ΖΕΛΕ ΑΠΟ ΧΥΜΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙΟΥ

Ζελέ μεσογειακής διατροφής για όλους.

Χωρίς πρόσθετες θερμίδες, τεχνητές χρωστικές ουσίες και σταθεροποιητές.

Μόνο με φυσικά υλικά.

Ο φρέσκος χυμός του καρπουζιού διατηρεί τη δροσερή γεύση του επειδή με το ζελέ σταθεροποιείται αποτρέποντας την οξείδωση.

          Υλικά και παρασκευή:

• Στύβουμε μισό λίτρο χυμό γλυκού και ώριμου καρπουζιού και τον σουρώνουμε.
• 2 Τρόποι για την λήψη του χυμού από το καρπούζι:
• Πατάμε με το εργαλείο του πουρέ σε ένα σκεύος κομμάτια καρπουζιού για να βγει ο χυμός του.

• Στο μπλέντερ αλλά χωρίς κουκούτσια στο καρπούζι γιατί αν μας ξεφύγει κανένα κουκούτσι θα μας χαλάσει τη γεύση του ζελέ. Και σε αυτή την περίπτωση σουρώνουμε τον χυμό.
• Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνουμε μισό ποτήρι από τον χυμό χωρίς να βράσει.
• Προσθέτουμε 10 γραμμάρια ζελατίνη (ζωική ή φυτική για νηστίσιμο γλύκισμα) που μουλιάσαμε σε καθαρό νερό για 5 λεπτά (όπως γράφουν οι οδηγίες της συσκευασίας της).
• Αναμιγνύουμε καλά τα δύο υλικά για να διαλυθεί η ζελατίνη.
• Προσθέτουμε σιγά, σιγά τον κρύο χυμό του σουρωμένου καρπουζιού ανακατεύοντας. 
• Όταν είναι έτοιμος τον αδειάζουμε σε μπολάκια κρύο και τα βάζουμε στο ψυγείο για 4 έως  ώρες.

           Tips:

• Αν θέλουμε προσθέτουμε και λίγη βανίλια ή τρίμμα από φλούδα εσπεριδοειδών.
• Τον έφτιαξα χωρίς πρόσθετα μυρωδικά, απλώς έριξα στο ζελέ φρέσκα κεράσια.
• Μπορούμε να προσθέσουμε στον τελικό ζελέ κεράσια φρέσκα για την διακόσμηση και την γεύση.
• Σε ένα χυμό από ώριμο και γλυκό καρπούζι δεν προσθέτουμε ζάχαρη στη συνταγή, αμαρτία.

           Vasileios

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΤΘΙΑΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ‐ Εορτή της 9ης Αυγούστου

Ὁ  Ἅγιος Ματθίας ὁ Ἀπόστολος

Πῶς ὁ Ματθίας κατατάχθηκε στὸ χορὸ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, τὸ γνωρίζουµε ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.

Μετὰ τὴν προδοσία καὶ τὸν ἀπαγχονισµὸ τοῦ Ἰούδα καὶ µετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, οἱ ἕντεκα µαθητὲς µὲ τὴν Παναγία βρίσκονταν στὸ ὑπερῷον.

Τότε ὁ Πέτρος πρότεινε νὰ ἐκλεγεῖ ἄλλος ἀντὶ τοῦ Ἰούδα, ἀπὸ τοὺς ἄνδρες ποὺ ἀκολουθοῦσαν ὑπηρετώντας τὸ Χριστό.

Ἡ πρόταση ἔγινε δεκτὴ καὶ τέθηκαν δυὸ ὑποψήφιοι: ὁ Ἰωσὴφ ὁ καλούµενος Βαρσαββᾶς καὶ ὁ Ματθίας.

Τότε ἔβαλαν κλῆρο, καὶ δίνοντας σὲ ὅλους ἐµᾶς παράδειγµα ἐναπόθεσης κάθε ἐκλογῆς µας στὸ Θεό, προσευχήθηκαν ὅλοι µαζὶ ὡς ἑξῆς:

«Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξαν ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δυὸ ἕνα, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς».

Δηλαδή: Σὺ Κύριε, ποὺ γνωρίζεις τὶς καρδιὲς ὅλων, φανέρωσε καθαρὰ ἐκεῖνον ποὺ ἐξέλεξες, ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δυό, γιὰ νὰ ἐπωµισθεῖ τὸ ἀξίωµα τῆς ἀποστολικῆς διακονίας.

Στὴ συνέχεια ὁ κλῆρος ἔπεσε στὸ Ματθία.

Καὶ ἔτσι προστέθηκε στοὺς ἕντεκα Ἀποστόλους.

Ἀπὸ τὴν µετέπειτα ζωὴ τοῦ Ματθία, γνωρίζουµε ὅτι κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Αἰθιοπία, ὅπου καὶ τελείωσε τὴν ζωή του µαρτυρικά.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ - Εορτή της 6ης Αυγούστου

Κατὰ τὴν διήγηση τῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ Κύριός µας Ἰησοῦς Χριστὸς πῆρε ἀπὸ τοὺς

µαθητὲς τὸν Πέτρο, τὸν Ἰωάννη καὶ τὸν Ἰάκωβο καὶ ἀνέβηκε στὸ ὄρος Θαβὼρ γιὰ νὰ

προσευχηθεῖ.

Οἱ τρεῖς µαθητές Του, ὅπως ἦταν κουρασµένοι ἀπὸ τὴ δύσκολη ἀνάβαση στὸ Θαβὼρ καὶ ἐνῷ κάθισαν νὰ ξεκουραστοῦν, ἔπεσαν σὲ βαθὺ ὕπνο.

Ὅταν, ὅµως, ξύπνησαν, ἀντίκρισαν ἀπροσδόκητο καὶ ἐξαίσιο θέαµα.

Τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἄστραφτε σὰν τὸν ἥλιο, καὶ τὰ φορέµατά Του ἦταν λευκὰ σὰν τὸ φῶς.

Τὸν περιστοίχιζαν δὲ καὶ συνοµιλοῦσαν µαζί Του δυὸ ἄνδρες, ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας.

Ἀφοῦ οἱ µαθητὲς συνῆλθαν κάπως ἀπὸ τὴν ἔκπληξη, ὁ πάντα ἐνθουσιώδης, Πέτρος,

θέλοντας νὰ διατηρηθεῖ αὐτὴ ἡ ἁγία µέθη ποὺ προκαλοῦσε ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Κυρίου,

ἰκετευτικὰ εἶπε νὰ στήσουν τρεῖς σκηνές.

Μία γιὰ τὸν Κύριο, µία γιὰ τὸ Μωϋσῆ καὶ µία γιὰ τὸν Ἠλία.

Πρὶν προλάβει, ὅµως, νὰ τελειώσει τὴν φράση του, ἦλθε σύννεφο ποὺ

τοὺς σκέπασε καὶ µέσα ἀπ΄ αὐτὸ ἀκούστηκε φωνὴ ποὺ ἔλεγε:

«Οὗτος ἐστὶν ὁ υἱός µου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε».

Δηλαδή, Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός µου ὁ ἀγαπητός, ποὺ τὸν ἔστειλα γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσµος.

Αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε.

 Ὀφείλουµε, λοιπόν, καὶ ἐµεῖς ὄχι µόνο νὰ Τὸν ἀκοῦµε, ἀλλὰ καὶ νὰ Τὸν ὑπακοῦµε.

Σὲ ὁποιοδήποτε δρόµο µᾶς φέρει, εἴµαστε ὑποχρεωµένοι νὰ πειθαρχοῦµε.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ Η ΘΡΗΣΚΕΥΑΜΕΝΟΣ;

Η ζωή του χριστιανού φαίνεται στην καθημερινότητα. Φαίνεται πως βιώνουμε τον Χριστό. Ο χριστιανός δεν φαίνεται όταν πάει στην εκκλησία με προσωπείο και φεύγοντας από την εκκλησία το βγάζει. Δεν φαίνεται επειδή νηστεύει ή εξομολογείται ή προσεύχεται ή Κοινωνάει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Αυτά τα κάνουν οι θρησκευάμενοι σαν τον Φαρισαίο.

Ο αθλητής όταν αθλείται βλέπει βελτίωση. Αυτός που γυμνάζεται εντατικά βλέπει βελτίωση. Η βελτίωση ενός παιδιού που διαβάζει στο σχολείο φαίνεται από τους βαθμούς.

