ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΛΕΣ

Ο άντρας μιλά στη γυναίκα με άσχημο ύφος, το ίδιο πράττει και η γυναίκα προς τον άντρα. Οι γονείς πάλι, μιλούν με τον ίδιο τρόπο προς τα παιδιά τους. Ο υπάλληλος πάλι, μιλά με τον ίδιο τρόπο στον συνάδελφο ή το αφεντικό του. Κρίνουμε τους άλλους χωρίς εμείς οι ίδιοι να είμαστε καλύτεροι πολλές φορές και ο τρόπος που θα μιλήσουμε δεν περιέχει το πνεύμα της αγάπης. Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή: "ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον". Κάτι το οποίο δεν εφαρμόζουμε. Οι παλαιοί έλεγαν: "η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει". Η σκληρή καρδιά και ο εγωισμός μας είναι τα κίνητρα που θα μιλήσουμε σε κάποιον και ο τρόπος που θα του μιλήσουμε ή θα τον κρατήσουμε κοντά μας ή θα δημιουργήσουμε παγόβουνο στη σχέση μας.

✔️ Όταν οι καρδιές δεν συναντιούνται https://youtu.be/Ms0qy614ERU

Στηρίξτε το διαδικτυακό κανάλι του Γέροντος Νεκταρίου με την ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή σας στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://bit.ly/2LgqqdN

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

 Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος χοροστατεί στη θ. Λειτουργία στον Ιερό Μοναστηριακό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης- Στη συνέχεια πραγματοποιείται προσκύνηση στο Ιερό Προσκύνημα της Αναλήψεως στο Όρος των Ελαιών.

ΑΝΑΛΗΨΙΣ

          Εἰς τὴν ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

• Τρία παράδοξα θαύματα ἐξ ἀρχῆς χρόνου οὐ γνώριμα,
• τὴν φύσιν αὐτὴν ὑπερακοντίζοντα τὴν ἡμετέραν συνέπλεξαν, ἀῤῥαγῆ καὶ ἀσάλευτα μένοντα·
• τρίπλοκον γὰρ σχοινίον ταχὺ οὐ διαῤῥήσσεται.
• Ταῦτα δέ ἐστιν ἀνυμφεύτου μητρὸς ὠδὶς,
• τριημέρου πάθους ἀνάστασις,
• σαρκὸς εἰς οὐρανοὺς ἀνάληψις.
• Οἶδεν ὁ χρόνος στείρας τικτούσας,
• ἀλλ' οὐ γαμικῆς συναφείας ἐκτός·
• οἶδε νεκροὺς ἀναβιώσαντας, ἀλλ' οὐχὶ εἰς ζωὴν ἀτελεύτητον·
• οἶδε προφήτην ἀναλαμβανόμενον, ἀλλ' ὡς εἰς οὐρανόν·
• τὸ, ὡς, τῆς ἀληθείας δεύτερον.

          Θεοδώρητου Κύρρου

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τὴ ἐπαγγελία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ΄.

Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν.

Ορθόδοξοι Πατέρες

ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ (ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΚΑΙ Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ)

«Εθνικές εκλογές• η τύφλωση του Έλληνα θεραπεύεται;» Ζωντανή εκδήλωση π.Νικολάου Μανώλη.

Ποιός θά ἀπαλλάξει τό σύγχρονο Ἕλληνα ἀπό τήν τύφλωσή του, τήν ὀντολογική γκαβωμάρα του; Οἱ ἐπερχόμενες ἐθνικές ἐκλογές ἀποτελοῦν πανάκεια;

Τήν Στ΄ Κυριακή ἀπό τοῦ Πάσχα, τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς Τυφλοῦ, 2 Ἰουνίου 2019, στίς 10:30πμ, ὁ π.Νικόλαος Μανώλης θά κάνει ὁμιλία μέ θέμα: «Ἐθνικές ἐκλογές· ἡ τύφλωση τοῦ Ἕλληνα θεραπεύεται;».

 https://katihisis.blogspot.com/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τῆς Youtube πατώντας ἐδῶ: https://www.youtube.com/channel/UCer7...

Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου - Θεία Λειτουργεία

Η Θεία Λειτουργεία της Κυριακής 02 Ιουνίου 2019 στο Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου. 

ΣΤΑΡΕΝΙΑ ΧΕΛΩΝΑ

Τεμαχισμός άρτου χωρίς μαχαίρι.

Βαθμός δυσκολίας για αρχαρίους 8.

           Υλικά παρασκευής:

• 800 Γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις + 200 γραμμάρια για την παρασκευή της ζύμης
• 1 Φακελάκι ξηρή μαγιά
• 2 Κουταλάκια ζάχαρη για τα ένζυμα της μαγιάς
• 1,5 Κουταλάκι αλάτι για τη γεύση
• Νερό χλιαρό τόσο, όσο ζητήσει η ζύμη

            Εκτέλεση:

• Σε μία λεκανίτσα αδειάζουμε 800 γραμμάρια αλεύρι.
• Ανοίγουμε στη μέση του μία λακκούβα και ρίχνουμε τη μαγιά και τη ζάχαρη.
• Ανακατεύουμε όλο το μείγμα καλά με ένα κουτάλι.
• Ρίχνουμε και το αλάτι και συνεχίζοντας το καλό ανακάτεμα.
• Ανοίγουμε πάλι στη μέση του μίγματος μία λακκούβα και ρίχνουμε μισή κούπα νερό.

• Σπρώχνουμε το αλεύρι από τις άκρες προς το νερό.
• Ανακατεύουμε με ένα κουτάλι για να δημιουργηθεί η ζύμη.
• Προσθέτουμε νερό μέχρι να δέσει το ζυμάρι.
• Αν γίνει πολύ αραιό συμπληρώνουμε λίγο αλεύρι.
• Συνεχίζουμε το ζύμωμα με τα χέρια μας, εφόσον τα έχουμε αλευρώσει.
• Όταν η ζύμη δεν κολλάει στα δάκτυλα των χεριών την τοποθετούμε σε ένα ταψί στρωμένο με αλευρωμένη λαδόκολλα και του δίνουμε το σχήμα που θέλουμε.

• Τοποθετούμε το ταψί σκεπασμένο με μία λαδόκολλα σε ζεστό φούρνο, στους 50 ℃.
• Αφήνουμε το ζυμάρι να φουσκώσει για 30 - 45 λεπτά περίπου.
• Όταν είναι έτοιμο βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και με μία πλατιά σπάτουλα ζαχαροπλαστικής βρεγμένη πιέζουμε σε βάθος την επιφάνεια της ζύμης σχηματίζοντας τετράγωνα σχήματα.
• Ψήνουμε το ψωμί στους 190 ℃ μέχρι η επιφάνεια του πάρει ένα χρυσό χρώμα.
• Όταν ψηθεί το βγάζουμε από το φούρνο και ψεκάζουμε την επιφάνειά του με ελάχιστο νερό.
• Το σκεπάζουμε με μία καθαρή πετσέτα μέχρι να κρυώσει.

              Tips:

• Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την παρασκευή του ψωμιού οποιοδήποτε αλεύρι της αρεσκείας μας ή ένα μείγμα αλεύρων.
• Αν θέλουμε περισσότερο άρωμα προσθέτουε στην επιφάνεια του ψωμιού σησάμι εφόσον την έχουμε νοτίσει με λίγο νερό προηγουμένως για να κολλήσει.
• Ενσωματώνοντας διάφορα μυρωδικά (γλυκάνισο, ρίγανη, ελιές, σταφίδες κ.λ.π.)μαζί με τα βασικά υλικά της ζύμης κατά το ζύμωμα θα έχουμε αρωματισμένο ψωμί.
• Για το χάραγμα της ζύμης εναλλακτικά, αν δεν έχουμε σπάτουλα, χρησιμοποιούμε μεγάλο μαχαίρι. 

             Vasileios

«Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ & Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ. Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΝΕΑ ΆΛΩΣΗ» Eκδήλωση κ.Δήμου Σερκελίδη

Ἀνακοινώνεται ὄτι στά πλαίσια τῆς σειρᾶς ἐκδηλώσεων "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ" τήν Τετάρτη, 29 Μαΐου 2019, στίς 7:00 μμ., στήν αἴθουσα “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ” τοῦ “Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ἠσυχαστής” (Θεσσαλονίκη, Μοναστηρίου 183, 2ος ὄροφος, τηλέφωνο: 2310 515786), θά μιλήσει ὁ Ἀξιωματικός τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας καί γραμματέας τοῦ συλλόγου κ. Δῆμος Σερκελίδης μέ θέμα: ‹‹Ἡ ἑνωτική νοοτροπία & ἡ παρακμή τῆς Ρωμανίας. Ἡ πορεία πρός νέα Ἅλωση››. 

Είσοδος ελεύθερη.

https://katihisis.blogspot.com

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΗΓΑΝΕΛΑΊΟΥ - ΟΙΚΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Είναι γεγονός ότι οι Ρωμιοί παρασκευάζουν στην κουζίνα τους πολλά φαγητά μαγειρεμένα στο τηγάνι, σύμφωνα με την ανατολίτικη παράδοση που μας επιβλήθηκε τους τελευταίους αιώνες.
Αυτό δεν επιβαρύνει μόνον την υγεία μας αλλά και το περιβάλλον.
Η απόρριψη τηγανόλαδου (τηγανελαίου) στο νεροχύτη συσσωρεύει συν τω χρόνω κατάλοιπα λίπους στους σωλήνες της αποχέτευσης αλλά και στην κεντρική αποχέτευση των πολυκατοικιών δημιουργώντας απόφραξη στο υδραυλικό τους σύστημα και όχι μόνον.
Η μυρωδιά των λιπών συγκεντρώνει διάφορες ομάδες ζωυφίων τα οποία συνήθως αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται σε αυτά σημεία, περισσότερο δε κατά την θερινή περίοδο.
Εκτός αυτού τα τηγανισμένα λίπη μολύνουν ανεπανόρθωτα τον υδροφόρο ορίζοντα, τους ποταμούς, τις λίμνες και την θάλασσα.
Αρκεί 1 λίτρο τηγανελαίων για να μολύνει 1.000 λίτρα νερού.

