεί ποτέ να χρησιμοποιήσεις το ασφαλιστικό συμβόλαιο ατυχήματος.

• Σε περίπτωση προφορικής εμπλοκής με έναν διερχόμενο οδηγό λόγω μικρού ή μεγάλου συμβάντος απέφευγε τους διαπληκτισμούς, τις ύβρεις και την βλασφημία. Όσο επιθετικός και αν είναι ο άλλος οδηγός προσευχήσου στον Άγιο καρδιακά λέγοντας την ευχή: «Άγιε Χριστόφορε σκέπε και βοήθει ημάς»

Με αυτές τις μικρές ενέργειες θα προστατεύεις τον εαυτόν σου αλλά και τους συνεπιβαίνοντες.

• Αν είσαι άυπνος ή ζαλισμένος από αλκοόλ λόγω συγκεκριμένων περιστάσεων άφησε σταθμευμένο το όχημά σου και πήγαινε στον προορισμό σου με ταξί γιατί σε αυτή την περίπτωση όσες προσευχές και σταυρούς κάνεις, το ατύχημα ελοχεύει στον δρόμο για εσένα και τους διερχόμενους.
• Ο Άγιος Χριστόφορος μας προστατεύει κατά την οδήγηση όταν κι εμείς οι ίδιοι έχουμε αυτή την έφεση απέναντί του.
• Την ημέρα της εορτής του ορθόν είναι να τον τιμούμε με την παρουσία μας εις τον Ιερό Ναό.

            Vasileios          

======================================

 Ο βίος του Αγίου Χριστόφορου - Εορτάζει τον 9η Μαΐου εκάστου έτους.
Ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος ὁ Μεγαλομάρτυρας
Ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Δεκίου. Τὸ παρουσιαστικό του, φαίνεται ὅτι ἦταν ὑπερβολικὰ ἄσχημο, διότι ἀνῆκε σὲ φυλὴ ἀνθρωποφάγων. Συνελήφθη ὅμως αἰχμάλωτος ἀπὸ τοὺς Ῥωμαίους, καὶ ἐπειδὴ κατὰ βάθος εἶχε ἀγαθὴ προαίρεση, ὁ ἄγριος ἐκεῖνος δὲν ἄργησε νὰ ἀναδειχτεῖ ἀνθρωπινότερος ἀπὸ τοὺς πολιτισμένους, ἀλλὰ καὶ αἰμοδιψεῖς τότε κυρίους του. Ὁ Ῥέπροβος - ἔτσι ὀνομαζόταν ὁ αἰχμάλωτος ἄγριος - δέχτηκε τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, βαπτίστηκε καὶ μετονομάστηκε Χριστοφόρος. Κάποια μέρα λοιπόν, εἶδε χριστιανοὺς ποὺ τοὺς κακοποιοῦσαν εἰδωλολάτρες. Ἀγανακτισμένος, ἔκανε αὐστηρὲς παρατηρήσεις πρὸς αὐτούς. Μετὰ βίας διέφυγε τὴν σύλληψη, χάρη στὸ γιγαντιαῖο καὶ ῥωμαλέο ἀνάστημά του, ποὺ προκάλεσε φόβο στοὺς κακοποιούς. Τότε οἱ ἄλλοι χριστιανοί, τὸν συμβούλεψαν νὰ φύγει σὲ ἀκατοίκητα μέρη, διότι ἀργότερα οἱ εἰδωλολάτρες σίγουρα θὰ τὸν συνελάμβαναν. Πράγματι ἡ καταγγελία ἔγινε, καὶ ἕνα ἀπόσπασμα στρατιωτῶν ξεκίνησε νὰ τὸν βρεῖ καὶ νὰ τὸν συλλάβει. Μετὰ ἀπὸ πολλὲς μέρες, ἀποκαμωμένοι καὶ νηστικοὶ τὸν βρῆκαν. Ἐπειδὴ ὅμως διὰ τῆς προσευχῆς κατάφερε μὲ ἕνα ξεροκόμματο ψωμιοῦ νὰ χορτάσει ὅλους τοὺς στρατιῶτες, κατόρθωσε καὶ τοὺς ἔκανε ὅλους χριστιανούς. Ἀργότερα ὁ Χριστοφόρος ἔπεσε στὰ χέρια τοῦ Δεκίου, ὅπου μετὰ ἀπὸ σκληρὰ βασανιστήρια τὸν ἀποκεφάλισε. Ἔτσι, ὁ ἄλλοτε ἄγριος στὴ μορφή, μὲ τὴν πίστη του στὸ Χριστό, ἀνυψώθηκε σὲ ἅγιο καὶ μεγαλομάρτυρα.