Πηγή: https://youtu.be/dIvucqJIY_M

Όλες οι ομιλίες του Γέροντα σε βιβλία που είναι ωφέλιμα για την ψυχή μας. Για παραγγελίες πατήστε εδώ: https://www.monastiriakokelari.gr/166...

------------------------------------------------------------------------------------------------

Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης

(Άρθρα, απόψεις, ομιλίες, βίντεο, ηχητικά πολυμέσα, νέα, εκδηλώσεις, επικοινωνία με τον Γέροντα Νεκτάριο, θα τα βρείτε στα παρακάτω sites)

Βlog http://www.gerontasnektarios.gr

Instagram https://www.instagram.com/geronnektar...

Twitter https://twitter.com/GeronNektarios

Facebook Gerontas Nektarios Moulatsiotis https://www.facebook.com/GerontasNekt... 

YouTube https://www.youtube.com/GeronNektarios

ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΡΟΦΩΝ)

• Η λέξη νηστεία είναι αρχαία Ελληνική και σύνθετος.
• Συντίθεται από 2 λέξεις: το Δωρικό νή (στερητικό) που σε αυτή την περίπτωση σημαίνει δεν και την λέξη εσθίω δηλαδή τρώγω. Στη σύνθεσή της μεταφράζεται «δεν τρώγω».
• Το στερητικό νή το συναντούμε και σε άλλες σύνθετες λέξεις της Ελληνικής γλώσσης.
• Μία από αυτές είναι η νηνεμία που στην καθομιλουμένη σημαίνει άπνοια (χωρίς αέρα) από το στερητικό νή  και τον άνεμο.

↭

Η νηστεία στους Ιερούς Κανόνες

Στην Εκκλησία, ο τρόπος, η διάρκεια και ο αριθμός των νηστειών ποικίλλει[14]. Κατά τον 69ο (ξθ΄) Αποστολικό Κανόνα ισχύουν οι νηστείες Τετάρτης , για την προδοσία του Ιούδα,και Παρασκευής για τον σταυρικό θάνατο του Ιησού , όπως και της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει από την Καθαρά Δευτέρα. Συγκεκριμένα αναφέρει: "Ει τις επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, ή υποδιάκονος, ή αναγνώστης, ή ψάλτης, την αγίαν Τεσσαρακοστήν του Πάσχα ου νηστεύει, ή τετράδα, ή παρασκευήν, καθαιρείσθω• εκτός ει μη δι' ασθένειαν σωματικήν εμποδίζοιτο• ει δε λαϊκός είη, αφοριζέσθω

Η νηστεία τηρείται με την κατά περίπτωση αποχή από κρέατα, αυγά, γαλακτερά είδη, ψάρια, λάδι κ.λπ. Εκτός από το Μεγάλο Σάββατο, όλα τα Σάββατα και τις Κυριακές του έτους γίνεται κατάλυση ελαίου. Γενικά, στα βιβλία της Εκκλησίας γίνεται λόγος για τις εξής περιπτώσεις:

Ξηροφαγία (τρώμε φυτικά προϊόντα ώμά, χωρίς λάδι και ξηρούς καρπούς).

Νηστεία αλάδωτη [τρώμε φαγητό από φυτικές ουσίες, βρασμένο χωρίς λάδι (και θαλασσινά, μαλάκια και οστρακοειδή χωρίς λάδι)].

Κατάλυση "ελαίου και οίνου".

Κατάλυση ιχθύος (τρώμε και ψάρια).

Κατάλυση σε αυγά και γάλα και όλα τα προϊόντα τους.

Κατάλυση "εις πάντα" (τρώμε κάθε είδους φυτική και ζωική τροφή).

Κατά τις ημέρες της Τεσσαρακοστής απαγορεύεται η τέλεση χειροτονιών, γάμων και κάθε άλλη εορταστική/πανηγυρική τελετή.

Εκτός από τις προαναφερθείσες νηστείες, η Εκκλησία έχει θεσπίσει και τις νηστείες των Χριστουγέννων (15 Νοεμβρίου - 24 Δεκεμβρίου), των Αγ. Αποστόλων (Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγ. Πάντων - 28 Ιουνίου) και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (1-14 Αυγούστου). Τέλος, υπάρχει και η νηστεία της παραμονής των Θεοφανείων (5 Ιανουαρίου), της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) και της μνήμης της Απότομης της κεφαλής (αποκεφαλισμού) του Τιμίου Προδρόμου (29 Αυγούστου).

Επίσης, κατά την εβδομάδα της Διακαινησίμου, η οποία ξεκινά την ημέρα του Πάσχα και λήγει την Κυριακή του Θωμά (ολόκληρη η εβδομάδα αυτή θεωρείται ως μία εόρτια ημέρα), όπως και κατά την εβδομάδα, που ακολουθεί μετά την Πεντηκοστή, λύεται η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής (καταλύονται τα πάντα).

Η Εκκλησία διδάσκει ότι τις νηστείες πρέπει να τηρούν όλοι οι πιστοί, εκτός αυτών που λόγω υγείας ακολουθούν ένα συγκεκριμένο διαιτολόγιο. Σε αυτή την περίπτωση ενημερώνουμε τον πνευματικό μας και πέρνουμε την ευλογία του.

Πηγή: https://el.orthodoxwiki.org/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1

Η ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ – Εορτή 28ης Ιουλίου

           Ἡ  Ὁσία Εἰρήνη ἡ Χρυσοβαλάντου

• Ἔζησε στὰ χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, ποὺ ἀναστήλωσε τὶς ἅγιες εἰκόνες.
• Ἡ Εἰρήνη καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ διακρινόταν ὄχι µόνο γιὰ τὴν εὐσέβειά της, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν σωµατικὴ ὡραιότητά της καὶ γιὰ τὴν εὐγενῆ ἀνατροφή της.
• Εἶχε ζητηθεῖ λοιπὸν σὲ γάµο, ἀπὸ διακεκριµένο ἄνδρα τοῦ παλατιοῦ καὶ ξεκίνησε γιὰ τὸ Βυζάντιο.
• Στὴ διαδροµὴ ὅµως, πέρασε ἀπὸ τὴν Μονὴ τοῦ Χρυσοβαλάντου καὶ τόσο ἑλκύστηκε ἀπὸ τὴν συναναστροφὴ τῶν καλογριῶν, ὥστε πῆρε τὴν µεγάλη ἀπόφαση νὰ παραµείνει µαζί τους.
• Ἔτσι ἀπέῤῥιψε τὶς κοσµικὲς δόξες, γύρισε στὴν πατρίδα της, πούλησε τὰ ὑπάρχοντά της, βοηθώντας πολλοὺς φτωχοὺς καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρήµατα τὰ ἐναπόθεσε στὴ Μονή.
• Ἔγινε µοναχὴ καὶ ἡ ζωή της µέσα στὸ µοναστήρι ὑπῆρξε πολὺ ἀσκητικὴ καὶ ἁγία.
• Ὅταν πέθανε ἡ ἡγουµένη, ἡ Εἰρήνη, παρὰ τὴν ἄρνησή της, ὁρίστηκε διάδοχός της.
• Ἀπὸ τὴν νέα της θέση, ἐπετέλεσε τὰ καθήκοντά της ἄριστα.
• Ὁ Θεὸς µάλιστα, τὴν προίκισε µὲ τὸ προφητικὸ καὶ θαυµατουργικὸ χάρισµα.
• Ἔτσι διὰ τῆς προσευχῆς της, ἀπάλλαξε πολλοὺς ἀπὸ τὰ δαιµόνια.
• Προαισθάνθηκε τὸν θάνατό της καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά, γεµάτη χαρὰ γιὰ τὸ εὐχάριστο οὐράνιο ταξίδι της.

          Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

        Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

• Βασιλείας γήινους πάλαι οὐκ ἔτυχες, ἀλλ' ἄφθάρτων στεφάνων νῦν σὲ ἠξίωσεν, ὁ Νυμφίος σου Χριστὸς ὁ ὡραιότατος, ᾧ καθιέρωσας σαυτήν, ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ψυχῇ, Εἰρήνη Ὁσία Μῆτερ, Χρυσοβαλάντου ἡ δόξα, ἡμῶν δὲ προσφυγὴ καὶ βοήθεια.