           Ο ανέξοδος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος:

• Θα χρειαστούμε 1 πλαστικό μπουκάλι από αναψυκτικά ή ακόμα καλύτερα 1 πλαστικό μπιτόνι 2-3 λίτρων με βιδωτό καπάκι για την αποθήκευση του τηγανελαίου και ένα χωνί για το άδειασμα μέσα στο μπιτόνι.

• Αυτά τα δύο τα φυλάμε σε κάποιο σημείο της κουζίνας μας επί μονίμου βάσεως γι αυτή και μόνον τη χρήση.
• Τέτοιου είδους μπιτόνια (που περιέχουν υγρά όπως αφιονισμένο νερό σιδερώματος, χυμούς φρούτων κ.λ.π.) αγοράζουμε συνήθως από τα supermarkets 
• Μετά από κάθε τηγάνισμα αδειάζουμε στο μπιτόνι το τηγανέλαιο με την βοήθεια του χωνιού (εφόσον έχει πρώτα  καλά κρυώσει) .

            Σημεία συλλογής τηγανελαίου:

• Όταν το μπιτόνι αποθήκευσης γεμίσει με τα προς απόρριψη λάδια ξεκινάμε την κάτωθι διαδικασία ανακύκλωσης:
• Για τους απλούς καταναλωτές, ταμιευτήρες συλλογής (ειδικά βαρέλια) των προς απόρριψη ελαίων μπορούμε να βρούμε στα μεγάλα supermarkets της περιοχής μας.
• Εκεί θα αδειάζουμε το τηγανέλαιο που αποθηκεύσαμε χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.
• Τα προς ανακύκλωση έλαια συλλέγουν από τα supermarkets υπάλληλοι εταιριών εξειδικευμένων επί του αντικειμένου, οι οποίες και τα επεξεργάζονται για τη μετατροπή τους σε βιοντίζελ.

             Απόρριψη διασπασμένου τηγανελαίου στο νεροχύτη:

• Ένας άλλος και πιο πρόχειρος τρόπος απόρριψης είναι να ρίξουμε στο τηγανέλαιο, μετά το τηγάνισμα (και εφόσον έχει κρυώσει) 2 - 3 κουταλιές απορρυπαντικού πιάτων.
• Να προσθέσουμε ίση ποσότητα νερού από τη βρύση στο σκεύος με το τηγανέλαιο και το απορρυπαντικό.
• Να το ανακατέψουμε καλά μέχρι να αναμιχθούν πλήρως το απορρυπαντικό και το νερό με το λάδι δημιουργώντας αφρό.
• Αν δεν δημιουργηθεί αφρός από το απορρυπαντικό πιάτων στο μείγμα δεν θα διασπαστεί το λίπος, γι αυτό πρέπει να το ανακατέψουμε καλά και έντονα με ένα κουτάλι ή ένα πιρούνι.
• Κατ' αυτό τον τρόπο το άδειασμα των μαγειρεμένων λαδιών και λιπών στο νεροχύτη είναι πιο ασφαλές. 

• Οι επιχειρήσεις ενδιαίτησης μπορούν να συνεργαστούν με μία εξειδικευμένη επί του αντικειμένου εταιρεία ανακύκλωσης για την απόρριψη των μαγειρεμένων λιπών και ελαίων τους.
• Η εταιρία θα τοποθετήσει σε κατάλληλο σημείο εντός χώρου της επιχείρησης την δεξαμενή αποταμίευσης τηγανελαίων και θα περνά ανά διαστήματα για την περισυλλογή τους.

            Vasileios

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ 28ης ΜΑΪΟΥ

Ὁ  Ἅγιος Νικήτας Ἀρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας

            Ἁγιολόγιον - Μάϊος 28

• Ὁ Ἅγιος Εὐτυχὴς ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς
• Ἡ Ἁγία Ἐλικωνίδα
• Οἱ Ἅγιοι Κρήσκης, Παῦλος καὶ Διοσκορίδης
• Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός
• Ὁ Ἅγιος Νικήτας Ἀρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας
• Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας ὁ ἱεροµόναχος
• Ὁ Ἅγιος Μῆτρος ἢ Δηµήτριος ὁ Πελοποννήσιος
• Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θαυµατουργὸς
• Μνήµη Α´ Οἰκουµενικῆς Συνόδου
• Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης (+ 4ος αἰ.)

 +++

  Ὁ Ἅγιος Εὐτυχὴς ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς

Ὑπῆρξε ἄξιος στρατιώτης Χριστοῦ καὶ ἀκούραστος ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ καρποφόρα διδασκαλία του καὶ τὰ ἐποικοδοµητικά του ἔργα κράτησαν πολλὲς ψυχὲς ὄρθιες στὴ χριστιανικὴ πίστη.

Μάλιστα, εἶχε τὸ χάρισµα νὰ ἁλιεύει ψυχὲς στὸ Χριστὸ µὲ τὰ σωτήρια δίχτυα τοῦ Εὐαγγελίου.

Καὶ τὸ σπουδαιότερο, ἦταν ἕτοιµος νὰ δώσει καὶ τὴν ζωή του γιὰ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν σωτηρία αὐτῶν τῶν ψυχῶν, µιµούµενος τὸν Κύριο, ποὺ εἶπε:

«Καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν».

Δηλαδή, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, δὲν ἦλθε στὸν κόσµο γιὰ νὰ ὑπηρετηθεῖ, ἀλλὰ ἦλθε γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώσει τὴν ζωή του λύτρο, γιὰ νὰ ἐξαγορασθοῦν καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁµαρτία καὶ τὸ θάνατο πολλοί.

Ὁ φθόνος, ὅµως, τῶν πωρωµένων εἰδωλολατρῶν ὁδήγησε στὴ σύλληψη τοῦ Εὐτυχοῦς καὶ κατόπιν στὸ µαρτυρικὸ θάνατο, µέσα στὰ βαθειὰ νερὰ ἑνὸς ποταµοῦ.

Ὁ Σωφρόνιος Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του, ἰσχυρίζεται ὅτι ἐσφαλµένα γράφεται Εὐτυχὴς καὶ µάλιστα ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς καὶ ὅτι τὸ σωστὸ εἶναι Εὐτύχιος µάρτυς καὶ ὄχι ἐπίσκοπος.

 +++

  Ἡ Ἁγία Ἐλικωνίδα

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Γορδιανοῦ τοῦ Γ´, στὰ µέσα τοῦ 3ου µ.Χ. αἰῶνα (238-244).

Ἦταν Θεσσαλονικιὰ ἀλλὰ µετακόµισε στὴν Κόρινθο, ὅπου καταγγέλθηκε σὰν χριστιανὴ στὸν ἄρχοντα Περίνιο. Μάταια αὐτὸς προσπάθησε νὰ τὴν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἐκείνη ἔµενε σταθερὴ καὶ φώναζε ὅτι εἶναι χριστιανή.

Ἐξοργισµένος τότε ὁ Περίνιος τὴν ἔβρισε χυδαῖα καὶ τῆς ξύρισε τὸ κεφάλι.

Ἡ Ἐλικωνίδα χαµογελῶντας ἀπάντησε: «Σεῖς, ἔπαρχε, θεωρεῖτε ἄνθρωπο κυρίως τὸ σῶµα, καὶ τὴν ὀµορφιά του, νοµίζετε ὅτι εἶναι ἡ κυριότερη ἀνθρώπινη ἀρετή, καὶ πάνω σ᾿ αὐτὴ τὴν βάση στηρίζετε τὴν ταπεινὴ καὶ πρόσκαιρη εὐτυχία σας.

Ἀλλὰ γιὰ µᾶς τοὺς χριστιανούς, τὸ ἐπίγειο σῶµα εἶναι ὅπως καὶ τὸ ῥοῦχο.

Αὐτὸ κάποια µέρα θὰ παλιώσει καὶ θὰ πεταχτεῖ.

Ἑποµένως ὅ,τι καὶ ἂν κάνεις τὸ φθαρτὸ σῶµα µου δὲν θὰ µὲ ἐνοχλήσει, διότι δὲν θὰ καταφέρεις νὰ βλάψεις, µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὸ σῶµα τῆς ψυχῆς µου, ὅπου ἐµεῖς οἱ χριστιανοὶ στηρίζουµε τὴν αἰώνια εὐτυχία µας».

Ὁ Περίνιος διέταξε τότε καὶ ἔβαλαν τὴν ἁγία µέσα σὲ λιωµένο µολύβι καὶ ἄσφαλτο.

Ἡ θεία χάρη ὅµως τὴν κράτησε ἀβλαβή.

Τὸ ἴδιο συνέβη, ὅταν ἀργότερα καὶ ὁ ἀνθύπατος Ἰουστίνος τὴν ἔριξε στὴ φωτιὰ καὶ τὰ ἄγρια θηρία.

Τελικὰ ἡ Ἐλικωνίδα ἀποκεφαλίστηκε καὶ ἔτσι φόρεσε τὸ ἀµάραντο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου γιὰ τὸν Χριστό.

 +++

  Οἱ  Ἅγιοι Κρήσκης, Παῦλος καὶ Διοσκορίδης

Ἔζησαν στὴ Ῥώµη καὶ ἔφεραν µὲ τὴν διδασκαλία τους πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔδειραν δυνατά, κατόπιν τοὺς ἔριξαν ζωντανοὺς µέσα σὲ καµίνι φωτιᾶς καὶ ἔτσι ὅλοι πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός

Χωρὶς ὑπόµνηµα στοὺς Συναξαριστές.

