Παρουσιάστηκε ο Άγ.Νικηφόρος ο λεπρός και είπε ότι αν το ζητάνε θα τους θεραπεύω από τον Κοροναϊό.

Ομιλία του πατήρ Ανανία Κουστένη.Είδε τον Άγιο Πορφύριο και Παίσιο στα σύνορα του Έβρου να τρέχουν ιδρωμένοι αλλά ήταν χαρούμενοι,θα πάμε καλά.Ας είμαστε άξιοι της πίστεως που έχουμε και να προσπαθούμε να την κάνουμε πράξη.

Οἱ Ἅγιοι σαράντα Μάρτυρες ποὺ µαρτύρησαν στὴ Σεβάστεια - Εορτή της 9ης Μαρτίου

Το μαρτύριο των Αγίων Μεγαλομαρτύρων Τεσσαράκοντα. 

Τοιχογραφία του 15ου αιώνα στο Καθολικό της Ι. Μ. Διονυσίου του Αγίου Όρους

Καὶ οἱ 40 αὐτοὶ Ἅγιοι ἦταν στρατιῶτες στὸ πιὸ ἐπίλεκτο τάγµα τοῦ στρατοῦ τοῦ Λικινίου. 

Ὅταν αὐτὸς ἐξαπέλυσε διωγµὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, οἱ Ἅγιοι 40 συλλαµβάνονται ἀµέσως ἀπὸ τὸν ἔπαρχο Ἀγρικόλα (στὴ Σεβάστεια).

Στὴν ἀρχὴ τοὺς ἐπαινεῖ καὶ τοὺς ὑπόσχεται ἀµοιβὲς καὶ ἀξιώµατα, γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους.

Τότε ἕνας ἀπὸ τοὺς 40, ὁ Κάνδιδος, ἀπαντᾷ: «Εὐχαριστοῦµε γιὰ τοὺς ἐπαίνους τῆς ἀνδρείας µας.

Ἀλλὰ ὁ Χριστός, στὸν ὁποῖο πιστεύουµε, µᾶς διδάσκει ὅτι στὸν καθένα ἄρχοντα πρέπει νὰ τοῦ προσφέρουµε ὅ,τι τοῦ ἀνήκει.

Καὶ γι᾿ αὐτὸ στὸ βασιλέα προσφέρουµε τὴν στρατιωτικὴ ὑπακοή.

Ἄν, ὅµως, ἐνῷ ἀκολουθοῦµε τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ζηµιώνουµε τὸ κράτος, ἀλλὰ µᾶλλον τὸ ὠφελοῦµε µὲ τὴν ὑπηρεσία µας, γιατὶ µᾶς ἀνακρίνεις γιὰ τὴν πίστη ποὺ µορφώνει τέτοιους χαρακτῆρες καὶ ὁδηγεῖ σὲ τέτοια ἔργα;».

Ὁ Ἀγρικόλας κατάλαβε ὅτι δὲν µποροῦσε νὰ τοὺς ἐπιβληθεῖ µὲ ἤρεµο τρόπο καὶ διέταξε νὰ τοὺς βασανίσουν.

Ὁπότε, µία παγωµένη χειµωνιάτικη νύχτα, τοὺς ρίχνουν στὰ κρύα νερὰ µίας λίµνης. Τὸ µαρτύριο ἦταν φρικτό.

Τὰ σώµατα ἄρχισαν νὰ µελανιάζουν.

Ἀλλ΄ αὐτοὶ ἐνθάῤῥυναν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, λέγοντας: «Δριµὺς ὁ χειµών, ἀλλὰ γλυκὺς ὁ παράδεισος.

Λίγο ἂς ὑποµείνουµε καὶ σὲ µία νύχτα θὰ κερδίσουµε ὁλόκληρη τὴν αἰωνιότητα».

Ἐνῷ προχωροῦσε τὸ µαρτύριο, ἕνας µόνο λιποψύχησε καὶ βγῆκε ἀπὸ τὴν λίµνη.

Τὸν ἀντικατέστησε ὅµως ὁ φρουρὸς (Ἀγλάϊος), ποὺ εἶδε τὰ στεφάνια πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους.

Ὁµολόγησε τὸ Χριστό, µπῆκε στὴ λίµνη καὶ µαζί µε τοὺς 39 παίρνει καὶ αὐτὸς τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου, ἀφοῦ µισοπεθαµένους τους ἔβγαλαν τὸ πρωὶ ἀπὸ τὴν λίµνη καὶ τοὺς συνέτριψαν τὰ σκέλη.

Κατὰ τοὺς Παρισινοὺς Κώδικες 1575 καὶ 1476 τὰ ὀνόµατά τους ἦταν: Κυρίων, Κάνδιδος (ἢ Κλαύδιος), Δόµνας, Εὐτύχιος (ἢ Εὐτυχής), Σεβηριανός, Κύριλλος, Θεόδουλος, Βιβιανός, Ἀγγίας, Ἡσύχιος, Εὐνοϊκός, Μελίτων, Ἠλιάδης (ἢ Ἠλίας), Ἀλέξανδρος, Σακεδὼν (ἢ Σακερδών), Οὐάλης, Πρίσκος, Χουδίων, Ἡράκλειος, Ἐκδίκιος, (ἢ Εὐδίκιος), Ἰωάννης, Φιλοκτήµων, Φλάβιος, Ξάνθιος, (ἢ Ξανθίας), Οὐαλέριος, Νικόλαος, Ἀθανάσιος, Θεόφιλος, Λυσίµαχος, Γάϊος, Κλαύδιος, Σµάραγδος, Σισίνιος, Λεόντιος, Ἀέτιος, Ἀκάκιος, Δοµετιανὸς (ἢ Δοµέτιος), 2 Γοργόνιοι, Ἰουλιανός, (ἢ Ἐλιανὸς ἢ Ἠλιανός), καὶ Ἀγλάιος ὁ καπικλάριος. (Ὁρισµένοι Κώδικες ἀναφέρουν καὶ ἐπιπλέον τῶν 40 ὀνόµατα, ὅπως αὐτὰ τῶν Ἁγίων Ἀειθαλᾶ, ἄλλου Γοργονίου κ.λπ.).

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείω Πνεύματι, συγκροτηθέντες, δῆμος ὤφθητε, τροπαιοφόρος, Ἀθλοφόροι Χριστοῦ Τεσσαράκοντα, διὰ πυρὸς γὰρ καὶ ὕδατος ἔνδοξοι, δοκιμασθέντες λαμπρῶς ἐδοξάσθητε. Ἀλλ' αἰτήσασθε, Τριάδα τὴν ὑπερούσιον, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοὺς γενναίους ὁπλίτας τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, τοὺς συγκροτηθέντας ἐν πίστει, ὁμοφώνος τιμήσωμεν· Χριστῷ γὰρ στρατευθέντες εὐσεβῶς, δι’ ὕδατος διῆλθον καὶ πυρός, καὶ πρὸς θείαν εἰσέλθοντες ἀναψυχήν, προΐστανται τῶν βοώντων· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι ὑμᾶς, Τεσσαράκοντα Μάρτυρες.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Συντεταγμένοι εὐσεβείᾳ καὶ στερρότητι μαρτυρικῶς τὸν δυσμενῆ ἐθριαμβεύσατε, Τεσσαράκοντα γενναῖοι Χριστοῦ ὁπλῖται· Ἀλλ’ ὡς σύμμορφοι ἐν ἄθλοις καὶ ἐν χάριτι, Ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰρήνῃ συντηρήσατε τοὺς κραυγάζοντας, χαίροις ἅγιον σύνταγμα.

Ἕτερον Κοντάκιον

Ἦχος πλ. β’. Τήν ὑπέρ ἡμῶν.

Πάσαν στρατιὰν, τοῦ κόσμου καταλιπόντες, τῷ ἐν οὐρανοῖς Δεσπότῃ προσεκολλήθητε, Ἀθλοφόροι Κυρίου Τεσσαράκοντα, διά πυρός γάρ καί ὕδατος, διελθόντες μακάριοι, ἐπαξίως ἐκομίσασθε, δόξαν ἐκ τῶν οὐρανῶν, καί στεφάνων πληθύν.

Κάθισμα

Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν.

Τῷ Χριστῷ στρατευθέντες μαρτυρικῶς, τὸν ἐχθρὸν καθελόντες ἀθλητικῶς, ἔργοις ἐκπληρώσαντες, τοῦ Προφήτου τὰ ῥήματα· διὰ πυρὸς γὰρ καὶ ὕδατος, γενναίως διήλθετε, ἀναψυχὴν εὑράμενοι, ζωὴν τὴν αἰώνιον· ὅθεν καὶ στεφάνους οὐρανόθεν λαβόντες, χοροῖς συνευφραίνεσθε, Ἀσωμάτων δυνάμεων, Ἀθλοφόροι πανεύφημοι, πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.

Ὁ Οἶκος

Τῷ ἐν θρόνῳ ἀστέκτῳ ἐποχουμένῳ, τῷ ἐκτείναντι τὸν οὐρανὸν καθάπερ δέρριν, τῷ τὴν γῆν ἑδράσαντι, καὶ συνάξαντι τὰ ὕδατα εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, τῷ τὰ πάντα ἐκ μὴ ὄντων ποιήσαντι ὑπάρχειν, καὶ πᾶσι χορηγοῦντι πνοὴν καὶ ζωήν, τῷ προσδεχομένῳ τῶν Ἀρχαγγέλων τὸν ὕμνον, καὶ ὑπ' ἀγγέλων δοξαζομένῳ, καὶ ὑπὸ πάντων προσκυνουμένῳ, Χριστῷ τῷ παντοκράτορι, τῷ Πλάστῃ καὶ Θεῷ ἡμῶν, προσπίπτω ὁ ἀνάξιος προσάγων μου τὴν δέησιν, λόγου χάριν αἰτῶν, ἵνα ἰσχύσω εὐσεβῶς ὑμνῆσαι κἀγὼ τοὺς Ἁγίους, οὓς αὐτὸς ἔδειξας νικητάς, δωρησάμενος αὐτοῖς δόξαν ἐκ τῶν οὐρανῶν, καὶ στεφάνων πληθύν.