Ἅγιος Παντελεήµων ὁ Μεγαλοµάρτυς καὶ Ἰαµατικὸς – Ἐορτή της 27ης Ἰουλίου

Ὁ  Ἅγιος Παντελεήµων ὁ Μεγαλοµάρτυς καὶ Ἰαµατικὸς

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νικοµήδεια. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Εὐστόργιο καὶ τὴν µητέρα του, ποὺ ἦταν εὐσεβέστατη χριστιανή, Εὐβούλη. Ὁ Παντελεήµων γρήγορα στερήθηκε τὶς φροντίδες τῆς µητέρας του, διότι πέθανε πρόωρα. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ διδαχθεῖ τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ ἕνα διακεκριµένο λειτουργό της Ἐκκλησίας, τὸν Ἱερέα Ἑρµόλαο. Τότε ὁ Παντελεήµων εἶχε τελειώσει τὶς ἰατρικές του σπουδές, κοντὰ στὸ φηµισµένο γιατρὸ Εὐφρόσυνο. Τὴν ἐπιστήµη του χρησιµοποίησε ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς ἀπόρους ἀσθενεῖς καὶ ἔτρεχε µὲ µοναδικὴ προθυµία στὶς καλύβες τους, βοηθώντας τους ὄχι µόνο ἰατρικά, ἀλλὰ καὶ χρηµατικά. Σὲ κάθε σπίτι ποὺ ἔµπαινε δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἔφερνε σ΄ αὐτὸ πολλὲς ψυχές. Ἦταν εὐσπλαγχνικὸς σὲ ἀκρότατο βαθµὸ γιὰ ὅλους τοὺς πάσχοντες, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ δώρησε τὸ χάρισµα νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖς µὲ µόνη τὴν προσευχή του. Ἔτσι θεράπευσε πολλούς, µεταξὺ αὐτῶν καὶ ἕνα τυφλό, ποὺ ἔγινε ἀφορµὴ νὰ συλλάβει ὁ Διοκλητιανὸς καὶ τὸν Ἅγιο. Τὸν τυφλὸ τὸν θανάτωσε διότι πίστεψε στὸ Χριστὸ καὶ τὸν Παντελεήµονα ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, ὥσπου στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε. Ὁ Παντελεήµων, ὅµως, ἀνήκει σ΄ αὐτούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος εἶπε: «µακάριοι οἱ ἐλεήµονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται». Μακάριοι, δηλαδή, εἶναι οἱ εὐσπλαχνικοί, ποὺ συµπονοῦν στὴ δυστυχία τοῦ πλησίον, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ τὴν ἡµέρα τῆς Κρίσεως.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος γ΄.

Ἀθλοφόρε Ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν

Ἡ ἉΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ ἡ ὉΣΙΟΜΑΡΤΥΣ – 26 Ἱουλίου

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἡ Ὁσιοµάρτυς

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ γεννήθηκε στὴ Ρώµη, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἀντωνῖνος (138-

160 µ.Χ.). Ἦταν κόρη τοῦ Ἀγάθωνα καὶ τῆς Πολιτείας.

Χριστιανοὶ καὶ οἱ δυό, ἀνέθρεψαν

τὴν κόρη τους ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, διότι δὲν εἶχαν παιδὶ καὶ εὐχήθηκαν, ἂν

ἀποκτήσουν, νὰ τὸ ἀφιερώσουν στὸ Θεό.

 Πράγµατι, ὁ Θεὸς τοὺς χάρισε παιδὶ καὶ γεννήθηκε ἡµέρα Παρασκευή. Καὶ ἐπειδὴ ἦταν κόρη, ἔδωσαν τὸ ὄνοµα τῆς ἡµέρας αὐτῆς.

Μετὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων της, ἡ Παρασκευὴ µοίρασε τὰ ὑπάρχοντά της στοὺς

φτωχούς, καὶ αὐτή, ἐµπνεόµενη ἀπὸ θερµὴ ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστό, γύριζε τὴν Ρώµη καὶ

τὰ χωριά, κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο.

Ἡ δράση της, ὅµως, προκάλεσε τὸν εἰδωλολάτρη βασιλιὰ Ἀντωνῖνο, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τὴν συνέλαβε, τῆς ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ ἔχει πολλὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ καὶ ἀπολαύσεις, ἂν θυσιάσει στοὺς θεούς.

Τότε ἡ Ἅγια, ὀρθὰ-κοφτὰ ἀπάντησε µὲ τὰ λόγια τοῦ προφήτη Ἱερεµία: «Θεοὶ οἳ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν οὐκ ἐποίησαν, ἀπολέσθωσαν ἐκ τῆς γῆς».

Δηλαδή, θεοὶ ποὺ δὲν δηµιούργησαν τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ, ἂς χαθοῦν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς!

Τότε ὁ Ἀντωνῖνος διέταξε καὶ τὴν ἔβαλαν σὲ ἕνα λέβητα µὲ καυτὸ λάδι καὶ πίσσα.

Ἐπειδὴ ὅµως εἶδε τὴν Ἁγία ἄθικτη, ράντισε τὸ πρόσωπό του µὲ τὸ ὑγρὸ αὐτό, γιὰ νὰ δοκιµάσει ἂν πράγµατι εἶναι καυτό, καὶ ἀµέσως τυφλώθηκε.

Ἀλλὰ ἡ Ἁγία µὲ προσευχὴ ἔδωσε στὸν Ἀντωνῖνο τὸ φῶς του, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ πιστέψει στὸ Χριστό.

Ἀργότερα, ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἀξιώθηκε µαρτυρικοῦ θανάτου µὲ ἀποκεφαλισµό.

Άγιος Απολλινάριος, επίσκοπος Ραβένας - Εορτή της 23ης Ιουλίου

Η φωτογραφία της Ιερής Εικόνος του Αγίου Απολλιναρίου προσεφέρθη ευγενώς από τον Παναγιώτη Γιέριμο
Η ιερά εικόνα βρίσκεται εις το ιερόν παρεκκλήσιον της Αγίας Παρασκευής
στην Αγία Νάπα Αμμοχώστου - Κύπρος

Ὁ  Ἅγιος Ἀπολλινάριος ἐπίσκοπος Ραβέννας

Ὑπῆρξε µαθητὴς καὶ ἀκόλουθος Ἀποστόλου Πέτρου, τὸν ὁποῖο ἀκολούθησε ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια στὴ Ρώµη.

Ἔπειτα ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Πέτρος τὸν χειροτόνησε ἐπίσκοπο Ραβέννας.

Ἐκεῖ ὁ Ἀπολλινάριος ἐργάστηκε µὲ πολὺ ζῆλο γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ κατόρθωσε τὸν φωτισµὸ πολλῶν εἰδωλολατρῶν, µὲ ἀποτέλεσµα οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν κακοποιήσουν.

Ἀργότερα ὁ Ἀπολλινάριος θεράπευσε µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὸν Βονιφάτιο, διακεκριµένο µέλος τῆς κοινωνίας τῆς Ραβέννας, ποὺ ἦταν κωφάλαλος καὶ τὴν κόρη του, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ

δαιµόνιο.

 Τὸ γεγονὸς αὐτό, ἔφερε πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, ἀφοῦ τὸν συνέλαβαν τὸν βασάνισαν σκληρά.

Ἔπειτα ὁ Ἀπολλινάριος ἀναχώρησε στὴν Αἰµυλία, ὅπου ἀνέστησε τὴν κόρη τοῦ πατρικίου

Ρουφίνου, ποὺ ὁλόκληρη ἡ οἰκογένειά του προσῆλθε στὸν Χριστό.

Τότε ὁ ἔπαρχος τῆς πόλης, ἀφοῦ τὸν βασάνισε τὸν ἔβαλε σ΄ ἕνα πλοῖο γιὰ νὰ τὸν ἐξορίσει. Τὸ πλοῖο ὅµως ναυάγησε, ὁ Ἀπολλινάριος σώθηκε, βγῆκε στὴ Μοισία τῆς Θρᾴκης καὶ ἀπὸ κεῖ ἐπέστρεψε στὴ Ραβέννα.

Μόλις ἔφτασε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴ φυλακὴ µὲ τὴν εὐθύνη κάποιου ἑκατόνταρχου.