Ὑπάρχουν ὅµως τρεῖς παραλλαγὲς τῆς βιογραφίας του, σὲ Ἁγιορείτικους κώδικες. Αὐτὸς λοιπὸν ἦταν Σκύθης στὴν καταγωγὴ καὶ ἔζησε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ βασιλέως Λέοντος τοῦ µεγάλου (πὼς βρέθηκε ἐκεῖ, ἄγνωστο).

Ἀπὸ παιδὶ µπῆκε στὴν ὑπηρεσία κάποιου ἄρχοντα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Θεογνώστου ὀνοµαζόµενου.

Ἐκεῖ λόγω τῆς ἀρετῆς του προόδευε καὶ ὁ ἄρχοντας τὸν εἶχε σὲ µεγάλη ἐκτίµηση.

Κατόπιν ὅµως θείας προσταγῆς, ἀκολούθησε τὴν ζωή του διὰ Χριστὸν σαλοῦ (τρελοῦ), ποὺ µὲ λεπτοµέρεια περιγράφει ἡ ἐκτενέστερη βιογραφία του.

Εἶχε προορατικὸ χάρισµα καὶ µεγάλη σοφία.

Τελικὰ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 66 χρονῶν.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Νικήτας Ἀρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας

Δὲν ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήµου.

Συναντᾶται στοὺς τέσσερις Λαυριωτικοὺς Κώδικες Δ 39, Θ 87, Δ 36 καὶ Ω 147.

Στοὺς δυὸ τελευταίους ὑπάρχει ἀκολουθία του, ποίηµα Ἰωσὴφ τοῦ Ὑµνογράφου.

Ἀπὸ τὴν ἀκολουθία του λοιπὸν µαθαίνουµε, ὅτι ὁ Νικήτας ἔζησε στὰ χρόνια της εἰκονοµαχίας καὶ ἀναδείχτηκε µέγας ὁµολογητὴς µαζὶ µὲ ἄλλους δυὸ ἄγνωστους ἄλλους ὁµολογητές, καὶ µάλιστα συγγενεῖς του, τὸν Νικήτα καὶ τὸν Ἰγνάτιο.

Ὑπῆρξε φιλάνθρωπος, ἄριστος ποιµενάρχης καὶ πολὺ ἀγωνιστὴς κατὰ τῶν αἱρέσεων.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Ζαχαρίας ὁ ἱεροµόναχος

Γεννήθηκε στὴν Προῦσα ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς καὶ ἔγινε ἱερέας.

Κάποτε ὅµως, τὸ 1801, καθὼς ἦταν µεθυσµένος ἀρνήθηκε τὸν Χριστό.

Ἀλλ᾿ ὅταν συνῆλθε, παρουσιάστηκε στὸν κριτή, πέταξε τὸ σαρίκι καὶ ὁµολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό.

Τότε τὸν ἔριξαν στὴ φυλακή, ὅπου ὁ Ζαχαρίας προσευχόταν στὸν Θεὸ νὰ τὸν ἐνισχύσει στὸ µαρτύριο.

Κατόπιν τὸν ἔβγαλαν καὶ µὲ κολακεῖες καὶ συµβουλὲς προσπάθησαν νὰ ἀλλάξουν τὸ φρόνηµά του.

Ἀλλ᾿ ὁ Ζαχαρίας παρέµεινε σταθερὸς στὴν πίστη του.

Ἀµέσως τότε ἄρχισαν τὰ φρικτὰ βασανιστήριά του.

Ἀφοῦ τὸν ἔδειραν ἀνελέητα, ἕσφιξαν τὸ κεφάλι του µὲ πυρακτωµένα σίδερα.

Κατόπιν ξερίζωσαν τὰ νύχια τῶν ἄκρων του µὲ µυτερὰ καὶ κοφτερὰ καλάµια, καὶ ἐξάρθρωσαν τὰ χέρια του.

Στὴ  συνέχεια τὸν ἔκλεισαν πάλι στὴ φυλακή, ἀλλ᾿ ὅταν τὸν ὁδήγησαν ἐπανειληµµένα στὸν κριτή, ὁ Ζαχαρίας ὁµολογοῦσε πάντα Χριστὸν Ἐσταυρωµένον. Τότε τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 28 Μαΐου 1802, σὲ ἡλικία 38 ἐτῶν.

 +++

  Ὁ  Ἅγιος Μῆτρος ἢ Δηµήτριος ὁ Πελοποννήσιος

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο καὶ ἀνατράφηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς.

Ἐξισλαµίστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, µαζὶ µὲ ἄλλους νέους, πιθανῶς µετὰ τὴν κατάπνιξη τῆς ἐπανάστασης τῆς Πελοποννήσου τὸ 1769.

Τὸ παιδὶ αὐτὸ ὀνοµαζόταν Δηµήτριος καὶ ὅταν ἐξισλαµίστηκε ὀνοµάστηκε Μουσταφᾶς.

Ἀπὸ τὴν φύση του εὐφυὴς καὶ δραστήριος, ἀναδείχτηκε ὁ Μουσταφᾶς µεταξὺ τῶν ἐπιφανῶν Τούρκων τῆς Πελοποννήσου καὶ πῆρε τὸ ἀξίωµα τοῦ Ἔπαρχου (ἰµπροχώραγα), καὶ ἀπόκτησε πολὺ πλοῦτο καὶ δούλους. 

Ἐπιθυµοῦσε ὅµως ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ ἐπανέλθει στὴν πίστη τῶν πατέρων του, γι᾿ αὐτὸ δὲν θαµπώθηκε ἀπὸ τὸν πλοῦτο καὶ τὶς τιµές.

Πῆρε λοιπὸν τὴν ἀπόφαση νὰ ἐπιστρέψει στὸν Χριστιανισµὸ καὶ προσῆλθε σ᾿ ἕνα πνευµατικὸ στὴν Τρίπολη, ὅπου ἐξοµολογήθηκε, πῆρε τὴν συµβουλή του καὶ ζοῦσε κρυφὰ χριστιανικά.

Ἡ χριστιανική του ὅµως ζωὴ σκανδάλισε τοὺς µωαµεθανοὺς καὶ τὸν κατάγγειλαν στὸν πασὰ τῆς Τρίπολης.

Ὁπότε ὁ µάρτυρας συνελήφθη στὸ Μυστρᾶ, ὁδηγήθηκε στὸν πασὰ τῆς Τρίπολης καὶ ὁµολόγησε ὅτι εἶναι ἕτοιµος νὰ χύσει τὸ αἷµα του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Παρὰ τὶς συµβουλὲς καὶ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ πασᾶ, ὁ µάρτυρας παρέµεινε ἀµετάθετος στὴν πίστη του.

Μετὰ ἀπὸ ὁρισµένο χρονικὸ διάστηµα στὴ φυλακή, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 28 Μαΐου 1794, Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, στὴν Τρίπολη.

Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου παρέλαβαν οἱ χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου µεγαλοµάρτυρα Δηµητρίου στὴν Τρίπολη.

Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου συνέγραψε ὁ Κορινθίας Μακάριος.

 +++

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θαυµατουργός

Ἐπίσκοπος Ῥοοτοβίας (Ῥῶσος).

 +++

Μνήµη Α´ Οἰκουµενικῆς Συνόδου Ἐν Νικαίᾳ (325) (Ζ´ Κυριακὴ µετὰ τὸ Πάσχα).

 +++

Ὁ  Ὅσιος Ἀλέξανδρος Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης (+ 4ος αἰ.)

Συνεργάστηκε µὲ τὸν Μ. Ἀθανάσιο ἐναντίον τῶν Ἀρειανῶν, µετάσχων καὶ στὴν Α´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδο.

Ὁ Ἀλέξανδρος µετέφερε καὶ τὸ λείψανο τῆς µάρτυρος Ματρώνης στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἔκτισε καὶ ἐκκλησία. Ἑορτάζεται καὶ τὴν Ζ´ Κυριακὴ µετὰ τὸ Πάσχα.

 +++

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΑΓΙΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ - Εορτή της 21ης Μαΐου

Εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης μετά τεμαχίου Τιμίου Ξύλου

          Ἁγιολόγιον - Μάϊος 21

• Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη
• Ὁ Ἅγιος Βόρος
• Ὁ Νέος Ὁσιοµάρτυς Παχώµιος
• Ὁ Ὅσιος Κασσιανός
• Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ τὰ παιδιά του Μιχαὴλ καὶ Θεόδωρος
• Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Νεοµάρτυρας, ὁ ἐξ Εὐρυτανίας (+ 1752)

+++

  Οἱ  Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος γεννήθηκε τὸ 274 µ.Χ. Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος ὁ Α´ ὁ Χλωρὸς καὶ µητέρα του ἡ Ἑλένη, ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας.

Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπὸ 18 χρονῶν ἔγινε στρατιωτικὸς καί, χάρη στὴν ἀνδρεία του, τιµήθηκε µὲ τὰ ἀνώτατα ἀξιώµατα τοῦ στρατοῦ.

Ἦταν αὐτός, ποὺ µὲ τὸ χριστιανικὸ σταυροειδὲς λάβαρο µὲ τὸ ἑλληνόγραµµα «ἐν τούτῳ νίκα», κατατρόπωσε τὰ στρατεύµατα τοῦ Μαξεντίου καὶ ἔπειτα τοῦ Λικινίου.

Ἐπίσης, ἦταν ὁ πρῶτος αὐτοκράτωρ ποὺ εὐνόησε τὴν Ἐκκλησία, µετὰ ἀπὸ τρεῖς αἰῶνες ἀνελέητου διωγµοῦ. Μετέφερε τὴν πρωτεύουσα τοῦ κράτους του στὸ ἀρχαῖο βυζάντιο, καὶ ἐκεῖ ἔκτισε τὴν βασίλισσα τῶν πόλεων, τὴν Κωνσταντινούπολη.