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου, (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - Αναστάσιμοι Ύμνοι

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΩΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ

Πανάγια η Ζωοδόχος Πηγή

Το ιστορικό της Παναγίας ως Ζωοδόχου Πηγής

Ήταν  γύρω στα 450 μΧ,  όταν  ένας  βυζαντινός  στρατιώτης,  Λέοντας  στο  όνομα,  έκοβε  βόλτες  σ' ένα  δασάκι  στα  μέρη  της βασιλεύουσας,  όταν  ξάφνου  βλέπει  μπροστά  του  έναν  τυφλό  άνθρωπο  να  του  ζητάει  λίγο  νερό  για  να  σβήσει  τη  δίψα  του. Ο  Λέοντας  προθυμοποιήθηκε  να  του  βρει  και  να  του  φέρει  νερό. Έψαξε  λοιπόν,  στο  δάσος  για  να  βρει  νερό  αλλά  μάταια  και  έτσι,  επέστρεφε  λυπημένος.

Τότε  όμως,  άκουσε  μια  γυναικεία  φωνή  να  του  λέει: «Ου  χρεών  σε,  Λέων,  αγωνιάν,  το  γαρ  ύδωρ  εγγύς»,  δηλαδή,  «Δεν  χρειάζεται  Λέων  να  αγωνιάς,  να  άγχεσαι,  να  στεναχωριέσαι,  το  νερό  είναι  δίπλα  σου». Και  πάλι  ακούει  τη  φωνή  την άγνωστη  να  τον   προστάζει: «Λέων  βασιλιά,  πάρε  απ' το  νερό  αυτό  και  δώσε  να  πιει  να  ξεδιψάσει  ο  τυφλός  άνθρωπος  και  κάτι  ακόμα,  άλειψε  μ' αυτό  τα  μάτια  του  και  αμέσως  θα  καταλάβεις  ποια  είμαι  εγώ  που  σου  μιλώ».

Έτσι  πράγματι  έπραξε  ο  Λέοντας  και  παρευθύς  ο  τυφλός  ανέβλεψε.  Αλλά  ταυτόχρονα  άνοιξαν  και  τα  μάτια  του  Λέοντα  ο  οποίος  τώρα, κατάλαβε  πως  εκείνη  η  φωνή  που  του  μιλούσε  ήταν  της  Παναγίας  που  έκανε  αυτό  το  θαύμα  και  του  μίλησε  και  πως  επίσης,  σ' Εκείνην  τη  Μεγαλόχαρη,  οφείλεται  και  το  μεγάλο  θαύμα  της  θεραπείας  του  τυφλού.

Ακόμη,  θαύμα  αξιοθαύμαστο  ήταν  και  η  εύρεση  της  πηγής  του  σωτήριου  αυτού  νερού. Αλλά  θαύμα  ήταν  και  η    επαλήθευση  της  προσφώνησης  από  την Παναγία,  του  Λέοντα , ως  βασιλιά. Διότι  πράγματι  ο  Λέων,   το 486 μ.Χ,  ανέβηκε  στον  θρόνο  της  Βυζαντινής  αυτοκρατορίας  ως  Λέων  ο  Α΄ ο  Θράξ,  ο  επονομαζόμενος  και  Μακέλλης (457-474),  και  τον οποίο  η  Αγία  Εκκλησία  μας  ως  Άγιο  τον τιμά  στις  20  του  Ιανουρίου. Αμέτρητα  τα  θαυμάσια  σου  Παναγία  μας.

Ο  Λέων,  ως  αυτοκράτορας  πλέον,  θα  αναγείρει  επί  της  θαυματουργής  πηγής,  θαυμάσιο  Ναό  αφιερωμένο  στην  Παναγία  τη  Ζωοδόχου  Πηγή  για  να  θυμίζει  τις  δωρεές  της  Θεοτόκου  προς  εκείνον  αλλά  και  όλες  τις  μεγάλες  ευεργεσίες  της προς  το  γένος  των  ανθρώπων.

Στην  θαυματουργή  πηγή   αυτού  του  ιερού  Ναού,  βρήκε  τη  γιατρειά   και  ο  αυτοκράτορας  Ιουστινιανός  ο  Α',  ο  Λέοντας  ο  ΣΤ' ο  Σοφός,  η  γυναίκα  του,  Αγία  βασίλισσα  Θεοφανώ,  ο  Ρωμανός  Α' ο  Λεκαπηνός  και  η  γυναίκα  του,  ο Πατριάρχης  Στέφανος (886-912),  ο  Πατριάρχης  Ιεροσολύμων  Ιωάννης (964-966),  αλλά  και  πλήθος  ακόμη,  άρχοντες  και  απλοί  άνθρωποι  εκεί  γιατρεύτηκαν. Μέχρι  και  νεκρό  ανέστησε  το  αγιασμένο  νερό  της  Ζωοδόχου  Πηγής.

 Το  Ναό  της  Ζωοδόχου  Πηγής,  γκρέμισαν  οι  Τούρκοι  για  να  φτιάξουν   με  τα  υλικά  του  το  τέμενος  του   Σουλτάνου  Βαγιαζήτ. Οι  χριστιανοί  στη  θέση  αυτή  έχτισαν  ένα  παρεκκλήσι  και  αργότερα  ένα  πιο  μεγάλο  Ναό (1835).

Αυτού  του  ιερού  Ναού  της  Υπεραγίας  Θεοτόκου  της  Ζωοδόχου  Πηγής,  τα  εγκαίνια  εορτάζει  η  Εκκλησία  μας  την  Παρασκευή  της  Διακαινησίμου (Λαμπροβδομάδα).

Ο  Ναός  αυτός  έμεινε  γνωστός  στην  ιστορία  ως  το  αγίασμα  του   «Μπαλουκλί». «Μπαλούκ»  στα  τουρκικά  σημαίνει  ψάρι  και  η  παράδοση  μας  λέει  πως  εκεί  δίπλα  στο  αγίασμα,  στις  23  Μαΐου  1453  ένας  καλόγερος  τηγάνιζε  ψάρια,  όταν  κάποιος  του  έφερε  την  είδηση  πως  πήραν  την  Πόλη  οι  Τούρκοι. Ο  καλόγερος  απάντησε  πως  μόνο  αν  τα  ψάρια  που  τηγάνιζε  έφευγαν  απ' το  τηγάνι  και  έπεφταν  μέσα  στο  αγίασμα  θα  πίστευε  ότι  έγινε  κάτι  τέτοιο. Και  πραγματικά  τα  ψάρια  ζωντάνεψαν  και  έπεσαν  μέσα  στην   πηγή  του  αγιάσματος. Μέχρι  σήμερα  δε,  μέσα στην  δεξαμενή  της  Ζωοδόχου  Πηγής  διατηρούνται επτά  ψάρια  και  μάλιστα  σαν  να  είναι μισοτηγανισμένα  απ' την  μια  πλευρά.

Πέρα  όμως  από θρύλους  και  παραδόσεις,  η  Παναγία  μητέρα  του  Χριστού  και  μητέρα  πάντων  των  χριστιανών,  παραμένει  για  όλους  μας  η  Πηγή  της  Ζωής,  καθότι  Εκείνη  έφερε  τη  Ζωή,  το  Χριστό  στον  κόσμο,  ελπίδα  και  προστασία  μας,  «καταφυγή  τε  σκέπη  και  αγαλλίαμα.

  

Η Ζωοδόχος πηγή, ως  Πηγή Ζωής, είναι κινητή εορτή και εορτάζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, δηλαδή 5 μέρες μετά το Πάσχα.

Πηγή: http://users.sch.gr/aiasgr/Theotokos_Maria/Giortes/Panagia_h_Zwodoxos_Phgh.htm