Ὁ ἑκατόνταρχος ὅµως ἦταν χριστιανὸς καὶ τὸν ἄφησε νὰ φύγει.

Ὅταν τὸ ἔµαθαν αὐτὸ οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, ἔστειλαν ἀνθρώπους τους, οἱ ὁποῖοι τὸν πρόλαβαν στὸ δρόµο καὶ τὸν χτύπησαν τόσο ἄγρια, ὥστε τὸ σῶµα του παραµορφώθηκε πνιγµένο στὰ αἵµατα.

Τὸν νόµισαν πεθαµένο καὶ τὸν ἄφησαν, ἀλλὰ χριστιανοὶ τὸν παρέλαβαν καὶ τὸν περιποιήθηκαν.

Μετὰ ἑπτὰ ἡµέρες ὅµως, ἀφοῦ εὐλόγησε τὰ πνευµατικά του παιδιά, παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν στεφανοδότη Θεό.

Απολυτίκιον Αγίου Απολλιναρίου του θαυματουργού!

Συναπόστολε Πέτρου νεκρανάστασης άγιε

Θεομάρτυρα Φάρε τής Ραβέννης αοίδιμε

Αντιόχειας τέκνον αθλοφόρε Επίσκοπε

αφροδισίων νοσημάτων καί επιληψίας θεράποντα

ναρκωτικών φαρμάκων θαυμαστώς Χριστού σύ Ιάτορα

Απολλινάριε μύστα των δαιμόνων μαγείας καθαιρέτη και ρύστα

διαλύεις κακίας και τού φθόνου τας λύσσας.

Ἡ ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ἉΓΙΑΣ ἌΝΝΑΣ, ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ὙΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Εορτή 25ης Ιουλίου

΄Ἡ Ἁγία Ἄννα, ἡ µητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Λευΐ.

 Ὁ πατέρας της, ποὺ ἦταν ἱερέας, ὀνοµαζόταν Ματθᾶν καὶ ἡ µητέρα της Μαρία.

Ἡ Ἄννα εἶχε καὶ δυὸ ἀδελφές, τὴν ὁµώνυµη µὲ τὴν µητέρα της Μαρία καὶ τὴν Σοβήν.

Καὶ ἡ µὲν Μαρία εἶχε κόρη τὴν Σαλώµη, ἡ δὲ Σοβὴ τὴν Ἐλισάβετ.

Καὶ ἡ Ἄννα τὴν Παρθένο Μαρία.

Ἡ Ἁγία Ἄννα ἀξιώθηκε νὰ ἔχει τὴν µεγάλη τιµὴ καὶ εὐτυχία νὰ ἀποκτήσει µοναδικὴ κόρη, τὴν µητέρα του Σωτῆρα τοῦ κόσµου.

Ἀφοῦ ἡ Ἅγια Ἄννα ἀπογαλάκτισε τὴν Θεοτόκο καὶ τὴν ἀφιέρωσε στὸ Θεό, αὐτὴ πέρασε τὴν ὑπόλοιπη ζωή της µὲ νηστεῖες, προσευχὲς καὶ ἐλεηµοσύνες πρὸς τοὺς φτωχούς.

Τέλος, εἰρηνικὰ παρέδωσε στὸ Θεὸ τὴν δίκαια ψυχή της, κληρονοµώντας τὰ αἰώνια ἀγαθά. Διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διαβεβαίωσε ὅτι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον ἀπελεύσονται».

Οἱ δίκαιοι, δηλαδή, θὰ µεταβοῦν γιὰ νὰ ἀπολαύσουν ζωὴ αἰώνια.

Ἁγία Χριστίνα ἡ Μεγαλοµάρτυς ‐ Ἑορτὴ τῆς 24ης Ἰουλίου

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος- ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Παράθεση:

Το αδιάφθορο Σκήνωμα της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία. Το 1252 μ.Χ. το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 μ.Χ. ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 μ.Χ. στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθειμένο σε κρυστάλλινη λάρνακα.

Βίος:

Ἡ Ἁγία Χριστίνα γεννήθηκε στὴν πόλη Τύρο τοῦ Λιβάνου καὶ ἦταν κόρη τοῦ στρατηγοῦ Οὐρβανοῦ, (200 µ.Χ.).

Ὁ πατέρας καὶ ἡ µητέρα της ἦταν εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ τὴν Χριστίνα ἔφερε στὸ χριστιανισµὸ µία εὐσεβὴς γυναῖκα.

Ὅταν ἔµαθε αὐτὸ ὁ πατέρας της, ἐξοργισµένος τὴν ἔκλεισε σὲ κάποιο ἐξοχικὸ πύργο καὶ µὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦσε νὰ τὴν µεταπείσει στὴν εἰδωλολατρία.

Ὅµως ὅλες οἱ προσπάθειές του προσέκρουσαν πάνω στὸ ἀσάλευτο τεῖχος τῆς πίστεως τῆς Χριστίνας καὶ ἔπεφταν στὸ κενό.

Τότε ἀπελπισµένος τὴν φυλάκισε, ἀλλὰ τὸ ἴδιο βράδυ ὁ ἴδιος πέθανε.

Ἔπειτα τὴν ἀνέλαβε ὁ ἔπαρχος Δίων, ποὺ ἀφοῦ καὶ αὐτὸς δὲν κατόρθωσε νὰ δαµάσει τὴν πίστη τῆς Χριστίνας, τὴν βασάνισε σκληρὰ καὶ ἔσχισε τὶς σάρκες της µὲ µαχαίρια καὶ τροχούς.

Τὸ Δίωνα διαδέχθηκε ὁ ἔπαρχος Ἰουλιανός, ποὺ καὶ αὐτὸς τὴν βασάνισε χειρότερα.

Τὴν ἔριξε µέσα σὲ φαρµακερὰ καὶ θανατηφόρα θηρία, καὶ κατόπιν µέσα στὴ φωτιά.

Ἀλλὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἡ Χριστίνα ἔµεινε ἄθικτη καὶ µᾶς θυµίζει τὸ λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «οἱ διὰ πίστεως ... ἔφραξαν στόµατα λεόντων, ἔσβεσαν δύναµιν πυρός, ἔφυγον στόµατα µαχαίρας».

Αὐτοί, δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ εἶχαν µεγάλη πίστη, ἔφραξαν στόµατα λιονταριῶν, ἔσβησαν τὴν δύναµη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὰ θανατηφόρα λεπίδια τῶν µαχαιριῶν.

Βλέποντας αὐτὸ τὸ θαῦµα οἱ θεατές, χιλιάδες πίστεψαν στὸ Χριστό. Τελικὰ ἡ Χριστίνα πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου, ἀφοῦ τὴν φόνευσαν κτυπώντας την µὲ λόγχες στὴν καρδιὰ καὶ τὰ πλευρά.

Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης – Εορτή της 20ης Ιουλίου

<Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.

           Ὁ Προφήτης Ἠλίας ὁ Θεσβίτης

• Ὁ προφήτης Ἠλίας ἦταν γιὸς τοῦ Σωβὰκ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Θέσβη, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὀνοµάστηκε Θεσβίτης.
• Κατοικοῦσε στὴ γῆ Γαλαὰδ καὶ ἔδρασε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἀχαάβ, 816 χρόνια πρὸ Χριστοῦ.
• Ὁ Ἠλίας ὑπῆρξε προφήτης πολὺ δραστήριος, µὲ φλογερὴ ψυχὴ καὶ καρδιὰ τολµηρή, ἄξιος ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ.
• Εἶναι αὐτὸς ποὺ κατέβασε τρεῖς φορὲς φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, κάνοντας τοὺς Ἰσραηλῖτες µὲ µία φωνὴ νὰ ποῦν:
• «ἀληθῶς Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς ὁ Θεός». Δηλαδή, ἀληθινά! ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, αὐτὸς εἶναι ὁ µόνος πραγµατικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός.