Στὸ τέλος, ὁ Κωνσταντῖνος ἀξιώθηκε καὶ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσµατος, καὶ ἀµέσως µετὰ εἶπε: «Νῦν ἀληθεῖ λόγω µακάριον οἴδ΄ ἑµαυτόν, νῦν τῆς ἀθανάτου ζωῆς πεφάναι ἄξιον, νῦν τοῦ θείου µετειληφέναι φωτὸς πεπίστευκα».

Τώρα, δηλαδή, σύµφωνα µὲ τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας, ξέρω ὅτι εἶµαι µακάριος, τώρα ἔχω γίνει ἄξιος τῆς ἀθανάτου ζωῆς, τώρα ἔχω πιστέψει πὼς ἔλαβα τὸ θεῖο φῶς.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος πέθανε σὲ ἡλικία 63 ἐτῶν (21 Μαΐου 337).

Ἡ δὲ µητέρα του Ἑλένη, ποὺ συνεορτάζεται µὲ τὸ γιό της, ἦταν αὐτὴ ποὺ βρῆκε τὸν Τίµιο Σταυρὸ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἔδωσε στὸ Μ. Κωνσταντῖνο τὴν πρέπουσα διαπαιδαγώγηση.

Ἄλλωστε, καὶ ὁ ἴδιος τὴν τίµησε, ὅταν στὴ µεγάλη πλατεῖα τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκτισε δυὸ στῆλες, µία δική του καὶ µία τῆς Ἑλένης, ποὺ ἔφερε τὴν ἐπιγραφή: «Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, Ἀµήν».

 +++

  Ὁ Ἅγιος Βόρος

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται µὲ τὸν Ἰσίδωρο καὶ τὸν Θεόδωρο στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο (ἐκδ. Καλλίστου Ἀρχιµανδρίτου σελ. 93). Πιθανῶς νὰ εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο µ΄ αὐτὸ τοῦ Ἁγ. Βάρα (βλέπε σχετικῶς Α.Χ.Ε.Χ.).

 +++

  Ὁ Νέος Ὁσιοµάρτυς Παχώµιος

Γιὸς γονέων εὐσεβῶν, ποὺ ζοῦσαν στὴ µικρὰ Ῥωσία.

Μικρὸς ἀκόµα αἰχµαλωτίστηκε ἀπὸ τοὺς Τατάρους, ποὺ τὸν πούλησαν σ΄ ἕνα Τοῦρκο βυρσοδέψη ἀπὸ τὸ Οὔσακι τῆς Φιλαδέλφειας.

Ὁ Τοῦρκος αὐτὸς προσπάθησε νὰ ἐξισλαµίσει τὸν Παχώµιο, ὑποσχόµενος ὅτι θὰ τὸν κάνει κληρονόµο του καὶ θὰ τοῦ ἔδινε γιὰ γυναῖκα τὴν κόρη του.

Ὁ Παχώµιος ὅµως ἔµεινε σταθερὸς στὴ χριστιανικὴ πίστη. Κάποτε ὅµως ἀῤῥώστησε καὶ κάποιοι Τοῦρκοι ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκαν, τὸν ἕντυσαν µὲ τὴν βία τούρκικα ῥοῦχα.

Στενοχωρηµένος γιὰ τὸ γεγονὸς ὁ Παχώµιος, ἔφυγε σὰν πραγµατευτὴς στὴ Σµύρνη, ὅπου πέταξε τὰ τούρκικα ῥοῦχα καὶ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος.

Ἔφθασε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου, ἐξοµολογήθηκε στὸν ἐνάρετο ἱεροµόναχο Ἰωσὴφ καὶ ἔζησε κοντά του 12 χρόνια, ἀσκούµενος στὴν ἀρετή.

Ἔπειτα πῆγε στὰ Καυσοκαλύβια, κοντὰ στὸν ὅσιο Ἀκάκιο, ὅπου ἔζησε κοντά του ἕξι χρόνια καὶ ἔγινε τύπος καὶ παράδειγµα ἐναρέτου µοναχοῦ.

Τὸν κατέλαβε ὅµως ὁ πόθος τοῦ µαρτυρίου καὶ ἀφοῦ πῆρε τὴν εὐλογία τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ἀναχώρησε γιὰ τὸ Οὔσακι, µὲ τὴν συνοδεία τοῦ γέροντα πατρὸς Ἰωσήφ.

Ὅταν λοιπὸν ἔφτασε στὴν πατρίδα τοῦ ἀφέντη του ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, στὸν ὁποῖο µπροστὰ ὁµολόγησε µὲ θάῤῥος τὸν Χριστὸ καὶ ἀποκήρυξε τὸν µουσουλµανισµό.

Τότε τὸν ἔριξαν στὴ φυλακὴ καὶ τὸν ἄφησαν ἐκεῖ τρεῖς µέρες νηστικό.

Ὅταν πάλι τὸν ὁδήγησαν στὸν κριτή, ὁ Παχώµιος ἐπανέλαβε µὲ µεγαλύτερη τόλµη τὴν ὁµολογία του στὸν Χριστό. Ὁ κριτὴς ἀποφάσισε τὴν θανατική του καταδίκη καὶ ἀφοῦ τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 21 Μαΐου 1730, ἡµέρα Πέµπτη τηςΑναλήψεως.

Τὸ τίµιο λείψανό του ἐνταφιάστηκε µετὰ τρεῖς ἡµέρες ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς καὶ σήµερα βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου στὴν Πάτµο.

Τεµάχιο τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του παραχωρήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Παύλου στὸ Ἅγιον Ὄρος, µὲ τὴν ἔγκριση τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας στὶς 26 Ἰανουαρίου 1953.

 +++

  Ὁ Ὅσιος Κασσιανός

Κτήτωρ Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Θεράποντος παρὰ τὸν Βόλγα (+ 1504).

+++ 

  Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ τὰ παιδιά του Μιχαὴλ καὶ Θεόδωρος

Οἱ θαυµατουργοί, Ῥώσοι (+ 12ος αἰ.).

 +++

  Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Νεοµάρτυρας, ὁ ἐξ Εὐρυτανίας (+ 1752)

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ 20ης ΜΑΪΟΥ

          Ἁγιολόγιον - Μάϊος 20

• Ὁ  Ἅγιος Θαλλέλαιος
• Ἡ Ἁγία Λυδία ἡ Φιλιππησία
• Οἱ  Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀστέριος
• Ὁ  Ἅγιος Ἀσκλᾶς ἢ Ἀκλᾶς ἢ Ἀσκαλᾶς
• Οἱ  Ὅσιοι Νικήτας, Ἰωάννης καὶ Ἰωσὴφ οἱ κτήτορες τῆς Νέας Μονῆς Χίου
• Μετακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυµατουργοῦ
• Ὁ  Ὅσιος Θαλάσσιος
• Ὁ  Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἐρηµίτης
• Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Ἀλεξίου (Ρώσου) Μητροπολίτη Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας

+++

  Ὁ  Ἅγιος Θαλλέλαιος

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Νουµεριανοῦ.

Οἱ πλούσιοι ἀλλὰ εὐσεβεῖς γονεῖς Βερούκιος καὶ Ῥωµυλία, σὲ κάποια πόλη τοῦ Λιβάνου, ἀνέθρεψαν τὸ γιό τους Θαλλέλαιο σύµφωνα µὲ τὰ πρότυπά τους, δηλαδὴ τὸ νόµο τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ Θαλλέλαιος, µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πράγµατι ἀποκρίθηκε στὴ διαπαιδαγώγηση τῶν γονιῶν του καὶ ἔγινε ἄνθρωπος πιστός, φιλεύσπλαχνος καὶ πολὺ ἐγκρατής.

Εὐφυέστατος καὶ πολὺ ἐπιµελὴς καθὼς ἦταν στὶς σχολικές του σπουδές, ἀκολούθησε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήµη.

Σὰν γιατρός, ἀκολούθησε τὰ χνάρια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ του Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐξασκοῦσε τὴν ἰατρικὴ ὄχι σὰν ἐπάγγελµα γιὰ τὴν ἀπόκτηση χρηµάτων, ὅπως ἔκαναν οἱ περισσότεροι συνάδελφοί του, ἀλλὰ σὰν γνήσιος χριστιανὸς καὶ µιµητὴς τοῦ Χριστοῦ.

Ὅπου καὶ ἂν πήγαινε, «ἐλάλει αὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο». Δηλαδή, µιλοῦσε στοὺς ἀνθρώπους γὰ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη θεραπείας. Ἔτσι, ἀνακούφιζε τοὺς ἀνθρώπους σωµατικά, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ψυχικὰ τοὺς στήριζε στὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα. Μ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο, ὁ Θαλλέλαιος, πολλοὺς εἰδωλολάτρες ἀπὸ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ὁδήγησε στὸ δρόµο τῆς σωτηρίας.

Ὅµως, ἡ δραστηριότητά του αὐτὴ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Τιβεριανό, πρὶν ὅµως τὸν συλλάβει, ὁ Θαλλέλαιος κατόρθωσε νὰ τοῦ ξεφύγει στὴν Κιλικία, ὅπου συνέχισε τὶς χριστιανικές του δραστηριότητες.

Ἐκεῖ ὅµως συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ποικιλοτρόπως τὸν βασάνισε, τελικὰ τὸν Μάιο τοῦ 289 τὸν ἀποκεφάλισε.

+++

    Ἡ Ἁγία Λυδία ἡ Φιλιππησία

 «Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡµῖν» (Πράξ. 16,9), εἶναι ἡ ἔκκληση τοῦ Μακεδόνα ποὺ βλέπει σὲ ὅραµα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐνῷ βρίσκεται στὴν Τρωάδα.

Τὴ φωνὴ αὐτὴ τὴν θεωρεῖ ὡς φωνὴ Θεοῦ καὶ χωρὶς ἀναβολὴ ἀποφασίζει νὰ διαπεραιωθεῖ στὸ ἐκλεκτότερο τµῆµα τῆς Εὐρώπης, τὴν Μακεδονία.