Μεγαλυνάριον

Τὸ τετραδεκάριθμον καὶ λαμπρόν, σύνταγμα τοῦ Λόγου, εὐφημήσωμεν ἐν ᾠδαῖς· κρύει καὶ πυρὶ γάρ, στερρῶς δοκιμασθέντες, ἐστέφθησαν ἀξίως, οἱ Τεσσαράκοντα.

ΜΟΝΑΔΙΚΟ VIDEO-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ!!!

   Ιδιαίτερη και μοναδική ευλογία η παρούσα βιντεοσκόπηση, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον
αείμνηστο πλέον Γεώργιο Μπουτσουρή, ο οποίος εκοιμήθη πρόσφατα εις το Άγιον Όρος, ως μοναχός Εφραίμ!!

  Υπάρχουν, ασφαλώς, αρκετά τεχνικά προβλήματα, τα οποία οφείλονται και στην ατέλεια των μηχανημάτων της εποχής (1994), αλλά και στο ότι οι βιντεοσκοπούντες ήσαν απλοί ερασιτέχνες.

   Αυτό, κατά την προσωπική μας άποψη, αναδεικνύει το συγκεκριμένο υλικό σε όντως πολύτιμο, διότι πιστεύουμε ότι, με τον καλλίτερο τρόπο ευλόγησε ο Θεός αυτήν την προσπάθεια, και το αποτέλεσμα, κυριολεκτικά, και εμάς μας εξέπληξε, αλλά και όσοι το παρακολουθήσετε, θα το
απολαύσετε, θα το θαυμάσετε και θα ωφεληθήτε!!

   Η ευλογημένη συγκυρία είναι ότι, σαν σήμερα (27/2), απεβίωσε ο Μέγας αυτός Γέροντας του Αγίου Όρους και νυν Άγιος της Εκκλησίας μας, Εφραίμ ο Κατουνακιώτης!!

Αποθήκευση αγαθών σε περίπτωση εκτάκτων αναγκών

Η Πρόταση αποθήκευσης αγαθών έκτακτης ανάγκης που θα διαβάσετε είναι ενδεικτική και ο καθένας μας φέρει προσωπική ευθύνη για τα προϊόντα που θέλει να αποθηκεύσει ή και να μην αποθηκεύσει τίποτε.

Κοροναϊός

Το 1981 ο συγγραφέας Dean R. Koontz δημοσίευσε το best seller επιστημονικής φαντασίας «The eyes of darkness” ("Tα μάτια του σκότους") στο οποίο (κατά μεγάλη σύμπτωση) εξιστορεί την μόλυνση των ανθρώπων από έναν ιό ο οποίος διέφυγε από εργαστηριακό ινστιτούτο ιολογίας υψηλού επιπέδου ασφαλείας- 4 (high level -4), Βαθμονομήθηκε δε αυτό το επίπεδο ασφαλείας πριν 2 χρόνια. Εδρεύει στην πόλη Ουχάν της Κίνας.

• Αν έχουμε την δυνατότητα καλλιεργούμε εποχικά λαχανικά κήπου (μαρούλι, καρότα μπρόκολο, ντομάτες κ.λ.π.).
• Πριν τεμαχίσουμε με μαχαίρι τα φυλλώδη κηπευτικά (μαρούλι, λάχανο, γαλλική σαλάτα, κ..α) ξεπλένουμε τις επιφάνειές τους από το χώμα  και τα αποστειρώνουμε βυθίζοντάς τα για 20 λεπτά σε διάλυμα νερού και ξυδιού και μετά τα ξεπλένουμε σχολαστικά.
• Για τα υπόλοιπα κηπευτικά (πατάτες, καρότα, ντομάτες κ.λ.π.) ξεπλένουμε τις επιφάνειές τους από το χώματα και τα αποστειρώνουμε με την φλούδα τους βυθίζοντάς τα σε αλατισμένο νερό για 10 - 20 λεπτά, μετά αφαιρούμε την φλούδα τους με το μαχαίρι.
• Προσθέτουμε στην σαλάτα μας μαζί με το λάδι χυμό λεμονιού ή ξύδι, κατ' επιλογή.

            Τι θα μπορούσαμε να έχουμε στο σπίτι μας σε περίπτωση εκτάκτων αναγκών.

• Π.χ. Ιογενής επιδημία, σεισμός,  πόλεμος κ.λ.π.
• Σε ορισμένες έκτακτες περιπτώσεις η αγορά ίσως να έχει ελλείψεις κάποιων αγαθών όπως τρόφιμα, φάρμακα, κ.λ.π.
• Πρώτο μας μέλημα είναι να ενημερωνόμαστε από ανακοινώσεις και οδηγίες που δημοσιεύουν οι αρμόδιες υπηρεσίες της πολιτείας.
• Με ενδεικτικό οδηγό αυτές τις προτάσεις οργανώνουμε το σπίτι μας ανάλογα και με δική μας ευθύνη εφόσον πρώτα είμαστε σίγουροι γι αυτό που πράττουμε και χωρίς να ζητάμε ευθύνες από τον οποιονδήποτε..
• Πολλές φορές σε τέτοιες έκτακτες καταστάσεις οι άνθρωποι αισθάνονται ανασφαλείς με αποτέλεσμα να βλέπουμε τα ράφια των καταστημάτων άδεια
• Αγοράζουμε αγαθά που έχουν ημερομηνία λήξης τουλάχιστον 12 μηνών.
• Με ελάχιστη επάρκεια τριών μηνών η και περισσότερο.
• Θα επιλέξουμε αγαθά επιβίωσης που μπορούμε να καταναλώσουμε και όχι ανεξέλεγκτα.
• Φάρμακα και είδη πρώτης βοήθειας:
• Αν έχουμε στο σπίτι άτομα που χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή προμηθευόμαστε τα  απαραίτητα φάρμακα για τουλάχιστον 3 μήνες προσέχοντας την ημερομηνία λήξεως.
• Αυτό θα μας βοηθήσει να μην περιμένουμε στην ουρά κάποιου φαρμακείου ή νοσοκομείου για την προμήθειά τους.
• Γάζες, καθαρό οινόπνευμα, απολυμαντικό πληγών, αντιβιοτικά, προβιταμίνες,
• Λευκοπλάστη, αυτοκόλλητα ράμματα κ.λ.π. θα μας είναι χρήσιμα σε περίπτωση ανάγκης.

           Από το supermarket:

• Χαρτί υγείας, χαρτί κουζίνας, απολυμαντικά, και λοιπά είδη υγιεινής.

           Τρόφιμα:

• Για την καλή συντήρηση του οργανισμού μας αλλά και για άτομα με ειδικό διαιτολόγιο θα χρειαστεί να αποθηκεύσουμε ορισμένα τρόφιμα.
• Για πιο εύστοχη επιλογή αγαθών ενημερωνόμαστε από έναν διατροφολόγο.Έτσι δεν θα αγοράσουμε περιττές ποσότητες τροφίμων.
• Αλεύρι , ζάχαρη, αλάτι: 
• Μερικές συσκευασίες αλευριού, ζάχαρης ή και αλατιού θα μας χρησιμεύσουν.
• Με το αλεύρι και λίγο λάδι μπορούμε εύκολα να παρασκευάσουμε λίγο χυλό (όχι σαν κύρια τροφή αλλά ως συμπληρωματική). Αν διαθέτουμε μπορούμε να προσθέσουμε κρέας παστό ή λουκάνικα, και κηπευτικά (καρότο, πιπεριά, κολοκυθάκια κ.λ.π.). Έτσι το φαγητό θα γίνει νοστιμότερο και θρεπτικότερο.
• Με το αλεύρι θα ζυμώσουμε ψωμί για τις διατροφικές ανάγκες μας.
• Παξιμάδια, φρυγανιές, μέλι, μαρμελάδα.
• Αυγά αποθηκευμένα στο ψυγείο.
• Αποξηραμένα μυρωδικά σε συσκευασία (μαϊντανός, σέλινο, άνηθο, μπαχαρικά κ.λ.π.).
• Αποξηραμένα φρούτα: Χουρμάδες, βερίκοκα, σύκα κ.λ.π.
• Μανιτάρια συσκευασμένα σε κονσέρβα.
• Κονσέρβες ντομάτας, ψαριών, κρέατος, λαχανικών.
• Ζυμαρικά, δημητριακά και όσπρια: θα μας φανούν χρήσιμα.
• Ξηροί καρποί με το ξόφλι τους (καρύδια, αμύγδαλα, φουντούκια κ.λ.π.)
• Για τον καταψύκτη (αν έχουμε): Κατεψυγμένα λαχανικά (αρακάς, φασολάκια, μπάμιες, μείγμα λαχανικών έτοιμα για μαγείρεμα κ.λ.π.). προσέχουμε την ημερομηνία λήξης.
• Κρέατα αποθηκευμένα στον καταψύκτη (μοσχαρίσιο, κοτόπουλο, χοιρινό κ.λ.π. (σε τεμάχια ή σε κιμά).
• Ψάρια για τον καταψύκτη κατ' επιλογήν (προσέχουμε τις ημερομηνίες λήξης).
• Κηπευτικά: κρεμμύδια, πατάτες, καρότα, αγγούρια, ντομάτες (προσέχουμε να τα τρώμε πριν αλλοιωθούν). Αν τα τρώμε ωμά πριν την κοπή τους τα βυθίζουμε για 20 λεπτά σε διάλυμα νερού - ξυδιού για την αποστείρωση και τα ξεπλένουμε σχολαστικά.
• Παστό κρέας ή ψάρι.
• Ζυμαρικά: Μακαρόνια, κριθαράκι, φιδε (ο φιδές χρειάζεται ελάχιστο βράσιμο), και άλλα συσκευασμένα ζυμαρικά.
• Γάλα εβαπορέ ή σε σκόνη.
• Λάδι μαγειρικής κάθε είδους.
• Ελιές σε άλμη
• Καφέ, τσάι αλλά και θεραπευτικά ροφήματα π.χ. ταραξάκο, χαμομύλι, φύλλα Αλεξανδρείας κ.ά.
• Νερά εμφιαλωμένα ή ακόμη καλύτερα ένα φίλτρο νερού για να αποφύγουμε τον όγκο αποθήκευσης.
• Ξίδι συσκευασμένο σε μεγάλα μπουκάλια (Το ξύδι είναι άριστο απολυμαντικό για τις επιφάνειες, την τουαλέτα κ.λ.π. . Το διαλύουμε σε νερό).
• Αυτά είναι ενδεικτικά ορισμένα τρόφιμα προς αποθήκευση.