• Ὁ Ἠλίας, ἐπίσης, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ µὲ τὴν γλῶσσα του ἐµπόδισε τὴν βροχὴ καὶ δὲν ἔβρεξε ὁ οὐρανὸς τρισήµισυ χρόνια.
• Εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀνάστησε τὸ νεκρὸ γιὸ τῆς Σεραφθίας χήρας, καὶ κατέκαυσε τοὺς ἑκατὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔστειλε ὁ βασιλιὰς Ὀχοζίας.
• Εἶναι ἐκεῖνος ποὺ στὸ ὄρος Χωρὴβ εἶδε τὸ Θεό, ὅσο εἶναι δυνατό, βέβαια, νὰ Τὸν δεῖ ἄνθρωπος.
• Εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔσχισε τὸν Ἰορδάνη ποταµὸ καὶ ἀνελήφθη µὲ πύρινη ἅµαξα στὸν οὐρανό. 
• Τέλος, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ στὴ Μεταµόρφωση τοῦ Χριστοῦ στάθηκε δίπλα Του µαζὶ µὲ τὸ Μωϋσῆ.
•  Ὅλα αὐτὰ δείχνουν µὲ πόσο ζῆλο ὑπηρέτησε ὁ προφήτης Ἠλίας τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ.
• (Νὰ σηµειώσουµε, ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας, εἶχε µαθητὴ τὸν προφήτη Ἐλισσαῖο).

Η ΟΣΊΑ ΠΕΛΑΓΊΑ η ΤΗΝΊΑ – 23 Ιουλίου

Ἡ Ὁσία Πελαγία ἡ Τηνία

Ἡ Πελαγία ἦταν κόρη τοῦ παπᾶ Νικηφόρου Νεγρεπόντη.
Ἡ µητέρα της ἦταν ἀπὸ τὸν Τριπόταµο τῆς Τήνου καὶ ἀνῆκε στὴν οἰκογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε τὸ 1752 στὸ χωριὸ Κάµπο τῆς Τήνου καὶ τὸ κοσµικό της ὄνοµα ἦταν Λουκία.
Ἀπὸ διάφορα ἔγγραφα φαίνεται ὅτι εἶχε ἀκόµα τρεῖς ἀδελφές.
Ἡ οἰκογένειά της διακρινόταν γιὰ τὴν ἁγνὴ πίστη καὶ τὴν προσήλωση στὰ θρησκευτικὰ ἰδεώδη.
Λίγα χρόνια µετὰ τὴν γέννηση τῆς Λουκίας ὁ πατέρας της πέθανε.
Ἦταν τότε 12 χρονῶν καὶ ἔδειχνε σηµάδια ἔντονης ἐπιθυµίας νὰ ἀφιερωθεῖ καὶ νὰ ὑπηρετήσει τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ.
Οἱ δυσκολίες τῆς ζωῆς ἔκαναν τὴν µητέρα της νὰ τὴν στείλει στὸν Τριπόταµο, στὴν κάπως πιὸ εὐκατάστατη ἀδελφή της.
Ἐκεῖ ἡ Λούκια ἔµεινε τρία χρόνια καὶ συχνὰ ἐπισκεπτόταν τὴν ἄλλη θεία της, ποὺ ἦταν µοναχὴ στὴ Μονὴ Κεχροβουνίου.
Ἔνοιωσε τότε ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη ν΄ ἀκολουθήσει τὸν µοναχικὸ βίο καὶ σὲ ἡλικία 15 χρονῶν µπῆκε στὸ Μονστήρι σὰν δόκιµη, ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψη τῆς θείας της µοναχῆς Πελαγίας.
Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα ἔγινε καὶ ἡ ἴδια µοναχή µε τὸ ὄνοµα Πελαγία.
Ὡς µοναχὴ ἀφοσιώθηκε µὲ ψυχὴ καὶ σῶµα στὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων.
Ἡ ἁγνότητα τῆς ψυχῆς της, ἡ ὁσιότητα τῆς ζωῆς της, ἡ αὐταπάρνησή της, ἡ µυστικὴ ζωή της κι ὁ πόθος της γιὰ λύτρωση συντέλεσαν ὥστε ἡ µοναχὴ Πελαγία νὰ γίνει τὸ «σκεῦος ἐκλογῆς» γιὰ ν΄ ἀποκαλυφθεῖ σ΄ αὐτὴν ἡ Παναγία γιὰ τὴν εὕρεση τῆς Ἁγίας εἰκόνας της στὸν ἀγρὸ τοῦ Δοξαρᾶ στὴν πόλη τῆς Τήνου (30 Ἰανουαρίου 1823), γεγονὸς ποὺ ἔµελλε νὰ κάµει τὴν Τῆνο ἱερὸ νησὶ καὶ νὰ κατατάξει τὴν Πελαγία µεταξὺ τῶν Ἁγίων.
Τὸ γεγονὸς δὲ αὐτὸ συνέβη ὅταν ἡ ὁσία ἦταν 73 χρόνων καὶ ἀρχιερέας Τήνου ἦταν ὁ Γαβριήλ.
Ἡ Ὁσία Πελαγία ἔκανε, µὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας καὶ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀρκετὰ θαύµατα πρὶν καὶ µετὰ τὸν θάνατό της, ὁ ὁποῖος ἦλθε στὶς 28 Ἀπριλίου 1834 καὶ τάφηκε στὸ ναὸ τῶν Ταξιαρχῶν τοῦ µοναστηριοῦ. Τὸ 1973 ὅµως, κτίστηκε µεγαλοπρεπὴς ναὸς στὸ ὄνοµά της, ὅπου φυλάσσεται καὶ προσκυνεῖται ἡ ἁγία κάρα της σήµερα.
Ἀνακηρύχτηκε ἁγία µε Συνοδικὴ Πατριαρχικὴ Πράξη στὶς 11 Σεπτεµβρίου 1970 καὶ ἡ µνήµη της ὁρίστηκε νὰ τιµᾶται στὶς 23 Ἰουλίου, τὴν ἡµέρα δηλ. τοῦ ὁράµατός της.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΖΕΚΙΗΛ - 23η Ιουλίου

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)  

Ἦχος γ’. θείας πίστεως.

Θείου Πνεύματος, τὴ ἐπιπνοία, προκατήγγειλας, Θεοῦ Προφῆτα, ἐσομένων μυστηρίων τὴν ἔκβασιν τὴν τοῦ Σωτῆρος ἀπόρρητον κένωσιν, καὶ αἰωνίων νεκρῶν τὴν ἀνάστασιν Ἰεζεκιὴλ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ

 Ἔζησε στὰ χρόνια του Ναβουχοδονόσορα, κατὰ τὸν ἕκτο αἰῶνα π.Χ. (κατ΄ ἄλλους τὸ

477π.Χ.). Ὁ πατέρας του ἦταν Ἱερέας καὶ ὀνοµαζόταν Βουζί. Ἡ ἀνατροφὴ τοῦ Ἰεζεκιὴλ

ὑπῆρξε πολὺ ἐπιµεληµένη, µέσα στὰ πλαίσια τῶν αὐστηρῶν ἠθῶν τῆς

πατροπαράδοτης θρησκείας. Ἦταν ἀµείλικτος ἐχθρὸς κάθε κακίας καὶ ἁµαρτίας καὶ

ἤλεγχε µὲ θάῤῥος τοὺς ὑπερόπτες καὶ ἀλαζονικοὺς ἄρχοντες. Ὁ Ἰεζεκιὴλ ἦταν πολὺ

ἀγαπητὸς στὸ λαὸ καὶ πολλοὶ προσέρχονταν σ΄ αὐτόν, ἀκόµα καὶ πρεσβύτεροι Ἰουδαῖοι,

γιὰ νὰ ζητήσουν τὶς συµβουλές του. Οἱ προφητεῖες του ἀναφέρονται κυρίως στὴν

καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴµ καὶ µετά. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἰεζεκιὴλ φονεύθηκε

ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Γάδ, ἐπειδὴ ἤλεγχε τὶς εἰδωλολατρικές τους ροπές. Τάφηκε στὴ

σηµερινὴ Βαγδάτη τοῦ Ἰράκ. Ἂς ἀναφέρουµε, ὅµως, µερικὰ λόγια του προφήτη, ποὺ

δίνουν ἀθάνατα µηνύµατα ζωῆς αἰωνίου: «Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς µὲ λέγων...