Μαζί του παίρνει καὶ τοὺς ἐκλεκτούς του συνεργάτες, Τιµόθεο, Σίλα καὶ Λουκᾶ.

Ἀποβιβάζονται στὴ Νεάπολη, σηµερινὴ Καβάλα, κι ἀπὸ κεῖ ἀναχωροῦν γιὰ τοὺς Φιλίππους.

Ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Φιλίππων καὶ κοντὰ στὶς ὄχθες τοῦ Ζυγάκτου ποταµοῦ εἶναι ὁ τόπος προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων.

Στὶς συγκεντρωµένες ἐκεῖ γυναῖκες ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κηρύττει, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Εὐρώπη, τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Οἱ θεοφοβούµενες γυναῖκες ἀκοῦν µὲ προσοχὴ καὶ εὐλάβεια τὰ λόγια του ἀγνώστου Ἰουδαίου.

Ἀλλὰ ἐκείνη ποὺ περισσότερο ἀπ΄ ὅλες ἐνθουσιάζεται εἶναι ἡ Λυδία, ἡ προσήλυτος πορφυρόπωλις ἀπὸ τὰ Θυάτειρα.

Μέσα της γίνεται ἕνας σεισµός.

Ἡ καρδιὰ τῆς Λυδίας ἦταν πάντα ἀνήσυχη.

Δὲν µποροῦσε νὰ λατρεύει θεοὺς καὶ θεὲς ποὺ ὀργίαζαν µεταξύ τους.

Ἔτσι ὁδηγήθηκε στὸν κῆπο προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων.

Γνώρισε τὸ νόµο τοῦ Ἰσραὴλ κι ἄναψε µέσα της ἡ δίψα γιὰ τὴν ἀναζήτηση τοῦ Μεσσία.

Καὶ τώρα ἀκούει γιὰ πρώτη φορὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ µιλάει γιὰ τὸ Λυτρωτὴ τοῦ κόσµου.

Ἡ Λυδία ἀποδέχεται χωρὶς καµιὰ ἀντίῤῥηση τὴν νέα διδασκαλία.

Πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ δηλώνει κατηγορηµατικὰ πὼς καὶ αὐτὴ θέλει νὰ γίνει Χριστιανή. Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁλοκληρώνει τὸ ἔργο του. Στὰ γάργαρα νερὰ τοῦ ποταµοῦ Ζυγάκτου βαπτίζει τὴν Λυδία.

Ἡ πρώτη χριστιανὴ τῆς Μακεδονίας πολιτογραφεῖται στὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Τώρα εἶναι τὸ πρῶτο µέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 Ἡ καρδιά της πληµµυρίζει ἀπὸ αἰσθήµατα εὐγνωµοσύνης πρὸς αὐτοὺς ποὺ ἄνοιξαν τὰ µάτια τῆς ψυχῆς της καὶ ζητᾶ νὰ τοὺς φιλοξενήσει στὸ σπίτι της.

«Καὶ τις γυνὴ ὀνόµατι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβόµενη τὸν Θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ Κύριος διήνοιξε τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουµένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου, ὡς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς, παρεκάλεσε λέγουσα· εἰ κεκρίκατέ µε πιστὴν τῷ Κυρίῳ εἶναι, εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον µου µείνατε· καὶ παρεβιάσατο ἡµᾶς» (Πράξ. 16,14-15).

+++

  Οἱ  Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀστέριος

Αὐτοὶ ἦταν ὑπηρέτες τοῦ ἄρχοντα Θεοδώρου καὶ διατάχτηκαν νὰ τρυπήσουν τοὺς ἀστράγαλους τοῦ Ἁγίου Θαλλελαίου.

Πίστεψαν ὅµως διὰ τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ στὸν Χριστό, τὸν ὁµολόγησαν καὶ στὴ συνέχεια τοὺς ἀποκεφάλισαν.

+++

  Ὁ  Ἅγιος Ἀσκλᾶς ἢ Ἀκλᾶς ἢ Ἀσκαλᾶς

Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Θηβαΐδα.

Ἐργαζόταν δραστηριώτατα ὑπὲρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, γι΄ αὐτὸ καὶ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Ἀῤῥιανό.

Ἐπειδὴ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἄνοιξαν τὰ πλευρά του καὶ ἔκαψαν τὶς πληγές του µὲ ἀναµµένες λαµπάδες.

Ἐπειδή, ὅµως καὶ πάλι τὸ φρόνηµά του παρέµεινε ἄκαµπτο, ὁ Ἀῤῥιανὸς, ἔδεσε µία µεγάλη πέτρα στὸ σῶµα τοῦ µάρτυρα, τὸν ἔῤῥιξε στὰ νερὰ τοῦ Νείλου, ὅπου καὶ βρῆκε τὸν θάνατο ὁ λαµπρὸς ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ.

+++

  Οἱ  Ὅσιοι Νικήτας, Ἰωάννης καὶ Ἰωσὴφ οἱ κτήτορες τῆς Νέας Μονῆς Χίου

Οἱ ὅσιοι αὐτοὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Χίο καὶ ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ 10ου αἰῶνα καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου.

Ἀσκήτευαν σὲ µία σπηλιὰ τοῦ ὄρους λεγοµένου Προβατείου, στὴ Χίο.

Ἐκεῖ κοντά, βρῆκαν σ΄ ἕνα δένδρο µυρσίνης κρεµασµένη τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καὶ ἀνήγειραν πρὸς τιµήν της εὐκτήριο οἶκο, ὅπου καὶ διέµεναν.

Ἀργότερα µὲ τὴν συνδροµὴ τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μονοµάχου (1042-1054), ἔκτισαν τὴν µεγαλοπρεπῆ Νέα Μονή, στὴν ὁποία ὁ αὐτοκράτορας δώρισε κτήµατα καὶ ἀφιερώµατα, σύµφωνα µὲ τὴν ὑπόσχεση ποὺ εἶχε δώσει στοὺς συγκεκριµένους Ὁσίους.

Ἐκεῖ λοιπὸν πέρασαν τὴν ζωή τους ἀσκητικὰ καὶ ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.

+++

  Μετακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυµατουργοῦ

Ἡ µετακοµιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἔγινε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Ἀλεξίου Α΄ τοῦ Κοµνηνοῦ (1081 -1118) καὶ Πατριάρχου Νικολάου Γ΄ τοῦ Κυρδινιάτη (1084-1111).

Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου µετακοµίστηκε στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας, ἐπειδὴ οἱ Τοῦρκοι κατέλαβαν τὴν πόλη τῶν Μύρων καὶ οἱ κάτοικοι φοβήθηκαν µήπως οἱ ἄπιστοι τὸ καταστρέψουν.

+++

  Ὁ  Ὅσιος Θαλάσσιος

Ὁ  Ὅσιος αὐτός, ἔγινε Πρεσβύτερος καὶ ἔπειτα ἡγούµενος.

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Κωνσταντίνου Δ΄ τοῦ Πωγωνάτου (668-685).

Αὐτὸς ὑπῆρξε ἀσκητικὸς συγγραφέας (ἔργα του ὑπάρχουν στὴ Φιλοκαλία), σύγχρονός του Ἁγίου Μαξίµου τοῦ Ὁµολογητῆ.

Συνέγραψε 400 κεφάλαια περὶ Ἀγάπης καὶ Ἐγκράτειας καὶ τῆς κατὰ Νοῦν πολιτείας.

Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 648.

+++

  Ὁ  Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἐρηµίτης

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

  Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Ἀλεξίου (Ρώσου) Μητροπολίτη Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας Τοῦ Θαυµατουργοῦ.

Πνευματικά δικαιώματα κειμένου: (c) 2005 - Πέτρος Κυλαδίτης

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ἡ "ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ" ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ

Ἡ νοερὴ καὶ καρδιακὴ προσευχή, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τοὺς καλουμένους Νηπτικούς, εἶναι ἡ συγκέντρωσις τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ στὴν καρδιά του κυρίως, καὶ χωρὶς νὰ ὁμιλῇ μὲ τὸ στόμα, μὲ μόνο τὸν ἐνδιάθετο λόγο, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖται μέσα στὴν καρδιά, νὰ λέγῃ αὐτὴ τὴ σύντομη καὶ μονολόγιστη προσευχή· δηλαδὴ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», κρατώντας λίγο καὶ τὴν ἀναπνοή (1). Καταχρηστικὰ ὅμως καὶ εὐρύτερα νοερὴ προσευχὴ λέγεται καὶ κάθε ἄλλη δέησις ποὺ δὲν θὰ γίνῃ μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο τῆς καρδιᾶς ποὺ ἀναφέρθηκε.

Ἄν, λοιπόν, ἀδελφέ, ἀγαπᾷς νὰ εἰσακουσθῇς πιὸ εὔκολα ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβης ἐκεῖνο ποὺ τοῦ ζητᾶς, ἀγωνίζου ὅσο μπορεῖς σ᾿ αὐτὴ τὴ νοερὴ προσευχή, παρακαλώντας τὸν Θεὸ μὲ ὅλο σου τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ γιὰ νὰ σὲ ἐλεήσῃ καὶ νὰ σοῦ δώσῃ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ σὲ συμφέρουν γιὰ τὴ σωτηρία σου. Διότι, ὅσο περισσότερο κόπο ἔχει αὐτὴ ἡ νοερὴ προσευχή, ἀπὸ ἐκείνη ποὺ λέγεται μὲ τὸ στόμα προφορικά, τόσο περισσότερο τὴν ἀκούει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἀκούει καλύτερα τὴν νοερὴ βοὴ τῆς καρδιᾶς, παρὰ τὶς δυνατὲς φωνὲς τοῦ στόματος. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔλεγε στὸν Μωυσῆ ποὺ μόνο νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιὰ τὸν παρακαλοῦσε γιὰ τοὺς Ἰουδαίους: «Γιατὶ φωνάζεις δυνατὰ πρὸς ἐμένα;» (Ἐξόδ. 14,15).