           Σε περίπτωση που οι ¨κοινωνικές καταστάσεις φτάσουν στο απροχώρητο:

• Μαγειρεύουμε σε χύτρα ταχύτητος τα φαγητά μας για να μην διαχυθούν οι μυρωδιές τους στον αέρα της γειτονιάς. Αν γίνει αυτό το σπίτι μας θα το κάνουν <<καλοκαιρινό>> προσπαθώντας να έχουν πρόσβαση στην κατσαρόλα μας.
• Σε περίπτωση που τηγανίσουμε πατάτες, λουκάνικα, παϊδάκια κ.λ.π. και η μυρωδιά τους διαχυθεί στον αέρα της περιοχής η μόνη ευχή που θα μας δώσουν θα είναι, "καλά σαράντα" γιατί, οι στερήσεις βασικών αγαθών σε ορισμένους καλοζωισμένους ανθρώπους του κλεινού άστεως ενεργοποιούν άσχημα ένστικτα επιβίωσης.
• Δεν διαδίδουμε σε γείτονες, φίλους και συγγενείς ότι έχουμε αποθηκεύσει τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης γιατί το πιθανότερο είναι να μας ζητούν κάποιο προϊόν που ίσως να μην το χρειάζονται άμεσα, προς ίδιον όφελος  (αλλά για λόγους ανασφάλειας, για την ανταλλαγή με άλλα προϊόντα, από εκδήλωση πλεονεξίας κ.λ.π.).
• Βοηθάμε και προσφέρουμε ένα προϊόν που αποθηκεύσαμε σε άτομα που επιβεβαιωμένα το χρειάζονται χωρίς να τους δώσουμε την εντύπωση ότι τα τρόφιμα που έχουμε στο σπίτι είναι ανεξάντλητα αλλά αντιθέτως, πολύ, πολύ λίγα.
• Προνοούμε να είναι άνθρωποι της εμπιστοσύνης μας και να είμαστε σίγουροι ότι αυτή μας την χειρονομία καλής θέλησης δεν θα την μεταδώσουν στον οποιονδήποτε.
• Αν έχουμε καμινέτο προμηθευόμαστε και  φιαλίδια υγραερίου.
• Γεμίζουμε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας και δεν το μετακινούμε άσκοπα παρά μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
• Κανένας να μην γνωρίζει στην γειτονιά ότι έχουμε είδη πρώτης ανάγκης αποθηκευμένα γιατί μπορεί να βρεθούμε προ απροόπτων καταστάσεων βλέποντας ουρά ανθρώπων έξω από την πόρτα μας που ίσως να μην χρειάζονται άμεσα αυτά που μας ζητούν.
• Αν έχουμε περίσσιο φρέσκο γάλα που ίσως να αλλοιωθεί μπορούμε να το μετατρέψουμε σε τυρί. Δείτε την συνταγή πατώντας στον ακόλουθο σύνδεσμο:
•  https://mageirikikaidiatrofi.blogspot.com/2018/07/10.html 

• Ενημερωνόμαστε για την λήψη μέτρων υγιεινής από τις ιστοσελίδες της πολιτείας:
• https://www.moh.gov.gr/articles/health/dieythynsh-dhmosias-ygieinhs/metadotika-kai-mh-metadotika-noshmata/c388-egkyklioi/6652-odhgies-prostasias-apo-anapneystikh-loimwksh-apo-to-neo-koronaio

Λαγάνα, ο άζυμος άρτος της Καθαράς Δευτέρας

  Λίγα λόγια για την ιστορία της άζυμης λαγάνας:

Η λαγάνα είναι ο άζυμος άρτος (ψωμί) δηλαδή χωρίς την προσθήκη διογκωτικών ουσιών (μαγιά κ.λ.π.)στο μείγμα της ζύμης της.

Παρασκευάζεται και ψήνεται  με παραδοσιακό τρόπο στην Ελλάδα μόνο μια μέρα του χρόνου, την Καθαρά Δευτέρα.

Το όνομά της προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό "λάγανον", μια πλακωτή ζύμη που παρασκευάζεται από αλεύρι και νερό και σηματοδοτεί την έναρξη της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η λαγάνα αναφέρεται ως έδεσμα σε πολλά κείμενα της Αρχαιότητας.

Ένα από αυτά είναι οι Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη, όπου αναφέρεται η φράση λαγάνα πέττετται δηλαδή λαγάνες γίνονται.

Στην ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση μας θυμίζει  την έξοδο των Ισραηλιτών  από την Αίγυπτο και την ελευθερία τους από την σκλαβιά του Φαραώ  ενώ σε εμάς θυμίζει την έξοδο από τη χώρα των αμαρτιών μας  προς την χώρα της αναμαρτησίας διότι εμείς, πορευόμεθα  προς Καινόν Πάσχα δηλαδή προς τον Νέο Πάσχα της Καινής Διαθήκης), ενώ οι Εβραίοι γιόρταζαν το Παλαιόν Πάσχα (της Παλαιάς Διαθήκης).

Το δικό μας νέο Πάσχα είναι η Λαμπρή και μέσα από την εορτή της Λαμπρής που αναστήθηκε ο Χριστός  λαμπρύνεται η ψυχή μας  περνώντας έτσι  από την σκλαβιά της αμαρτίας  στην ελευθερία του Χριστού.

Σε αυτό θα μας βοηθήσει η νηστεία (νη + εσθίω σημαίνει δεν τρώγω) της σαρακοστής αλλά και όλες οι υπόλοιπες νηστείες του έτους.

            Υλικά για την άζυμη λαγάνα:

• 2 Ποτήρια αλεύρι για όλες τις χρήσης
• 1 Ποτήρι αλεύρι σκληρό
• 1 Κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
• 1 Κουταλάκι του γλυκού αλάτι
• 3 κουταλιές λάδι ή 1 κουταλάκι ταχίνι διαλυμένο σε λίγο νερό
• Ενάμιση ποτήρι νερό

            Εκτέλεση συνταγής:

• Σε μία λεκανίτσα αδειάζουμε το αλεύρι, το αλάτι κσι την ζάχαρη
• Αναμειγνύουμε αυτά τα τρία υλικά καλά με ένα κουτάλι
• Ανοίγουμε  στο κέντρο του αλευριού μία λακουβίτσα

• Ρίχνουμε εκεί το λάδι ή το διαλυμένο ταχίνι
• Προσθέτουμε πάνω από το λάδι και ένα ποτήρι νερό
• Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μέχρι να σχηματιστεί μία ομοιογενής ζύμη
• Ζυμώνουμε με το χέρι για 10 λεπτά
• Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο νερό
• Όταν είναι έτοιμη η ζύμη την αφήνουμε σκεπασμένη να ξεκουραστεί για μία ώρα
• Λαδώνουμε ελαφρά ένα ταψί και το πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι
• Τινάζουμε το αλεύρι που δεν έχει κολλήσει στον πάτο του ταψιού.
• Απλώνουμε την ζύμη της λαγάνας δίνοντάς της σχήμα οβάλ

• Βρέχουμε με νερό την επιφάνειά της και την πασπαλίζουμε κε σουσάμι
• Πιέζουμε ελαφρά το σουσάμι στην επιφάνεια της ζύμης με τα δάκτυλά μας
• Ψήνουμε στον αέρα της κουζίνας με θερμοκρασία 180 – 200 βαθμούς Κελσίου μέχρι να ροδίσει το σουσάμι (30 – 40 λεπτά περίπου.
• Πριν κόψουμε την λαγάνα την αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.
• Καλή καθαρά Δευτέρα και καλή Σαρακοστή.

        Vasileios

Καθαρά Δευτέρα: Τι γιορτάζουμε, γιατί πετάμε χαρταετό και τρώμε λαγάνα;

Ο κορονοϊός μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία; Ρωτήστε τον Γέροντα

Ο μεγαλοπρεπέστερος και ογκωδέστερος Ορθόδοξος Ναός ανά την υδρόγειο ...

«Νενίκηκά σε Ιουστινιανέ»

Ο νέος μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας σχεδιάστηκε και θα κτιστεί στην περιφέρεια Σβερντλόφσκ πλησίον γυναικείας Ιεράς Μονής

Σύγκριση με την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης:

Ρωσική: Εμπνευστής του έργου πατήρ Σεργέι

Κωνσταντινούπολης: Εμπνευστής του έργου αυτοκράτωρ της Νέας Ρώμης Ιουστινιανός ο Σλάβος

Ρωσική: Επικεφαλής υλοποίησης του έργου ...