ὅτι πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐµαὶ εἰσιν ... Ἡ ψυχὴ ἡ ἁµαρτάνουσα, αὐτὴ ἀποθανεῖται. Ὁ δὲ

ἄνθρωπος ὃς ἔσται δίκαιος, ὁ ποιῶν κρῖµα καὶ δικαιοσύνην ... ζωὴ ζήσεται, λέγει

Κύριος». Δηλαδή, ὁ Κύριος µίλησε σὲ µένα, λέει ὁ Ἰεζεκιήλ, καὶ εἶπε: «κάθε ζωὴ

ἀνθρώπου εἶναι δική µου. Αὐτὸς ποὺ ἁµαρτάνει, αὐτὸς καὶ θὰ τιµωρηθεῖ µὲ θάνατο. Ὁ

ἄνθρωπος, ὅµως, ποὺ εἶναι δίκαιος, αὐτὸς ποὺ τηρεῖ τὶς ἐντολές µου καὶ φέρεται µὲ

δικαιοσύνη, αὐτὸς θὰ ζήσει αἰώνια, λέγει ὁ Κύριος».

Πνευματικά διακαιώματα κειμένου Πέτρος Κυλαδίτης ©️ 2005

Αγία παρθενομάρτυς Μαρκέλλα , η Χιοπολίτιδα - Εορτή της 22ας Ιουλίου

  Εορτάζει την 22αν Ιουλίου

Είναι προστάτιδα της νήσου Χίου

H Αγία Mαρκέλλα είναι Αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Γεννήθηκε και έζησε κατά τη διάρκεια του δεκάτου τετάρτου αιώνα στη Βολισσό της Χίου. Ανατράφηκε ως Χριστιανή από τη μητέρα της παρόλο που ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης.

Σε νεαρή ηλικία, η μητέρα της πέθανε και η Μαρκέλλα συνέχισε να μελετά την Καινή Διαθήκη, να προσεύχεται στο Θεό και να ζει μια ζωή σύμφωνα με αυτά που της είχε διδάξει.

Περίπου στα δέκατα όγδοα γενέθλιά της, ο πατέρας της την ανάγκασε με πολύ σκληρό τρόπο και με απειλές να γίνει ειδωλολάτρης.
Φοβισμένη, διέφυγε στα κοντινά βουνά και κρύφθηκε σε έναν θάμνο.
Ο πατέρας της την βρήκε, με τη βοήθεια ενός βοσκού και έβαλε φωτιά στο θάμνο για να την αναγκάσει να παρουσιαστεί.

Η Μαρκέλλα έτρεξε στη θάλασσα για να σωθεί αλλά ο πατέρας της την στόχευσε με το τόξο του και με ένα βέλος την πλήγωσε.
Το αίμα της Αγίας έβαψε τους βράχους και αυτή την ημέρα, την ημέρα της εορτής της, το αίμα της γίνεται ορατό σε αυτούς τους βράχους.
Όταν τραυματίστηκε, προσευχήθηκε στον Ιησού Χριστό να την κρύψει.
Ένας βράχος άνοιξε και έκρυψε το σώμα της μέσα, αλλά όχι το κεφάλι της.
Ο πατέρας της την αποκεφάλισε και έριξε το κεφάλι στη θάλασσα, το οποίο βγήκε στην παραλία της Κώμης.
Ο βράχος αυτός αναβλύζει έως τις μέρες μας Αγίασμα.

Μαρτυρίες πιστών αναφέρουν ότι η εικόνα της είναι θαυματουργή και πως όταν ο ιερέας στις 22 Ιουλίου, που εορτάζεται η μνήμη της, διαβάζει την παράκληση το νερό της θάλασσας βράζει και σταματά όταν τελειώσει.
Την ημέρα της εορτής της εκατοντάδες προσκυνητές έρχονται όχι μόνο από το νησί αλλά και από όλο τον κόσμο.

Πηγή κειμένου:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1

Απολυτίκιον

Παρθὲνῡς ἀκήρατος, καί ἀθληφώρος σεμνή, ἑδεὶχθῇς ἀθλήσασα, ὑπέρ τοῦ νόμου Χριστοῦ, Μαρκέλλα πανεύφημε· ὅθεν τῶν ἱαμάτων, ἀναβλύζεις τήν χάριν, πᾶσι τοῖς προσιοῦσι, τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ, πρεσβεύουσα Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τί δίνει στὸν ἄνθρωπο.

Ἡ πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τὸ  Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, παντοδύναμο ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱός. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ, ἐμψυχώνει καὶ ἐνδυναμώνει τὰ πλάσματα. Αὐτὸ δίνει στὰ ζῶα τὴ ζωή, στοὺς ἀνθρώπους τὸ νοῦ καὶ στοὺς χριστιανοὺς τὴν ἀνώτερη ζωή, τὴν πνευματική.

Αὐτὸ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν βοηθάει νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνεται στὸν καθένα μας ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων του, ἀλλὰ δωρεάν, σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία του.

Στὴ συνέχεια θὰ δοῦμε τί χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

1. Ὅταν κατοικήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ δίνει πίστη καὶ φωτισμό. Χωρὶς Αὐτό, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀληθινὴ καὶ ζωντανὴ πίστη. Χωρὶς τὸ φωτισμό Του, καὶ ὁ πιὸ σοφὸς καὶ μορφωμένος ἄνθρωπος εἶναι ὁλότελα τυφλὸς ὡς πρὸς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κτίση Του. Ἀπεναντίας, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μπορεῖ νὰ φωτίσει ἐσωτερικὰ καὶ τὸν πιὸ ἀμόρφωτο καὶ ἁπλοϊκὸ ἄνθρωπο, νὰ τοῦ ἀποκαλύψει ἄμεσα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τοῦ προσφέρει τὴ γλυκειὰ γεύση τῆς βασιλείας Του. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, αἰσθάνεται στὴν ψυχή του ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς, ποὺ τοῦ ἦταν ὁλότελα ἄγνωστο μέχρι τότε.

2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννάει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι σὰν μία καθαρὴ φωτιά, μία πηγὴ θερμότητας, ποὺ ζεσταίνει τὴν καρδιά. Εἶναι μία ρίζα, ποὺ βλαστάνει μέσα στὴν καρδιὰ ὅλα τὰ καλὰ ἔργα. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ζωογονηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο, φοβερὸ ἢ ἀδύνατο. Γι' αὐτὸν κανένας νόμος δὲν εἶναι βαρύς, καμιὰ ἐντολὴ δὲν εἶναι ἀνεφάρμοστη. Ὅλα του εἶναι εὔκολα.

Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη, ποὺ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι τόσο μεγάλα καὶ δυνατὰ ὄπλα στὰ χέρια του, πού, ἂν τὰ ἔχει, μπορεῖ εὔκολα, ἄνετα, μὲ χαρὰ καὶ γαλήνη νὰ βαδίσει τὸ δρόμο ποὺ βάδισε ὁ Χριστός.

3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἀκόμα στὸν ἄνθρωπο δύναμη, γιὰ ν' ἀντιστέκεται στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου. Ἔτσι, χρησιμοποιεῖ βέβαια τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλὰ σὰν περαστικὸς ταξιδιώτης, χωρὶς νὰ κολλάει σ' αὐτὰ τὴν καρδιά του. Ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅσο μορφωμένος καὶ ἔξυπνος κι ἂν εἶναι, μένει πάντα δοῦλος καὶ αἰχμάλωτος τοῦ κόσμου.

4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στὸν ἄνθρωπο καὶ σοφία. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε κατεξοχὴν στοὺς ἁγίους ἀποστόλους, πού, πρὶν λάβουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἦταν ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, ὕστερα ὅμως κανεὶς δὲν μποροῦσε ν' ἀντισταθεῖ στὴ σοφία καὶ τὴ δύναμη τοῦ λόγου τους.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει σοφία ὄχι μόνο στὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις του. Ἔτσι, λ.χ., ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Πνεῦμα, πάντα θὰ βρεῖ τὸ χρόνο καὶ τὸν τρόπο νὰ φροντίσει γιὰ τὴ σωτηρία του, ἀκόμα καὶ μέσα στὸ θόρυβο τοῦ κόσμου.

5. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει τὴν ἀληθινὴ χαρά, τὴν καρδιακὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἀσάλευτη εἰρήνη. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ ἀληθινά, νὰ εὐχαριστηθεῖ καθαρά, νὰ νιώσει τὴν εἰρήνη ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κάπου κάπου χαίρεται. Μὰ ἡ χαρά του εἶναι στιγμιαία καὶ ὄχι καθαρή. Κάπου-κάπου διασκεδάζει. Μὰ οἱ διασκεδάσεις του εἶναι πάντα κενές, ἀνούσιες, καὶ μετὰ ἀπ' αὐτὲς τὸν κυριεύει μία ἀκόμα μεγαλύτερη στενοχώρια. Κάπου-κάπου εἶναι ἤρεμος. Μὰ ἡ ἠρεμία του δὲν εἶναι ἡ πνευματικὴ εἰρήνη, εἶναι νάρκη τῆς ψυχῆς. Καὶ ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον ποὺ δὲν προσπαθεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ ξυπνήσει ἀπ' αὐτὴ τὴ νάρκη!

6. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. Ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ γνωστικός, δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του ὅσο πρέπει, ἂν δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί χωρὶς τὴ θεία βοήθεια, δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὴν πραγματικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς του. Ἂν εἶναι τίμιος καὶ κάνει κανένα καλὸ στοὺς συνανθρώπους του, νομίζει πῶς εἶναι δίκαιος ἢ καί, σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους, τέλειος καὶ πῶς δὲν τοῦ χρειάζεται τίποτ' ἄλλο!

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν κατοικήσει μέσα μας, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν ἐσωτερική μας φτώχια καὶ ἀδυναμία. Καὶ ἀνάμεσα στὶς ἀρετές μας, προβάλλει ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας, τὴν ἀμέλειά μας, τὴν ἀδιαφορία μας γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων, τὴν ἰδιοτέλειά μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, τὴν παχυλὴ φιλαυτία μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν τὴν ὑποπτευόμασταν. Κοντολογίς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μας τὰ δείχνει ὅλα, ὅπως πραγματικὰ εἶναι. Καὶ τότε ἀρχίζουμε ν' ἀποκτᾶμε τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. Τότε ἀρχίζουμε νὰ χάνουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὶς δικές μας δυνάμεις καὶ ἀρετές. Τότε ἀρχίζουμε νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Καὶ ταπεινωμένοι μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἀρχίζουμε νὰ μετανοοῦμε εἰλικρινὰ καὶ νὰ ἐλπίζουμε μόνο σ' Ἐκεῖνον.

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει, τέλος, τὴν ἀληθινὴ προσευχή. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ κάνει προσευχὴ πραγματικὰ εὐάρεστη στὸ Θεό, πρὶν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί ἂν ἀρχίσει νὰ προσεύχεται, χωρὶς νὰ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, θὰ δεῖ τὸ νοῦ του νὰ μὴν μπορεῖ νὰ συγκεντρωθεῖ. Ἐπιπλέον, δὲν γνωρίζει, ὅπως πρέπει, οὔτε τὸν ἑαυτό του οὔτε τὶς ἀνάγκες του οὔτε τί νὰ ζητήσει οὔτε πῶς νὰ τὸ ζητήσει ἀπὸ τὸ Θεό. Καλὰ-καλὰ δὲν ξέρει οὔτε τί εἶναι ὁ Θεός. Ὅποιος, ὅμως, ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γνωρίζει τὸ Θεό, βλέπει ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας του καὶ ξέρει πῶς νὰ Τὸν πλησιάσει, πῶς νὰ Τὸν παρακαλέσει καὶ τί νὰ Τοῦ ζητήσει. Οἱ σκέψεις του στὴν προσευχὴ εἶναι εὔτακτες, καθαρές, προσηλωμένες μόνο στὸν Κύριο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ μὲ τὴν προσευχή του νὰ πετύχει τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ βουνὰ νὰ μετακινήσει.

Νά, λοιπόν, τί χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σ' ἐκεῖνον ποὺ Τὸ ἔχει λάβει. Βλέπετε ὅτι, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴ συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἀδύνατον ὄχι μόνο νὰ μποῦμε στὴν οὐράνια βασιλεία, ἀλλὰ κι ἕνα βῆμα νὰ κάνουμε στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ ἐκεῖ. Γι' αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ποθοῦμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα• εἶναι ἀπαραίτητο νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ Τὸ ἔχουμε πάντα μέσα μας, ὅπως Τὸ εἶχαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι.

     Orthodox Fathers

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΔΤΡΙΑΣ

Ιωάννης Καποδίστριας (1776 – 1831)
Ο Πρώτος και ο μοναδικός Άριστος Κυβερνήτης της Ελλάδος.

Δολοφονήθηκε την 27ην Σεπτεβρίου 1831 σε ηλικία  55 ετών

Εξερχόμενος από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας (συμμετείχε στην ακολουθία κάθε Κυριακή), δολοφονήθηκε όχι από Έλληνες Πατριώτες αλλά από Ρωμιούς προδότες οι οποίοι υποστηρίζονταν από ξένες  δυνάμεις.

Σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομική.

Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα άσκησε το λειτούργημα του ιατρού αφιλοκερδώς, βοηθώντας και θεραπεύοντας πολλούς φτωχούς συμπολίτες του.

Τέλεσε υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας και οργάνωσε πολιτειακά την Ελβετία δημιουργώντας νέο σύνταγμα στα πρότυπα της αρχαίας Ελληνικής Πολιτείας.

Μέχρι  τις ημέρες μας ο Ιωάννης Καποδίστριας φέρει το Αξίωμα του Πρώτου επί Τιμή Πολίτου της Ελβετίας και οι Ελβετική Πολιτεία έχει καθιερώσει προς τιμήν του ετήσια  "Ημέρα του Καποδίστρια".

Το 1821 παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού εξωτερικών στη Ρωσία για να οργανώσει και να συνεισφέρει στην επανάσταση εναντίων των Οθωμανών.

Άξιος διπλωμάτης και γνωστός στα πολιτικά «τζάκια» της Ευρώπης υπήρξε η βάση για την απελευθέρωση της Ελλάδος.
Επισκεπτόμενος την Ελβετία ως Κυβερνήτης νοίκιασε ένα δωμάτιο χαμηλού κόστους για την διαμονή του.
Ένας φίλος του τραπεζικός, καλή τη θελήσει, του πρότεινε ότι ως Κυβερνήτης κράτους θα έπρεπε να διαμένει σε ένα πιο «αξιοπρεπές διαμέρισμα».
Ο Καποδίστριας του απάντησε ότι οι οικονομικές δυνατότητες της χώρας, του επιτρέπουν να δαπανά έως 6 φράγκα ημερησίως για τα έξοδα διαμονής.

Σε μία δύσκολη οικονομικά χρονιά της Ελλάδος, Κυβερνήτης ων, υποθήκευσε μέρος της ακίνητης περιουσίας του στην Κέρκυρα για να αγοράσει τρόφιμα και άλλα αγαθά. Τα μετέφερε με 2  καράβια στον Ελλαδικό χώρο και τα διένειμε στον λαό.

Mικρό περιγραφικό βίντεο του θαύματος που συντελέστηκε στην Ελβετία, όταν στο 1813 μέσα σε μια Ευρώπη ταραχών και πολέμων, ο Ιωάννης Καποδίστριας ως απεσταλμένος του Τσάρου της Ρωσίας Αλέξανδρου του Α', ουσιαστικά δημιουργεί το Ελβετικό κράτος όταν ενώνει, παρά τις μεγάλες θρησκευτικές, πολιτικο-οικονομικές και γλωσσολογικές διαφορές, τα Ελβετικά Καντόνια , συντάσσει το πρώτο σύνταγμα και η Ελβετία γίνεται ανεξάρτητο κράτος που δεν θα γνωρίσει ποτέ ξανά πόλεμο, ακόμα και όταν η Ευρώπη δοκιμάστηκε από δύο Παγκοσμίους πολέμους.