Γνώριζε ἀκόμη ὅτι, ἐπειδὴ καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, εἶναι καθολικὸ Ὄνομα καὶ περιέχει ὅλες τὶς χάρες, ποὺ ζητᾶμε καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ὁ Θεὸς μᾶς τὶς δίνει, γι᾿ αὐτὸ γιὰ κάθε ὑπόθεσι καὶ χάρι ποὺ ζητᾷς ἀπὸ τὸν Θεό, μπορεῖς νὰ χρησιμοποιῇς τὴν προρρηθεῖσα σύντομη αὐτὴν προσευχή, τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με». Γιατὶ καὶ ὁ νοῦς συμμαζεύεται μὲ αὐτὴν πιὸ εὔκολα, ἐνῷ στὶς ἄλλες προσευχές, στὶς ἐκτενέστερες καὶ πολλές, ὁ νοῦς διασκορπίζεται. Ἐὰν ὅμως καὶ ἐπιθυμῇς, κατὰ τὶς διάφορες ὑποθέσεις καὶ χάριτες ποὺ ζητᾷς, νὰ προσεύχεσαι, ἐδῶ σοῦ παραθέτω μερικὲς προσευχές, γιὰ νὰ τὶς ἔχῃς ὡς παράδειγμα. Γιὰ παράδειγμα, ὅταν ζητᾷς κάποια ἀρετὴ καὶ χάρι, μπορεῖς νὰ πῇς μὲ τὴν καρδιά σου τὰ ἑξῆς·

«Κύριε, ὁ Θεός μου, δός μου αὐτὴ τὴ χάρι καὶ ἀρετὴ γιὰ δόξα καὶ τιμὴ δική σου»· ἢ ἔτσι· «Κύριέ μου, ἐγὼ πιστεύω ὅτι σοῦ ἀρέσει καὶ εἶναι δόξα δική σου τὸ νὰ ζητήσω ἐγὼ καὶ νὰ λάβω αὐτὴ τὴν χάρι· ἐκπλήρωσέ μου λοιπὸν αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά σου». Ὅταν ἔμπρακτα πολεμῆσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, θὰ προσευχηθῇς ἔτσι· «Τρέξε γρήγορα, Θεέ μου, νὰ μὲ βοηθήσῃς, γιὰ νὰ μὴ νικηθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούςμου· ἢ Θεὲ μου, καταφυγή μου, δύναμις τῆς ψυχῆς μου, βοήθησέ με γρήγορα, γιὰ νὰ μὴν πέσω». Ὅταν ἀκολουθῇ ἡ μάχη, ἀκολούθησε καὶ ἐσὺ αὐτὸν τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς, ἀντιστεκόμενος γενναῖα σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ σὲ πολεμεῖ. Ἔπειτα, ἀφοῦ τελειώσει ἡ σκληρότητα τῆς μάχης, στρέψου πρὸς τὸν Θεό, παρουσίασε μπροστά του τὸν ἐχθρὸ ποὺ σὲ πολέμησε καὶ τὴν ἀδυναμία σου νὰ τοῦ ἀντισταθῇς λέγοντας· «Νά, Κύριε, τὸ δημιούργημα τῶν χεριῶν τῆς ἀγαθότητός σου, τὸ ἐξαγορασμένο μὲ τὸ Αἷμα σου. Νὰ ὁ ἐχθρός σου ποὺ ζητᾷ νὰ τὸ ἐξαφανίσῃ καὶ νὰ τὸ καταφάγη· σὲ σένα προστρέχω· σὲ σένα μόνον ἐλπίζω ποὺ εἶσαι ἀγαθὸς καὶ παντοδύναμος· καὶ κύταξε τὴν ἀδυναμία μου καὶ τὴν ταχύτητα (ἂν δὲν μὲ βοηθήσῃς ἐσύ) νὰ ὑποταχθῶ ἐκούσια· βοήθησέ με λοιπόν, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ δύναμις τῆς ψυχῆς μου».

                     

Σοῦ ὑπενθυμίζω καὶ τὸ ἑξῆς: Ὅταν κουρασθῇς νὰ προσεύχεσαι νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά, μπορεῖς νὰ λὲς καὶ μὲ τὸ στόμα καὶ προφορικὰ τόσο τὴν εὐχὴ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες, ὅσο καὶ τὶς ἄλλες προσευχὲς ποὺ θὰ θελήσῃς. Φρόντιζε ὅμως καὶ νὰ συμμαζεύῃς τὸν νοῦ σου τότε γιὰ νὰ προσέχης στὰ λόγια τῆς προσευχῆς.

Μερικοὶ μάλιστα λέγουν ὅτι νοερὰ προσευχὴ λέγεται ἀκόμη καὶ τὸ ἑξῆς· ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφοῦ συμμαζέψη ὅλες τὶς νοερὲς δυνάμεις τῆς ψυχῆς του μέσα στὴν καρδιά, χωρὶς νὰ πῇ κανένα λόγο οὔτε προφορικό, οὔτε ἐνδιάθετο, μὲ μόνο τὸ νοῦ του σκέπτεται καὶ ἀμετάβατα ἀναλογίζεται ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παρὼν ἐνώπιόν του· καὶ ὅτι αὐτὸς στέκεται μπροστά του πότε μὲ φόβο καὶ δέος σὰν ἕνας κατάδικος· πότε μὲ ζωντανὴ πίστι γιὰ νὰ λάβη τὴν βοήθειά του· καὶ πότε μὲ ἀγάπη καὶ χαρὰ γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσῃ παντοτεινά. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ Δαβίδ· «Ἔβλεπα πάντοτε τὸν Κύριό μου ἐνώπιόν μου» (Ψαλμ. 15,8). Μπορεῖ ἡ προσευχὴ αὐτὴ νὰ γίνῃ καὶ μόνο μὲ ἕνα ἀμετάβατο βλέμμα τοῦ νοῦ πρὸς τὸν Θεό, πενθικὸ καὶ παρακαλεστικό, τὸ ὁποῖο βλέμμα εἶναι σὰν μία σιωπηλὴ ὑπενθύμησι ἐκείνης τῆς χάριτος, ποὺ τοῦ εἴχαμε ζητήσει προηγουμένως μὲ τὸν λόγο καὶ μὲ τὴν καρδιακὴ προσευχή. Γι᾿ αὐτό, ἐπειδὴ ἡ προσευχὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ γίνῃ εὔκολα σὲ κάθε τόπο καὶ γιὰ κάθε ἀφορμὴ καὶ περίστασι, κράτησέ την στὰ χέρια σου σὰν ἕνα ὅπλο δυνατὸ καὶ εὐκολομεταχείριστο, καὶ θὰ ὠφεληθῇς καὶ θὰ βοηθηθῇς πολύ.

 1. Πολλὰ καὶ μεγάλα εἶναι τὰ χαρίσματα ποὺ προκαλεῖ αὐτὴ ἡ ἱερὴ καὶ νοερὴ προσευχή, τὰ ὁποῖα ἀπαριθμοῦν οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες, οἱ καλούμενοι Νηπτικοί, καὶ βλέπε στὴν Φιλοκαλία. Ἐγὼ ὅμως ἀναφέρω ἐδῶ τὸ γενικώτερο καὶ σπουδαιότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι καὶ λέγεται κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ἔχοντας νοῦ, λόγο καὶ ζωοοποιὸ πνεῦμα τοῦ σώματος, δηλαδὴ φυσικὴ θέλησι καὶ ἀγάπη. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι τρία καὶ ἕνα, καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ νὰ γίνῃ καὶ τρία καὶ ἕνα, γιὰ νὰ μοιάζῃ μὲ τὸ πρωτότυπό του καὶ στὴ συνέχεια νὰ ἑνωθῆ μὲ αὐτό. Αὐτὴ ἡ ἕνωσις καὶ ὁμοιότητα μὲ τὸν Θεὸ δὲν γίνεται μὲ ἄλλον τρόπο παρὰ μόνο μὲ τὴν προσευχὴ αὐτή. Ὅταν λοιπὸν ὁ νοῦς ἔχῃ ὅλη του τὴν προσοχὴ στραμένη στὸν ἐνδιάθετο λόγο, ποὺ εἶναι μέσα στὴν καρδιὰ καὶ ὁ ἐνδιάθετος λόγος λέγῃ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», ἐνῷ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ φυσικὴ θέλησις μὲ ὅλη της τὴν δύναμι ἀγαπᾷ καὶ ἀφιερώνεται στὰ λόγια αὐτὰ τῆς προσευχῆς, τότε αὐτὲς οἱ τρεῖς δυνάμεις, μένοντας τρεῖς γίνονται ἕνα· Καὶ ὁ ἕνας ἄνθρωπος γίνεται τρία, μένοντας ἕνα· Καὶ αὐτὸ σημαίνει ἐκεῖνο ποὺ λέγει ἀμυδρὰ ὁ μέγας τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, ὁ μεγάλος ἐκεῖνος ἐργάτης καὶ διδάσκαλος τῆς Νοερᾶς Προσευχῆς: «Ὅταν τὸ ἑνιαῖο τοῦ νοῦ γίνεται τρία, μένοντας ἕνα, τότε ἑνώνεται μὲ τὴν Θεαρχικὴ Τριαδικὴ Μονάδα, ἀποκλείοντας κάθε εἴσοδο πλάνης, καὶ βρίσκεται πάνω ἀπὸ κάθε καθεστὼς σάρκας κόσμου καὶ κοσμοκράτορος». Καὶ στὴ συνέχεια λέγει ὁ ἅγιος ὅτι, κι ἂν αὐτὴ ἡ ἕνωσις τῶν τριῶν, μὲ τὴν προσευχὴ αὐτή, εἶναι πιὸ κοπιαστικὴ ἀπὸ κάθε ἄλλο κόπο ἀρετῆς, ὅμως δίνει τὰ ἀπόρρητα μυστήρια καὶ τὶς ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ, ὅταν κανεὶς ὑπομένῃ πολὺ χρόνο στὴν ἐργασία καὶ ἕνωσι αὐτή. Καὶ γιατί νὰ πολυλογῶ; Μὲ ἄλλον τρόπο δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ φυλάξη τὴν πρώτη ἐντολή, δηλαδή, τὸ «νὰ ἀγαπήσῃς τὸν Κύριο τὸ Θεό σου μὲ ὅλη σου τὴν ψυχή...», ὅπως προστάσσει ὁ Κύριος (Λουκ. 10,27), παρὰ μὲ τὸ μέσο τῆς Νοερᾶς αὐτῆς Προσευχῆς. Σημειώνω δὲ καὶ τὰ ἑξῆς σὲ ὅσους εἶναι ἀντίθετοι στὸν τρόπο τῆς προσευχῆς αὐτῆς, τὴν ἀπόφασι ποὺ ἔχει ὁ Συνοδικὸς Τόμος, κατὰ τοῦ Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου, ἐπὶ Βασιλέως Ἀνδρονίκου Παλαιολόγου, ἐνώπιον τῆς Συγκλήτου καὶ τῶν Ρωμαίων κριτῶν. Ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς: «Φάνηκε ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἐλέγχθηκε ὁ Βαρλαὰμ ὅτι βλασφημεῖ καὶ ὁμιλεῖ κακόδοξα γιὰ τὸ Θαβώρειο Φῶς, καὶ γιὰ ἐκείνους τοὺς Μοναχοὺς καὶ γιὰ τὴν ἱερὴ εὐχὴ ποὺ προφέρουν αὐτοί. Οἱ Μοναχοὶ ἀποδείχθηκαν ἀνώτεροι ἀπὸ τὴν κατηγορία του, ὡς μένοντες στὶς ἐξηγήσεις καὶ παραδόσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων… Γι᾿ αὐτό... ὁ ἴδιος ὁ Βαρλαάμ... ἀλλὰ καὶ ὅποιος ἄλλος ἀναφανῆ νὰ ὁμιλῇ βλάσφημα καὶ κακόδοξα μὲ βάσι ἐκεῖνα τὰ βλάσφημα ποὺ εἶπε αὐτὸς καὶ στρέφονται κατὰ τῶν Μοναχῶν, μᾶλλον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἢ ὅποιος φανῆ νὰ ἀσχολῆται γενικὰ μὲ τὰ παρόμοια, στὴν ἴδια καταδίκη ἀπὸ τὴν δική μας Μετριότητα ὑποβαλλόμενος, ἀποκηρυγμένος θὰ εἶναι καὶ αὐτὸς καὶ ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἀνατολικὴ Ἐκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου συστήματος τῶν χριστιανῶν».