Κωνσταντινούπολης: Αρχιτέκτονες του ναού ήσαν οι  Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο

Ρωσική: Υψηλότερο σημείο του Ναού, 77 μέτρα

                Χωρητικότητα: 37.000 άτομα

Κωνσταντινούπολης: Διαστάσεις: Μήκος  76 μέτρα, Πλάτος 71 μέτρα Ύψος 55 μέτρα

                                      Χωριτικότητα ...

Ρωσική: Έναρξη εργασιών, μέσα στο 2020

                Ολοκλήρωση του έργου ....

Κωνσταντινούπολης: Έναρξη εργασιών 532

                                     Ολοκλήρωση του έργου 537

Ψυχοσάββατο - Μνημόσυνα: Πώς ωφελούν; | Ρωτήστε τον Γέροντα

Πως μετατρέπεται η θλίψη και ο πόνος σε χαρά (Τριώδιο)

ΠΡΟΣΦΟΡΟ - ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΠΡΟΣΦΟΡΟ, ΒΙΝΤΕΟ ΣΕ POWER POINT- ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ Ι. Μ. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙ...

Τσικνοπέμπτη: Τι γιορτάζουμε και γιατί ψήνουμε κρέας;

ΠΡΟΣΦΟΡΟ (ΖΥΜΩΜΑ-ΠΛΑΣΙΜΟ-ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ-ΤΕΜΑΧΙΣΜΟΣ ΨΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ) Greek O...

Ὁ Δίκαιος Συµεὼν ὁ Θεοδόχος και Ἄννα ἡ Προφήτιδα – Εορτή της 3ης Φεβρουαρίου

«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆµα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλµοί µου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίµασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ»

  Ὁ Δίκαιος Συµεὼν ὁ Θεοδόχος είναι, προστάτης των εγκύων και των εμβρύων
Κατοικοῦσε στὴν Ἱερουσαλήµ.

Ἦταν δίκαιος, εὐλαβὴς καὶ φωτισµένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦµα, ποὺ τοῦ εἶχε φανερώσει ὅτι δὲ θὰ πέθαινε πρὶν δεῖ τὸ Χριστό.

 Ἡ χαρµόσυνη αὐτὴ πληροφορία τὸν ἐµψύχωνε ὡς τὰ βαθειά γεράµατά του.

Τέλος, ἀκριβῶς σαράνταµέρες µετὰ τὴν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ, τὸ Πνεῦµα τὸν πληροφόρησε ὅτι ἔπρεπε νὰ πάει στὸ Ἱερό.

Ἑτοιµάστηκε, λοιπόν, µὲ νεανικὴ ζωηρότητα, πῆγε ἐκεῖ καὶ στάθηκε στὴν πόρτα, γεµάτος εὐχαρίστηση καὶ ἀγαλλίαση.

Μέσα στὴν προσδοκία αὐτή, φάνηκαν νὰ ἔρχονται ὁ Ἰωσὴφ µὲ τὴν Παρθένο, ποὺ κρατοῦσε τὸν Ἰησοῦ.

Ὁ Συµεών, πληροφορηµένος ἀπὸ τὸ Πνεῦµα ὅτι τὸ βρέφος αὐτὸ εἶναι ὁ Χριστός, τρέχει καὶ παίρνει τὸν Ἰησοῦ στὴν ἀγκαλιά του.

Τὸν κρατάει εὐλαβικὰ καί, ἀφοῦ καλὰ-καλὰ παρατήρησε τὸ νήπιο καὶ δέχθηκε ὅλη τὴν ἱλαρότητα τῆς θείας µορφῆς του, ὕψωσε τὸ βλέµµα του ἐπάνω καὶ εἶπε εὐχαριστῶντας τὸ Θεό:

 «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆµα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλµοί µου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίµασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». Τώρα, δηλαδή, πᾶρε τὴν ψυχή µου Δέσποτα, σύµφωνα µὲ τὸ λόγο σου, εἰρηνικά, διότι τὰ µάτια µου εἶδαν αὐτὸν ποὺ θὰ φέρει τὴν σωτηρία ποὺ ἑτοίµασες γιὰ ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ θὰ εἶναι γι᾿ αὐτοὺς φῶς, ποὺ θὰ ἀποκαλύψει τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ θὰ δοξάσει τὸ λαό σου Ἰσραήλ.

Ἄννα ἡ Προφήτιδα

Ἦταν θυγατέρα τοῦ Φανουὴλ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἀσήρ, ὀγδόου γιοῦ τοῦ Ἰακώβ.

Παντρεύτηκε πολὺ νέα, καὶ µετὰ ἑπτὰ χρόνια ἔµεινε χήρα.

Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἔζησε µόνη της, χωρὶς νὰ ἔλθει πλέον σὲ νέο γάµο.

Παρηγοριὰ καὶ εὐχαρίστησή της ἦταν ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, ἡ φιλανθρωπία καὶ ἡ συχνὴ παρουσία της στὸ Ἱερό, σ᾿ ὅλες τὶς πρωϊνὲς καὶ ἑσπερινὲς δεήσεις.

Γιὰ τὸν τρόπο αὐτὸ τῆς ζωῆς της, τὸ Ἅγιο Πνεῦµα µετέδωσε στὴν Ἄννα τὸ προφητικὸ χάρισµα.

Ἀξιώθηκε µάλιστα, ἂν καὶ 84 ἐτῶν τότε νὰ ὑποδεχθεῖ στὸ Ναὸ µαζὶ µὲ τὸν δίκαιο Συµεών, τὸ θεῖο Βρέφος.

 Κατὰ τὴν συνάντηση ἐκείνη, ἡ καρδιὰ τῆς Ἄννας ὑπερχάρηκε καὶ σκίρτησε.

Πλησίασε, προσκύνησε τὸ παιδὶ καὶ κατόπιν, ἀφοῦ εὐχαρίστησε καὶ δοξολόγησε καὶ αὐτὴ τὸ Θεό, διακήρυττε ὅτι ἦλθε ὁ Μεσσίας πρὸς ὅλους, οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν περιµένοντας

µὲ εἰλικρινῆ εὐσέβεια τὴν λύτρωση τοῦ Ἰσραήλ.

+ + +

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὸν Ὕπερθεον Λόγον σάρκα γενόμενον, ἐνηγκαλίσω ὡς βρέφος ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Θεοῦ, Θεοδόχε Συμεὼν Πρεσβῦτα ἔνδοξε, ὅθεν καὶ Ἄννα ἡ σεπτή, ἀνθομολόγησιν αὐτῶ, προσήγαγεν ὠς Προφήτις, ὅθεν ὑμᾶς εὐφημοῦμεν, οἴα Χριστοῦ θείους θεράποντος.

Κοντάκιον

Ἦχος α’.

Ὁ μήτραν παρθενικὴν ἁγιάσας τῷ τόκῳ σου, καὶ χεῖρας τοῦ Συμεὼν εὐλογήσας ὡς ἔπρεπε, προφθάσας καὶ νῦν ἔσωσας ἠμᾶς Χριστὲ ὁ Θεός. Ἀλλ' εἰρήνευσον ἐν πολέμοις τὸ πολίτευμα, καὶ κραταίωσον Βασιλεῖς οὓς ἠγάπησας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος.

Ὁ Ἅγιος Τρύφων καὶ προεόρτια τῆς Ὑπαπαντῆς - Ἑορτή τῆς 1ης Φεβρουαρίου

Προστάτης των αμπελουργών

Ὁ  Ἅγιος αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὴν Λάµψακο τῆς Φρυγίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Γορδιανοῦ (238-244), Φιλίππου καὶ Δεκίου.

Φτωχότατος στὴν παιδική του ἡλικία, ἀναγκάσθηκε γιὰ κάποιο καιρὸ νὰ βόσκει χῆνες, γιὰ νὰ µπορεῖ νὰ ζήσει.

Ἐνῷ ἐξασκοῦσε τὴν ταπεινή του δουλειά, συγχρόνως µελετοῦσε καὶ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ µὲ πολὺ ζῆλο ἐκτελοῦσε τὰ θρησκευτικά του καθήκοντα.

Ἡ Ἁγία Γραφή, ποὺ διάβαζε ὁ Τρύφων, µεταξὺ ἄλλων λέει:

«Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν».

Ποὺ σηµαίνει, ὁ Θεὸς τίθεται ἀντιµέτωπος στοὺς ὑπερήφανους, στοὺς ταπεινούς ὅµως δίνει χάρη. Πράγµατι, ὁ ταπεινὸς Τρύφων µὲ τὴν εὐσεβῆ φιλοµάθειά του ἔγινε σιγὰ-σιγὰ ἱκανὸς ὄχι µόνο νὰ ξέρει πολλὰ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ διδάσκει.

Τόσο δὲ εὐνοήθηκε ἀπὸ τὴν θεία χάρη, ὥστε καὶ ἀσθένειες θεράπευε θαυµατουργικά.

Μάλιστα, ὁ βασιλιὰς Γορδιανός, ὅταν ἔµαθε αὐτὰ γιὰ τὸν Τρύφωνα, ἔστειλε καὶ τὸν ἔφεραν νὰ θεραπεύσει τὴν ἄῤῥωστη κόρη του.

Πράγµατι, τὴν θεράπευσε καί, ἀφοῦ ἀρνήθηκε τὶς τιµὲς καὶ τὰ ἀξιώµατα ποὺ τοῦ πρόσφερε ὁ Γορδιανός, ἔφυγε εὐγενικά.

Στὴν ἐποχή, ὅµως, τοῦ Δεκίου (249-251), ὁ Τρύφων συλλαµβάνεται.

Ὁµολογεῖ θαῤῥαλέα τὸ Χριστό, καὶ χωρὶς νὰ φοβηθεῖ, ἐκφράζεται φλογερὰ κατὰ τῆς εἰδωλολατρείας.

Τότε ὁ ἔπαρχος τῆς Ἀνατολῆς Ἀκυλῖνος, στὴ Νίκαια, διατάζει καὶ τὸν δέρνουν σκληρά.