ΟΥΤΕ Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΔΕΝ ΣΕ ΣΩΖΕΙ - ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΣ

Δυστυχώς δεν έχουμε μάθει αυτό που κάνουμε να το κάνουμε από αγάπη,
είτε στους γύρω μας είτε στους δικούς μας ανθρώπους και πολύ περισσότερο στο
Θεό. 
Κάνουμε επιφανειακά πράγματα χωρίς ουσία και πολλές φορές μόνο για τον
τύπο. 
Ο άνθρωπος που αγωνίζεται μόνο για τον τύπο και χωρίς ουσία, δεν
εισακούγεται η προσευχή του στο Θεό.
Όταν κάνω κάτι από αγγαρεία και όχι γιατί το αγαπώ, τότε ο Θεός δεν με ακούει.
Στηρίξτε το διαδικτυακό κανάλι του Γέροντος Νεκταρίου με την ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή σας στον παρακάτω
σύνδεσμο: https://bit.ly/2LgqqdN

Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥ

Πρόσφορο ονομάζεται ο άρτος που προσφέρουν οι πιστοί στον Ιερό Ναό.
Τμήματα του προσφόρου τοποθετεί ο ιερέας στο δισκάριο της Αγίας Τραπέζης κατά την τελετή της Αγίας Προσκομηδής.
Με αυτή την τελετή ο άρτος θα μετουσιωθεί Σώμα Χριστού.
Ο οίνος που προσφέρουν οι πιστοί μαζί με το πρόσφορο θα μετουσιωθεί δια του ιερέως σε Αίμα Χριστού, κατά την τέλεση της Αγίας Προσκομιδής.
Με την συγκεκριμένη σφραγίδα Πιέζουμε τη ζύμη του προσφόρου για να αποτυπωθούν επάνω της τα ανάγλυφα σύμβολα.
Το στρογγυλό σχήμα της σφραγίδος συμβολίζει την Υπεραγία Θεοτόκο δια της οποίας εγεννήθει ο Θεάθρωπος Ιησούς Χριστός

Συμβολισμός αναγλύφων συμβόλων της σφραγίδας:
       
    "Ο Αμνός" 



Το κεντρικό ανάγλυφο σχήμα της σφραγίδας με τα γράμματα ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ (που σημαίνει: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ) ονομάζεται "Αμνός", σύμφωνα με την προφητεία του προφήτου Ησαΐα  που είπε: «Ο Μεσίας θα οδηγηθεί στη Θυσία ως ένα άκακο αρνάκι. Ο δε Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος επιβεβαίωσε αυτή την προφητεία λέγοντας στους μαθητές του «Ιδού ο "Αμνός" του Θεού» και δείχνοντας τους τον Χριστό. (Ιωάν.1α', 29). Επίσης ο Απόστολος Πέτρος στην Α΄ Επιστολή (1α, 18-19) γράφει: "Ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής... τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού".
Ο ιερέας στην τελετή της Αγίας Προσκομιδής το αφαιρεί με την Αγία Λόγχη από το πρόσφορο και το τοποθετεί στο δισκάριο προς Μετουσίωση σε Σώμα Χριστού.

Το Τρίγωνο της Θεοτόκου"

Αριστερά του "Αμνού" υπάρχει το ανάγλυφο τρίγωνο της Παναγίας που σχηματίζει δύο γράμματα κεφαλαία: το "Μ" (αρχικό γράμμα της λέξεως "Μήτηρ") και το "Θ" (αρχικό γάμμα της λέξεως "Θεού")  -  "ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ"
Αυτό το τεμάχιο εφόσον ο ιερέας του αφαιρέσει από το πρόσφορο με την Αγία Λόγχη το τοποθετεί στο δισκάριο,  δεξιά του ¨Αμνού" με τα λόγια: «Εις τιμήν και μνήμην της υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, και αειπαρθένου Μαρίας, της ταις πρεσβείαις πρόσδεξαι, Κύριε, την Θυσίαν ταύτην εις το υπερουράνιόν σου Θυσιαστήριον». (Συνεχίζει με τον 10ο στίχο του 44ου ψαλμού) «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ δια χρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». (Δηλαδή: Προσφέρουμε τη μερίδα αυτή προς τιμή και μνήμη της υπερευλογημένης ένδοξης Κυρίας μας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, με τις πρεσβείες της οποίας δέξου, Κύριε, τη Θυσία αυτή στο υπερουράνιό σου Θυσιαστήριο. Τιμητικά στάθηκε η Βασίλισσα στα δεξιά σου με ιματισμό χρυσό ντυμένη, στολισμένη). Η Παναγία στη Βασιλεία του Θεού έχει το πρωτείο τιμής.



Τα 9 μικρά "Αγγελικά Τρίγωνα".

Από τα εννέα μικρά "Τρίγωνα", που βρίσκονται στο δεξί μέρος του προσφόρου, εξάγονται οι μερίδες των αγγέλων και όλων των αγίων και τοποθετούνται αριστερά του Αμνού. Οι άγιοι που μνημονεύονται είναι οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Ιεράρχες, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Ανάργυροι, οι Θεοπάτορες μαζί με τον άγιο της ημέρας και τελευταίος ο Πατέρας της Εκκλησίας που συνέγραψε την τελούμενη Θεία Λειτουργία. Οι άγιοι, επειδή δεν έχει γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και δεν έχουν εισέλθει ακόμα στον Παράδεισο, ωφελούνται κι αυτοί από τη μνημόνευση στις Θείες Λειτουργίες. Εξάλλου και στον Παράδεισο θα προχωρούν από "Δόξης εις Δόξαν", δηλ. θα βελτιώνεται η κατάστασή τους και θα απολαμβάνουν σταδιακά μεγαλύτερες θείες ευλογίες. Επίσης, κατά τον Καβάσιλα προσφέρεται η αναίμακτη θυσία ως ευχαριστία στον Θεό, που μας έδωσε τους αγίους. Αυτοί αποτελούν τα πρότυπα όλων των χριστιανών, αυτοί τους καθοδηγούν και μεσιτεύουν γι' αυτούς με τις προσευχές τους.

Τα 4 ακρογωνιαία ανάγλυφα υπό  μορφή ακτίνων:

Από υπόλοιπα ανάγλυφα τμήματα του  Προσφόρου που βρίσκονται στις γωνίες του,  εξάγονται δια τομής με την Αγία Λόγχη οι μερίδες υπέρ των ζώντων και των κεκοιμημένων, οι οποίοι ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτές τοποθετούνται εμπρός από τον Αμνό και, όταν πριν τη Θεία Κοινωνία κατά τη συστολή (ένωση) Σώματος και Αίματος ο Λειτουργός τις ρίχνει στο Δισκοπότηρο, λέει συγχρόνως τα ακόλουθα αξιοπρόσεκτα λόγια: «Απόπλυνον, Κύριε,τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω· πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των αγίων. Αμήν». (Δηλαδή: Σβήσε εντελώς, Κύριε, τις αμαρτίες όσων εδώ μνημονεύθηκαν δούλων Σου με το Αίμα Σου το Άγιο· με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και όλων Σου των αγίων. Αμήν). Στήν αρχή της Προσκομιδής ο Ιερουργός υψώνει (σηκώνει ψηλά) το Πρόσφορο μέχρι το μέτωπο και μ αυτή την κίνηση συμβολίζει την ύψωση του Χριστού στον Σταυρό, όπου έχυσε το τίμιο Αίμα Του για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Η Προσευχή για το πρόσφορο

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Η ευχή για τα πρόσφορο

Κύριε Σὲ εὐχαριστῶ γι᾿ αὐτὴν τὴν ἅγια ὥρα, ποὺ μὲ τὰ ἁμαρτωλά μου χέρια μὲ ἀξιώνεις νὰ ζυμώνω τὰ Πανάχραντα Δῶρα τῆς ἀγάπης Σου. Σὲ παρακαλῶ κατάπεμψε τὸ Πανάγιό Σου Πνεῦμα ποὺ εὐλογεῖ ὅλα τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, νὰ εὐλογήσει καὶ τοῦτα τὰ Δῶρα γιὰ νὰ γίνουν καλὰ καὶ εὐπρόσδεκτα στὸ Ἅγιό Σου θυσιαστήριο. Καὶ σὲ παρακαλῶ νὰ τὰ δεχθῇς ὅπως ἐδέχθης τὴ θυσία τοῦ Ἄβελ, τὴ δοξολογία τῶν Ποιμένων, τὰ δῶρα τῶν Μάγων, τὰ δάκρυα τοῦ Πέτρου, καὶ τοῦ Ληστοῦ τὴν μετάνοιαν. Καὶ ἂς μὲ ἀξιώνεις νὰ σοῦ τὰ προσφέρω πάντοτε εὐσυνείδητα. Ἀμήν.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Δείτε αναλυτικά την συνταγή παρασκευής προσφόρου πατώντας στον κάτωθι σύνδεσμο:
https://pneumatikesparaineseis.blogspot.com/2019/06/blog-post_15.html