2. Ἀπὸ ποῦ εἶναι φανερὸ αὐτό; Διότι τόσο ἡ χάρις, ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στὴν παροῦσα ζωή, ὅσο καὶ ἡ δόξα ποὺ πρόκειται νὰ δώσῃ στὴν ἄλλη, γιὰ τὶς ὁποῖες εἶπε ὁ Δαβὶδ «χάρι καὶ δόξα θὰ δώσῃ» (Ψαλμ. 83,12), καὶ τὰ δυὸ ὀνομάζονται ἔλεος· ἡ μὲν χάρις, γιατὶ ὅσοι χαριτώθηκαν ἀπὸ τὸν Θεό, ἁπλὰ κατὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὀνομάζονται ἐλεημένοι «Ἐσεῖς ποὺ κάποτε δὲν ἤσασταν λαός, τώρα γίνατε λαὸς τοῦ Θεοῦ· ἐσεῖς ποὺ ἄλλοτε δὲν εἴχατε ἐλεηθῆ, τώρα βρήκατε ἔλεος» (Α´ Πέτρ. 2,10). Καὶ ὁ θεῖος Παῦλος, αὐτὸς ποὺ ἐλεήθηκε τόσο πολὺ ὀνομάζει τὸν ἑαυτό του ἐλεημένο· «Ἐκφράζω τὴ γνώμη μου σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἐλεηθῆ» (Α´ Κορ. 7,25)· καὶ ἀλλοῦ λέγει· «Ἀλλὰ ἐλεήθηκα διότι τὸ ἔκανα ἀπὸ ἄγνοια» (Α´ Τιμ. 1,13). Παρόμοια καὶ ἡ δόξα τῶν ἁγίων στοὺς οὐρανοὺς καὶ ὁ στέφανος λέγεται ἔλεος καὶ ἀπὸ ἔλεος δίνεται, ὅπως λέγει ὁ ψαλμῳδός· «Αὐτὸν ποὺ σὲ στεφανώνει μὲ ἔλεος καὶ οἰκτιρμούς» (Ψαλμ. 102,4). Ἐρμηνεύοντας αὐτὸ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει· «Λοιπὸν ὁ στέφανος εἶναι ἀποτέλεσμα χάριτος καὶ φιλανθρωπίας».

Ορθόδοξοι Πατέρες

ΚΑΝΕΛΑ ΚΕΫΛΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΣΣΙΑ

Γνήσια κανέλα Κεϋλάνης

Η πραγματική κανέλα είναι αυτή της Κεϋλάνης με φλούδα ανοιχτόχρωμη και χρώμα γλυκό κανελί. 
Αναφέρεται στην βιβλιογραφία της βοτανολογίας ως Κιννάμωμον το γνήσιον.
Έχει λεπτές στρώσεις φύλλων που είναι  εύθραυστες  και όταν τις πιέσουμε με τα δάκτυλα σπάζουν εύκολα.
Αν την αναδεύσουμε στο μπλέντερ θα μετατραπεί σε μία λεπτή αρωματική σκόνη.
Παράγεται από το δένδρο Cinnamomum verum.

Κάσσια

Αντιθέτως η κάσσια αναφέρεται στην βιβλιογραφία της βοτανολογίας ως Cinnamomum cassia και έχει σκληρό φλοιό με σκούρο καστανοκόκκινο χρώμα και χοντρό κορμό τραχύ και άκαμπτο. 

Είναι συγγενές δένδρο με την γνήσια κανέλα Κεϋλάνης.

Λόγω της σκληρότητας της κόβεται δύσκολα και είναι σχεδόν αδύνατο να την μεταρέψουμε σε σκόνη λόγω της ακαμψίας της.

Είναι δε φθηνότερη από την γνήσια κανέλα Κεϋλάνης και χρησιμοποιείται στην μαγειρική και ζαχαροπλαστική ως αρωματική ύλη όπως και η γνήσια κανέλα Κεϋλάνης.

Και τα δύο είδη κανέλας (η γνήσια της Κεϋλάνης και η κάσια) περιέχουν την ουσία κουμαρίνη η οποία σε μικρές ποσότητες που περιέχεται στην γνήσια κανέλα Κεϋλάνης βοηθά στην μείωση της γλυκόζης στο αίμα και κατ' επέκταση είναι ωφέλιμη στους διαβητικούς.

Η λήψη μεγάλων ποσοτήτων κουμαρίνης δρα τοξικά στον οργανισμό  επιβαρύνοντας τη λειτουργία συκωτιού και νεφρών.

Σε μεγάλες ποσότητες υπάρχει στην κάσια και επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η γνήσια κανέλα Κεϋλάνης είναι πιο ασφαλής και ωφέλιμη για τον οργανισμό μας. 

Στην φωτογραφία διακρίνονται οι διαφορές που αναφέραμε

  Vasileios

ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ - ΠΕΡΙ ΛΟΓΙΣΜΩΝ

Ο Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης στο Κελί του (Παναγούδα)

«Ένας αγνός, καλός, λογισμός έχει μεγαλύτερη δύναμη από κάθε άσκηση. Οι λογισμοί μας δείχνουν την πνευματική μας κατάσταση» .

+++

«Ένας που κάνει δουλειά στον εαυτό του, δεν βλέπει σφάλματα στους άλλους.

Ο πνευματικός άνθρωπος τα βλέπει όλα καθαρά, καλά.

Στην αρχή αγωνίζεται κανείς να μην κατακρίνει.

Στο δεύτερο στάδιο προσπαθεί να φέρει καλό λογισμό έναντι στον λογισμό της κατακρίσεως και στο τρίτο στάδιο τα ερμηνεύει όλα καλά.

Μπαίνει η αγάπη και η ταπείνωση.

Όταν η ψυχή εξαγνισθεί, τότε όχι μόνο δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει δεξιούς λογισμούς αλλά ούτε καν της έρχονται αριστεροί, δηλαδή αυτά που φαίνονται κατακριτέα αυτή τα βλέπει καλά.»

+++

«Οι πονηροί λογισμοί άλλοτε είναι του πειρασμού και άλλοτε ο ίδιος ο άνθρωπος σκέφτεται πονηρά».

+++

«Από την ποιότητα των λογισμών ενός ανθρώπου φαίνεται η πνευματική του κατάσταση.

Οι άνθρωποι κρίνουν τα πράγματα ανάλογα με το περιεχόμενο που έχουν μέσα τους.

 Αν δεν έχουν πνευματικό περιεχόμενο, βγάζουν λάθος συμπέρασμα, αδικούν τον άλλον».

+++

«Η καλή αδιαφορία χρειάζεται σε έναν υπερευαίσθητο που τον ταλαιπωρεί το ταγκαλάκι με διάφορους λογισμούς. Τότε καλό είναι να γίνει λίγο αναίσθητος, με την καλή έννοια, και να μη λεπτολογεί μερικά πράγματα.

Ή, ακόμη, χρειάζεται για κάποιον που μπορεί σε πολλά να είναι αδιάφορος, αλλά σε κάτι του έχει δημιουργήσει ο πειρασμός μια υπερευαισθησία, για να τον αχρηστέψει.