Κατόπιν τὸν δένουν σ᾿ ἄλογο καὶ σὲ καιρὸ χειµῶνα, τὸν σύρουν κατὰ γῆς σὲ δύσβατα καὶ τραχέα µέρη.

Ἔπειτα τὸν σύρουν γυµνὸ ἐπάνω σὲ σιδερένια καρφιά, καῖνε τὶς πλευρές του µὲ ἀναµµένες λαµπάδες καὶ τέλος τὸν καταδικάζουν σὲ ἀποκεφαλισµό.

Ἀλλὰ πρὶν ἀποκεφαλιστεῖ, παραδίδει στὸν Θεὸ τὴν µακάρια ψυχή του.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τρυφὴν τὴν ἀκήρατον, ἰχνηλατῶν ἐκ παιδός, βασάνους ὑπήνεγκας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤθλησας ἄριστα ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, καὶ παντοίας ἀνάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Ὁ Μάρτυς σου Κύριε ἐν τὴ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἠμῶν, ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν, ἔθραυσε καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταὶς ἰκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχᾶς

Τριαδικὴ στερρότητι, πολυθεΐαν ἔλυσας ἐκ τῷ περάτων Ἀοίδιμε, τίμιος ἐν Κυρίῳ γενόμενος, καὶ νικήσας τυράννους ἐν Χριστῷ, τῷ Σωτήρι τὸ στέφος εἴληφας τῆς μαρτυρίας σου, καὶ χαρίσματα θείων ἰάσεων, ὡς ἀήττητος.

Κάθισμα

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῶν πόνων μακάριε κατατρυφῶν τῆς σαρκός, τὴν θείαν καὶ ἄπονον ἐν Παραδείσῳ τρυφήν, ἀξίως ἀπείληφας, στέφος ἀθανασίας, ἐκ Θεοῦ δεδεγμένος· ὅθεν καὶ ἰαμάτων, ποταμοὺς ἀναβλύζεις, τοῖς πόθῳ καταφεύγουσι Μάρτυς τῇ σκέπῃ σου.

Ὁ Οἶκος

Ἱερὰν πανδαισίαν προτίθεται φιλεόρτων τὸ σύστημα σήμερον, προεόρτια σύμβολα φέρουσαν, τοῦ Κυρίου τεσσαρακονθήμερον τὴν ἐκ Παρθένου φρικτὴν γέννησιν, καὶ πρεσβύτου σεπτοῦ ἐναγκάλισιν, καὶ σεπτοῦ ἀθλοφόρου μνημόσυνα· δι΄αὐτὸν γὰρ τὸν Χριστόν, τελειοῦται νικητικῶς, ὡς ἀήττητος.

Μεγαλυνάριον

Ἴχνεσιν ἑπόμενος ἀκλινῶς, Τρύφων ἀθλοφόρε, τοῦ φανέντος ἐπὶ τῆς γῆς, τῶν αὐτοῦ χαρίτων δοχεῖον ἀνεδείχθης, καὶ ἱεροῖς ἀγῶσι Μάρτυς διέπρεψας.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον

Φύλαττε ἐκ βλάβης τε καὶ φθορᾶς, ἡμῶν τὰς ἀμπέλους, καὶ τοὺς κήπους καὶ τὰ φυτά, ὡς μεγίστην χάριν, λαβὼν παρὰ Κυρίου, καὶ δίωκε θηρία Τρύφων τὰ φθείροντα.

Ὁ Ὅσιος Μάξιµος ὁ ὁµολογητής – Εορτή της 21ης Ιανουαρίου

Ὃς ἂν ὁµολογήσει ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ µένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ».

Δηλαδή, ὅποιος ὁµολογήσει µὲ ὅλες του τὶς δυνάµεις ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς µένει µέσα σ᾿ αὐτὸν καὶ αὐτὸς µέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἕνας τέτοιος ὁµολογητὴς ὑπῆρξε καὶ ὁ Ὅσιος Μάξιµος, ποὺ πραγµατικὰ εἶχε τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπάνω του.

 Ἦταν εὐγενικῆς καταγωγῆς καὶ γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 580 µ. Χ.

 Ἔκανε λαµπρὲς σπουδὲς στὴ θεολογία, ἀλλὰ καὶ στὴ φιλοσοφία.

Μάλιστα, ἔκανε ἰδιαίτερος γραµµατέας τοῦ αὐτοκράτορα Ἡρακλείου.

Τότε προόδευε ἡ αἵρεση τῶν Μονοθελητῶν.

 Ὁ Μάξιµος ἀφήνει τὶς λαµπρότητες τῶν ἀνακτόρων καὶ γίνεται µοναχός, πολεµῶντας παντοιοτρόπως τὴν σατανικὴ αὐτὴ αἵρεση.

Στὸν ἀγῶνα του αὐτὸ βρίσκει πολλὰ ἐµπόδια.

Κυρίως, τὸν αὐτοκράτορα Κώνστα, ποὺ ὑποστήριζε τοὺς Μονοθελητές.

Μάλιστα, ἔφτασε στὸ σηµεῖο µὲ µία ψευτοσύνοδο νὰ καταδικάσει τὸν ὅσιο, νὰ τὸν ἀναθεµατίσει(!), καὶ τὸν παρέδωσε στὸν ἔπαρχο τῆς πόλης γιὰ νὰ τιµωρηθεῖ.

Μαστιγώνεται σκληρὰ καὶ τοῦ κόβουν τὴν γλῶσσα καὶ τὸ δεξὶ χέρι.

Ἡ θέα, ὅµως, τοῦ ἄγλωσσου, πλέον, στόµατος, θὰ ἦταν ἡ εὐγλωττότερη καὶ φλογερώτερη ὑπόµνηση τῆς ἀφοσίωσης ποὺ χρωστοῦν ὅλοι νὰ ἔχουν στὴν Ἱερὴ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.

Πεθαίνει ἐξόριστος στὴ Λαζικὴ τὸ 662 µ.Χ.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ήχος γ'. Θείας πίστεως.

Θείου Πνεύματος, τη επομβρία, ρείθρα έβλυσας, τη Εκκλησία, υπερκοσμίων δογμάτων πανεύφημε, θεολόγων δε του Λόγου την κένωσιν, ομολογίας αγώσι διέλαμψας. Πάτερ Μάξιμε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθσι ημίν το μέγα έλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. δ’.

Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας Διδάσκαλε καί σεμνότητος, τῆς Οἰκουμένης ὁ φωστήρ, τῶν Μοναζόντων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Μάξιμε σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τόν τῆς Τριάδος ἐραστήν καί Μέγαν Μάξιμον, τόν ἐκδιδάξαντα τρανῶς πίστιν τήν ἔνθεον, τοῦ δοξάζειν τόν Χριστόν, ἐν δύο φύσεσι, θελήσεσί τε καί ἐνεργείαις ὑπάρχοντα, ἐπαξίως ἐν ᾠδαῖς πιστοί τιμήσωμεν, ἀνακράζοντες· Χαῖρε κήρυξ τῆς Πίστεως.

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός - Εορτή της 19ης Ιανουαρίου

«Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, λοιπὸν ἐποιήσαµεν οὐδέν».

Ὁ Μᾶρκος δὲν ὑπέγραψε, λοιπὸν δὲν κάναµε τίποτα.

Μία παροιµιώδης φράση τοῦ Πάπα Ῥώµης, ὅταν ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς δὲν ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του στὸ πρωτόκολλο γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐνῷ εἶχαν ὑπογράψει ὅλοι οἱ ἄλλοι ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι.

Ὁ ὑπέρµαχος αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1392.

 Γονεῖς εἶχε τὸν διάκονο Γεώργιο καὶ τὴν Μαρία, ποὺ ἦταν κόρη κάποιου γιατροῦ Λουκᾶ ὀνοµαζοµένου.

Ὁ Μᾶρκος εἶχε πολλὰ χαρίσµατα καὶ ἀναδείχθηκε ἔξοχος στὶς θεολογικὲς καὶ ἄλλες σπουδές.

Δίδασκε στὸ φροντιστήριο τοῦ πατέρα του, καὶ ἀργότερα, µετὰ τὸν θάνατο αὐτοῦ, τὸν διαδέχθηκε στὸ διδασκαλικὸ ἐπάγγελµα.

Διακρίθηκε σὰν δάσκαλος τῆς ῥητορικῆς καί, στὸ 25ο ἔτος τῆς ἡλικίας του, ἀποφάσισε νὰ γίνει µοναχὸς καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔφυγε σὲ µία Μονὴ στοὺς Πριγκηπόνησους. Ἐκεῖ ἐτάχθη ὑπὸ τὴν πνευµατικὴ ἐπιστασία ἐναρέτου µοναχοῦ, τοῦ Συµεών, ὁ ὁποῖος τὸν ἔκειρε µοναχὸ καὶ τὸν µετονόµασε ἀπὸ Μανουήλ, ποὺ ἦταν τὸ πρῶτο του ὄνοµα, σὲ Μᾶρκο. Κατόπιν ἀπὸ τὰ νησιὰ αὐτὰ ἔφυγε καὶ πῆγε στὴ Μονὴ τῶν Μαγκάνων, ὅπου χειροτονήθηκε Ἱερέας.

Ἀφοῦ ἔγινε κληρικός, τὸ 1436 ἐκλέγεται Ἀρχιεπίσκοπος Ἐφέσου.

Τότε, ὁ βασιλεὺς Ἰωάννης ὁ Παλαιολόγος, µπροστὰ στὸν τουρκικὸ κίνδυνο καὶ µὲ τὴν ἰδέα ὅτι θὰ µποροῦσε νὰ τὸν βοηθήσει ὁ Πάπας, πηγαίνει στὴ Φερράρα τῆς Ἰταλίας γιὰ νὰ συζητήσει τὴν ἕνωση τῶν δυὸ Ἐκκλησιῶν.

Στὴν τελικὴ Σύνοδο, ποὺ γίνεται στὴ Φλωρεντία τὸ 1439, βλέπουµε, δυστυχῶς, τοὺς ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς, ἰδιαίτερα γιὰ τὸ πρωτεῖο» τοῦ Πάπα, νὰ ὑπογράφουν ὅλοι. Ἐδῶ, ἀκριβῶς στὴν πιὸ κρίσιµη στιγµὴ τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς Ἱστορίας, σηκώνει τὸ πνευµατικό του ἀνάστηµα ὁ Ἐπίσκοπος Ἐφέσου Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ λέει «Ὄχι. Καλύτερα σκλαβωµένα σώµατα στοὺς Τούρκους, παρὰ σκλαβωµένο πνεῦµα στὸν αἱρετικὸ Πάπα». Κατόρθωσε, ἔτσι, νὰ κρατήσει ψηλὰ τὴν σηµαία τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ διδάξει σ᾿ ὅλους µας πὼς τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή µας δὲν πρέπει νὰ συµβιβάζουµε καὶ νὰ προδίδουµε, χάριν ἐφήµερων καὶ ἰδιοτελῶν σκοπῶν. Κατόπιν αὐτοῦ ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὑπέστη ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ κυβερνοῦσαν πολλὲς ἐξορίες, καταδιώξεις καὶ ταπεινώσεις, ἀλλ᾿ ἔµεινε ἀδιάσειστος.

Ἀρρώστησε, γιὰ περίπου 14 µέρες καὶ πέθανε στὶς 23 Ἰουνίου (ὅπου κανονικὰ πρέπει νὰ γιορτάζεται καὶ ἡ κυρίως µνήµη του, σύµφωνα µὲ τὸν Σ. Εὐστρατιάδη) τοῦ ἔτους 1444, σὲ ἡλικία 52 ἐτῶν. Τάφηκε στὴ Μονὴ Ἁγ. Γεωργίου τῶν Μαγκάνων.

Κοντάκιον

Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Πανοπλίαν ἄμαχον, ἐνδεδυμένος θεόφρον, τὴν ὀφρῦν κατέσπασας, τῆς Δυτικῆς ἀνταρσίας, ὄργανον, τοῦ Παρακλήτου γεγενημένος, πρόμαχος, Ὀρθοδοξίας προβεβλημένος· διὰ τοῦτό σοι βοῶμεν· χαίροις ὦ Μᾶρκε, Ὀρθοδόξων καύχημα.

Οἱ Ἅγιοι Ἀθανάσιος καὶ Κύριλλος Ἀρχιεπίσκοποι Ἀλεξανδρείας - Εορτή της 18ης Ιανουαρίου

    Ὁ  Ἅγιος  Ἀθανάσιος

 «Ὁ ἁγιώτερος τῶν ἡρῴων καὶ ἡρωικώτερος τῶν ἁγίων», «Μέγας Πατήρ», «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας».

Τίτλοι, ἀπὸ τοὺς πιὸ χαρακτηριστικούς, ποὺ ἀπονεµήθηκαν στὸ «πολύφωτο ἄστρο» τῆς Ἐκκλησίας µας, τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο.

Τὸ ἔτος 295 ἢ 296 µ.Χ. γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς φτωχοὺς στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἀλλὰ πλούσιους σὲ ἀρετὲς καὶ πίστη.

 Δὲν εἶχε τὰ µέσα γιὰ ἀνώτερες σπουδές. Ὁ Θεός, ὅµως, τὸν προίκισε µὲ πλούσια διάνοια, καὶ ἀφοῦ παίρνει τὴν στοιχειώδη ἐκπαίδευση, ἔπειτα αὐτοκαλλιεργεῖται καὶ φθάνει σὲ µεγάλα ὕψη οὐράνιας σοφίας.

Τὸ 312 καὶ σὲ ἡλικία 25 χρόνων, χειροτονεῖται διάκονος ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρο, µαζὶ µὲ τὸν ὁποῖο ὁ Ἀθανάσιος παίρνει µέρος στὴν Α´ Οἰκουµ. Σύνοδο στὴ Νίκαια καὶ συντρίβει τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου.

Τὸ 328 πεθαίνει ὁ Ἀλέξανδρος καὶ γιὰ τὸν Ἀθανάσιο πλησίασε µία µεγάλη ὥρα.

Στὸ 33ο χρόνο τῆς ἡλικίας του, κλῆρος καὶ λαὸς τὸν ἐκλέγουν πανηγυρικὰ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας.

Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα ὁ Ἅγιος θὰ ἀντιµετωπίσει ἕνα φοβερὸ καὶ ἀνελέητο πόλεµο τῶν αἱρετικῶν τοῦ Ἀρείου.

Πέντε σκληρὲς ἐξορίες περιλαµβάνει ἡ πολυτάραχη ζωή του ἀπὸ τὸν Ἀρειανὸ αὐτοκράτορα Κωνστάντιο.

 Ὅµως, µὲ πίστη, θάῤῥος, ἀγωνιστικότητα καὶ ὑποµονή, κατορθώνει νὰ βγεῖ νικητὴς καὶ συντρίβει τοὺς «λύκους»

τῆς Ὀρθοδοξίας µας.

 Καὶ ἔτσι, ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Νὰ ἀγωνίζεσαι τὸν καλὸ ἀγῶνα τῆς πίστεως» καὶ «ἂς τρέχουµε µὲ ὑποµονὴ τὸν ἀγῶνα ποὺ προβάλλει µπροστά µας», γίνεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο πραγµατικότητα, ἀναµφισβήτητο γεγονός.

Ἀπεβίωσε στὶς 2 Μαΐου 373 σὲ ἡλικία περίπου 75 µὲ 77 ἐτῶν.

Πρέπει ἐπίσης νὰ ἀναφέρουµε ὅτι, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος διακρίθηκε καὶ ὡς συγγραφεὺς πολυγραφότατος

καὶ σπουδαιότατος.

 Διάκονος ἀκόµη ἔγραψε τὶς πραγµατεῖες του κατὰ τῶν ἐθνικῶν καὶ περὶ ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου.

Στὰ «πολεµικά» του κατατάσσονται: «Ἔκθεσις πίστεως», «Ἡ ἐγκύκλιος ἐπιστολή», «Ἡ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους Αἰγύπτου καὶ Λιβύης», «Οἱ Λόγοι κατὰ τῶν Ἀρειανῶν». Ἄφησε δὲ καὶ ἀρκετὲς ἐπιστολές.

Νὰ παρατηρήσουµε ὅµως ἐδῶ ὅτι, σύµφωνα µὲ τὸν Κώδικα τῶν Καυσοκαλυβίωνη κυρίως µνήµη του πρέπει νὰ ἑορτάζεται τὴν 2α Μαΐου, ὁπού, καὶ ἱστορικὰ ἀποδεδειγµένη, ἡ κοίµησή του.

Γιὰ ποιὸ λόγο ὅµως καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται αὐτὴ τὴν µέρα µαζὶ µὲ τὸν Ἅγ. Κύριλλο δὲν γνωρίζουµε.

Τὸ πιθανότερο ὅµως εἶναι, γιὰ τὸ λόγο ποὺ καθιερώθηκε καὶ ἡ γιορτὴ τῶν 3 Ἱεραρχῶν.

  Ὁ  Ἅγιος Κύριλλος

Ὁ Ἅγιος Νικόδηµος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Συναξαριστή του ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἔζησε ἐπὶ βασιλείας Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ καὶ γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τὸ 370 µ.Χ.
Ἀνεψιὸς τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας Θεοφίλου ὁ Κύριλλος, ἔλαβε µεγάλη θεολογικὴ µόρφωση, ὥστε ἔγινε κατόπιν διάδοχος τοῦ θείου του, στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο Ἀλεξανδρείας. Ὅταν ἔγινε ἡ Γ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος τὸ 431 µ.Χ. στὴν Ἔφεσο, ὁ Κύριλλος ὑπῆρξε πρόεδρος αὐτῆς καὶ συνετέλεσε νὰ γκρεµιστοῦν οἱ κακοδοξίες τοῦ δυσεβοῦς Νεστορίου, γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡµῶν Θεοτόκου.
Μὲ πολλὰ πνευµατικὰ κατορθώµατα στὸ ἐνεργητικό του, ὁ Κύριλλος παρέδωσε εἰρηνικὰ τὸ πνεῦµα του στὸν Κύριο τὴν 27η Ἰουνίου τοῦ 444 µ.Χ., ἀφοῦ πατριάρχευσε γιὰ 32 περίπου χρόνια.
Ἐκεῖνο, ὅµως, ποὺ χαρακτήριζε ἰδιαίτερα τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, ἦταν ἡ ἀρετή του, ποὺ µᾶς θυµίζει τοὺς λόγους τοῦ σοφοῦ Παροιµιαστῆ, ὅτι ἡ «δικαιοσύνη ἀµώµους ὀρθοτοµεῖ ὁδούς».
Ἡ ἀρετή, δηλαδή, χαράσσει ἄψογο καὶ εὐθὺ τὸ δρόµο τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἔπειτα, «ὁ πεποιθὼς τὴν ἑαυτοῦ ὁσιότητι δίκαιος», ποὺ σηµαίνει,

ἐκεῖνος ποὺ στηρίζεται στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς, θὰ εἶναι δίκαιος καὶ εὐλογηµένος µπροστὰ στὸ Θεό. Ἡ µνήµη του γιορτάζεται καὶ τὴν 9η Ἰουνίου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Ἒργοις λάμψαντες, Ὀρθοδοξίας, πᾶσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε· τῇ εὐσεβείᾳ τά πάντα πλουτίσαντες, τήν Ἐκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, ἀξίως εὕρατε Χριστόν τόν Θεόν, δωρούμενον πᾶσι τό μέγα ἔλεος.

Ὁ Μέγας Ἀντώνιος - Εορτή της 17ης Ιανουαρίου

Γεννήθηκε τὸ 251 στὴν  Ἄνω Αἴγυπτο ἀπὸ γονεῖς χριστιανούς, ποὺ κατεῖχαν µεγάλη περιουσία.
Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ὁ Ἀντώνιος ἔδειχνε µὲ ὅλη του τὴν διαγωγὴ ἔκτακτη ἀνθρώπινη ὕπαρξη.

Σὲ ἡλικία 18-20 χρόνων, χάνει τοὺς δυὸ γονεῖς του καὶ δοκιµάζει πολλή θλίψη καὶ ὀδύνη.

Ὅµως, συνέρχεται γρήγορα καὶ συγκεντρώνει ὅλη τὴν προσοχή του στὴ θεία θεωρία καὶ στὴ φροντίδα τῆς µικρῆς του ἀδελφῆς.

Τὸ βέλος τοῦ θείου ἔρωτα δὲν ἀργεῖ νὰ χτυπήσει τὴν καρδιὰ τοῦ Ἀντωνίου.

Καθὼς µία Κυριακὴ ἄκουγε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τὴν περικοπὴ σχετικῶς µὲ τὸν πλούσιο νεανίσκο, στὸν ὁποῖο ὁ Κύριός µας εἶπε:

«Ἂν θέλεις νὰ γίνεις τέλειος, πήγαινε, πώλησε τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ µοίρασέ τα στοὺς φτωχούς, καὶ θὰ ἔχεις θησαυρὸ στὸν οὐρανό.

Καὶ ἔλα νὰ µὲ ἀκολουθήσεις», τόση ἐντύπωση τοῦ δηµιούργησε, ποὺ τὴν ἐξέλαβε ἀµέσως σὰν θεία ὑπόδειξη καὶ πρόσκληση.

Ἀφοῦ πρῶτα τακτοποίησε τὴν µικρότερη ἀδελφή του, ἔπειτα µοίρασε στοὺς φτωχότερους οἰκογενειάρχες ὅλη τὴν µεγάλη πατρική του περιουσία καὶ ἀναχώρησε στὴν ἔρηµο γιὰ µεγαλύτερη πνευµατικὴ καὶ ἠθικὴ τελειότητα. Πράγµατι, ὁ ἀγῶνας του µέσα στὴν ἔρηµο ἀποδίδει πλούσιους πνευµατικοὺς καρπούς.

Γίνεται ὁ ἀσκητὴς τῶν ἀσκητῶν καὶ ἀπ᾿ ὅλα τὰ µήκη καὶ πλάτη τῆς χριστιανικῆς γῆς ἔρχονται νὰ τὸν ἀκούσουν καὶ νὰ τὸν συµβουλευθοῦν. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ δυὸ πολύφωτοι ἀστέρες  τῆς Ἐκκλησίας µας, ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ὁ Μ. Ἀθανάσιος.

Σὲ ἡλικία περίπου 105χρόνων, ὁ Μέγας Ἀντώνιος παραδίδει πρὸς τὸ Θεὸ τὴν ψυχή του.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’.

Τόν ζηλωτήν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος, τῷ Βαπτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, Πάτερ Ἀντώνιε, τῆς ἐρήμου γέγονας οἰκιστής, καί τήν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου· διό πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

070: Η ΕΓΚΑΤΑΣΑΣΗ ΤΗΣ ΒΑΥΑΡΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (Δ')

Η εκπομπή «Είναι τελικά η Δύση χριστιανική;» εκπέμπεται από το Ραδιοσταθμό της «Πειραϊκής Εκκλησίας» κάθε Παρασκευή στις 17:30. Επιμελείται ο θεολόγος Λέων Μπράνγκ.
(13/12/2019)https://youtu.be/Ofcfn-X88g0

Τὰ Ἅγια Θεοφάνεια - Εορτή της 6ης Ιανουαρίου

Τοιχογραφία στον παρά τω Ιορδάνη ποταμό Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού 

Ἡ γιορτὴ αὐτὴ εἶναι ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες τῆς Ἐκκλησίας µας καὶ ἄρχισε τὸν δεύτερο µετὰ Χριστὸν αἰῶνα.

Ἀναφέρεται στὴ φανέρωση τῆς Ἁγίας Τριάδος κατὰ τὴν βάπτιση τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταµό.

Ἡ Ἱστορία τῆς βάπτισης αὐτῆς εἶναι γνωστή, ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιο, στὸ Γ΄ κεφάλαιο, στοὺς στίχους 13-17.

Ὁ Πρόδροµος Ἰωάννης µετὰ ἀπὸ θεία διαταγὴ ἄφησε τὴν ἐρηµικὴ ζωὴ καὶ ἦλθε στὸν Ἰορδάνη ποταµό.

Ἐκεῖ κήρυττε, ἐξοµολογοῦσε καὶ βάπτιζε.

Ἐνῷ ἔκανε ὁ Ἰωάννης τὸ ἔργο αὐτό, µία µέρα ἦλθε σ΄ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς.

Τὸ Πνεῦµα τὸ Ἅγιο πληροφόρησε τὸ γιὸ τῆς Ἐλισάβετ ποιὸς ἦταν.

Ὁ Ἰησοῦς ζητάει νὰ βαπτισθεῖ.
Ἔκπληκτοι οἱ παρευρισκόµενοι βλέπουν τὸν αὐστηροπρόσωπο καὶ ἐπιβλητικὸ ἀσκητὴ καὶ διδάσκαλο νὰ ὑποχωρεῖ µὲ ἀνέκφραστη εὐλάβεια καὶ ταπείνωση µπροστὰ στὸν ἄγνωστο.

Στὴν ἀρχὴ ἀρνεῖται νὰ Τὸν βαπτίσει καὶ Τοῦ λέει ὅτι αὐτὸς ἔχει ἀνάγκη νὰ βαπτισθεῖ ἀπὸ Ἐκεῖνον.

Ὁ Ἰησοῦς τὸν πείθει νὰ Τὸν βαπτίσει, διότι ἔτσι ἔπρεπε.

Καὶ τότε, στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη διαδραµατίζεται σκηνὴ µεγαλειώδης καὶ µοναδική.

Μὲ µορφὴ περιστεριοῦ τὸ Πνεῦµα τὸ Ἅγιο ἔρχεται καὶ κάθεται πάνω στὸν βαπτιζόµενο Ἰησοῦ.

Καὶ συγχρόνως, φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, τοῦ Πατέρα Θεοῦ, ἀκούγεται νὰ λέει:

«Οὖτος ἐστὶν ὁ Υἱός µου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα».

Ἔτσι, µ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο, στὴ βάπτιση τοῦ Ἰησοῦ φανερώθηκε ὁ Θεὸς ὁ τρισυπόστατος, ἡ Τριάδα ἡ Ἁγία, καὶ γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία µας ὀνόµασε τὴν γιορτὴ αὐτὴ Θεοφάνεια.

Ρίψις του Τιμίου Σταυρού εις τα ύδατα του Ιορδάνη ποταμού

ΑΓΙΟΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ - Εορτή της 1ης Ιανουαρίου

  Βιογραφία

Ο Άγιος Τηλέμαχος ήταν μοναχός του 5ου αιώνα και άγιος της Χριστιανικής Εκκλησίας.

Ταξίδεψε από την Ασία στη Ρώμη επί αυτοκράτορα Ονώριου, θέλοντας να σώσει την πόλη. Αντιτάχθηκε στις μονομαχίες που γίνονταν στα αμφιθέατρα και ο ίδιος όρμησε στο Κολοσσαίο και φώναξε στους μονομάχους να σταματήσουν στο όνομα του Χριστού.

Τότε το πλήθος άρχισε να γελάει και να τον γιουχάρει.

Ένας από τους μονομάχους χτύπησε στο στομάχι τον Τηλέμαχο με το ξίφος του και εκείνος έπεσε κάτω.

Σηκώθηκε και ξαναφώναξε στους δύο μονομάχους να σταματήσουν.

 Ένας μονομάχος τον κάρφωσε στο στομάχι με το ξίφος και εκείνος, αφού ψέλλισε για τελευταία φορά το ίδιο, πέθανε στο δάπεδο του αμφιθεάτρου, βουτηγμένος στο αίμα.

 Το πλήθος σιώπησε και εκκένωσε το Κολοσσαίο.

Χάρη σε αυτόν τον άγιο, την 1 Ιανουαρίου 404 μ.Χ. έλαβε χώρα η τελευταία μονομαχία στην Ιστορία της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας αφού εξαιτίας του θανάτου του, έπειτα από 3 ημέρες, με αυτοκρατορικό διάταγμα καταργήθηκαν οι μονομαχίες.

Πηγή: http://www.saint.gr/13/saint.aspx

Ὁ Μέγας Βασίλειος - Εορτή της 1ης Ιανουαρίου - Καλή χρονιά

Βίος 

«... τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσµησας». - Μὲ τὴν φράση αὐτή, τὸ ἀπολυτίκιο, ἀπόλυτα ἐπιτυχηµένα, τονίζει τὴν κοινωνικὴ προσφορὰ τοῦ Ἅγιου Βασιλείου, ποὺ µὲ τὴν θεία διδασκαλία του στόλισε µὲ ἀρετὲς τὰ ἤθη καὶ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. 

Ὁ Μέγας αὐτὸς πατέρας καὶ διδάσκαλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γεννήθηκε τὸ 329, κατ΄ ἄλλους τὸ 330 µ.Χ., στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου, σύµφωνα µὲ τὰ γραφόµενα τοῦ φίλου του, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. 

Τὰ δὲ ἐγκυκλοπαιδικὰ λεξικὰ ἀναφέρουν σὰν πατρίδα τοῦ Μ. Βασιλείου τὴν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας. 

Οἱ γονεῖς του Βασίλειος (καὶ αὐτός), ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου καὶ Ἐµµέλεια, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία, ἂν καὶ κατὰ κόσµον εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι, εἶχαν συγχρόνως καὶ ἀκµαιότατο χριστιανικὸ φρόνηµα. 

Αὐτοὶ µάλιστα ἔθεσαν καὶ τὶς πρῶτες  -καθοριστικῆς σηµασίας- πνευµατικὲς βάσεις τοῦ Ἁγίου. 

Μὲ ἐφόδιο αὐτὴ τὴν χριστιανικὴ ἀνατροφή, ὁ Βασίλειος ἀρχίζει µία καταπληκτικὴ ἀνοδικὴ πνευµατικὴ πορεία. 

Ἔχοντας τὰ χαρίσµατα τῆς εὐστροφίας καὶ τῆς µνήµης, κατακτᾷ σχεδὸν ὅλες τὶς ἐπιστῆµες τῆς ἐποχῆς του. 

Καὶ τὸ σπουδαιότερο, κατακτᾷ τὴν θεία θεωρία τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ τὴν κάνει ἀµέσως πράξη µὲ τὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή του. 

Ἂς ἀναφέρουµε ὅµως, περιληπτικά, τὴν πορεία τῶν δραστηριοτήτων του. 

Μετὰ τὶς πρῶτες του σπουδὲς στὴν Καισαρεία καὶ κατόπιν στὸ Βυζάντιο, ἐπισκέφθηκε, νεαρὸς ἀκόµα, τὴν Ἀθήνα, ὅπου ἐπὶ τέσσερα χρόνια συµπλήρωσε τὶς σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραµµατική, ἀστρονοµία καὶ ἰατρική, ἔχοντας συµφοιτητές του τὸν Γρηγόριο τὸν Ναζιανζηνὸ (τὸν θεολόγο) καὶ τὸν Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη. 

Ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ἐπέστρεψε στὴν Καισαρεία καὶ δίδασκε τὴν ρητορικὴ τέχνη. 

Ἀποφάσισε ὅµως, νὰ ἀκολουθήσει τὴν µοναχικὴ ζωὴ καὶ γι᾿ αὐτὸ πῆγε στὰ κέντρα τοῦ ἀσκητισµοῦ, γιὰ νὰ διδαχθεῖ τὰ τῆς µοναχικῆς πολιτείας στὴν Αἴγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία καὶ Μεσοποταµία. Ὅταν ἐπέστρεψε, ἀποσύρθηκε σὲ µία Μονὴ τοῦ Πόντου, ἀφοῦ ἔγινε µοναχός, καὶ ἀσκήθηκε ἐκεῖ µὲ κάθε αὐστηρότητα γιὰ πέντε χρόνια (357-362). 

Ἤδη τέλεια καταρτισµένος στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Καισαρείας Εὐσέβιο. 

Ὁ ὑποδειγµατικὸς τρόπος τῆς πνευµατικῆς ἐργασίας του δὲν ἀργεῖ νὰ τὸν ἀνεβάσει στὸ θρόνο τῆς ἀρχιερωσύνης, διαδεχόµενος τὸν Εὐσέβιο στὴν ἐπισκοπὴ τῆς Καισαρείας (370). 

Μὲ σταθερότητα καὶ γενναῖο φρόνηµα, ὡς ἀρχιερέας ἔκανε πολλοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη. 

Μὲ τοὺς ὀρθόδοξους λόγους ποὺ συνέγραψε, κατακεραύνωσε τὰ φρονήµατα τῶν κακοδόξων. 

Στοὺς ἀγῶνες του κατὰ τοῦ Ἀρειανισµοῦ ἀναδείχτηκε ἀδαµάντινος, οὔτε κολακεῖες βασιλικὲς τοῦ Οὐάλεντα (364-378), ποὺ πῆγε αὐτοπροσώπως στὴν Καισαρεία γιὰ νὰ τὸν µετατρέψει στὸν Ἀρειανισµό, οὔτε οἱ ἀπειλὲς τοῦ Μόδεστου µπόρεσαν νὰ κάµψουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνηµα τοῦ Ἁγίου. Ὑπεράσπισε µὲ θάῤῥος τὴν Ὀρθοδοξία, καταπλήσσοντας τὸν βασιλιὰ καὶ τοὺς Ἀρειανούς. 

Ἀκόµα, ἀγωνίστηκε κατὰ τῆς ἠθικῆς σήψεως καὶ ἐπέφερε σοφὲς µεταῤῥυθµίσεις στὸ µοναχισµό. 

Ἡ δὲ ὑπόλοιπη ποιµαντορικὴ δράση του, ὑπῆρξε ἀπαράµιλλη, κτίζοντας τὴν περίφηµη «Βασιλειάδα», συγκρότηµα µὲ εὐαγῆ Ἱδρύµατα, ὅπως πτωχοκοµεῖο κ.ἄ., ὅπου βρῆκαν τροφὴ καὶ περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ἡλικίας, γένους καὶ φυλῆς. 

Νὰ ἀναφέρουµε ἐπίσης ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἔργων του, ἔγραψε καὶ Θεία Λειτουργία, πού, µετὰ τὴν ἐπικράτηση αὐτῆς τῆς συντοµότερης τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόµου, τελεῖται 10 φορὲς τὸ χρόνο: τὴν 1η Ἰανουαρίου (ὅπου γιορτάζεται καὶ ἡ µνήµη του), τὶς πρῶτες πέντε Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὶς παραµονὲς τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανείων, τὴν Μ. Πέµπτη καὶ τὸ Μ. Σάββατο. 

Στὰ πενήντα του χρόνια ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐξαιτίας τῆς ἀσθενικῆς κράσεώς του καὶ τῆς αὐστηρῆς ἀσκητικῆς ζωῆς του (ὁρισµένες πηγὲς λένε ἀπὸ βαριὰ ἀῤῥώστια τοῦ ἥπατος ἢ τῶν νεφρῶν), τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 378 ἢ κατ΄ ἄλλους τὸ 379 µὲ 380, ἐγκαταλείπει τὸ φθαρτὸ καὶ µάταιο αὐτὸ κόσµο, ἀφήνοντας παρακαταθήκη καὶ Ἱερὴ κληρονοµιὰ στὴν ἀνθρωπότητα ἕνα τεράστιο πνευµατικὸ ἔργο.

Το συγγραφικό έργο του

Τα έργα του κατατάσσονται σε τέσσερεις κατηγορίες:

Δογματικά συγγράμματα.

α) «Ανατρεπτικός του Απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου». Αποτελείται από τρία βιβλία και καταφέρεται ενάντια του αρχηγού των Ανομοίων Ευνομίου.

β) «Προς Αμφιλόχιον, περί του Αγίου Πνεύματος». Επιστολική πραγματεία προς τον επίσκοπο Ικονίου Αμφιλόχιο σχετικά με το Άγιο Πνεύμα.

Ασκητικά συγγράμματα.

α) «Τα Ηθικά». Συλλογή 80 ηθικών κανόνων.

β) «Όροι κατά πλάτος». Περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του μοναχισμού.

γ) «Όροι κατ’ επιτομήν». Περιέχει 313 κεφάλαια που αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των μοναχών.

δ) «Περί πίστεως».

ε) «Περί κρίματος».

στ) «Περί της εν παρθενία αληθούς αφθορίας». Έργο σχετικό με την παρθενική ζωή.

Ομιλίες.

Ορισμένες από τις ομιλίες του είναι:

α) «Εις την Εξαήμερον». Συλλογή 9 ομιλιών με θέμα τη δημιουργία του κόσμου.

β) «Εις του Ψαλμούς». Συλλογή 18 ομιλιών με αφορμή το περιεχόμενο των Ψαλμών του Δαυίδ.

γ) «Περί του ουκ έστιν αίτιος του κακού ο Θεός».

δ) «Περί πίστεως».

ε) «Κατά Σαβελλιανών, Αρείου και Ανομοίων».

στ) «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Το διασημότερο από τα κείμενα του Βασιλείου, στο οποίο πραγματοποιεί προσπάθεια γεφύρωσης μεταξύ χριστιανικής και κλασσικής παιδείας.

ζ) «Προτρεπτικός εις το άγιον βάπτισμα».

η) «Εις το πρόσεχε σεαυτώ».

θ) «Προς Πλουτούντας».

ι) «Εν λιμώ και αυχμώ».

ια) «Εις την μάρτυρα Ιουλίτταν και περί ευχαριστίας».

Επιστολές.

Σώζονται 365 επιστολές με το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου, που καλύπτουν την εικοσαετία από την επιστροφή του στην Καισάρεια από την Αθήνα έως και το θάνατό του.

Το έθιμο της βασιλόπιτας

Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη. Ετσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Άγιος Βασίλειος έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος α’.

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ☆ (Εν συντομία)

 Το έθιμο της βασιλόπιτας

Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. 

Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινούπολη. 

Έτσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι πολύτιμο είχε ο καθένας, χρυσαφικά, νομίσματα κ.λπ. 

Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, και δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. 

Τότε ο Άγιος Βασίλειος που είχε φυλάξει αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα των πολιτών έδωσε εντολή τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα έξυπνο τρόπο: Έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε μέσα από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια. Τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά έβρισκαν ένα χρυσό νόμισμα ή κάτι άλλο πολύτιμο.

Κατ' αυτό τον τρόπο, γεννήθηκε το έθιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.

 ☆☆☆