Τότε για ένα διάστημα θα τον βοηθήσει η καλή αδιαφορία. Θέλει όμως παρακολούθηση.

Πρέπει να λέει τον λογισμό του και να παρακολουθείται από τον πνευματικό, αλλιώς μπορεί σιγά-σιγά να τα πάρει όλα σβάρνα και να φθάσει στην άλλη άκρη, να γίνει τελείως αδιάφορος».

+++

«Με βλάσφημους λογισμούς βασανίζει ο διάβολος συνήθως τους πολύ ευλαβείς και πολύ ευαίσθητους. Μεγαλοποιεί την πτώση τους, για να τους θλίβει, και αν δεν κατορθώσει να τους φέρει σε απόγνωση, ώστε να αυτοκτονήσουν, προσπαθεί τουλάχιστον να τους τρελάνει και να τους αχρηστέψει. Και εάν δεν μπορέσει να κάνει ούτε και αυτό, τον ευχαριστεί να τους φέρει έστω και μελαγχολία».

+++

«Τους βλάσφημους λογισμούς πρέπει να τους περιφρονούμε».

+++

«Το να εμπιστεύεται ένας πνευματικός άνθρωπος στον λογισμό του είναι αρχή πλάνης. Σκοτίζεται το μυαλό του από την υπερηφάνεια και μπορεί να πλανηθεί. Καλύτερα να τρελαθεί, γιατί τότε θα έχει ελαφρυντικά».

+++

-Γέροντα, όταν κάποιος έχει λογισμό ότι όλοι ασχολούνται μ’ αυτόν κ.λπ., πως θα τον διώξει;

- Αυτό είναι του πειρασμού που πάει να τον αρρωστήσει. Να αδιαφορήσει, να μην πιστεύει καθόλου σ’αυτόν τον λογισμό.

 Ένας λ.χ. που έχει καχυποψία, αν δει έναν γνωστό του να μιλάει σιγά σε έναν άλλον, σκέφτεται: «για μένα λέει. δεν το περίμενα απ’ αυτόν!», ενώ εκείνοι για άλλο θέμα συζητούν.

 Και αν δεν προσέξει, εξελίσσεται σιγά-σιγά και που φθάνει!

Νομίζει ότι τον παρακολουθούν, ότι τον καταδιώκουν.

Ακόμη και αν έχει συγκεκριμένα στοιχεία ότι άλλοι ασχολούνται μ’ αυτόν, να ξέρει ότι και αυτά ο ίδιος ο εχθρός (δηλ. ο διάβολος) τα έχει ταιριάξει έτσι, για να τον πείσει. Και πως τα συνδυάζει ο διάβολος!

+++

-Γέροντα, ο ευαίσθητος είναι ψυχικά αδύνατος, είναι άρρωστος;

- Όχι, το φιλότιμο και η ευαισθησία είναι φυσικά χαρίσματα, αλλά κατορθώνει δυστυχώς ο διάβολος να τα εκμεταλλεύεται.

 Έναν ευαίσθητο άνθρωπο τον κάνει συχνά να μεγαλοποιεί τα πράγματα, για να μην μπορεί να σηκώσει κάποια δυσκολία ή να την σηκώνει λίγο και μετά να κάμπτεται, να απογοητεύεται, να ταλαιπωρείται, και τελικά να σακατεύεται.

Αν αξιοποιεί την κληρονομική ευαισθησία, θα γίνει ουράνια.

 Αν αφήσει να την εκμεταλλευθεί ο διάβολος, θα πάει χαμένη.

Γιατί, αν δεν αξιοποιεί ο άνθρωπος τα χαρίσματά του, τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος. έτσι πετάει τα δώρα του Θεού.

Αντί να ευγνωμονεί τον Θεό, τα παίρνει όλα ανάποδα.

Ο ευαίσθητος, όταν πιστεύει στον λογισμό του, μπορεί να καταλήξει ακόμη και στο ψυχιατρείο, ενώ ο αδιάφορος με το «δε βαριέσαι» δεν πάει βέβαια καλά, αλλά τουλάχιστον δεν καταλήγει στο ψυχιατρείο. Γι’ αυτό το ταγκαλάκι κυνηγάει τους ευαίσθητους ανθρώπους.

+++

«Μεγαλύτερη αρρώστια είναι το να πιστέψει ο άνθρωπος στον λογισμό του ότι έχει κάποια αρρώστια (κατά φαντασίαν ασθενής).

Ο λογισμός αυτός του δημιουργεί άγχος, τον κάνει να στενοχωριέται, να μην έχει όρεξη για φαγητό, να μην μπορεί να κοιμηθεί, να παίρνει φάρμακα, και τελικά να αρρωσταίνει, ενώ ήταν καλά.

Να είναι άρρωστος κανείς και να κάνει θεραπεία, αυτό το καταλαβαίνω. αλλά να είναι υγιής και να νομίζει ότι είναι άρρωστος και να αρρωσταίνει στα καλά καθούμενα, αυτό είναι….»

+++

«Μπορεί κάποιος να είναι έξυπνος, τετραπέρατος, αλλά, αν έχει θέλημα, αυτοπεποίθηση και φιλαυτία, βασανίζεται συνέχεια.

Μπερδεύεται άσχημα και του δημιουργούνται προβλήματα.

Για να βρει τον δρόμο του, πρέπει να ανοίξει την καρδιά του σε κάποιον πνευματικό και να ζητήσει ταπεινά την βοήθειά του».

+++

«Όπως ο εχθρός, πριν κάνει επίθεση με το πυροβολικό, βομβαρδίζει με την αεροπορία τα οχυρά, για να τα σπάσει, έτσι και ο διάβολος πρώτα βομβαρδίζει με λογισμούς τον άνθρωπο και ύστερα του επιτίθεται. Αν δεν χαλάσει τον λογισμό του ανθρώπου, δεν επιτίθεται, γιατί ο άνθρωπος αμύνεται με τον καλό λογισμό».

+++

-Γέροντα, πως θα βοηθηθώ στον αγώνα κατά των αριστερών λογισμών;

-Με την εγρήγορση και την αδιάλειπτη προσευχή. Αν βρίσκεσαι σε εγρήγορση, προσέχεις και φέρνεις καλούς λογισμούς.

+++

«Η καλύτερη επιχείρηση είναι να φτιάξει ο άνθρωπος ένα εργοστάσιο καλών λογισμών».

+++

Ο Γέροντας έλεγε ότι μετά από αγώνα δεν έχει ο άνθρωπος ούτε κακούς αλλά ούτε και καλούς λογισμούς: «Αυτή η φάση φέρνει και κάποια ανησυχία στην ψυχή και ο άνθρωπος αρχίζει να αναρωτιέται:

“Τι συμβαίνει; Τι γίνεται τώρα; Είχα κακούς λογισμούς, έφυγαν. ήρθαν καλοί. Τώρα δεν έχω ούτε κακούς ούτε καλούς”.

 Μετά από αυτό το άδειασμα γεμίζει ο νους με τη θεία Χάρη και έρχεται ο θείος φωτισμός».

+++

Για τους λογισμούς υπόνοιας, είπε ο Γέροντας:

«Να βάζεις πάντα ένα ερωτηματικό σε κάθε λογισμό σου. Αν βάζεις δύο ερωτηματικά, είναι πιο καλά. Αν βάζεις τρία, είναι ακόμη καλύτερα. Έτσι και εσύ ειρηνεύεις και ωφελείσαι, αλλά και τον άλλον ωφελείς. Αλλιώς, με τον αριστερό λογισμό νευριάζεις, ταράζεσαι και στενοχωριέσαι, οπότε βλάπτεσαι πνευματικά».

+++

«Βέβαια χρειάζεται να προσέχει κανείς να μη δίνει και ο ίδιος αφορμές, ώστε ο άλλος να βγάζει λανθασμένα συμπεράσματα.

Για να βάλει λ.χ. κάποιος έναν αριστερό λογισμό για σένα, μπορεί ο ίδιος να έχει εμπάθεια, αλλά κι εσύ μπορεί να έδωσες αφορμή.

 Αν, παρόλο που εσύ πρόσεξες, ο άλλος σκεφθεί κάτι εις βάρος σου, τότε να δοξάζεις τον Θεό και να ευχηθείς για εκείνον».

+++

-Γέροντα, πότε η προσβολή ενός αριστερού λογισμού είναι πτώση;

-Έρχεται ο λογισμός και τον διώχνεις αμέσως. Αυτό δεν είναι πτώση.

Έρχεται και τον συζητάς. Αυτό είναι πτώση.

 Έρχεται, τον δέχεσαι λίγο και μετά τον διώχνεις.

Αυτό είναι μισή πτώση, γιατί και τότε έχεις πάθει ζημιά, επειδή μόλυνε ο διάβολος τον νου σου.

Δηλαδή είναι σαν να ήρθε ο διάβολος και του είπες:

«Καλημέρα, τι γίνεται; Καλά; Κάθισε να σε κεράσω. Α, ο διάβολος είσαι; Φύγε τώρα».

Αφού είδες ότι είναι ο διάβολος, γιατί τον έβαλες μέσα; Τον κέρασες και θα ξανάρθει.

+++

«Για να εξαγνισθούν ο νους και η καρδιά, δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τους πονηρούς λογισμούς που του φέρνει το ταγκαλάκι, ούτε ο ίδιος να σκέφτεται πονηρά».

+++

«Σε προσβολές λογισμών καλύτερη αντιμετώπιση είναι η περιφρόνηση. να μην του δώσει κανείς σημασία. Η συζήτηση με τον λογισμό είναι επικίνδυνη, γιατί και εκατό δικηγόροι να μαζευτούν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με ένα μικρό ταγκαλάκι (έτσι αποκολλούσε τα δαιμόνια και τον διάβολο ο Γέροντας)».

  Λόγοι Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου